Οπως στα χωριά - ακόμα κι όταν δεν υπάρχει - σπρώχνουν κάποιον μέχρι να γίνει ο τρελός του χωριού ώστε να διασκεδάζουν τα αδιέξοδα μιας ζωής πραγματικά σκληρής για όλους, έτσι και ο αστικός Τύπος χτες - κατ' επιλογή της κυβέρνησης - βρήκε τρόπο να προσπεράσει την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στην Παιδεία. Ενα παιδί, λέει, πέρασε σε μια σχολή με 0,9. Οτι κι αυτό το παιδί σύντομα θα εγκαταλείψει τη σχολή που πέρασε έστω και μ' αυτόν τον τρόπο, γιατί η οικογένεια δε βγαίνει να το σπουδάσει, γιατί οι σπουδές για τα περισσότερα των παιδιών είναι χωρίς αντίκρισμα, είναι μερικά από αυτά που δεν αναφέρονται ούτε σαν υποψία. Αντίθετα, περισσεύουν οι αναλύσεις επί αναλύσεων, και η δήθεν ντροπή για τα χάλια της Παιδείας.
***
Ποιοι είναι, αλήθεια, αυτοί που μιλάνε; Ποιοι είναι αυτοί που παριστάνουν πως δεν ξέρουν τίποτα για όσα χρόνια και χρόνια οι ίδιοι προώθησαν ως «σύγχρονη Παιδεία»; Μόνες τους ξεφύτρωσαν κάτι σχολές του τύπου «μελέτης της αναπαραγωγής της φάλαινας» στη λίμνη της Καστοριάς; Να ξεχάσουμε
πως όταν επιδοτούσαν το σταμάτημα της παραγωγής σταριού, έστηναν παράλληλα ΤΕΙ για να μάθουν τα παιδιά των αγροτών πώς να καλλιεργούν στα σταροχώραφα επιδοτούμενες ακακίες;***
Η υποκρισία τους δεν έχει όριο. Χωρίς όριο, όμως, είναι και οι επιδιώξεις τους. Γιατί άνευ ορίων είναι η αδυσώπητη μάχη μεταξύ των κεφαλαιοκρατών στον καιρό της καπιταλιστικής κρίσης. Σιγά μην καίγονται για την Παιδεία. Αρπάχτηκαν από την ευκαιρία που οι ίδιοι με την πολιτική τους δημιούργησαν για να ζητήσουν να γίνουν ακόμα χειρότερα τα πράγματα. Τα αποτελέσματα από τις εξετάσεις για την τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν έφεραν τίποτα νέο εκτός από τη βεβαιότητα πως όλο και περισσότεροι θα δυσκολεύονται και να σπουδάσουν και να βρουν δουλειά μετά. Οι διαπιστώσεις περί ανάγκης αλλαγών μένουν στον αέρα όσο δεν απαντάνε στο ερώτημα για «ποια τάξη αλλαγές». Ο,τι γίνεται στην εκπαίδευση φέρνει τη σφραγίδα της αστικής τάξης. Αν είναι να αλλάξει κάτι αυτό πρέπει να είναι για τα συμφέροντα των εργατών. Αλλά δεν είναι αυτό που ζητάνε τα άρθρα στον αστικό Τύπο. Αντίθετα, η στοχοπροσήλωσή τους δηλώνει καθαρά πως και σ' αυτόν τον υποχρηματοδοτούμενο τομέα της Παιδείας η σκέψη τους είναι μόνο μία: Πώς θα αφαιρέσουν κι άλλους πόρους, πώς ακόμα περισσότερο τα σχολεία θα παράγουν μισοκαταρτισμένους έτοιμους να καλύψουν τις κάθε φορά ανάγκες του κεφαλαίου.
Καμιά σχέση όλο αυτό με την ανάγκη των εργατών να μορφώνουν τα παιδιά τους, να βγαίνουν απ' το σχολείο όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Καμιά σχέση όλο αυτό με την ανάγκη να μαθαίνουν τα παιδιά τέχνες τέτοιες που να τα κάνουν εργάτες ικανούς να προσφέρουν την εργασία τους για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών.
***
Απέναντι σ' αυτή την πραγματικότητα το ΚΚΕ και πάλι δεν αρκέστηκε σε ανέξοδες διαπιστώσεις: Τόνισε ευθέως: «Υπάρχει ελπίδα. Σήμερα υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις και για τα παιδιά που για λόγους κυρίως κοινωνικο-ταξικούς δεν κατάφεραν να περάσουν στα ΑΕΙ - ΤΕΙ να φοιτήσουν σε δημόσιες και δωρεάν επαγγελματικές σχολές αλλά και για τα παιδιά που σήμερα εισάγονται στα ΑΕΙ - ΤΕΙ να σπουδάζουν σε μια πραγματικά ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, με το πτυχίο να αποτελεί τη μόνη προϋπόθεση για το επάγγελμα. Η μάχη της λαϊκής οικογένειας για να δημιουργήσει ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά της μπορεί να γίνει νικηφόρα. Απαιτείται πάλη για δημόσια και δωρεάν Παιδεία, δουλειά με πλήρη δικαιώματα μετά το τέλος των σπουδών. Χρειάζεται ρήξη με την πολιτική της ΕΕ και της πλουτοκρατίας με στόχο την Ελλάδα της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας, όπου και η Παιδεία θα λειτουργεί με αποκλειστικό κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών».
Καθαρές κουβέντες, γιατί το κλάμα δεν ταιριάζει στην εργατική τάξη, γιατί η τάξη που παράγει όλο τον πλούτο έχει δικαίωμα και υποχρέωση να δημιουργήσει η ίδια τις συνθήκες μέσα στις οποίες τα παιδιά της δε θα σπουδάζουν το πώς θα γίνουν καλύτεροι μισθωτοί σκλάβοι, αλλά πώς η γνώση θα είναι εφόδιο για να γίνει καλύτερη η ζωή.
***
Δεν είναι αλήθεια πως το ταμείο είναι μείον. Το ταμείο δεν έχει για τα λαϊκά στρώματα, έχει για τους κεφαλαιοκράτες. Δεν είναι αλήθεια πως ο Παπανδρέου ανεβαίνει στη ΔΕΘ με άδεια χέρια. Ανεβαίνει με το μνημόνιο, τον απολογισμό των πρώτων μέτρων και το αναπτυξιακό νομοσχέδιο. Ανεβαίνει με αποδείξεις ότι το κεφάλαιο μπορεί να είναι σίγουρο για την αναπαραγωγή του αφού και φτηνότερη εργατική δύναμη του διασφαλίζεται και φοροαπαλλαγές έχει και ασφαλιστικές εισφορές δε θα πληρώνει και νέες επιδοτήσεις θα παίρνει και δημόσια έργα θα αναλαμβάνει.
Στη ΔΕΘ, όπως κάθε χρόνο, δύο κόσμοι θα βρίσκονται απέναντι. Η μάχη για την οργάνωση της αντεπίθεσης για να πληρώσουν οι κεφαλαιοκράτες τώρα ακόμα αρχίζει.
Επιμέλεια:Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου