Χτεσινή αναφορά για την ευημερία: Απλήρωτοι λογαριασμοί ρεύματος και τηλεφώνου, τραπεζικά δάνεια στο κόκκινο, ακίνητα ΙΧ - τώρα και ανασφάλιστα. Ανεργος ο ένας στους 5. Μισοαπασχολούμενοι όλο και περισσότεροι. Γέροντες που τώρα πια δεν κάνουν δώρα στα εγγόνια, αλλά ζητάνε βοήθεια από τα παιδιά. Και τα παιδιά; Τα παιδιά στην πιο μεγάλη συντριβή. Μαθαίνουν ήδη στην πράξη τι σημαίνει σπουδές χωρίς αντίκρυσμα, ζωή στη ζητιανιά...
Την ώρα που η αστική τάξη αξιώνει να γίνει πιο απόλυτη η υποταγή της εργατικής τάξης «για να μην έρθει η πτώχευση», τα λαϊκά στρώματα είναι ήδη στην πτώχευση. Σ' αυτήν την πραγματικότητα έρχεται να προστεθεί κάθε νέα κυβερνητική απόφαση για να οδηγήσει ακόμα περισσότερες μάζες πληθυσμού στην εξαθλίωση.
Μ' αυτό το αντικείμενο συνεδριάζει σήμερα η κυβέρνηση. Σ' αυτήν την κατεύθυνση ο αστικός Τύπος επιχειρεί καθημερινά να πείσει τα θύματα αυτής της πολιτικής ότι πρέπει να πιέσουν την κυβέρνηση να μην κάνει πίσω, να πάρει οπωσδήποτε κι άλλα μέτρα «για να σωθεί η χώρα».Καμιά χώρα δεν κινδυνεύει... Παζάρι γίνεται μεταξύ καπιταλιστών για τον τρόπο που θα ξεπεραστεί η καπιταλιστική κρίση. Για το ποιοι και πόσα θα χάσουν. Για το πώς θα εξασφαλιστούν συνθήκες υψηλότερης κερδοφορίας την επόμενη μέρα. Ακριβώς γι' αυτό η σαλαμοποίηση των εργαζομένων (σειρά τώρα έχουν οι εργαζόμενοι στις πρώην ΔΕΚΟ) στοχεύει στο να γίνουν στο τέλος όλοι «ανταγωνιστικοί», δηλαδή να δουλεύουν όσο το δυνατόν περισσότεροι με όρους... Κίνας.
Εκεί παίζεται το μεγάλο παιχνίδι, στον ανταγωνισμό των μονοπωλίων, στις αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Για την εργατική τάξη δεν υπάρχει πια κανένας δρόμος προς τα πίσω. Κανένας αμυντικός αγώνας δεν μπορεί πλέον να είναι αποτελεσματικός - άντε, ίσως, να καθυστερήσει για λίγο τις αρνητικές επιπτώσεις.
Η καταστροφή, όμως, δεν είναι μονόδρομος. Αντίθετα. Το ΚΚΕ απέδειξε, για μια ακόμα φορά, μόλις προχτές, ότι υπάρχει διέξοδος, ότι αυτή η χώρα έχει όλες τις προϋποθέσεις για μια άλλου τύπου ανάπτυξη, χωρίς τους καπιταλιστές. Αυτό, όμως, σημαίνει ότι το λαϊκό κίνημα θα έχει τέτοιο στόχο στον αγώνα του, ώστε ο λαός να προσβλέπει στη ριζική ανατροπή της πολιτικής εξουσίας, θα βλέπει το στόχο για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία.
Ασχετο: Προσφέρουν κάκιστες υπηρεσίες στην εργατική τάξη όσοι καλλιεργούν αυταπάτες σε εργαζόμενους που αγωνιούν για το μεροκάματο ότι η λύση θα έρθει μέσα από δικαστικούς αγώνες. Η εικόνα με τον συμβασιούχο που ούτε καν μονιμοποιείται αλλά φώναζε χτες έξω από τον Αρειο Πάγο στην κάμερα «επιτέλους αποδείχθηκε ότι έχουμε δημοκρατία» είναι τραγική. Οποιος ακόμα ψάχνει να βρει πού είναι η δημοκρατία, ας ρίξει μια ματιά στο κείμενο παραδίπλα που περιγράφει γλαφυρά πώς λύνονται στην αστική δημοκρατία ορισμένα προβλήματα στο πολιτικό σύστημα που οι αρχές του, οι κανόνες του, το περιεχόμενό του, δεν αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, αλλά το στέριωμα της αστικής εξουσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου