Ενόψει και της ΔΕΘ, εντείνεται προπαγανδιστικά η προσπάθεια της κυβέρνησης να καλλιεργήσει την ψευδαίσθηση στο λαό ότι δεν προτίθεται να πάρει άλλα μέτρα, αν προχωρήσει απρόσκοπτα η εφαρμογή όσων έχουν ήδη αποφασιστεί.
Πρόκειται για πρόκληση πρώτου μεγέθους, που πρέπει να αποκρουστεί από το λαό. Επί της ουσίας, τα αστικά επιτελεία καλούν τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα να αποδεχτούν αδιαμαρτύρητα και να συναινέσουν στο τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων, των μισθών και των συντάξεων που προβλέπεται από τους νόμους που έχουν ήδη ψηφιστεί, προκειμένου, τάχα, να μη χρειαστεί να πάρει άλλα μέτρα.
Το ψέμα είναι διπλό: Η κυβέρνηση όχι μόνο ετοιμάζει νέα κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, αλλά, επιπλέον, η αναχαίτισή της εξαρτάται από τις δυσκολίες που θα συναντήσει στην εφαρμογή των μέτρων που έχει ήδη νομοθετήσει.
Με άλλα λόγια, όσο μεγαλύτερες αντιστάσεις συναντήσει η πολιτική της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων σήμερα, όσο μεγαλύτερα είναι τα ρήγματα που θα ανοίγει η λαϊκή πάλη στο αστικό πολιτικό σύστημα, τόσο πιο δύσκολο θα είναι για τους εχθρούς του λαού να του φορτώσουν στην πλάτη τα νέα μέτρα που έχουν ήδη αποφασίσει.
Για την πλουτοκρατία και τα κόμματά της, είναι μονόδρομος η διαρκής επίθεση στα εργατικά λαϊκά δικαιώματα για τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και την παραπέρα μονοπώληση κλάδων της παραγωγής.
Από αυτήν τη σκοπιά, η φιλολογία ότι μπορεί και να μην υπάρξουν νέα μέτρα αποτελεί κοροϊδία και ελιγμό των αστών απέναντι στο λαό.
Το «Σύμφωνο για το Ευρώ», το οποίο συνυπέγραψε η κυβέρνηση, προβλέπει διαρκή προσαρμογή των μισθών και των άλλων εργατικών δικαιωμάτων (Συντάξεις, Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία) στα δεδομένα που γεννάει διαρκώς η καπιταλιστική ανταγωνιστικότητα, όχι μόνο στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά και παγκόσμια.
Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ανεξάρτητα αν κυβερνούν οι σοσιαλδημοκράτες ή οι «φιλελεύθεροι», θα παίρνουν ολοένα και περισσότερα αντιλαϊκά μέτρα, θα μειώνουν μισθούς και συντάξεις, θα αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, για να μπορούν τα ευρωενωσιακά μονοπώλια να ανταγωνίζονται οικονομίες, όπως η κινέζικη, οι λατινοαμερικάνικες και άλλες.
Αυτή η τάση γίνεται διπλά φανερή σήμερα, σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, όπου εντείνεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα μονοπώλια.
Από αυτήν τη σκοπιά, καμιά αναμονή και κανένας εφησυχασμός δεν ταιριάζει στο εργατικό λαϊκό κίνημα.
Το αντίθετο.
Τώρα είναι ανάγκη να επιταχυνθούν οι θετικές διεργασίες στις λαϊκές συνειδήσεις, να αποκρυσταλλωθούν στο δυνάμωμα της λαϊκής συμμαχίας, στη βάση των κοινών συμφερόντων που έχουν απέναντι στα μονοπώλια και την πολιτική τους οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες, οι γυναίκες και η νεολαία των λαϊκών στρωμάτων.
Η εφ' όλης της ύλης αντιπαράθεση με τη στρατηγική της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της, η αμφισβήτηση του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, που έχει αποδεδειγμένα σαπίσει και καταδικάζει το λαό στη φτώχεια, η πάλη για μιαν άλλη ανάπτυξη, με λαϊκή εξουσία και οικονομία, είναι όροι αναγκαίοι για να αποκρούσει ο λαός την επίθεση, να βγει νικητής από τον πόλεμο που του έχουν κηρύξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου