Ο ρόλος της ΣΠΙΘΑΣ και του Μίκη Θεοδωράκη

Η συνάθροιση των Κούβελα, Παπαθεμελή, Ψωμιάδη και πλειάδας άλλων της αντίδρασης και του σκοταδισμού στη συγκέντρωση της ΣΠΙΘΑΣ στη Θεσσαλονίκη, με ομιλητή τον Μίκη Θεοδωράκη, δεν προκάλεσε καμία εντύπωση στους παροικούντας την Ιερουσαλήμ, όπως δεν είχαν προκαλέσει εντύπωση και προηγούμενες συνάξεις της ΣΠΙΘΑΣ στην Αθήνα και αλλού. Μία από αυτές μάλιστα, ένας σύντροφός μας την αποκάλεσε του ΠΑΣΟΚοΝεοΔημοκρατικοΛΑΟτζίδικου φάσματος.
Απ' την πρώτη στιγμή της εμφάνισης του δήθεν ανεξάρτητου «κινήματος διαμαρτυρόμενων πολιτών», της ΣΠΙΘΑΣ, το ΚΚΕ είχε υπογραμμίσει ότι ανεξάρτητα κινήματα δεν υπάρχουν. Οτι όποιοι ισχυρίζονται πως είναι ανεξάρτητοι, ή υποκρίνονται ή έχουν αυταπάτες. Οτι ακόμα και αν πρόσωπα, που μετέχουν σε διάφορες κινήσεις, δεν είναι κομματικά ενταγμένα, έτσι ή αλλιώς είναι από κάπου ιδεολογικοπολιτικά εξαρτημένα ή επηρεασμένα, το λιγότερο. Είτε από την ιδεολογία κάποιου κόμματος, είτε γενικά από την κυρίαρχη αστική ιδεολογία, είτε από την ΕΕ, είτε από τις λεγόμενες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, είτε από αλλού, είτε και από την κομμουνιστική ιδεολογία, είτε σε τελευταία ανάλυση από την όποια ιδεολογία πρεσβεύουν, που για τον καθένα από κάπου προκύπτει αυτή, όχι πάντως ανεξάρτητα από τα πάντα και από επιφοίτηση.
Για παράδειγμα, διάφορους «ανεξάρτητους» βλέπουμε κάθε τετραετία στις τοπικές εκλογές. Ομως βλέπουμε και ότι, αμέσως μετά από αυτές, οι λεγόμενοι ανεξάρτητοι εφαρμόζουν κατά γράμμα την ίδια αντιλαϊκή πολιτική, όποιο κόμμα και αν βρίσκεται στην κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ. Πριν και μετά τις εκλογές για την τοπική διοίκηση, ευαγγέλιο όλων, πλην των κομμουνιστών, ήταν και είναι ο «Καλλικράτης». Και μόνο από αυτό, γίνεται φανερός τόσο ο στόχος όσο και ο ρόλος των δήθεν ανεξάρτητων.

Ο πόλεμος που εδώ και χρόνια έχουν κηρύξει η αστική τάξη, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η ΕΕ με το ΔΝΤ, τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ, εναντίον της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων και των μικρομεσαίων αγροτών, πόλεμος που εντάθηκε κατά πολύ με αφορμή και με πρόσχημα την καπιταλιστική κρίση, έχει δημιουργήσει μια κατάσταση που το αστικό πολιτικό σύστημα ζορίζεται, βρίσκεται σε μεγάλες δυσκολίες, ενώ οι εκπρόσωποί του, μαζί και ο οπορτουνισμός, ανησυχούν μήπως οι δυσκολίες τους γίνουν ακόμα μεγαλύτερες έως και αξεπέραστες.

Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί συνίσταται στο γεγονός ότι στις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις συντελούνται θετικές διεργασίες. Αυτό βεβαίως δεν αφορά ακόμα τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Οσο και αν είναι θετικό, ότι ένα σημαντικό τμήμα ψηφοφόρων έχει αποστασιοποιηθεί από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, όμως ιδεολογικοπολιτικά δεν έχει ακόμα ριζοσπαστικοποιηθεί, δεν έχει απαλλαγεί από την ιδεολογία των βασικών εκπροσώπων του κεφαλαίου. Ενα τμήμα είναι κυριολεκτικά ζαλισμένο από τις εξελίξεις που δεν τις περίμενε, έχοντας εξαπατηθεί (και με ευθύνη του) από το ΠΑΣΟΚ (ας έλεγε καθαρά στο πρόγραμμά του τι πρόκειται να κάνει). Ενα άλλο τμήμα του λαού έχει συνειδητοποιήσει την άσχημη κατάσταση, αλλά χειραγωγείται από τους ΠΑΣΟΚοΝεοΔημοκράτες παπαγάλους των TVκαι πιστεύει τα ψέματα που του σερβίρουν ως αιτίες της κρίσης: Οτι χρειάζεται εκσυγχρονισμός του πολιτικού συστήματος (κι ας είναι σάπιο), ότι φταίνε οι μίζες (όχι όμως τα κέρδη), ότι δίχως το μνημόνιο δεν θα δίνονταν μισθοί και συντάξεις (λές και συμφωνήθηκε γι' αυτό το σκοπό) και άλλα. Μέσα σε αυτές τις λαϊκές δυνάμεις συναντάμε και εκείνο το σημαντικό ποσοστό που δηλώνει ότι θα απέχει από τις εκλογές ή ότι θα ψηφίσει άκυρο και λευκό. Το βέβαιο μέχρις στιγμής είναι, ότι ενώ το ΠΑΣΟΚ κατρακυλάει, δεν επωφελείται η ΝΔ, αλλά κατρακυλάει και αυτή. Ο γνωστός δικομματισμός παρουσιάζει για πρώτη φορά τόσο... αγνώριστη εικόνα.
Είναι λοιπόν δικαιολογημένος ο εξής φόβος της πλουτοκρατίας και των μηχανισμών της: Ενόψει της μεγαλύτερης χειροτέρευσης που θα έρθει στην κατάσταση του λαού , ενόψει της ανάγκης του καπιταλισμού να καταστρέψει ακόμα περισσότερες παραγωγικές δυνάμεις, για να βγεί από την κρίση (με θύματα κυρίως την εργατική τάξη και τους αυτοαπασχολούμενους), τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν πολύ αρνητικά για το σύστημα. Δηλαδή, ένα πολύ μεγάλο τμήμα του λαού να αφυπνιστεί πολιτικά και να συμπαραταχθεί με το ΚΚΕ.
Αυτό φοβούνται. Το ΚΚΕ και το ταξικό κίνημα. Ολα τα άλλα κόμματα λειτουργούν ως μαξιλαράκια του συστήματος. Το ΚΚΕ, που προτείνει στο λαό τη μόνη λύση που έχει αυτός, τη λαϊκή εξουσία, ως θέση και πρακτική πολιτικής αντιπαράθεσης με τον καπιταλισμό και την κρίση του.
Και παίρνουν τα μέτρα τους. Ενα από αυτά είναι και ο ιδεολογικός πόλεμος κατά του λαού που θα σπρώχνει στην αποχή όσους πρώην ψηφοφόρους των αστικών κομμάτων δεν θα μπορέσουν να τους εγκλωβίσουν ξανά με εκβιασμούς και ψεύτικα διλήμματα. Και όχι μόνο στην αποχή από τις κάλπες, αλλά και στην αποχή από κάτι πιο σημαντικό: Την οργάνωση και την πάλη για να σωθεί ο λαός από τη χρεοκοπία και να πτωχεύσει η πλουτοκρατία. Την οργάνωση και την πάλη για την ανατροπή της αστικής εξουσίας.
Το ίδιο αυτό τμήμα του λαού που σήμερα σπρώχνουν στην αποχή, αύριο θα το χρησιμοποιήσουν ως ένα υλικό στήριξης ενδεχόμενης κυβέρνησης «εθνικής πατριωτικής συνεννόησης» ή συναίνεσης, δηλαδή τσακίσματος του λαού.

Στην κατεύθυνση για λευκό στις εκλογές κάλεσε το λαό και η ΣΠΙΘΑ. Οπως είπε ο Μίκης Θεοδωράκης, εκφράζοντας τις απόψεις της ηγεσίας της, «Αν γίνουν σύντομα εκλογές εμείς θα ρίξουμε λευκό» ! Με άλλα λόγια «όλοι ίδιοι είμαστε»!...

Την παραπάνω θέση εξέφρασε ο Μίκης Θεοδωράκης μαζί με τη γενική πολιτική θέση του ότι οι αντιδράσεις «απέναντι στα μέτρα που προωθεί η τρόικα, θα πρέπει να έχουν τα χαρακτηριστικά παλλαϊκού - απελευθερωτικού αγώνα».Και κάλεσε τους πολίτες να «αντισταθούν»και να επιδείξουν «ανυπακοή»!
Πως συμβιβάζεται το λευκό (δηλαδή η παραίτηση) με το κάλεσμα σε αντίσταση και ανυπακοή; Μήπως πρόκειται να συνετισθούν με τη λευκή ψήφο το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ; Αν ήταν έτσι, θα είχαν συνετισθεί και με το μεγάλο εύρος της αποχής στις ευρωεκλογές. Πολύ περισσότερο θα είχαν συνετισθεί, μπροστά σε όλα αυτά που τους σέρνει ο λαός εδώ και ένα χρόνο και περισσότερο. Ομως το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ είναι κόμματα του κεφαλαίου και δεν αλλάζουν, είναι κόμματα αποφασισμένα να τσακίσουν το λαό αν μπορέσουν, προκειμένου να περάσει η πολιτική του κεφαλαίου δια πυρός και σιδήρου.
Οσο για τα περί «απελευθερωτικού αγώνα», πρέπει να σημειωθούν τα εξής: Πρώτον, ότι θέμα εθνικής ανεξαρτησίας δεν τίθεται, στην Ελλάδα δεν έχουμε κατοχή. Την τρόικα έφεραν από κοινού η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΕΒ, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες, τους μεγαλεμπόρους. Ολοι αυτοί, δηλαδή η αστική τάξη, είναι σύμμαχοι της τρόικας, το ίδιο και η ΝΔ, που παριστάνει την αντιμνημονιακή! Τα μέτρα που προβλέπει το μνημόνιο - το πρώτο και τα επικαιροποιημένα- έχουν προαποφασιστεί εδώ και δύο δεκαετίες, ήταν στο πρόγραμμα και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Το χρέος και τα ελλείμματα, η καπιταλιστική κρίση, δεν αντιμετωπίζονται από τη σκοπιά του λαϊκού συμφέροντος, αλλά της υπεράσπισης και της σωτηρίας της κερδοφορίας των καπιταλιστών. Οι αυτοαποκαλούμενοι «απελευθερωτές» δεν κάνουν κουβέντα για αυτά τα συμφέροντα που καταδυναστεύουν το λαό και σε περίοδο ανάπτυξης και τώρα σε περίοδο κρίσης. Δεύτερον: Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας, που ο Μίκης Θεοδωράκης τον γνωρίζει γιατί τον έζησε ενεργητικά, προέβλεπε και ένοπλο λαό τότε που διεξαγόταν. Δεν προέβλεπε άσφαιρα πυρά. Η λευκή ψήφος, το άκυρο και η αποχή είναι πυρά άσφαιρα.

Επομένως από τις διακηρύξεις κινήσεων σαν τη ΣΠΙΘΑ ωφελούνται τα κόμματα του συστήματος, η τρόικα, η ΕΕ, η πλουτοκρατία. Και όχι μόνο αυτό, αλλά πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι προσπαθούν να παρεμβαίνουν σε τέτοιες κινήσεις και να αξιοποιούν αυταπάτες, όπως αυτές για έλλειψη εθνικής ανεξαρτησίας και άρα για τη δήθεν ανάγκη διεξαγωγής εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι φανερό ότι αξιοποιούν και την ιδιότητα του Μίκη Θεοδωράκη ως μουσικοσυνθέτη, τόσο οι παραπάνω, όσο και διάφοροι περισπούδαστοι και τυχοδιώκτες που συμμετέχουν στη ΣΠΙΘΑ. Χρησιμοποιούν το σημαντικό και λαοπρόβλητο έργο του, για να πετύχουν τους σκοπούς τους οχυρωμένοι πίσω από τη μεγαλοσύνη που έχει. Στην πραγματικότητα με αυτό τον τρόπο αποσπούν και τον ίδιο τον Θεοδωράκη από το έργο του για να πετύχουν τους αντιλαϊκούς σκοπούς τους. Αυτό το ανοσιούργημα είναι ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης που όφειλε να μην το επιτρέψει.

Του
Μάκη ΜΑΪΛΗ