Τα συνθήματα που επενδύουν το δήθεν νέο που φέρνει η «Σπίθα» δεν μπορούν να κρύψουν την αγωνία της για τη διατήρηση της κυριαρχίας του καπιταλισμού και τη διαιώνιση της εξουσίας των μονοπωλίων.
Ολοι αυτοί που εμφανίζονται ως οι «φωτοδότες» της Ανεξάρτητης Κίνησης Πολιτών αντικειμενικά αποπροσανατολίζουν και εγκλωβίζουν το λαό σε διαμαρτυρίες και στόχους βολικούς για την ντόπια αστική τάξη και τους παγκόσμιους συνεταίρους της.
Αναπαράγουν εύπεπτα, αντιεπιστημονικά και αποπροσανατολιστικά ιδεολογήματα περί«κατοχής» και «εξάρτησης» της χώρας από ξένες δυνάμεις, για να κρύψουν το αντιδραστικό περιεχόμενο και τις νομοτέλειες του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, να πλασάρουν την αλλαγή των ενδοϊμπεριαλιστικών συμμαχιών της χώρας σαν πανάκεια, ταυτίζοντας τη λαϊκή ευημερία με τη μεγέθυνση των κερδών του κεφαλαίου.
Ταυτόχρονα, παίζουν στο παιχνίδι μεταμφίεσης του σημερινού πολιτικού συστήματος, προκειμένου να προχωρήσει πιο αποτελεσματικά η καπιταλιστική βαρβαρότητα. Από αυτή τη σκοπιά, καμιά εντύπωση δεν προκαλεί το γεγονός ότι τσουβαλιάζουν το ΚΚΕ με τα υπόλοιπα κόμματα, τα οποία έχουν αποκλειστικά την ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση, καθώς με την πολιτική τους υπηρέτησαν και υπηρετούν την κυριαρχία των μονοπωλίων.
Τα όσα ειπώθηκαν στη συγκέντρωση που έγινε στην πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη, την περασμένη Πέμπτη, αποκαλύπτουν του λόγου το αληθές. Αξίζει να σημειωθεί ότι για μια ακόμη φορά στο ακροατήριο των ομιλητών της «Σπίθας» χώρεσαν όλοι, μεταξύ αυτών και ο πρώην περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, Π. Ψωμιάδης. Οι ιδρυτές και οι οπαδοί της «Σπίθας» προβάλλουν το σύνθημα της εφαρμογής ενός σύγχρονου «συνταγματικού πατριωτισμού»,καθώς, όπως λένε, «σήμερα ασκείται εξουσία εκτός συντάγματος, εκτός ευρωπαϊκής νομιμότητας, εκτός διεθνούς νομιμότητας». Ανάγουν σε μείζον πολιτικό ζήτημα τη συνταγματική νομιμότητα και σκόπιμα παραλείπουν να πουν ποιος καθορίζει αυτή τη νομιμότητα και τα συμφέροντα ποιου υπηρετεί η εφαρμογή της.
Κάνουν πως δεν ξέρουν ότι στο πλαίσιο αυτής της νομιμότητας, που αντανακλά το «δίκαιο» του κεφαλαίου, εξελίσσεται η πιο βάρβαρη κλοπή, αυτή που γίνεται στη σφαίρα της παραγωγής και συνίσταται στην κλοπή του πλούτου που παράγει με τα χέρια και το μυαλό του ο λαός. Γι' αυτή την καθ' όλα «νόμιμη» ληστεία δε λέει τίποτα η «Σπίθα», ενώ αντίθετα εμφανίζεται να υπερασπίζεται την «ευρωπαϊκή νομιμότητα» της Συνθήκης του Μάαστριχ και του Ευρωσυντάγματος, που είναι η μήτρα της κρίσης, και των αντιλαϊκών μέτρων που τη συνοδεύουν.
Με βάση αυτό το «δίκαιο», που ζητάνε την εφαρμογή του, καταδικάζονται απεργίες ως παράνομες, χτυπιούνται απεργιακές κινητοποιήσεις, βομβαρδίζονται και σφαγιάζονται λαοί. Αυτή η νομιμότητα είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των ιμπεριαλιστών και των σχεδιασμών τους.
Επιμονή στο ιδεολόγημα της «εξάρτησης»
Χαρακτηρίζουν το μνημόνιο «αποικιοκρατική δανειακή σύμβαση» και ισχυρίζονται ότι «είναι παράνομη, δεν την έχει κυρώσει το Ελληνικό Κοινοβούλιο» και ότι «η κυβέρνηση είναι αντισυνταγματική». Η μονομερής επιμονή τους στο δίκαιο ή όχι των δανειακών συμβάσεων και τη συνταγματικότητα αφήνει στο απυρόβλητο το μεγάλο κεφάλαιο, τις ανάγκες του οποίου έρχεται να υπηρετήσει το μνημόνιο, ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο επιχειρούν να το νομιμοποιήσουν η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της.
Επιπλέον, ο χαρακτηρισμός «αποικιοκρατική σύμβαση» αφήνει στο απυρόβλητο την ελληνική κυβέρνηση και την ντόπια αστική τάξη, στρατηγική επιλογή των οποίων είναι η συμμετοχή στην ΕΕ και στο ΔΝΤ, που συνδιαμόρφωσαν τους όρους του μνημονίου και προσπαθούν να διαχειριστούν υπέρ της πλουτοκρατίας τη βαθιά καπιταλιστική κρίση.
Ταυτόχρονα, με τη θέση τους για διαχωρισμό του χρέους σε «νόμιμο» και «επαχθές - παράνομο», όπως κάνει επίσης ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δυνάμεις από το χώρο του οπορτουνισμού, στην ουσία καλούν το λαό να αποδεχθεί πως πρέπει να πληρώσει το «νόμιμο». Ο λαός δεν έχει καμιά ευθύνη για το χρέος της πλουτοκρατίας. Η συνειδητοποίηση αυτής της αλήθειας είναι δύναμη χειραφέτησης από την κυρίαρχη πολιτική και την τρομοκρατική της προπαγάνδα.
Τον «εχθρό» εκτός συνόρων δείχνουν και όταν μιλούν για «εισβολή ξένων αρπαχτικών οικονομικών κύκλων, με στόχο την ολοκληρωμένη λεηλασία του πλούτου της χώρας μας». Αποσιωπούν συνειδητά ότι αντίπαλος της εργατικής τάξης και του λαού είναι πρώτα απ' όλα οι ντόπιοι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας και η πολιτική εξουσία τους, τα κόμματα που τη διαχειρίζονται για λογαριασμό τους. Κρύβουν ότι ανάμεσα στα αρπαχτικά που θέλουν να βάλουν στο χέρι το δημόσιο πλούτο είναι και Ελληνες επιχειρηματίες, που συμπράττουν με πολυεθνικούς κολοσσούς όπως π.χ. στην περίπτωση της ΕΥΑΘ ο Βγενόπουλος με τη «Veolia», οι Μπόμπολας και Κόκκαλης με τη «Suez» και οι Περιστέρης και Κάμπας (ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ) με την «Aqualia».
Ανακαλύπτουν συνωμοσιολογίες, «υπόγειες συνεννοήσεις» του Γ. Παπανδρέου και της κυβέρνησης με το ΔΝΤ, για να οδηγήσουν τη χώρα στο μνημόνιο, «κάτω από τον απόλυτο έλεγχο των ΗΠΑ και της Ευρώπης των Τραπεζών»,ανακαλύπτουν την «οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση» και λένε ότι εκπορεύεται από τα «διεθνή κέντρα οικονομικής και πολιτικής εξουσίας που στοχεύουν στην παγίωση της παγκοσμιοποίησης».
Αποκρύπτουν ότι η κρίση είναι στο DNA του καπιταλισμού και τα μέτρα που περιλαμβάνει το μνημόνιο είναι ειλημμένες αποφάσεις της ΕΕ (Μάαστριχτ, Λισαβόνα κ.ά.), εφαρμόζονται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ και παγκόσμια και περιλαμβάνονται στα προγράμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ εδώ και χρόνια. Πρόκειται για μέτρα που δε σχετίζονται με την αποπληρωμή των χρεών, αλλά υπηρετούν την κερδοφορία ντόπιων και ξένων πλουτοκρατών.
Επίσης αποκρύπτουν την ανισόμετρη ανάπτυξη του καπιταλισμού, η οποία αντικειμενικά ευνοεί τις χώρες που βρίσκονται ψηλότερα στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα και συνιστά ταυτόχρονα το έδαφος πάνω στο οποίο αναπτύσσονται οξύτατοι ανταγωνισμοί και λυκοσυμμαχίες ανάμεσα σε καπιταλιστικές οικονομίες και κυβερνήσεις. Αποκρύπτουν ότι η ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης και η καταστροφή κεφαλαίου είναι μονόδρομος για να βγει από την κρίση ο καπιταλισμός.
Συσκοτίζουν τον πραγματικό χαρακτήρα της κρίσης και τις δυσκολίες που έχει η αστική τάξη να τη διαχειριστεί προς όφελός της σε συνθήκες παγκοσμιοποιημένης δράσης του κεφαλαίου, δηλαδή απελευθέρωσης κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, δημιουργίας περιφερειακών διακρατικών ενώσεων, αυξημένης διαπλοκής των καπιταλιστικών οικονομιών. Τις αντιθέσεις που εκφράζονται για το ποιο τμήμα του κεφαλαίου θα χάσει λιγότερα.
Καλούν το λαό να διαλέξει ιμπεριαλιστή
Οι ίδιοι καταγγέλλουν ότι «ο εναέριος έλεγχος του Ανατολικού Αιγαίου έχει παραδοθεί στους Τούρκους». Πουθενά δε βλέπουν το ΝΑΤΟ, που έχει την ευθύνη ελέγχου του ενιαίου επιχειρησιακού χώρου των ΝΑΤΟικών χωρών, υπονομεύοντας διαχρονικά τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα προς όφελος και των πάγιων επιδιώξεων της τουρκικής αστικής τάξης. Κουβέντα δε λένε για τη συνδιαχείριση του Αιγαίου υπό ΝΑΤΟική «ομπρέλα», ώστε να παρέχει προστασία στη διείσδυση των πολυεθνικών στην περιοχή, την εκμετάλλευση από το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο.
Αντίθετα, όταν αναφέρονται στο «νέο αμυντικό δόγμα» που χρειάζεται η Ελλάδα, προκρίνουν το «Status Ουδετερότητας», το οποίο - όπως λένε - συνίσταται στην αναθεώρηση των σχέσεων με το ΝΑΤΟ και τη διατήρηση της θέσης της χώρας μας στην Ευρώπη. Σε καμία περίπτωση δε μιλούν για αποδέσμευση της χώρας και πάλη για τη διάλυση της λυκοσυμμαχίας.
Προτείνουν «εναλλακτικές πηγές δανειοδότησης, όπως την Κίνα και τη Ρωσία, με λογικό επιτόκιο», ώστε να τροφοδοτείται απρόσκοπτα το κεφάλαιο με ζεστό χρήμα στις πλάτες του λαού και να καλλιεργείται η αυταπάτη ότι υπάρχουν καλοί ιμπεριαλιστές και άρα συμφέρουσες για το λαό συμμαχίες μαζί τους. Είναι άλλο πράγμα ο λαός, με τη δική του εξουσία και με λαϊκή οικονομία, να αξιοποιήσει τον παγκόσμιο συσχετισμό δύναμης και τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για να προασπίσει τα συμφέροντα της λαϊκής εξουσίας και άλλο σε συνθήκες καπιταλιστικής εξουσίας, με το κεφάλαιο αλώβητο, να καλεί η «Σπίθα» το λαό να διαλέξει ιμπεριαλιστή.
Επίσης, προτείνουν τη «σύναψη συμφωνιών με Κίνα και Ρωσία, για τη δημιουργία κοινοπραξιών με στόχο την εκμετάλλευση του εθνικού μας πλούτου με γνώμονα το εθνικό μας συμφέρον». Δηλαδή παράδοση του ορυκτού και του υπόλοιπου εθνικού πλούτου στους ντόπιους μεγαλοεπιχειρηματίες που θα τα συνεκμεταλλεύονται με τα κινέζικα και τα ρωσικά μονοπώλια. Βάζουν και εδώ τη λογική του «καλού» και «κακού» καπιταλιστή. Η είσοδος της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά αποτελεί αποκαλυπτικό παράδειγμα σύμπραξης με κινέζικη πολυεθνική, που, όπως όλα τα μονοπώλια, απασχολεί εργαζόμενους κάτω από άθλιες εργασιακές συνθήκες με μεροκάματα πείνας, ενώ ταυτόχρονα λυμαίνεται υποδομές στρατηγικής σημασίας.
Αναπαράγουν ιδεολογήματα περί δήθεν «ξένης εξάρτησης» της χώρας και βάζουν στόχο τον αγώνα για «εθνική ανεξαρτησία». Συμβάλλουν στην αποενοχοποίηση του καπιταλισμού και αφήνουν και πάλι στο απυρόβλητο την εξουσία της ντόπιας αστικής τάξης. Καλλιεργούν έτσι την επικίνδυνη λογική της ταξικής συνεργασίας εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων, για να διασωθούν τελικά οι πρώτοι.
Ο λαός έχει πείρα και την επιλογή να την αξιοποιήσει. Εχει την ικανότητα να δει ποιοι παλεύουν για διέξοδο υπέρ των δικών του συμφερόντων και ποιοι τον καλούν να δώσει παράταση και ανοχή στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, για να τη σκαπουλάρει το κεφάλαιο και η εξουσία του σε συνθήκες βαθιάς κρίσης. Η εργατική τάξη και οι κοινωνικοί της σύμμαχοι έχουν τη δύναμη να οργανώσουν τον αγώνα τους, να ισχυροποιήσουν το ΚΚΕ και να προχωρήσουν αποφασιστικά μπροστά για τη δική τους εξουσία. Για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία, για να καρπώνεται ο λαός τον πλούτο που παράγει και να ορίζει αυτός την τύχη της ζωής και του τόπου του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου