ΕΝΟΤΗΤΑ και ΑΡΙΣΤΕΡΑ.......

Aναδημoσιευση απο redfly planet
Aναδημoσιευση απο Varometro 
Έχουν μεγάλη πλάκα, πολύ μεγάλη πλάκα, όλοι αυτοί που με αφορμή το ΠΑΜΕ κατηγορούν το ΚΚΕ για διάσπαση τους εργατικού κινήματος μιας και δεν πρόκειται για τυχαίους αλλά γι' αυτούς τους ίδιους τους διασπαστές! Αν κάτι έχει ζωτική σημασία για την επίτευξη των στόχων του εργατικού κινήματος αυτή είναι η ενότητα του Κομμουνιστικού Κόμματος.

"Το ΚΚΕ ...είναι 1. κόμμα της εργατικής τάξης, 2. το κόμμα των Ελλήνων εργατών, 3. ένα κόμμα επαναστατικό… Αν μπόρεσε να διατηρήσει το πολιτικό μονοπώλιο και να ματαιώσει αλλεπάλληλες απόπειρες για τη δημιουργία άλλων εργατικών κομμάτων στη χώρα, τούτο δεν μπορεί να οφείλεται παρά στον αδιάρρηκτό του δεσμό με την εργατική τάξη και τις ιστορικές της τύχες.". Αυτά δεν τα 'λεγε κάποιος τυχαίος αλλά ο Παντελής Πουλιόπουλος, σε ηλικία 24 ετών πρώτος γραμματέας του κόμματος (από την στιγμή που μετονομάστηκε σε ΚΚΕ), ο οποίος αργότερα διέσπασε κι ο ίδιος το κόμμα(!) δημιουργώντας μια τροτσκιστική ομάδα η οποία μαζί με τους αρχειομαρξιστές του Δ. Γιωτόπουλου (πατέρα του Αλ. Γιωτόπουλου) αποτέλεσε τις δύο κύριες συνιστώσες του τροτσκισμού στην Ελλάδα (η πορεία αυτών των συνιστωσών είναι μάλλον τραγελαφική αφού η κάθε μια πρέπει να διασπάστηκε με την σειρά της καμιά δεκαριά φορές!).


Όσοι δεν κατανοούν, ή δεν θέλουν να κατανοήσουν, ότι η διαφωνία είναι ζωτικής σημασίας για ένα κομμουνιστικό κόμμα και εξαιρετικά χρήσιμη, αλλά ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός υπάρχει για να επιτρέπει την κοινή και αποτελεσματική δράση, τότε ίσως θα 'πρεπε να αναζητήσουν κάποια άλλη πολιτική στέγη. Γιατί θεμελιώδης παράμετρος του κομμουνισμού είναι η δράση. Δράση παράλληλα με την θεωρία. Όσοι αφήνουν εγωισμούς, προσωπικές φιλοδοξίες, ναρκισσισμούς να υπερκεράσουν την ενότητα και την δράση, την ενότητα για την δράση, του κόμματος τότε δεν έχουν καμιά θέση σ' αυτό. Ούτε έχουν το δικαίωμα να αποκαλούν τον εαυτό τους κομμουνιστή.Όσοι νομίζουν πως ο κομμουνισμός είναι ατέρμονη θεωρητικολογία, ομφαλοσκόπηση και μικροαστικός ιδεαλιστικός βαυκαλισμός κάνουν λάθος.

Κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει, ποιος έδωσε την πρωτοκαθεδρία, τα πρωτεία, στο ΚΚΕ στα πλαίσια του εργατικού κινήματος; Η απάντηση είναι η ιστορία. Η μόνη συνεπής και υπολογίσιμη δύναμη που βρίσκεται διαχρονικά στην πρωτοπορία των εργατικών αγώνων είναι το ΚΚΕ. Κι αυτό είναι κάτι που κανείς μα κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Τον κέρδισε με το σπαθί του το ΚΚΕ αυτόν τον τίτλο και κανένας δεν έχει καταθέσει μέχρι σήμερα ανάλογα διαπιστευτήρια ώστε να τον διεκδικήσει. Και δεν πρόκειται ούτε για ιδιοκτησιακή αντίληψη, ούτε για πατρονάρισμα, ούτε για καπέλωμα άλλα (όπως έγραφε ο Πουλιόπουλος) για "αδιάρρηκτό δεσμό με την εργατική τάξη και τις ιστορικές της τύχες".

Πολλοί προσπάθησαν να ποδηγετήσουν το προλεταριάτο και να αμφισβητήσουν τον ηγετικό ρόλο του κομμουνιστικού κόμματος. Άλλοι με περισσότερο αγαθές προθέσεις, άλλοι προς όφελος του κεφαλαίου και της μικροπολιτικής. Όλοι σε βάθος χρόνου απέτυχαν. Φτάσαμε στο σημείο λοιπόν οι (κατ' επανάληψη) διασπαστές να κατηγορούν το ΚΚΕ για διασπαστικές πρακτικές. Αυτοί που η διάσπαση τους έχει γίνει ψυχοπαθολογία.Για παράδειγμα ο Κύρκος χρόνια τώρα παλεύει για την ενότητα της αριστεράς διασπώντας την!

Οι υποθετικές συζητήσεις έχουν μικρή αξία αλλά καμιά φορά αναρωτιέμαι αν το ΚΚΕ δεν είχε υποστεί τις μύριες όσες διασπάσεις, αν δεν είχε πέσει από την Ακρόπολη και δεν είχε σταθεί όρθιο τουλάχιστον 5,6 φορές, πόσο πιο αρραγές θα ήταν το εργατικό μέτωπο στην χώρα μας και κατά συνέπεια πόσο καλύτερη θα ήταν η θέση των εργαζομένων. Κανείς δεν λέει πως το ΚΚΕ δεν έχει κάνει λάθη, δεν έχει χαράξει λάθος πορείες. Θα 'ταν νομίζω ουτοπικό να πιστεύει κανείς πως ένας ζωντανός οργανισμός (που, ειρήσθω εν παρόδω, τα περισσότερα χρόνια της ζωής του τα πέρασε είτε στην παρανομία, είτε σε έναν κλοιό από πράκτορες, καταδότες, συκοφάντες, ιδιώνυμα κλπ ) δεν δικαιούται να κάνει λάθη.

Επίσης ο μαρξισμός - λενινισμός δεν είναι ούτε δέκα εντολές, ούτε νεοφιλελεύθερα φληναφήματα, ούτε αρχές μάρκετινγκ, ούτε ροζ σοσιαλδημοκρατικές νεφέλες , ούτε... πατριωτικός παρεμβατισμός (ok, ok, είναι ανατριχιαστική και μόνο η σύγκριση). Πρόκειται για μια εξαιρετικά πλούσια επιστημονική θεωρία που αφήνει περιθώρια για πολλές ερμηνείες, όχι από έλλειψη σαφήνειας ή τεκμηρίωσης, αλλά από πλευράς έκτασης και δυσκολίας στην κατανόηση. Δεν ξέρω πολλούς που έχουν καταφέρει να διαβάσουν ολόκληρο το Κεφάλαιο του Μαρξ για παράδειγμα, ενώ με εξαίρεση την έκδοση που κυκλοφορεί σήμερα σε μετάφραση του Παναγιώτη Μαυρομάτη, ούτε επιτυχημένες μεταφράσεις γνώρισε, αλλά ούτε και κατάφερε να εκδοθεί στο σύνολό του πριν την δεκαετία του '50. Πολλές φορές μάλιστα έγιναν προσπάθειες πλαστογράφησης και νόθευσης του κειμένου (π.χ. η περίπτωση του τεταρταυγουστιανού Κούση).

Λογικό είναι λοιπόν κάποιοι στην διαδρομή να διαφωνούν. Λογικό είναι επίσης να υπάρχουν αποφάσεις του κόμματος που παραβιάζουν προσωπικές ιδεολογικές γραμμές και οδηγούν κάποιους εκτός. Δεν είναι όμως λογικό οι αποχωρήσαντες να μετατρέπονται σε εχθρούς και διώκτες του κόμματος διαγκωνιζόμενοι στην εμπροσθοφυλακή της αντίδρασης. Ποιος δεν θα μπορούσε να εξάρει τις περιπτώσεις του Γιάνη Κορδάτου (διαφώνησε για την στάση του κόμματος στο Μακεδονικό) και του Κώστα Κάππου (διαφώνησε για την συγκυβέρνηση του '89), που μπορεί να απομακρύνθηκαν αλλά στάθηκαν πάντα αξιοπρεπής και δίκαιοι απέναντι στο ΚΚΕ. Ποιος θα μπορούσε να ξεχάσει τον μεγάλο Βασίλη Ραφαηλίδη που μπορεί να μην ήταν μέλος, μπορεί μέσα από τα γραπτά του να ασκούσε σκληρή κριτική, αλλά πάντα σε δημόσιες αντιπαραθέσεις στήριζε το κόμμα και -κατά δήλωσή του- ψήφιζε ΚΚΕ.

Και δεν λέει κανείς πως όποιος φεύγει από το ΚΚΕ πρέπει να σταματήσει να μιλάει και να κρίνει, ούτε πως παίρνει αυτόματα την στάμπα του αντικομμουνιστή. Άλλο όμως αυτό, άλλο η ανήθικη στάση των διαφόρων λασπολόγων και συκοφαντών που με εμπάθεια εκτοξεύουν κατηγορίες δεξιά κι αριστερά λες και το ΚΚΕ τους έκανε κανένα μεγάλο κακό.

Για τον "μεγάλο τραγουδιστή" έγραψα πρόσφατα. Δείτε λοιπόν πόση υποκρισία μπορεί να κρύβεται στο βιογραφικό ενός άλλου "πρωην". Είδατε στην "διαδρομή του" να αναφέρεται πουθενά έστω η λέξη ΚΚΕ; Πόσο ξιπασμένος μπορεί να είναι κάποιος που γράφει στο βιογραφικό του "ανέπτυξε έντονη αντιδικτατορική δράση κατά την περίοδο της Δικτατορίας, με αποτέλεσμα να φυλακιστεί και να βασανιστεί από την ΕΑΤ-ΕΣΑ". Ο ίδιος κύριος (το όνομα του οποίου δεν θέλω καν να αναφέρω) κατά δήλωσή του αποχώρησε από το ΚΚΕ επειδή στην ΚΟΒα του ψηφίστηκε το ότι δεν υπάρχει Θεος!

Δεν ξέρω πόσοι, είτε ατομικά, είτε ομαδικά, έχουν αποχωρήσει από το ΚΚΕ (μιλάω για αυτούς που είχαν διαφωνίες σε σοβαρά ιδεολογικά ζητήματα και πρακτικές και όχι για τους θεούσους που η ΚΟΒα τους αρνήθηκε την ύπαρξη του Θεού). Φαντάζομαι ο αριθμός θα είναι μεγάλος. Σίγουρα η ταξική πάλη δεν είναι εύκολη υπόθεση. Είναι όμως εξίσου σίγουρο πως κάθε ένας από τους αποχωρήσαντες πιστώνει τον εαυτό του με την "ορθή" θεώρηση των πραγμάτων και το ΚΚΕ με την λάθος! Αυτό και μόνο δημιουργεί στον ουδέτερο παρατηρητή πολλά ερωτηματικά.

Πολλοί για παράδειγμα ερμηνεύουν τόσο ακραία ντετερμινιστικά τον μαρξισμό ώστε η πολιτική τους πρόταση να ξεπερνάει τα όρια της γραφικότητας. Μια αρχική διάσπαση (ΟΜΛΕ) διασπάστηκε σε ΚΚΕ (μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ. Από την μια διάσπαση της διάσπασης (ΚΚΕ (μ-λ)) διασπάστηκε η α/συνέχεια νυν ΚΟΕ. Από την άλλη διάσπαση της διάσπασης (Μ-Λ ΚΚΕ) προέκυψε η διάσπαση ονόματι ΟΑΚΚΕ (της οποίας η καθοδήγηση είναι… εγκατεστημένη μόνιμα στο Δρομοκαϊτειο και οι αναλύσεις της προσφέρουν άφθονο γέλιο), ενώ κάπου εκεί μεταξύ των διαφόρων διασπάσεων βρίσκεται χωμένο και το ΕΚΚΕ των… μεγάλων προσωπικοτήτων (του Μικρούτσικου, του Τσουκάτου, του Τατούλη και φυσικά του ειδικού κομμουνιστολόγου Κούλογλου, ο οποίος έκανε σειρά εκπομπών με θέμα τον κομμουνισμό και αφηγητές αποκλειστικά αποχωρήσαντες από το ΚΚΕ!).

Θυμάστε το Life of Brian: "Are you the Judean Peoples' Front? FUCK OFF! We're the Peoples' Front of Judeah!". Έ κάπως έτσι...

Λίγο πριν τον πόλεμο ο Μανιαδάκης, με την ηγεσία του ΚΚΕ στις φυλακές και τις εξορίες και υποχείριο τον αποστάτη Μανωλέα (πρώην στέλεχος του ΚΚΕ) και διάφορους άλλους προδότες, συγκρότησε την Προσωρινή Διοίκηση του ΚΚΕ (!) με σκοπό φυσικά την διάλυση κάθε παράνομου μηχανισμού του Κόμματος. Εξέδωσαν μάλιστα και τον δικό τους Ριζοσπάστη! Η περίπτωση της ΓΣΕΕ μοιάζει με την περίπτωση της ΠΔ. Είναι φανερό εδώ και χρόνια πως η ηγεσία της ΓΣΕΕ δεν αποτελεί παρά φερέφωνο των κυβερνήσεων και των εργοδοτών. Η ΓΣΕΕ του Πρωτόπαπα, του Πολυζογώπουλου, του Παναγόπουλου και των άλλων ανδρείκελων, το μόνο που ΔΕΝ κάνει είναι να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των εργαζομένων. Υποκριτές ολκής, αλείφουν με βούτυρο το ψωμί των εργοδοτών και εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πολιτικών τους καθοδηγητών.