«Σε τέτοιους καιρούς δοκιμάζεται η ελευθερία του πνεύματος. Αφέντες και λαός στέκονται στα προχώματα. Οποιος πάει με τους αφέντες ενάντια στο λαό είναι δούλος και τρίδουλος. Κι όποιος πάει με το λαό ή ενάντια στους αφέντες, είναι ελεύθερος και τρισελεύθερος. Υπηρετείν, ναι! Αλλά υπηρετείν το λαό! Αυτού είναι η λύση της πνευματικής ελευθερίας».
Τα παραπάνω έγραφε ο μεγάλος κομμουνιστής ποιητής και διανοούμενος, Κώστας Βάρναλης, σε χρονογράφημά του στον «Ριζοσπάστη» το 1947. Το νόημα αυτών των λέξεων παραμένει επίκαιρο, όχι μόνο σήμερα, αλλά για όσο θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, άρα - εκτός των άλλων - και για όσο η διανόηση θα πρέπει να επιλέξει το «πρόχωμά» της.
Ακριβώς αυτή τη διαχρονική επικαιρότητα της ουσίας της επαναστατικής τέχνης και της σημασίας της στη συνειδητοποίηση, από την εργατική τάξη, του ιστορικού της ρόλου και καθήκοντος, έρχεται να αναδείξει το επιστημονικό συνέδριο για τον Κώστα Βάρναλη που διοργανώνει το ΚΚΕ το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, 16 και 17 Απρίλη, στην έδρα της Κεντρικής Επιτροπής στον Περισσό, με τίτλο «Κώστας Βάρναλης, Φως που πάντα καίει» και τη συμμετοχή Ελλήνων και ξένων εκπροσώπων του επιστημονικού, καλλιτεχνικού και του λαϊκού κινήματος που θα κάνουν εισηγήσεις και παρεμβάσεις.
Η σημαντική πρωτοβουλία έρχεται σαν συνέχεια του αντίστοιχου διήμερου επιστημονικού συνεδρίου για τον άλλο μεγάλο της επαναστατικής διανόησης, Γιάννη Ρίτσο, πριν σχεδόν ενάμιση χρόνο, το Νοέμβρη του 2009. Μέσα από τη διαδικασία αυτών των επιστημονικών συνεδρίων, το Κόμμα παρεμβαίνει στον τομέα του πολιτισμού από την πλευρά της εργατικής τάξης με δύο βασικούς στόχους:
1) Να φωτίσει το ζήτημα της Τέχνης από ταξική σκοπιά, να φωτίσει τις αρχές της μαρξιστικής αισθητικής διερευνώντας τη μέθοδο του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, όλ' αυτά μέσα από το έργο κορυφαίων εκφραστών του. Το Κόμμα συμμετέχει και παρεμβαίνει ταυτόχρονα και με αυτόν τον τρόπο στην ιδεολογική διαπάλη για την ερμηνεία της Τέχνης, ιδιαίτερα σε μια εποχή όπως η σημερινή που εντείνεται η ιδεολογική χειραγώγηση του λαού από την αστική τάξη, σαν απαραίτητη προϋπόθεση και «όπλο» για την υποταγή του στην αναβαθμισμένη και απροσχημάτιστη επίθεση του κεφαλαίου.
2) Να φέρει και πάλι στο προσκήνιο το έργο μεγάλων δημιουργών που η συνειδητή και ανοιχτή τους στράτευση με την κομμουνιστική ιδεολογία αποτελεί τον βασικό λόγο για τη διαστρεβλωτική - ενίοτε και συκοφαντική - επίθεση στο έργο και στη ζωή τους από την αστική διανόηση.
Περιεχόμενο όπως το παραπάνω δεν θα μπορούσε παρά να αντιστοιχεί σε κατάλληλη μορφή. Εχει λοιπόν ιδιαίτερη σημασία να τονιστεί ότι η δομή και αυτού του συνεδρίου δεν είναι ακαδημαϊκή και επιτηδευμένη, δεν αφορά δηλαδή σε έναν στενό κύκλο ειδικών και «μυημένων», αλλά συνειδητά επιλέγει τον απλό και εκλαϊκευμένο - αλλά μακράν όχι απλουστευτικό και επιδερμικό - τρόπο, ώστε οι εργασίες του να γίνουν κτήμα, της εργατικής τάξης, του λαϊκού κινήματος. Εχει λοιπόν ιδιαίτερη σημασία η μαζική παρακολούθηση των εργασιών του και ιδιαίτερα από τη νέα γενιά. Αλλωστε, ο μόνος τρόπος για να πραγματωθεί η επαναστατική τέχνη, είναι στην επαφή της με το δίκιο του λαού, στην προοπτική της κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου