Ο "πόλεμος" στον ΣΥΡΙΖΑ...

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΡΡΗ
Ήμουν πάντα υπέρ των λεπτών διακρίσεων και κατηγοριών. Πιστεύω ότι αυτό κάνει πιο κατανοητό αυτό που λέει κανείς και βοηθάει να αποφευγονται οι παρεξηγήσεις ειδικά οι ηθελημένες.
Να λοιπόν ποια ειναι η δική μου σκοπιά για τον Συριζα και το εκλογικό αποτέλεσμα.

1.Δεν θεωρώ τον Συριζα κόμμα "ίδιο"  με τη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει γινει αστικό κόμμα  πόσο μάλλον εκπρόσωπος του κεφαλαίου κλπ. Δεν υπάρχει καμιά ανάλυση από το ΚΚΕ που να λέει κατι τέτοιο. Επομένως κρίνεται διαφορετικά. Κρίνεται όμως, κι ας μην απαιτούν με κάθε τρόπο οι οπαδοί του να κλείσουν αριστερά στόματα στα όσα περίεγα ακούγονται ειδικά τον τελευταίο καιρό. Όπως έχω ήδη πει βεβαια από τη στάση του αυτό τον καιρό ανησυχώ κι εγώ, εντελώς δικαιολογημένα πιστεύω, ότι ακόμη κι αν δεν είχε σκοπό να γίνει αστικό κόμμα  μπορεί κάλλιστα να κατρακυλήσει προς τα εκεί και μάλιστα πολύ πιο γρηγορα από όσο πήρε στο ΠΑΣΟΚ να καταντήσει πιο δεξιό κόμμα κι από τη ΝΔ.


2. Διακρίνω σαφώς την ηγεσία του(και γενικά της ηγεσίες των κομμάτων) από τη βάση του, τους αγωνιστές που υπάρχουν εκεί και με τους οποίους πολλές φορες βρέθηκα δίπλα στο δρόμο και θα ξαναβρεθώ και στο μέλλον. Ακόμα κι αν έχουμε μια σειρά από διαφορές και τακτικά και στρατηγικά, ακόμα κι αν πολλές φορές ξεφεύγουν και γίνονται ενοχλητικα και επικίνδυνα αντιΚΚΕ ξέρω ότι και αυτοί οραματίζονται ένα κόσμο διαφορετικό, δίκαιο, με το λαό πρωταγωνιστή(όπως το εννοεί και το φαντάζεται κανείς).Επίσης δεν τσουβαλιάζω ούτε την ηγεσία του, αφού θέλω να πιστεύω ότι και  εκεί υπάρχουν πάρα πολλοί έντιμοι άνθρωποι που πέρα από τις λάθος κατα την ταπεινή μου γνώμη απόψεις τους, θα αντισταθούν στους πειρασμούς της εξουσίας όταν δεν θα τους αρέσουν αυτά που θα δουν.

3. Καταλαβαίνω και σέβομαι την άποψη της προσμονής αυτού που απλά ονομάζεται  "κάτι καλύτερο". Ετσι κι αλλιώς πάντα η συντριπτική πλειοψηφία του απλού κόσμου, ειδικά στις μεγάλες κρίσεις όπου η αγωνία για μια "άμεση λύση" χτυπάει κόκκινο, ακολουθεί την πιο εύκολη και ανώδυνη λύση. μόνο που αυτή τη φορά δεν θα είναι ούτε "ανώδυνη" αλλά ούτε "λύση". Αυτό που δεν καταλαβαίνω βέβαια είναι τι δουλειά έχουν με μια τέτοια επιλογή οι Αριστεροί ψηφοφόροι που καλούνται να ψηφίσουν Συριζα, που σίγουρα θέλουν κάτι πολύ παραπανω από το "κάτι καλύτερο" και που δεν μπορεί παρα να θέλουν να στείλουν ένα πολύ πιο ολοκληρωμένο μήνυμα  και μέσα και έξω από την Ελλάδα. Κι ένα τέτοιο μήνυμα δεν μπορεί να μην έχει  μέσα του ένα ισχυρό ΚΚΕ.

4.Γι όσους ρωτούν αν προτιμάμε τον Συριζα από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ή ΟΧΙ, η απάντηση είναι καθαρή και προκύπτει και από τα προηγούμενα. Αν δεν υπήρχε άλλη επιλογή, αν για παράδειγμα το ΚΚΕ ήταν εκτός νόμου ή δεν υπήρχε κομμουνιστικό κόμμα, φυσικα θα προτιμούσαμε το ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Στις σημερινές συνθήκες βεβαια δεν έχει νόημα να ρωτάει κανείς τους κομμουνιστές κάτι τέτοιο, αφού είναι σαν να τους ζητάει να παίξουν στο καταστροφικό παιχνίδι του δικομματισμού και των δίπολων που πάντα χρησιμοποιείται σαν εμπόδιο και φραγμός στη ριζοσπαστικοποίηση του κόσμου. Επίσης στη σημερινη συγκυρία μια Αριστερή κυβέρνηση για να μπορέσει να ανταποκριθεί θα έπρεπε να έχει κάτι πολύ παραπάνω από τη χαλαρή υποστήριξη ψηφοφόρων που ακόμη δεν έχουν δείξει ότι έχουν καταλάβει την κρισιμότητα της κατάστασης και δεν έχουν πάρει πραγματικά θέση μαχης. Θα έπρεπε επίσης οι ψηφοφόροι να έχουν πληροφορηθεί για την ΕΕ και το ευρώ και να είναι έτοιμοι να στηρίξουν αυτη την κυβέρνηση  σε ενδεχόμενες πιέσεις πέρα από φόβους και διλήμματα του τύπου "ευρώ ή δραχμή". Σ'αυτό όμως ο Συριζα είχε σαφως αρνητική συνεισφορά με τη γνωστή υπερ ΕΕ θέση του και τους όρκους υπέρ της Ευρώπης και τις ευρωδιαβεβαιωσεις του.. Η λογική τέλος ότι για να κινηθεί κανείς από το συντηρητισμό στην επανάσταση πρεπει να περάσει μια βόλτα από τη σοσιαλδημοκρατία ή τον οπορτουνισμό είναι λάθος και ανιστόρητη και αυτό θα αποδειχτεί και πάλι. Το ότι χρησιμοποιείται από πολλούς αυτό τον καιρό δεν τιμάει καθόλου αυτούς που τη χρησιμοποιούν.

Αυτό που ενοχλεί
Η γραμμή  που ακολούθησε και ακολουθεί σε γενικές γραμμές ο Συριζα είναι κατά τη γνώμη μας από τη μια  συμβιβαστική και λάθος-το έχουμε εξηγήσει πολλές φορές- και από την άλλη έχει σαν κρυφό  στόχο ή την εξαφάνιση του ΚΚΕ(το οποίο φυσικά όχι μόνο δε θεωρεί καθόλου απαραίτητο αλλά ακόμη περισσότερο το θεωρεί βλαβερό για "την αναπτυξη των κινημάτων" αλλά και των σχεδίων του κι ας λεει γλυκόλογα στις οθόνες) ήτην πίεσή του σε τετοιο βαθμό που να αναγκαστεί να αλλάξει φυσιογνωμία.
Εχουμε εξηγήσει από τις εκλογές του Μαίου οτι το σύνθημα "για μια Αριστερή διακυβέρνηση" δεν ήταν απλά μια έξυπνη τακτική αλλά εκτός από ψέμμα κι ένα ωραίο κόλπο να στριμωχτεί το ΚΚΕ, να απομονωθεί, να διαστρεβλωθούν οι θέσεις του-"το ΚΚΕ δεν συμμετέχει πουθενά, "δεν θέλει να κυβερνήσει","δεν παίζει τον ιστορικό του ρόλο"(!)- και τελικά να αποδυναμωθεί κάτω από το δίλημμα "Μνημόνιο ή Συριζα" και "Συριζα ή καταστροφή" που ακούσαμε τις τελευταίες 2 βδομάδες.
Αυτό είναι βέβαια κάτι που ενοχλεί αφάνταστα τους κομμουνιστές, όχι για οπαδικούς λόγους βεβαια αλλά γιατι οι κομμουνιστές πιστευουν απόλυτα στον πρωτοπόρο ρόλο του κόμματος της εργατικής τάξης και δεν προκειται να δεχτούν την περιθωριοποίηση του ΚΚΕ. Ακόμη περισσότερο ενοχλεί που πολλές φορές ειναι φανερό οτι ο Συριζα συμφωνεί και συμπλέει με απόψεις που είναι εντελώς αντίθετες με τις ιδέες και τις "παραδόσεις της Αριστεράς", απόψεις που δημιουργούν ένα τρομερό κλίμα αντιπάθειας  στο λαό  και προς το ΚΚΕ αλλά και προς τους ανθρώπους του ειδικότερα, δηλαδή τα μέλη και τους φίλους του που καμια φορά αγγίζει τα όρια του ρατσισμού. Ο χωρίς όρια αντισοβιετισμός, η δεξιά πολλές φορες κριτικη για όλα, η λαθολογία μεχρις απαισιότητας όπως π.χ. τα λεγόμενα του αείμνηστου Λ.Κυρκου περί άξεστων και αγριανθρώπων και ο γενικός σχεδόν ρατσιστικός χλευασμός είναι μερικά παραδείγματα. Προσωπικά δεν θυμάμαι παρά ελαχιστότατες φορές όπου κάποιο μέλος ή στέλεχος του Συριζα παρενέβη για να επαναφέρει καποιον που έβριζε ή σκορπούσε συκοφαντική χολή προς το ΚΚΕ. Αντίθετα ή έμεναν σιωπηλοί ή έίχαν και κάτι να συμπληρώσουν είτε σοβαρά είτε αστεία και χλευαστικά ακόμη κι αν αυτός που έκανε την επίθεση μύριζε ακροδεξιά. Τις φορές που έγινε κάτι διαφορετικό πάντα σκεφτόμουν ότι το έκαναν επειδή ήμουν παρών εγώ. 
Από την αλλη μεριά οι άνθρωποι του ΚΚΕ που τώρα κατηγορούνται για "πόλεμο προς τον Σύριζα", με απώτερο στόχο να σταματήσει η κριτική, έχουν επί της ουσίας και στην πράξη εντελώς διαφορετική συμπεριφορά, πράγμα που φάνηκε και όταν η Λ.Κανέλλη δέχτηκε την τραμπούκικη επίθεση και τα χτυπήματα του Κασιδιάρη όταν έσπευσε να μπεί μπροστά σε υποστήριξη της Ρ.Δούρου. Αυτό έκαναν πάντα στην ιστορία τους οι κομμουνιστές, αυτό έχουν μαθει να κανουν κι αυτό θα κάνουν  και στο μέλλον. Για να πω την αλήθεια δεν άκουσα κάπου κάποιο ευχαριστώ από τη Ρ.Δούρου στη Λ.Κανέλλη αλλα μπορεί να κάνω και λάθος. Μακάρι να κάνω λάθος. 
Σκέφτομαι επίσης οτι η συμπεριφορά ανοχής που είχε ως τώρα και ο Σύριζα στους δρόμους, όσο το ΚΚΕ δεν μπορούσε να αμφισβητηθεί , μπορεί να γίνει πολύ πιο επιθετική μετά τις εκλογές. Κάποιοι τόχουν βάλει ήδη σκοπό και δυστυχώς είναι απλωμένοι  σε όλο το φάσμα .
Ο πραγματικός "πόλεμος" 
 . 
Εν κατακλείδι αυτό που συμβαίνει και που θα συμβεί με ένταση την επόμενη μέρα θα είναι μια γενική επίθεση που θα σαλπιστεί από το σύστημα εναντίον καθε τι κομμουνιστικού ή πραγματικα Αριστερού και ανατρεπτικού με αιχμή τα παλληκάρια της Χρ.Αυγής που θα χρησιμοποιηθούν αναλόγως.  Ενας άνευ όρων και ορίων πόλεμος όχι βεβαια εναντίον του Συριζα που μπορεί να είναι ή να μην είναι στην κυβερνηση, αλλά εναντίον κάθε άποψης που θα στρεφεται εναντίον των συμφερόντων της πραγματικης εξουσίας. Και για να ακριβολογούμε δε θα είναι απλά πόλεμος με την έννοια της πολιτικης αντιπαράθεσης. Θα είναι χτύπημα σε ανθρώπους όπως όλοι εμεις που συζητάμε εδώ. Σε ανθρώπους που είναι αποφασισμενοι να παλέψουν για την επιβίωσή τους και για το αύριο των παιδιών τους κι ακόμη παραπέρα για έναν καλύτερο κόσμο, πέρα από το ποιός θα είναι κυβέρνηση και ποιός αντιπολίτευση. Αυτά είναι σαφώς δευτερεύοντα αν κάποιος θέλει να σκεφτεί βαθύτερα πολιτικά.
Ο εχθρος είναι κοινός και βρίσκεται πάντα πίσω από τις κυβερνησεις που αλλάζουν, δίνοντας κατα καιρούς ψευδαισθήσεις δημοκρατίας.
Η πραγματικη δημοκρατία θα ύπάρξει μόνον όταν καταλάβει ο λαός ότι μπορεί και πρέπει να την επιβάλει κατακτώντας τη δική του εξουσία και βάζοντας τους τωρινούς του εξουσιαστές στη γωνίτσα που τους αναλογεί.