Δε «θεραπεύεται» ο καπιταλισμός

Το νομοσχέδιο για την επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, που προωθεί με ταχείς ρυθμούς η κυβέρνηση, σε αγαστή συνεργασία με την τρόικα, πλήττει καίρια τα δικαιώματα των εργαζομένων, ενώ κονιορτοποιεί τους ισχυρισμούς των κυβερνώντων ότι τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα έχουν δήθεν στόχο την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων και του χρέους. Εχουν όμως ζωτική σχέση με την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, που θέλει να στηρίξει την κερδοφορία του στη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, στην απελευθέρωση των απολύσεων, στη μείωση των βασικών μισθών και μεροκάματων, στη συρρίκνωση των αποζημιώσεων, κ.ο.κ. Η μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, η απόσπαση απόλυτης υπεραξίας, μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης, τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, την υπερεργασία - υποαμοιβή, συνιστούν τη στρατηγική της πλουτοκρατίας προκειμένου να αντιμετωπίσει το σιδερένιο νόμο της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους, που κατατρώει τα σωθικά του καπιταλισμού. Από την άλλη, η απλήρωτη εργασία, η φτηνή εργασία, η ανεργία οδηγούν πιο βαθιά στη φτώχεια και στην ανέχεια μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Αρα οδηγούν σε μείωση της ζήτησης και της κατανάλωσης, δηλαδή οδηγούν πιο βαθιά στην ύφεση, την οποία μόνο πρόσκαιρα και επιφανειακά δείχνει να ξεπερνάει ο καπιταλισμός. Στην πραγματικότητα οι βαθιές πληγές του δε «θεραπεύονται», οι αντιθέσεις του γίνονται πιο αξεδιάλυτες και αγεφύρωτες. Γι' αυτό το αίτημα για συνολική ρήξη με τα μονοπώλια και ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος γίνεται πιο επίκαιρο από ποτέ.