Στρατηγική επιλογή οι καθολικές ανατροπές

Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Σε άρθρο του ταυτίζει προκλητικά τα συμφέροντα του θύτη με αυτά του θύματος και προαναγγέλλει την παραπέρα θωράκιση του αστικού κράτους


   Τη βίαιη ανατροπή όσων δικαιωμάτων και κατακτήσεων άφησε όρθια το πρώτο κύμα εφαρμογής του μνημονίου και ταυτόχρονα την παραπέρα θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος μέσω του νέου εκλογικού νόμου με στόχο τον πλήρη έλεγχο της λειτουργίας των κομμάτων από το κράτος, εξήγγειλε χτες ο πρωθυπουργός, με άρθρο του στην ιστοσελίδα της κυβέρνησης.

Δίνοντας το στίγμα αυτών των σχεδιασμών, ο Γ. Παπανδρέου απείλησε ότι «η προσπάθεια ανάταξης και αναμόρφωσης της Ελλάδας προϋποθέτει την ανατροπή παγιωμένων, εδώ και δεκαετίες, αντιλήψεων και νοοτροπιών», καλώντας ουσιαστικά τους εργαζόμενους να συναινέσουν στην απόλυτη φτώχεια.

Ταυτίζοντας προκλητικά το συμφέρον του θύτη με αυτό του θύματος, ο Γ. Παπανδρέου επιχείρησε να παρουσιάσει το ξεζούμισμα του λαού

σαν «πανεθνική προσπάθεια», σημειώνοντας ότι «πρέπει να είμαστε αξιόπιστοι προς την διεθνή κοινότητα και τους δανειστές μας». Χαρακτήρισε μάλιστα «εθνικό χρέος» την καρατόμηση εργασιακών δικαιωμάτων και την περικοπή του εισοδήματος των εργαζομένων, υποστηρίζοντας ότι «οι θυσίες του λαού (...) θα αποκαταστήσουν την κυριαρχία μας στην πορεία της οικονομίας και του τόπου»!

Στο ίδιο πνεύμα, και σε μια προσπάθεια να συντηρήσει τον ανέξοδο διαχειριστικό καυγά με τη ΝΔ, ισχυρίζεται ότι η «κυριαρχία μας τρώθηκε από τις εγκληματικές για τον τόπο πολιτικές της προηγούμενης κυβέρνησης».

Το «ζουμί» του άρθρου βρίσκεται στο σημείο όπου ο πρωθυπουργός αναλύει τα σχέδια της κυβέρνησης για τη θωράκιση του αστικού κράτους, για να περιοριστούν οι δυνατότητες αντίστασης του εχθρού λαού. «Οι βαθύτατες θεσμικές αλλαγές στην λειτουργία του κράτους αποτελούν την βασικότερη παράμετρο της προσπάθειας της ελληνικής κυβέρνησης», ανέφερε στο άρθρο ο πρωθυπουργός χαρακτηρίζοντας «κορωνίδα των θεσμικών αλλαγών τον νέο εκλογικό νόμο και την χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων».

«Χωρίς θεσμικές αλλαγές κανένα θετικό αποτέλεσμα δεν θα έχει μόνιμο χαρακτήρα», ανέφερε ο πρωθυπουργός αποδεικνύοντας ότι μαζί με το μνημόνιο και το αντιλαϊκό της πρόγραμμα η κυβέρνηση ετοιμάζεται να βάλει στο «γύψο» τις λαϊκές ελευθερίες και δικαιώματα.

Θεσμική θωράκιση του αστικού κράτους

Εμφανίζοντας σαν αποφάσεις αποκατάστασης της «διαφάνειας» τις κινήσεις «βιτρίνας», όπως η σύσταση Εξεταστικών Επιτροπών, η υπαγωγή στο ΑΣΕΠ όλων των προσλήψεων στο δημόσιο, η ανάρτηση των αποφάσεων της διοίκησης στο Διαδίκτυο, και υπερθεματίζοντας για τον αντιδραστικό «Καλλικράτη», ο πρωθυπουργός προσπάθησε να εμφανίσει το νέο εκλογικό νόμο σαν το αντίδοτο στο «μαύρο πολιτικό χρήμα», την ευθύνη για το οποίο έχουν αποκλειστικά τα κόμματα που υπηρετούν και συναγελάζονται με το κεφάλαιο.

«Η πρωτοβουλία μας για τον νέο εκλογικό νόμο και την χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων θα αποτελέσει το πιο καίριο πλήγμα στο "μαύρο" πολιτικό χρήμα και το πλέγμα εξαρτήσεων που αυτό δημιουργεί», ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός, κρύβοντας ότι πραγματικός στόχος της κυβέρνησης είναι να φέρει ένα ακόμα πιο καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα, που βιάζει ακόμα περισσότερο τη λαϊκή βούληση και εξασφαλίζει στους εταίρους του δικομματισμού ισχυρές αυτοδύναμες κυβερνήσεις.

Ταυτόχρονα, με τον νόμο για τα οικονομικά των κομμάτων, κατά τα πρότυπα των τοπικών εκλογών, η κυβέρνηση θα επιδιώξει να στερήσει από κόμματα όπως το ΚΚΕ το δικαίωμα στην οικονομική εξόρμηση με κουπόνια (θα επιτρέπεται μόνο μέσω ονομαστικών καταθέσεων στις τράπεζες), με στόχο να περιοριστεί η πολιτική επαφή με πλατιά λαϊκά στρώματα και να δυσκολέψει η οικονομική ενίσχυση του Κόμματος από το λαό.

Στο ίδιο άρθρο, ο Γ. Παπανδρέου αναμασά τα περί «τέταρτου δρόμου» που θα έρθει να διαδεχτεί τον «τρίτο δρόμο» τον οποίο προπαγάνδιζε η σοσιαλδημοκρατία τη δεκαετία του '80. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της διεθνούς των σοσιαλδημοκρατών, ο «τέταρτος δρόμος» της λαϊκής παραπλάνησης θα θέσει σαν«στόχο την λειτουργία του κράτους και της αγοράς στην υπηρεσία του πολίτη»!

Ξεκαθάρισε ότι για την κυβέρνηση «δεν υπάρχει δίλημμα μεταξύ αγοράς και κράτους», και κάνοντας λόγο για «μια επανάσταση δημοκρατίας στους θεσμούς και την οικονομία», ισχυρίζεται ότι επιζητείται η θέσπιση «θεσμών που θα εξανθρωπίσουν την παγκοσμιοποίηση», δηλαδή τον καπιταλισμό!