H ματωμένη βδομάδα...

ΑΠΟ Γράνμα
Μόλις άκουσα το Βενιζέλο, που απευθύνθηκε ξεκάθαρα μόνο στους επιχειρηματίες, τους καταθέτες κλπ. και τους ενημέρωσε τι του είπαν οι λομπίστες των τραπεζών στην Πολωνία. 
Οι υπόλοιποι είμαστε απλά ”ευπαθείς κοινωνικές ομάδες” που όταν θα έχουν την ευκαιρία θα μας φροντίσουν.

Απείλησε επίσης όσους αντιτίθενται στα μέτρα και τα χαράτσια ότι θα αντιμετωπιστούν ως εθνικοί προδότες.

Δε ξέρουμε αν στην επόμενη εβδομάδα θα υπάρξουν συνταρακτικές εξελίξεις όπως το δεύτερο βήμα στην ελεγχόμενη χρεοκοπία  αλλά σε κάθε περίπτωση θα είναι μια βδομάδα που ο λαός θα ματώσει ακόμα παραπάνω…

140 χρόνια πριν οι Γάλλοι αστοί μ’ένα στρατό αποτελούμενο από μικρούς μαγαζάτορες και αγρότες της επαρχίας σφαγίασαν 30.000 επαναστατημένους εργάτες στο Παρίσι.

Ο Jean-Baptiste Clément κομουνάρος από τη Μονμάρτη έγραψε το παρακάτω τραγούδι ενώ κρυβόταν από τα αστικά στρατεύματα. Παρακάτω μπορείτε να βρείτε τους στίχους με τη μετάφραση τους

Τραγουδήθηκε στη μελωδία ενός παλιότερου τραγουδιού. Εδώ το ερμηνεύει η Εdith Piath.

Η ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΒΔΟΜΑΔΑ

LA SEMAINE SANGLANTE

Εξόν από τους χαφιέδες και τους χωροφύλακες Δε βλέπει κανείς πια στους δρόμους Παρά γέροντες θλιμμένους μέσ’τα δάκρυα Χήρες κι ορφανά To Παρίσι θρηνεί για τη μιζέρια του Ακόμα κι αυτοί που στάθηκαν τυχεροί τρέμουν Στη μόδα είναι τα πολεμικά συμβούλια Και τα λιθόστρωτα είναι όλα ματωμένα Refrain : Ναι μα, όλα παίζονται ακόμα Οι άσχημες αυτές μέρες θα τελειώσουν Κι αλοιμονό τους στην εκδίκηση μας Όταν όλοι οι φτωχοί μ’αυτή καταπιαστούμε   Καταδιώκουν, αλυσοδένουν, τουφεκίζουν ‘Οποιον βρουν στο διάβα τους Τη μάνα δίπλα στην κόρη της Το παιδί στην αγκαλιά του γέρου Το δέος της κόκκινης σημαίας δίνει τη θέση του στον τρόμο Που σκoρπούν οι αληταράδες των σκατόλακκων Υπηρέτες βασιλιάδων κι αυτοκρατόρων Αύριο οι άνθρωποι της αστυνομίας Θα ξαναβγούν στα πεζοδρόμια Περηφάνοι για τη στολή τους Και καμαρώνοντας για την πιστόλα τους Δίχως ψωμί, δίχως δουλειά και δίχως όπλο Θα κυβερνηθούμε Από χαφιέδες και χωροφυλάκους Μακελάρηδες και παπάδες   Οι εφημερίδες της πρώην νομαρχίας Οι πειρατές, οι παιγμένοι Οι γαμημένοι αριβίστες που τους έκατσε Οι ματαιόδοξοι, οι στολισμένοι με παράσημα Άνθρωποι του χρηματιστηρίου και της γωνιάς του δρόμου Οι εραστές της δεκάρας Μαζεύονται σα σκουλήκια Πάνω στα πτώματα των νικημένων   Και να ‘μαστε παραδομένοι στους Ιησουϊτές στους Mac-Mahon και στους Dupanloup Θα βρέξει αγιασμένα νερά Ta παγκάρια θα γεμίσουν λεφτά Από αύριο με χαρά Ο Άγιος Ευστάθιος και η Όπερα Θα ανταγωνίζονται για πελάτες ξανά Ενώ τα στρατόπεδα εργασίας θα γεμίζουν   Αύριο θα βγουν οι πουτάνες και οι αγαπητικές των αστών Και οι κυρίες των καλών γειτονειών Θα βάλουν πάνω στους δανδελωτούς γιακάδες τους Τουφέκια chassepot και πολεμικά ταμπούρλα   Τα πάντα θα στολιστούν τρικολόρε Tα πιάτα της ημέρας και οι κορδέλες ενώ ο ήρωας- Πανδώρα  (???) Θα διατάζει να τουφεκιστούν τα παιδιά μας Θα μέινει πάντα ο λαός κλεισμένος Μέσα σ’ένα κλοιό μιζέριας μέχρι πότε οι άνθρωποι του πολέμου θα ‘χουν το πάνω χέρι; Μέχρι πότε αυτή η αγία κλίκα Θα μας περνά για ένα ηλίθιο κοπάδι; Πότε επιτέλους θα έρθουν η Δημοκρατία Η δικαιοσύνη και η δουλειά;

Sauf des mouchards et des gendarmes, On ne voit plus par les chemins, Que des vieillards tristes en larmes, Des veuves et des orphelins. Paris suinte la misère, Les heureux mêmes sont tremblant. La mode est aux conseils de guerre, Et les pavés sont tous sanglants.    Refrain: Oui mais ! Ça branle dans le manche, Les mauvais jours finiront. Et gare ! à la revanche,Quand tous les pauvres s’y mettront. Quand tous les pauvres s’y mettront.   On traque, on enchaîne, on fusille Tout ceux qu’on ramasse au hasard. La mère à côté de sa fille, L’enfant dans les bras du vieillard. Les châtiments du drapeau rouge Sont remplacés par la terreur De tous les chenapans de bouges, Valets de rois et d’empereurs.  Demain les gens de la police Refleuriront sur le trottoir, Fiers de leurs états de service, Et le pistolet en sautoir. Sans pain, sans travail et sans armes, Nous allons être gouvernés Par des mouchards et des gendarmes, Des sabre-peuple et des curés.   Les journaux de l’ex-préfecture Les flibustiers, les gens tarés, Les parvenus par l’aventureLes complaisants, les décorésGens de Bourse et de coin de rues, Amants de filles au rebut, Grouillent comme un tas de verrues, Sur les cadavres des vaincus. Nous voilà rendus aux jésuites Aux Mac-Mahon, aux Dupanloup. Il va pleuvoir des eaux bénites, Les troncs vont faire un argent fou. Dès demain, en réjouissance Et Saint Eustache et l’Opéra Vont se refaire concurrence, Et le bagne se peuplera. Demain les manons, les lorettes Et les dames des beaux faubourgs Porteront sur leurs collerettes Des chassepots et des tampbours On mettra tout au tricolore, Les plats du jour et les rubans, Pendant que le héros Pandore Fera fusiller nos enfants.     Le peuple au collier de misère Sera-t-il donc toujours rivé ? Jusques à quand les gens de guerre Tiendront-ils le haut du pavé ? Jusques à quand la Sainte Clique Nous croira-t-elle un vil bétail ? À quand enfin la République De la Justice et du Travail ?

Κοινωνική γενοκτονία αποτελούν τα μέτρα της Τρόικας και της ντόπιας αστικής τάξης στην Ελλάδα. Οι τίμιοι γιατροί μιλάν ήδη για την πτώση του προσδόκιμου ζωής που θα έρθει και για τα φαινόμενα πείνας που πολλαπλασιάζονται.

Μέχρι και ειδικός των Ηνωμένων Εθνών προειδοποίησε για τις ολέθριες κοινωνικές συνέπειες.

Ενώ είναι απλά θέμα τύχης που δε θρηνούμε νεκρούς από την αστυνομική καταστολή.

Μέσα σ'αυτά τα πλαίσια ο λαός πρέπει να φανεί σταθερός στην απόφαση του να μην πληρώσει φράγκο στις νέες έκτακτες εισφορές που ζητάνε.

Σαν αρχή για να τελειώσουν οι κακές μέρες και οι φτωχοί να ενωθούν που λέει και το τραγούδι.

Μια ανάλογη άρνηση πληρωμής ενός άδικου φόρου που χτύπαγε τα λαϊκά στρώματα έριξε την κυβέρνηση της Θάτσερ. Εμείς βέβαια έχουμε να κάνουμε με ''σοσιαλιστές'' χειρότερους από τη Θάτσερ και δε σκοπεύουμε να τους αντικαταστήσουμε με ένα.. Μέιτζορ. Θα ρίξουμε και τη φιλελευθερο-φασιστική κυβέρνηση που θα έρθει μετά και θα πάμε μέχρι τον κομμουνισμό ηλίθιοι.

εδώ το τραγούδι σε μια πιο σύγχρονη έκδοση:

Κάποιοι από εσάς ίσως έχετε επισκεφτεί το νεκροταφείο Lachaise για να δείτε τον τάφο του Μόρισον, του Μπωντλαίρ και άλλων διασημοτήτων. Κι εγώ όταν το επισκέφτηκα δεν ήξερα ότι εκεί άρχισε η σφαγή, αφού μετά από μάχη εκτελέστηκαν 147 Κομουνάροι.