Μάλιστα, κατηγορούσε το ταμείο γιατί «το ΔΝΤ λέει πάγωμα μισθών. Εγώ λέω όχι, πρέπει να στηρίξουμε τα μεσαία, ιδιαίτερα τα χαμηλότερα στρώματα» (Παπανδρέου, 28/5/2009).
Αλλά και στην αρχή της πρωθυπουργικής του θητείας δήλωνε: «Πρώτα απ' όλα, δεν υπάρχει περίπτωση (...) να προσφύγουμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο» (Παπανδρέου, 13/1/2010).
*
Ομως, ο ίδιος άνθρωπος μερικούς μήνες αργότερα άρχισε να παρουσιάζει το ΔΝΤ σαν... τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου!
Στο πλαίσιο ενός απίθανου ρεσιτάλ «συνέπειας», στις 11 Φλεβάρη του 2010, δήλωνε από τις Βρυξέλλες:
«Πρώτα απ' όλα, να ξέρετε ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη από καιρό ζητήσει τη συνεργασία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (...) Εμείς θα είμαστε πρόθυμοι και θα είναι και χρήσιμη αυτή η συνεργασία μας με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (...). Πρώτα απ' όλα, όχι προ μηνός, αλλά προ διμήνου και εγώ ζήτησα προσωπικά από τον Ντομινίκ Στρος - Καν την αρωγή του (...) Είμαι σε άμεση επαφή με τον Ντομινίκ Στρος - Καν και, χωρίς αμφιβολία, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όπως ξέρετε, έχει αντιμετωπίσει πολλαπλώς τέτοιου είδους κρίσεις, βέβαια εκτός Ευρωζώνης».
Λίγο αργότερα, σε συνεδρίαση του υπουργικού του συμβουλίου, τον Απρίλη του 2010, δήλωσε: «Η αλήθεια όμως είναι ότι, εκεί που δεν είχαμε τίποτα, τώρα (σ.σ.: με το ΔΝΤ) έχουμε ένα ασφαλές καταφύγιο»!
*
Ολα αυτά σημαίνουν πολύ απλά ότι πριν την επισημοποίηση της υπαγωγής της Ελλάδας στον λεγόμενο «μηχανισμό στήριξης» υπήρξε μια πολύμηνη προεργασία ώστε να αρχίσει να «συνηθίζει» ο ελληνικός λαός στη σκέψη της απόβασης του ΔΝΤ στην Ελλάδα.
Οτι όλα ήταν προαποφασισμένα και ότι ο Παπανδρέου απλώς προσποιείτο.
Οτι το παραμύθι ήταν εξ αρχής φτηνό και ανάξιο.
Η δε φτηνή και ανάξια «προσποίηση» του κ. Παπανδρέου θυμίζει τα λόγια του Αμερικανού συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας, του Kurt Vonnegut, ο οποίος επέμενε: «Είμαστε αυτό που προσποιούμαστε, γι' αυτό πρέπει να προσέχουμε τι προσποιούμαστε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου