«Κόβουν» δολάρια για να ξορκίσουν την κρίση

Τη δυνατότητα που τους δίνει η θέση τους στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα, δηλαδή να «κόβουν» δολάρια κατά το δοκούν, αξιοποιούν και πάλι οι ΗΠΑ για να αντιμετωπίσουν τους ανταγωνιστές τους. Ομως πόσο ακόμα μπορεί να αντέξει η αμερικανική οικονομία τα πληθωριστικά δολάρια και πόσο μπορούν αντέξουν οι ανταγωνιστές χωρίς να αντιδράσουν σ' αυτή την αμερικανική πρακτική.
ΠΡΙΝ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ο επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ, της Fed, ο Μπεν Μπερνάνκι, ανακοίνωσε εκ μέρους της κυβέρνησης των ΗΠΑ ότι η Fed θα τυπώσει 600 δισεκατομμύρια δολάρια με τα οποία θα αγοράσει αμερικανικά ομόλογα προκειμένου να αντισταθμίσει τους κινδύνους που συνιστούν για την αμερικανική οικονομία το φθηνό γουάν, το φθηνό ευρώ, το φθηνό ρεάλ. Ηταν μια κίνηση που προκάλεσε την έντονη δυσαρέσκεια τόσο της Κίνας, όσο της Γερμανίας και μιας σειράς άλλων χωρών, των λεγόμενων «αναδυόμενων» οικονομιών, οι οποίες αξιοποιούσαν τα υποτιμημένα νομίσματά τους για να αυξάνουν τις εξαγωγές τους και να εκτοπίζουν από τις αγορές τα ακριβότερα αμερικανικά προϊόντα.
Την περασμένη Τετάρτη ο Μπεν Μπερνάνκι επανήλθε και ανακοίνωσε ότι η Fed και η κυβέρνηση Ομπάμα συνεχίζουν να υποστηρίζουν το πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης», ως μέσο αντιμετώπισης των ανταγωνιστών και ενίσχυσης των ρυθμών ανάπτυξης της αμερικανικής οικονομίας. Αυτή τη φορά δεν ανακοίνωσε το ποσό των δολαρίων που θα τυπώσει, όμως δημοσιεύματα αμερικανικών εφημερίδων κάνουν λόγο για ένα ποσό της τάξης του ενός τρισεκατομμυρίου!
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι πριν από την ένεση των 600 δισεκατομμυρίων, η Fed είχε διαθέσει (από το Μάρτη του 2009 ως την άνοιξη του 2010) πάνω από 1,7 τρισ. δολάρια για να αγοράσει ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου και να αντιμετωπίσει την κρίση.
ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΥΤΕΣ γίνονται στο πλαίσιο της αναζήτησης λύσεων για την αποτροπή του ενδεχόμενου μιας νέας ύφεσης στην αμερικανική και διεθνή οικονομία πριν καλά καλά ανακάμψει από την προηγούμενη. Αυτό το ενδεχόμενο ενισχύεται στις ΗΠΑ και από το ότι η ανάκαμψη όχι μόνο δε φαίνεται να οδηγεί σε μείωση της ανεργίας, αλλά αντιθέτως η ανεργία παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα με τον αριθμό των ανέργων να ξεπερνά τα 15 εκατομμύρια.
Επί της ουσίας πρόκειται για κινήσεις απαξίωσης ή καταστροφής ενός μέρους του κεφαλαίου που αντιμετωπίζεται ως έρμα που πρέπει να πεταχτεί στη θάλασσα για να περάσει το καράβι του καπιταλισμού από την τρικυμία της κρίσης.
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ότι καμιά από τις μεγάλες καπιταλιστικές οικονομίες, τις παραδοσιακές (ΗΠΑ, Γερμανία, Ιαπωνία, Γαλλία κ.ά.), αλλά και τις «αναδυόμενες» (Κίνα, Βραζιλία, Ινδία κ.ά.) δε θέλει αυτή η απαξίωση να γίνει στα δικά της χέρια, ρίχνοντας την «καυτή πατάτα» στο διπλανό της. Προς το παρόν στο μόνο που συμφωνούν είναι στο να πληρώσουν οι λαοί.

ΚΕΙΜΕΝΑ:
Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ