Ταξικό μίσος κατά των εργαζομένων ...

Το ταξικό μίσος κατά των εργαζομένων, οι ύμνοι στο μονοπωλιακό κεφάλαιο, οι προσδοκίες που τρέφει η ολιγαρχία της χώρας, ότι η, μακράς πνοής και όχι συγκυριακή, κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, θα επιτύχει εκεί που απέτυχε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, να τσακίσει δηλαδή το λαϊκό κίνημα και να επιβάλει τις πολιτικές του μνημονίου, αλλά και η αναπαραγωγή των πολιτικών και ιδεολογικών αδιεξόδων της αστικής τάξης, σε ό,τι αφορά την οικονομική κρίση και τις διόδους διεξόδου από αυτή, προβάλλουν ανάγλυφα στην τελευταία ενδιάμεση Εκθεση Νομισματικής Πολιτικής, που παρουσίασε η Τράπεζα της Ελλάδας.

Με το ταξικό ένστικτο που τη διακρίνει, ως θεματοφύλακα των συμφερόντων της άρχουσας τάξης, η Τράπεζας της Ελλάδας, μέσω της έκθεσης, εκπέμπει δραματικά σήματα SOS, και προειδοποιεί ότι η κατάσταση για τον ελληνικό καπιταλισμό, είναι εξαιρετικά κρίσιμη, δεδομένου ότι εκείνο που διακυβεύεται σήμερα, μετά από 17 μήνες εφαρμογής του μνημονίου, είναι η παραμονή ή όχι της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ.

Και τι σημαίνει αυτό; Κινδύνους μεγάλης υποτίμησης κεφαλαίου στην Ελλάδα, αύξηση της ψαλίδας μεταξύ καπιταλιστικής οικονομίας της Ελλάδας και άλλων καπιταλιστικών οικονομιών στα πλαίσια της ΕΕ αλλά και της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας διεθνώς λόγω ανισομετρίας, μεγαλύτερες δυσκολίες του κεφαλαίου στον ανταγωνισμό. Η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ και στο στενό πυρήνα της σημερινής ΕΕ, αποτέλεσε στρατηγική επιλογή της άρχουσας τάξης και του πολιτικού της συστήματος. Η ενσωμάτωση του ελληνικού καπιταλισμού στην ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ενωση ήταν αποφασιστικό βήμα, για την πολιτική και οικονομική θωράκιση του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Ο πραγματικός αυτός κίνδυνος, αποπομπής της Ελλάδας από τη ζώνη του Ευρώ, από τη μία πλευρά έχει κυριολεκτικά τρομοκρατήσει την ολιγαρχία, από την άλλη, την έχει κάνει αδίστακτη και με την αποφασιστικότητα πληγωμένου θηρίου, διατεθειμένη να ξεπεράσει κάθε θεμιτό και αθέμιτο όριο, να διαπράξει ακόμα και τα πιο ειδεχθή αντιλαϊκά εγκλήματα, προκειμένου να προασπίσει τα συμφέροντά της και να παραμείνει στο ευρώ. Και αυτός, που, κατά την ίδια, απειλεί την...ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, είναι το λαϊκό κίνημα, ευρύτερα ο λαός της χώρας, που δεν επιδεικνύει «ευρωπαϊκή συνείδηση», αλλά αντίθετα αυθαδιάζει, δείχνει ασέβεια και ασχημονεί μπροστά στα όσια και ιερά του συστήματος, ο οποίος, ρέπων προς την... οχλοκρατία και την... ανευθυνότητα, αντιδρά στην εφαρμογή των «σκληρών», αλλά «αναγκαίων» πολιτικών που θα διασφαλίσουν την ομαλή πορεία και παραμονή της χώρας, εντός των πλαισίων της ευρωπαϊκής οικογένειας...

Ετσι εξηγείται το αβυσσαλέο μίσος της αστικής τάξης και των υποτακτικών της γραφίδων κατά του λαϊκού κινήματος. Ετσι εξηγείται η τεράστια κινητοποίηση που ξεδιπλώθηκε εντός και εκτός Ελλάδας, προκειμένου να ενώσουν το σύνολο των αστικών πολιτικών δυνάμεων στο ενιαίο κυβερνητικό σχήμα του μαύρου μετώπου. Μια αντιδραστική και αυταρχική κυβέρνηση «ειδικού σκοπού», η οποία καλείται να συντρίψει και να εξολοθρεύσει τον οργανωμένο λαό, κάθε φωνή αντίστασης στην πορεία προς την κοινωνική βαρβαρότητα και τον εξανδραποδισμό των εργαζομένων, ώστε, διά πυρός και σιδήρου, να εφαρμόσει τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.

Η Εκθεση

Σε δραματικούς τόνους, η Ενδιάμεση Εκθεση προειδοποιεί ότι η νέα ευκαιρία που δίνεται στην Ελλάδα με τη συμφωνία της 26ης Οκτώβρη - προβλέπει ελεγχόμενη πτώχευση με «κούρεμα» του χρέους κατά 50% και υπογραφή νέας δανειακής σύμβασης, με την οποία αλυσοδένεται ο ελληνικός λαός για τα επόμενα 10 -15 χρόνια - «είναι κατά πάσα πιθανότητα η τελευταία...».

Επισημαίνει ότι «σε αυτήν την πιο κρίσιμη φάση της μεταπολεμικής μας ιστορίας διακυβεύεται αν το μέλλον της χώρας θα είναι εντός ή εκτός της ζώνης του ευρώ».

Και αφού θέτει το πρόβλημα, προχωρεί αμέσως μετά σε απροκάλυπτο εκβιασμό σε βάρος των εργαζομένων, με το να εμφανίζει τα αδιέξοδα της αστικής τάξης σαν λαϊκά αδιέξοδα. Οι περισπούδαστοι οικονομολόγοι της Τράπεζας της Ελλάδας, θέτουν το δίλημμα: Ανεξέλεγκτη κατολίσθηση που θα οδηγούσε τη χώρα εκτός της ζώνης του ευρώ και θα έφερνε την οικονομία, την κοινωνία, το βιοτικό επίπεδο και τη διεθνή θέση της Ελλάδας πολλές δεκαετίες πίσω, ή συντεταγμένη προσπάθεια εντός της ζώνης του ευρώ, για να περιοριστούν οι κραδασμοί, να συντομευτεί κατά το δυνατόν η δύσκολη περίοδος προσαρμογής, που σε κάθε περίπτωση θα είναι μακρά...

Οπως είπαμε και παραπάνω, τα καταστροφολογικά αυτά σενάρια αφορούν την αστική τάξη και όχι το λαό. Για το εργατικό κίνημα, το δίλημμα εντός ή εκτός του ευρώ, δεν έχει κανένα νόημα, δεδομένου ότι στην ημερήσια διάταξη τίθεται σήμερα το ζήτημα της ανατροπής εκ βάθρων του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Αξίζει, πάντως, να σημειώσουμε ότι χωρίς να μασάνε τα λόγια τους, λένε ευθαρσώς ότι η «δύσκολη περίοδος προσαρμογής», η άγρια δηλαδή λιτότητα, σε κάθε περίπτωση θα είναι μακρά...Δεν θα αφορά μόνο τις σημερινές γενεές αλλά και τις επόμενες... Με τον ίδιο πάντα ωμό τρόπο, επισημαίνουν ότι... η προσπάθεια θα έχει ασφαλώς κόστος. Τα εισοδήματα θα μειωθούν...

Ο συνασπισμός του μαύρου μετώπου

Αφού μας υπόσχονται δάκρυα και πόνο για πολλά πολλά χρόνια, στη συνέχεια, αφήνοντας κατά μέρος τον δήθεν διακριτό ρόλο της Τράπεζας της Ελλάδας - η οποία, υποτίθεται δεν αναμειγνύεται σε αμιγώς πολιτικά θέματα - υποδεικνύουν στην κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, πώς θα πρέπει να κυβερνήσει, πόσο θα πρέπει να διατηρηθεί το υπάρχον κυβερνητικό σχήμα, πότε θα πρέπει να γίνουν εκλογές, ποιο θα είναι το πλαίσιο τη πολιτικής αντιπαράθεσης....Πράγματα αδιανόητα για τα προηγούμενα χρόνια, που δείχνουν όμως τα σοβαρότατα προβλήματα και τα διαχειριστικά αδιέξοδα που αντιμετωπίζει το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα.

Σε ιδιαίτερο κεφάλαιο, με θέμα «η εφαρμογή των αναγκαίων πολιτικών απαιτεί ισχυρή και αποτελεσματική κυβέρνηση», αναφέρεται, μεταξύ άλλων:

...η νέα κυβέρνηση που ορκίστηκε στις 11 Νοεμβρίου καλείται να εφαρμόσει με συνέπεια τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, να δρομολογήσει τα μέτρα που απορρέουν από αυτήν και να οδηγήσει στον κατάλληλο χρόνο τη χώρα σε εκλογές...

...για να εμπεδωθεί όμως η εμπιστοσύνη στις προοπτικές της οικονομίας, η σύγκλιση των πολιτικών δυνάμεων που εκφράστηκε με το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης πρέπει να γίνει πιο ουσιαστική, να σφυρηλατηθεί συστηματικά και να διαρκέσει πέραν των εκλογών που προγραμματίζονται...

...η πολιτική αντιπαράθεση θα ήταν ωφέλιμο να διεξαχθεί με βάση όρους του μέλλοντος και όχι του παρελθόντος, το οποίο άλλωστε μας οδήγησε στη σημερινή επώδυνη κατάσταση...

...μία είναι η προϋπόθεση για να επιτύχει η κυβέρνηση και να εκφραστεί αυθεντικά η βούληση των πολιτών στις επόμενες εκλογές: να περιγραφούν με απόλυτη ειλικρίνεια η κατάσταση της οικονομίας και η διεθνής πραγματικότητα, να αναλυθούν χωρίς περιστροφές και ωραιοποιήσεις οι προτεινόμενες λύσεις και να εξηγηθούν με σαφήνεια το κόστος και το όφελος καθεμιάς...

Είναι προφανές ότι απαιτούν η νέα κυβέρνηση να φορέσει το σιδηρούν προσωπείο, να κρατά στα χέρια της μόνο μαστίγιο και να πει στο λαό μόνο την «αλήθεια». Οτι η με κάθε κόστος σωτηρία της αστικής τάξης ταυτίζεται με τη σωτηρία της κοινωνίας, ότι ζωή πέρα και έξω από την αστική κοινωνία δεν υπάρχει και κατά συνέπεια είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε εσαεί με τους εκμεταλλευτές μας και το σύστημα που τους αναπαράγει. Αυτή την «αλήθεια» απαιτεί από τα κόμματα της αστικής συγκυβέρνησης η ολιγαρχία της χώρας, διά μέσου της Τράπεζας της Ελλάδας.

Ευθεία επίθεση στο εργατικό κίνημα

Σε περιόδους οικονομικής κρίσης και όξυνσης της ταξικής πάλης, δεν υπάρχουν περιθώρια να εμφανίζουν οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης το ταξικό σαν εθνικό. Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, μιλάνε κατευθείαν με τη γλώσσα της τάξης τους και των συμφερόντων που εκπροσωπούν. Αυτό κάνει και η Τράπεζα της Ελλάδας, η οποία - σφόδρα ενοχλημένη από τις λαϊκές αντιδράσεις - επιτίθεται ευθέως κατά του εργατικού, λαϊκού κινήματος. Ετσι, αφού επισημαίνει ότι...οι κοινωνικές αντιδράσεις οξύνονται, εντείνοντας την αβεβαιότητα... στη συνέχεια επιτίθεται εναντίον όσων αντιδρούν στις πολιτικές του μνημονίου, οι οποίοι κατηγορούνται ότι με τη στάση τους έχουν δημιουργήσει «έλλειμμα εμπιστοσύνης», το οποίο επιτείνει την ύφεση(!). Και ποιο είναι αυτό το περιβόητο «έλλειμμα εμπιστοσύνης»; Οτι οι λαϊκές αντιδράσεις στέκονται εμπόδιο στο να πειστούν οι αγορές(!), ότι θα υπάρξει έξοδος από την κρίση, ότι οι στόχοι θα επιτευχθούν...

Η εργασιακή ζούγκλα

Με κυριολεκτικά σαδιστική ηδονή, περιγράφουν στην Εκθεση, την εξαθλίωση που επιφέρουν στην εργατική τάξη, οι «ελαστικές» μορφές απασχόλησης. Ειδικότερα, γίνεται λόγος για...τη διαφαινόμενη τάση των επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα να επιλέγουν, με εντεινόμενο ρυθμό, περισσότερο ευέλικτες μορφές απασχόλησης, όπως είναι η μερική απασχόληση, η εκ περιτροπής απασχόληση και τα μειωμένα ωράρια εργασίας, καθώς και η σύναψη ατομικών συμβάσεων εργασίας... Εξάλλου, έχει προχωρήσει η σύναψη ειδικών επιχειρησιακών συμβάσεων σε μερικές μεγάλες και μεσαίες επιχειρήσεις... Η τάση της υιοθέτησης πιο ευέλικτων μορφών απασχόλησης που έχει ήδη αρχίσει να είναι εμφανής στην αγορά εργασίας, αναμένεται να ενισχυθεί και με τις νέες ρυθμίσεις του άρθρου 37 του πολυνομοσχεδίου... Στην περίπτωση αυτή, τα αποτελέσματα στην απασχόληση και την παραγωγικότητα θα είναι θετικά(!)...

Θ. Κ.