Επικίνδυνη δικονομική πρακτική...

   Για μια ακόμα φορά, η αστική Δικαιοσύνη έδειξε τα ταξικά της αντανακλαστικά. 

Η άσκηση ποινικών διώξεων από τον εισαγγελέα Εφετών σε βάρος του πρύτανη και μελών οργανώσεων που ενεπλάκησαν στην υπόθεση της Νομικής, είναι ένα ακόμα κρούσμα αυταρχισμού και καταστολής, που ποινικοποιεί την πολιτική δράση και συνολικά κάθε δράση του λαϊκού κινήματος και εντάσσεται στην εκστρατεία επίθεσης - κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου. Είναι μια παρέμβαση με συγκεκριμένο περιεχόμενο, την ίδια στιγμή που το αστικό κράτος δε δίνει λύση στα δίκαια αιτήματα των μεταναστών, που σιγοσβήνουν στο κτίριο «Υπατία» και το Εργατικό Κέντρο της Θεσσαλονίκης, καθώς βρίσκονται στην 33η μέρα απεργίας πείνας. Είναι πρακτική ιδιαίτερα επικίνδυνη για το εργατικό λαϊκό κίνημα. Η ευθύνη για όλη αυτή την κατάσταση βαραίνει αποκλειστικά και μόνο την κυβέρνηση. Μπορεί οι οργανώσεις, που συνέβαλαν να οδηγηθούν οι μετανάστες στη Νομική με αποτέλεσμα να στοχοποιηθούν και οι ίδιοι και το άσυλο, να έχουν πολιτικές ευθύνες για την επιλογή τους, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχουν ποινικές.

   Τα κρούσματα ποινικοποίησης της πολιτικής και αγωνιστικής δράσης αυξάνονται το τελευταίο διάστημα. Θυμίζουμε δύο από αυτά:

• Η εισαγγελία Αθηνών είχε διατάξει τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, για να διαπιστωθεί εάν οι εργαζόμενοι στο μετρό της Αθήνας με τις κινητοποιήσεις τους παραβιάζουν δικαστική απόφαση που χαρακτήριζε την απεργία παράνομη.
• Η εισαγγελία Αθήνας, πριν από λίγο καιρό, είχε σπεύσει να προωθήσει μήνυση που κατέθεσε η εταιρεία «Νέα Οδός», που εκμεταλλεύεται τα διόδια Αφιδνών, εναντίον κατοίκων που αγωνίζονται για να μην πληρώνουν τα ληστρικά χαράτσια των διοδίων, ασκώντας ποινικές διώξεις για διάφορα αδικήματα, ευθυγραμμιζόμενη με τον κυβερνητικό αυταρχισμό και τη συκοφαντία των αστικών ΜΜΕ που μιλούν για «ανομία» κ.λπ.

   Η αστική Δικαιοσύνη την ίδια στιγμή:

• Κρατούσε θαμμένη για δύο ολόκληρα χρόνια μήνυση εργαζόμενου και απολυμένου από το μεγαλοκατάστημα Jumbo για τους εκβιασμούς και τις απειλές που δέχτηκε από εκπροσώπους της εργοδοσίας.
• Δε βλέπει και δεν ακούει τίποτε για τα εργοδοτικά εγκλήματα με δεκάδες νεκρούς και σακατεμένους εργάτες, για την προκλητική παραβίαση στοιχειωδών κανόνων υγιεινής και ασφάλειας, για τις καταπατήσεις και την καταστροφή δημόσιων χώρων από μεγαλοσχήμονες και μεγαλοεργολάβους, για την παράνομη ρίψη επικίνδυνων αποβλήτων στο περιβάλλον από τους βιομήχανους κ.ά.
• Για την αστική Δικαιοσύνη είναι νόμιμο να κλείνουν επιχειρήσεις και να μένουν εργαζόμενοι στο δρόμο, όπως και να μένουν απλήρωτοι για μήνες εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις που δουλεύουν, ενώ θεωρεί παράνομη την κινητοποίηση, την απεργία των εργαζομένων που παλεύουν για τη δουλειά τους και το μεροκάματο.

   Ως μηχανισμός του αστικού κράτους, η Δικαιοσύνη αναλαμβάνει όλο και πιο ενεργό ρόλο στην υπεράσπιση της ταξικής καταπίεσης και εκμετάλλευσης (παγίωση της κήρυξης απεργιών ως «παράνομων» και «καταχρηστικών», αύξηση διώξεων συνδικαλιστών και αγωνιστών του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος, εισαγγελική εγκύκλιος που ποινικοποιεί τους συνδικαλιστικούς αγώνες κ.λπ.). Απέναντι σε αυτό το απροκάλυπτα ταξικό κράτος, απέναντι σε αυτήν την απροκάλυπτα ταξική Δικαιοσύνη και τη νομιμότητά τους, οι εργαζόμενοι κανένα σεβασμό δεν μπορεί να δείχνουν. Αντίθετα έχουν συμφέρον να αντιτάξουν την οργανωμένη, λαϊκή απειθαρχία κόντρα συνολικά στο κράτος της δικτατορίας των μονοπωλίων, ως την ανατροπή του και την εγκαθίδρυση του δικού τους, του εργατικού κράτους.

Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ