ΓΣΕΕ: Εργαλείο στήριξης της πλουτοκρατίας...

Αυτό ακριβώς αποτυπώνεται στο κείμενο που έχει διαμορφώσει για τις κινητοποιήσεις στη ΔΕΘ στη Θεσσαλονίκη

Ο (απο)προσανατολισμός των εργαζομένων σε μονοπάτια ακίνδυνα για τους καπιταλιστές και το πολιτικό σύστημα που τους υπηρετεί αποτελεί μια από τις βασικές εργολαβίες που έχει αναλάβει η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. 
Ο ρόλος αυτός είναι ξεκάθαρος στο κείμενο που έχει διαμορφώσει για τις κινητοποιήσεις στη ΔΕΘ στη Θεσσαλονίκη, στο οποίο αποτυπώνονται οι θέσεις και οι στόχοι της, για τους οποίους καλεί τους εργαζόμενους να ...παλέψουν (όρος αδόκιμος στο λεξιλόγιό της).

Η επιχειρηματολογία της εργατικής αριστοκρατίας στηρίζεται σε μία βασική παραδοχή την οποία προσπαθεί να καλλιεργήσει στις συνειδήσεις των εργαζομένων: Οτι η κρίση, το χρέος, η πολιτική που εφαρμόζεται, τα προβλήματά τους, τελικά, δεν έχουν αντικειμενικές αιτίες, αλλά οφείλονται στη βούληση κάποιων που προφανώς είναι κακοί ή ανίκανοι ή και τα δύο μαζί και θέλουν το κακό των εργαζομένων. Στόχος αυτής της παραδοχής είναι αυτό που άρρητα συμπεραίνεται. 

Οτι μπορεί να υπάρξουν καλοί κεφαλαιοκράτες, καλοί πολιτικοί και ικανές κυβερνήσεις σε όφελος των εργαζομένων. Αυτό θα γίνει με την άσκηση ενός άλλου «μείγματος πολιτικής», όπως συχνά αιτείται η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, το οποίο τάχα θα ισορροπεί την αδηφάγα ανάγκη του κεφαλαίου για όλο και μεγαλύτερα κέρδη με τις ανάγκες των εργατών στο πλαίσιο της ταξικής συνύπαρξης και συνεργασίας.

...μόνη διέξοδος η πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού

Η λογική ασυνέπεια του αιτήματός της είναι παραπάνω από προφανής, αρκεί να διατυπωθεί σωστά: Μπορεί να υπάρξει «καλή» και «ανθρώπινη» εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Οι κακοί νεοφιλελεύθεροι

Τα παραπάνω στο κείμενο διατυπώνονται ως εξής:

1.«Το "δόγμα" του νεοφιλελευθερισμού που στοχοποιεί τους εργαζόμενους σαν την κύρια αιτία των δεινών της κρίσης (...) αποδείχτηκε ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ και ΑΔΙΕΞΟΔΟ».

Οι νεοφιλελεύθεροι, λοιπόν, είναι οι κακοί. Σε άλλο σημείο μαθαίνουμε ότι αιτία της συμπεριφοράς τους είναι ένα ελάττωμά τους. Οτι είναι «κερδοσκόποι». Δηλαδή, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ προσπαθεί να μας πείσει ότι υπάρχουν και εργοδότες, κεφαλαιοκράτες, καπιταλιστές, που δεν έχουν τέτοια ελαττώματα, δεν έχουν σκοπό το κέρδος, αλλά, μάλλον, να ...υπηρετήσουν τις ανάγκες της ανθρωπότητας!

Το «δόγμα» τους και οι πολιτικές τους δεν εφαρμόζονται από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ οικειοθελώς, αλλά«εκβιαστικά επέβαλε στη χώρα μας η Τρόικα των Τοκογλύφων Δανειστών».

Επομένως, δε χρειάζεται να αλλάξουμε κυβέρνηση, πολύ περισσότερο δε χρειάζεται να ανατρέψουμε το καπιταλιστικό σύστημα. Αρκεί: «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να επιβάλουμε την αλλαγή της Οικονομικής Κυβερνητικής και Ευρωπαϊκής πολιτικής».

2. Στη συνέχεια του κειμένου αναπαράγεται η ίδια «λογική» σε διάφορες μορφές. Οι καπιταλιστές παρουσιάζονται ως επιχειρηματίες που «παρά την προκλητική φορολογική και επιδοματική πολιτική, αποφεύγουν τις επενδύσεις» και οι οποίοι «Με σύμμαχό τους την ΤΡΟΪΚΑ, τα παίρνουν ΟΛΑ, ζητούν ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ. Συνεχίζουν την επενδυτική ΑΠΟΧΗ, ενώ ταυτόχρονα με πρόσχημα την κρίση ζητούν συνεχώς δάνεια, κρατική χρηματοδότηση, πρόσθετα προνόμια, αρνούνται πεισματικά να αναλάβουν έστω και στο ελάχιστο τη δική τους κοινωνική ευθύνη και να προχωρήσουν σε παραγωγικές επενδύσεις!».

Γιατί το κάνουν αυτό, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δε μας το λέει πουθενά, ενώ αφήνει να εννοηθεί ότι οι καπιταλιστές είναι δυνατόν να κάνουν καλό στους εργαζόμενους αν κάνουν «παραγωγικές επενδύσεις».

3. Το βιασμό της λογικής και της πραγματικότητας συνοδεύει η υποκρισία. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ σηκώνει το δάκτυλο στην κυβέρνηση και την προειδοποιεί - μάλλον σε αυστηρό τόνο - «να ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙ και δεχτεί την υποταγή της χώρας, την εκποίηση δημόσιου πλούτου και των επιχειρήσεων κοινωνικής ωφέλειας, να μην παραδώσει τα μοναδικά αναπτυξιακά εργαλεία του κράτους στους ιδιώτες κερδοσκόπους».

Ισως η εργατική αριστοκρατία νομίζει ότι οι εργαζόμενοι είναι αμνήμονες. Πως δε θυμούνται ότι έχει η ίδια στηρίξει και συνεχίζει να στηρίζει την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων και απελευθέρωσης των αντίστοιχων αγορών σε βάρος του λαού και σε όφελος του κεφαλαίου. Οτι οι δυνάμεις της έχουν υπογράψει το ξεπούλημα του ΟΤΕ, έχουν πάρει απόφαση σε συνέδριο για τη διάλυση της ΔΕΗ, έχουν πάρει επιχορηγήσεις για την προώθηση αυτών των πολιτικών και άλλα πολλά.

4. Πιο κάτω ο εχθρός κατονομάζεται και πάλι: «Να αντιπαλέψουμε τις Νεοφιλελεύθερες, Αντεργατικές πολιτικές» και η διέξοδος που προβάλλεται είναι «η προώθηση πανευρωπαϊκών δράσεων» (οι όροι αγώνας, πάλη, μάχη έχουν ριχθεί στον Καιάδα) με στόχο «να διαμορφωθούν όροι και προϋποθέσεις μιας ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ των ΠΟΛΙΤΩΝ και ΟΧΙ των ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ».

Οχι των εργατών, αλλά των πολιτών, που με τη σημερινή χρήση της χωράει τους πάντες, και τους «καλούς» καπιταλιστές. Στο πλαίσιο αυτό, η ΓΣΕΕ δε διστάζει να καλέσει σε μια διαδήλωση - που οργανώνει για εκτόνωση και όχι για κλιμάκωση των αγωνιστικών αντιδράσεων - το μακρύ χέρι της ΕΕ και του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Η γνωστή σε όλους μας πια Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, που στόχος της είναι μια πιο δυνατή ΕΕ!

Ακίνδυνες στοχεύσεις

Με βάση τις θέσεις αυτές, διαμορφώνονται και οι ανάλογοι στόχοι.

Η ΓΣΕΕ:

• Δε ζητά καν διαγραφή του χρέους, θέλει απλώς την «επαναδιαπραγμάτευση των τοκογλυφικών όρων του δανεισμού της "Τρόικας"».
• Αρκείται στην «τόνωση της πραγματικής οικονομίας».
• Απαιτεί «Πάγωμα Τιμών και όχι μισθών και συντάξεων», υποκρινόμενη ότι δε φέρει καμιά ευθύνη για τους σημερινούς μισθούς, όταν τα προηγούμενα χρόνια υπέγραφε αυξήσεις, οι οποίες, στην καλύτερη περίπτωση, αντιστοιχούσαν σε ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης και σήμερα στο κουλούρι που αντιστοιχεί στο μηδέν.
• Με φανερή αγωνία για την προάσπιση του καπιταλισμού από τις αντιδράσεις των εργαζομένων, ζητά «πολιτικές που θα εξασφαλίζουν την κοινωνική συνοχή».
• Ζητά, ακόμα, τον περίφημο «δημόσιο πόλο» στις τράπεζες. Λες και αυτός ο «πόλος» σε συνθήκες καπιταλισμού δε θα έχει στόχο τα κέρδη, δε θα είναι ένας ακόμα καπιταλιστής.
• Διεκδικεί, πιστή στην ιδέα της ταξικής συνεργασίας, την «καθιέρωση του θεσμού "Συνήγορος του εργαζόμενου". Προώθηση εργατικού και κοινωνικού ελέγχου, ίδρυση φορέα επαγγελματικού κινδύνου». Ετσι καλλιεργεί την αντίληψη των θεσμών ως μέσων προάσπισης, δήθεν, των εργαζομένων.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι απαιτεί να επιτρέπονται οι απολύσεις σε όσες επιχειρήσεις δεν έχουν πάρει κρατικό χρήμα..! Η αλήθεια είναι ότι δεν το διατυπώνει με αυτόν τον τρόπο, αλλά ας μας επιτρέψει να αποκαλύπτουμε όσα επιμελώς κρύβει όταν λέει: «Απαγόρευση των απολύσεων σε επιχειρήσεις που έλαβαν κρατική χρηματοδότηση ή επιδοτήσεις».

Ο κόπος και ο ιδρώτας της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ έχει στόχο να εγκλωβίζει τους εργαζόμενους σε ακίνδυνες αντιδράσεις, που δε θα απειλούν και δε θα έχουν στόχο την αιτία που γεννά και θρέφει τα προβλήματά τους, τον καπιταλισμό.
Χ. Μ.