Αντικαπιταλιστική φρασεολογία ρεφορμιστική λογική...

«Η δικαιολογημένη και διευρυμένη οργή και αγανάκτηση των εργαζομένων, της νεολαίας, του λαϊκού κόσμου, δεν αξίζει να καθηλώνεται σε αδιέξοδες και αντιπολιτικές πρακτικές.

Δεν μπορεί να εγκλωβίζεται σε εκλογίστικες διαχειριστικές λογικές. Αντίθετα, σήμερα είναι αναγκαίο, δυνατό και ρεαλιστικό να ανυψωθεί, σε μαζικό πολιτικό αγώνα για ανατροπή. Να μετασχηματιστεί σε μαζική πολιτική πάλη για την ανατροπή του «μνημονίου διαρκείας» , του «μεσοπρόθεσμου», της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και κάθε επίδοξου διαχειριστή της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής (ΝΔ, συγκυβερνήσεις κ.ά.). Ανατροπή από τη σκοπιά της αντικαπιταλιστικής επανάστασης και στην προοπτική της εργατικής εξουσίας - εργατικής δημοκρατίας.

Μαζί με τους γνωστούς, πλατιά κατανοητούς, πολιτικούς στόχους (άμεση παύση πληρωμών, διαγραφή του ληστρικού χρέους, κρατικοποίηση τραπεζών χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο, έξοδος από ΕΕ κ.ά.) τον ανατρεπτικό πολιτικό αγώνα τον διευκολύνουν και προωθούν και ορισμένοι πολιτικοί στόχοι όπως είναι:

• Παραδειγματική τιμωρία, κατάσχεση κλεμμένων και δήμευση των περιουσιών όλων όσοι συνέβαλαν στην αρπαγή, και διασπάθιση του δημόσιου πλούτου,(πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, κρατικοί υπάλληλοι, κομματικά στελέχη, επιχειρηματίες κ.ά.).
• Κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών.
• Κατάργηση ασυλίας βουλευτών.
• Αμεση κατάργηση σε όλα τα προνόμια των βουλευτών.
• Κατάργηση του βουλευτικού μισθού και της βουλευτικής σύνταξης.
• Κατάργηση της τακτικής και της πρόσθετης εκλογικής επιδότησης των κομμάτων.
• Να καταργηθούν όλα τα εκλογικά παράβολα.
• Ισότητα - ισοτιμία της ψήφου με πάγιο εκλογικό σύστημα την Απλή Αναλογική. Αύξηση του αριθμού βουλευτών για να υπάρχουν περισσότερα κόμματα μέσα στη Βουλή για γνησιότερη καταγραφή όλων των πολιτικών ρευμάτων και διάδοση πολιτικών προγραμμάτων.
• Αμεση εκλογή βουλευτών από τους χώρους δουλειάς και σπουδών, από τους δήμους με δυνατότητα ανάκλησής τους.

Η διεκδίκηση αυτών των άμεσων πολιτικών στόχων από το μαζικό λαϊκό κίνημα και την αντικαπιταλιστική, επαναστατική Αριστερά είναι πολλαπλά χρήσιμη. Επικοινωνεί καλύτερα με και μετασχηματίζει βαθύτερα και ποιοτικά τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση. Προωθεί το συνολικό ανατρεπτικό πολιτικό αγώνα»... (Εφημερίδα «Πριν», 17/7/2011).

***

Αυτό το πλαίσιο πάλης στο μαζικό λαϊκό κίνημα προβάλλει το ΝΑΡ. Τι ακριβώς προβάλλει ως «ανατρεπτικό πολιτικό αγώνα»;

1. Τον εκσυγχρονισμό του αστικού πολιτικού συστήματος, του αστικού Κοινοβουλίου. Και προτείνει το μαζικό λαϊκό κίνημα να παλεύει για ένα καλύτερο αστικό Κοινοβούλιο. Αλλά ένα καλύτερο αστικό Κοινοβούλιο θα είναι φιλολαϊκό; Τι νόμους θα ψηφίζει και θα εφαρμόζει; Για το λαό ή για το κεφάλαιο, τα συμφέροντα του οποίου διαχειρίζεται; Θα αυξάνει μισθούς και συντάξεις, θα μειώνει την ανεργία, θα παρέχει δωρεάν Υγεία, Παιδεία ή θα υπηρετεί την εκμετάλλευση και τα κέρδη, την καπιταλιστική ανάπτυξη; Με το εκσυχρονισμένο τους αστικό Κοινοβούλιο, ούτε η ανεργία εξαλείφεται, ούτε οι μισθοί και οι συντάξεις αυξάνονται, ούτε δωρεάν Υγεία - Παιδεία θα υπάρξουν.

2. Αλλαγή της κυβέρνησης, να φύγει το ΠΑΣΟΚ, να μην έρθει η ΝΔ ούτε συγκυβέρνησή τους. Το ερώτημα που προκύπτει: Ποια κυβέρνηση θέλουν; Και ποια τάξη θα έχει την εξουσία;

3. Να καταργηθεί «μνημόνιο» και «μεσοπρόθεσμο», να γίνει άμεση παύση πληρωμών, διαγραφή του ληστρικού χρέους, κρατικοποίηση τραπεζών χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο, να αποδεσμευτεί η Ελλάδα από την ΕΕ...

Ποιος θα εφαρμόσει όλα τα παραπάνω; Δεν το λένε. Προφανώς μια κυβέρνηση που δε θα είναι αντικαπιταλιστική, άλλωστε δε βάζουν ζήτημα εργατικής εξουσίας αλλά πορείας προς αυτήν, άρα αστική κυβέρνηση που θα εφαρμόσει το πιο πάνω πολιτικό πλαίσιο.

Μια αστική κυβέρνηση που θα αποδεσμεύσει την Ελλάδα από την ΕΕ, δε θα πληρώσει το χρέος, θα κρατικοποιήσει τις τράπεζες θα βάλει και εργατικό έλεγχο. Θυμίζει λίγο, με εξαίρεση την έξοδο από την ΕΕ, το πρόγραμμα της πρώτης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το 1981. Αλλά προκύπτουν τα ερωτήματα: Αρκεί μόνον η έξοδος από την ΕΕ για άσκηση φιλολαϊκής πολιτικής; Για ποιον θα δουλεύουν οι κρατικές τράπεζες με δεδομένη την καπιταλιστική ιδιοκτησία στην παραγωγή (βιομηχανία, εμπόριο, υπηρεσίες κλπ); Και από πού ως πού αυτή η κυβέρνηση θα μπορεί να δρα φιλολαϊκά, αντικαπιταλιστικά; Η παραγωγή θα γίνεται με βάση τις λαϊκές ανάγκες; Μπορεί να γίνεται με καπιταλιστική ιδιοκτησία και αστική κυβέρνηση;

***

Η συγκεκριμένη πολιτική πρόταση όχι μόνο δε γίνεται από από τη σκοπιά της αντικαπιταλιστικής επανάστασης και την προοπτική της εργατικής εξουσίας - εργατικής δημοκρατίας, όχι μόνο δεν «προωθεί το συνολικό ανατρεπτικό πολιτικό αγώνα» αλλά βάζει το λαϊκό κίνημα να αγωνίζεται για μια αστική διαχείριση, με αντικαπιταλιστική φρασεολογία. Επομένως υποτάσσει το λαό στους καπιταλιστές. Είναι επικίνδυνη!

Ι.