Διάβαζα στο φιλικό ιστολόγιο του φίλου Pavlosk ΕΔΩ το κείμενο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου, που μεταξύ άλλων λέει:
"Το ΚΚΕ ντύνει με εκτός τόπου και χρόνου υπεραριστερές κορώνες περί λαϊκής εξουσίας και κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής μια βαθιά συντηρητική, γραφειοκρατική λογική ανάσχεσης των «επικίνδυνων» λαϊκών αγώνων, μετατρέποντας τις εργατικές πορείες σε κομματικές λιτανείες και βλέποντας προβοκάτσια σε κάθε Δεκέμβρη".
Μου κάνει εντύπωση η διατύπωση αυτή.
Εκτός ότι κινείται σε αντιΚΚΕ κατεύθυνση, λέει:
"μια βαθιά συντηρητική, γραφειοκρατική λογική ανάσχεσης των «επικίνδυνων» λαϊκών αγώνων"....αποδίδοντας προθέσεις ανάσχεσης των λαϊκών αγώνων από την μεριά του ΚΚΕ που μάλιστα τους θεωρεί και επικίνδυνους ( το ΚΚΕ).
Προφανώς ο κ. Παπακωνσταντίνου προσδοκούσε την επανάσταση στην πλατεία Συντάγματος και ταυτόχρονα δεν είδε ποτέ και πουθενά προβοκάτσιες.
Επίσης παρερμηνεύει και μάλλον συνειδητά, τις θέσεις και τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ.
Επί πλέον καταλογίζει στο ΚΚΕ ότι βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου και χαρακτηρίζει τις εκτιμήσεις του " περί λαϊκής εξουσίας και κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής" σαν "υπεραριστερές κορώνες"
Το ΚΚΕ εκτιμά ότι η σημερινή καπιταλιστική κρίση, είναι μια κρίση που κάνει την εμφάνισή τηςσυγχρονισμένα σε ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο,ότι τα σημάδια της είναι τέτοια,που χαρακτηρίζουν μια δομική κρίση του συστήματος αντικειμενική, νομοτελειακή .
"Ο καπιταλισμός έχει εξαντλήσει τα όριά του" Έχει κατ΄επανάληψη διατυπώσει το ΚΚΕ.
Σαν τέτοια αυτή η κρίση, δεν μπορεί να οδηγήσει στην επανάκαμψη του συστήματος με τους ίδιους όρους που κυριαρχούσε μέχρι σήμερα.
Και μόνη διέξοδός του, είναι η καταστροφή των συσσωρευμένων κεφαλαίων και των μέσων παραγωγής ιδιαίτερα των εργαζομένων,με την μορφή της μαζικής ανεργίας, της υποαπασχόλησης, της μείωσης των μισθών και συντάξεων, της απώλειας κοινωνικών παροχών και υπηρεσιών....
Το ΚΚΕ χαρακτηρίζει την κρίση αυτή σαν κρίση υπερσυσσώρευσης και υπερπαραγωγής.
Και αυτό δεν είναι αυθαίρετο, προκύπτει από τα στοιχεία, τους αριθμούς και την αδυναμία συνέχισης της διευρυμένης καπιταλιστικής αναπαραγωγής.
.Ο καπιταλισμός βρίσκεται στο ανώτατο στάδιο ανάπτυξής του, τον Ιμπεριαλισμό και είναι αυτό που προκαλεί και γεννάει τις αγιάτρευτες αντιθέσεις του.
Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση για τη διεθνή οικονομική κρίση την θέση της Ελλάδας και τις θέσεις του ΚΚΕ, μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ
Με βάση τις παραπάνω εκτιμήσεις το ΚΚΕ τονίζει, ότι είναι αδύνατη μέσα σε αυτά τα πλαίσια,του καπιταλισμού να ασκηθεί φιλολαϊκή πολιτική προς όφελος των εργαζομένων και το τεκμηριώνει με επιχειρήματα.
Εκτιμά την ανάγκη ανατροπής του συστήματος,αυτή όμως η ανατροπή δεν μπορεί να υλοποιηθεί από μόνη της.
Ο καπιταλισμός δεν θα κουραστεί να παλεύει για την κυριαρχία του, όποιο και αν είναι το τίμημα για το λαό και τους εργαζόμενους.
Και αυτή ακριβώς είναι η αντίφασή του.
Κάτω από την πίεση της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων και εμπορευμάτων, είναι υποχρεωμένος να καταστρέψει την μηχανή που του παράγει τον πλούτο,τον εργαζόμενο και, αυτό κάνει σήμερα.
Η εργατική τάξη είναι πρωτίστως αναγκαίο να συνειδητοποιήσει την δύναμη και την αποστολή της, να παίξει τον ιστορικό της ρόλο, να γίνει τάξη για τον εαυτό της, να μετατραπεί στον νεκροθάφτη του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής παίρνοντας στα χέρια της την εξουσία.
Η πραγματοποίηση της σοσιαλιστικής επανάστασης είναι αδύνατη, αν δεν εξασφαλιστεί η ενότητα των αντικειμενικών και των υποκειμενικών προϋποθέσεων. Αυτό το σημαντικό λενινιστικό συμπέρασμα το επιβεβαίωσε πολλές φορές η ιστορία.
Μιλώντας για το περιεχόμενο της έννοιας «υποκειμενικός παράγοντας της επανάστασης», ο Λένιν επεσήμανε τρεις κύριες πλευρές.
Η πρώτη και καθοριστική πλευρά είναι η ανάγκη ύπαρξης ενός μαχητικού επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος.
Χρειάζεται επίσης να διαμορφώνει πρόγραμμα, δηλαδή επαναστατική στρατηγική ερμηνεύοντας αντικειμενικά τις κοινωνικο-οικονομικές και πολιτικές εγχώριες και διεθνείς συνθήκες
Είναι αναγκαία η ύπαρξη ενός ΚΚ επαναστατικού που θα συμβάλλει και θα πρωτοστατήσει με καθημερινούς αγώνες, τόσο στην μετουσίωση του ταξικού ενστίκτου σε ταξική συνείδηση, όσο και στην επαναστατική διαδικασία ανατροπής του συστήματος.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο κ. Π.Παπακωνσταντίνου δεν γνωρίζει αυτές τις νομοτελειακές εξελίξεις και τις αναγκαίες προϋποθέσεις, για την κατάληψη της εργατικής λαϊκής εξουσίας.
Δεν είναι δυνατόν να μην γνωρίζει την ανάγκη να συμπέσουν οι Αντικειμενικές συνθήκες με τις υποκειμενικές προκειμένου να προχωρήσει η ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.
Παρακάτω γράφει για την "ρεαλιστική προοπτική μιας πραγματικής λαϊκής εξέγερσης",
Αλλά τι είναι δηλαδή η εξέγερση που επικαλείται;
Το να μαζευτούμε στο Σύνταγμα και να πετάμε πέτρες,να μουντζώνουμε,να τα βάλουμε με τα ΜΑΤ 100 ακόμα και 150.000 κόσμου,να τα σπάσουμε όλα;
«Θα ήταν όχι απλώς ανοησία, αλλά και έγκλημα, να ρίξουμε την πρωτοπορία στην αποφασιστική μάχη, προτού όλη η τάξη, προτού οι πλατιές μάζες να έχουν πάρει θέση ανοιχτής υποστήριξης της πρωτοπορίας, ή τουλάχιστον ευμενούς ουδετερότητας απέναντι της και να έχουν δείξει ότι είναι εντελώς ανίκανες να υποστηρίξουν τον αντίπαλό τους» Β. Ι. Λένιν, «Απαντα», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», τόμος 41, σελ. 77-78.
Αυτά ο Παπακωνσταντινου τα γνωρίζει απ΄έξω και ανακατωτά
Γράφει ο κ. Παπακωνσταντίνου:
" Το ευρώ καταρρέει όχι από τα χρέη της μικρής Ελλάδας, που ήταν μόνο το ποντίκι στο πειραματικό εργαστήριο της Μέρκελ, αλλά από τις φούσκες των τραπεζικών κολοσσών, την προϊούσα χρεοκοπία της Ισπανίας, τον κλονισμό της Ιταλίας, την ασφυξία ακόμη και χωρών του σκληρού πυρήνα, όπως της Ολλανδίας και της Αυστρίας και πάει λέγοντας".
Κουβέντα δεν κάνει για τα αίτια αυτής της κατάρρευσης, κουβέντα δεν κάνει για να ερμηνεύσει τι είναι εκείνο που δημιούργησε τις "Φούσκες των τραπεζικών κολοσσών"
Γιατί οι φούσκες, δεν είναι παρά τα αποτελέσματα του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης.
Δεν κάνει κουβέντα για την βασική αντίθεση του καπιταλισμού που αναπόφευκτα οδηγεί στην κρίση.
Όποια μορφή και να πάρει η εμφάνιση της κρίσης ως χρέη και ελλείμματα, ως κρίση του τραπεζικού συστήματος, ως φούσκες ακόμα και ως φαινόμενα σήψης και διαφθοράς κ.λπ. είναι κρίση σύμφυτη με την παραγωγική διαδικασία, με την καπιταλιστική ιδιοκτησία που εκμεταλλεύεται ξένη εργατική δύναμη.
ΕΔΩ θα βρείτε ένα ενδιαφέρον άρθρο για την βασική αντίθεση του καπιταλισμού
Τι φοβάται ο κ. Παπακωνσταντίνου μη και καταρρεύσει το Ευρώ;
Αυτό είναι το πρόταγμα, η σωτηρία του ευρώ;
Αν λέγοντας ευρώ εννοεί βέβαια τις οικονομίες των καπιταλιστικών χωρών και τις κρίσεις που χτυπούν την μία μετά την άλλη τις Ευρωπαϊκές χώρες και όχι μόνον, η απάντηση στα παραπάνω.
Και εκεί που ο κ. Παπακωνσταντίνου κατηγορεί, εγκαλεί και καταδικάζει το ΚΚΕ για τις παραπάνω απόψεις του, εκεί που εκτιμά ότι το ΚΚΕ βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου, εκεί που χαρακτηρίζει σαν υπεραριστερές κορώνες τις θέσεις του περί λαϊκής εξουσίας και κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, ξαφνικά, ανακαλύπτει ότι "ακόμη και μια αριστερή κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει λυσσαλέα υπονόμευση τέτοια που δεν γνώρισε ούτε η κυβέρνηση Λαϊκής ενότητας στην Χιλή του Αλιέντε".
Ταυτόχρονα δεν παραλείπει να εκφοβίσει με τα πιθανά εκλογικά αποτελέσματα που θα καταγράφουν έναν "κόλαφο" για το μνημονιακό τόξο, λέγοντας "τότε θα μπούμε σε μια ανώμαλη εποχή οικονομικής και πολιτικής τρομοκρατίας"......"και την προσπάθεια επιβολής των νέων μέτρων δια πυρός και σιδήρου".
Με περισσή αισιόδοξα όμως συνεχίζει "Δεν πρέπει να περάσουν και δεν θα περάσουν".
Και πάρα κάτω:
"Η ελπίδα γιαυτό βρίσκεται στη ρεαλιστική προοπτική μιας πραγματικής λαϊκής εξέγερσης, ενός καινούργιου ελληνικού και ευρωπαϊκού «Μάη» των εργαζομένων, των ανέργων και των νέων. Τίποτα λιγότερο δεν μπορεί να γυρίσει τη σελίδα μετά από τριάντα χρόνια κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού, υποχωρήσεων και καταρρεύσεων. Η εξέγερση δεν είναι ιδεολογική εμμονή, αλλά κοινωνική αναγκαιότητα. Δεν είναι έργο κάποιου ξεχωριστού κόμματος ή κάποιων ξεχωριστών ανθρώπων, αλλά των συνηθισμένων ανθρώπων του σωματικού και πνευματικού μόχθου, οι οποίοι σε εντελώς ασυνήθιστες ιστορικές συνθήκες γίνονται ικανοί για τα πιο ασυνήθιστα πράγματα".
Αλήθεια κύριε Παπακωνσταντίνου ο στρατηγικός στόχος της εξέγερσης ποιος θα είναι;
Όταν αποκαλείτε τον στρατηγικό στόχο του ΚΚΕ περί λαϊκής εξουσίας και κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής σαν εκτός τόπου και χρόνου σημαίνει ότι εσείς που είστε εντός τόπου και εντός χρόνου, καταλήγετε σε άλλες εκτιμήσεις και ο Στρατηγικός σας στόχος είναι άλλος,γιατί δεν κάνετε αναφορά σε αυτόν;
Αλλά και ...."οι συνηθισμένοι άνθρωποι που σε εντελώς ασυνήθιστες ιστορικές συνθήκες θα γίνουν ικανοί για τα πιο ασυνήθιστα πράγματα" θα λειτουργήσουν χωρίς οργάνωση, χωρίς πρόγραμμα χωρίς στόχους χωρίς ιδεολογικο πολιτικό προσανατολισμό;
Καινοτόμες απόψεις!
Να σας επαναφέρουμε λοιπόν επαναλαμβάνοντας ακριβώς τα δικά σας λόγια για να τα συνυπογράψουμε:
"Η εξέγερση δεν είναι ιδεολογική εμμονή αλλά κοινωνική αναγκαιότητα".
Και να επιστήσουμε την προσωχή στις προϋποθέσεις για μια εξέγερση αποτελεσματική προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων.
ΕΔΩ Η Καπιταλιστική κρίση και η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ
Το εργατικό και λαϊκό κίνημα μπορεί και πρέπει να ανασυνταχθεί με σαφή αντιιμπεριαλιστικό - αντιμονοπωλιακό, στην ουσία αντικαπιταλιστικό, προσανατολισμό. Να αξιοποιήσει σε κάθε χώρα κάθε ρωγμή, κάθε τριγμό της αστικής διακυβέρνησης, με ανάλογο ιδεολογικό - πολιτικό προσανατολισμό και οργανωτική ετοιμότητα προκειμένου να αντιμετωπίσει αυτήν την λαίλαπα, να ανατρέψει το σάπιο και βαθιά εκμεταλλευτικό σύστημα.
Αυτό δεν θα προκύψει από τις κάλπες, αλλά στην κάλπη θα καταγραφούν οι λαϊκές διαθέσεις για αντίσταση.
Και ο ρόλος ενός ΚΚ επαναστατικού θα είναι καθοριστικός,θα δίνει καθημερινά το παρόν του μέσα στον λαό και μαζί με αυτόν , γιατί δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου