Από το περασμένο Σάββατο, πολλές πλατείες στις κυριότερες πόλεις της Ισπανίας βρίσκονται κατειλημμένες από νέους, κυρίως φοιτητές και άλλους εργαζόμενους. Ολα ξεκίνησαν το βράδυ της 15ης Μαΐου, γι' αυτό και το «κίνημα» αποκαλείται «Κίνημα 15Μ» ή «Αληθινή Δημοκρατία τώρα».
Οι κινητοποιήσεις αυτές αντανακλούν τα τεράστια προβλήματα που ζουν τα λαϊκά στρώματα στη χώρα ιδιαίτερα η νεολαία (ανεργία, ανασφάλεια, φτώχεια κλπ.)
Το κίνημα αυτό που εμφανίζεται ως «ακομμάτιστο», «ακηδευμόνευτο» ως «αντισυστημικό», που συντονίζεται στο διαδίκτυο, δεν είναι τυχαίο ότι τυγχάνει τεράστιας προβολής από τα αστικά ΜΜΕ, διεθνώς και στην χώρα μας, με πρώτο το συγκρότημα του εφοπλιστή Αλαφούζου.
Αυτό εξηγείται αν δούμε τα αιτήματα που προβάλλει: «Κάτω οι τραπεζίτες, οι πολιτικοί, η διαφθορά», «φορολογία στις χρηματιστηριακές συναλλαγές», για να βγούμε από την κρίση.
Ο ΣΥΝ και οπορτουνιστικές δυνάμεις το αποκαλούν «αδιαμεσολάβητο» κίνημα. Βεβαίως σε αυτό το ετερογενές «κίνημα» δρουν δυνάμεις πολιτικές, της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης που το μόνο που κάνουν είναι να διεκδικούν ένα πιο ...ανθρώπινο καπιταλισμό. Ετσι εξηγείται και γιατί βρίσκει θερμές αγκάλες στους αστικούς και μικροαστικούς οπορτουνιστικούς κύκλους. Το συνεκτικό στοιχείο της υποστήριξης είναι ότι απουσιάζει οποιαδήποτε ταξική ανάλυση όπως και προοπτική ρήξης με το κεφάλαιο. Οτι εμφανίζεται ως το «νέο κίνημα» μακριά από το ταξικό εργατικό κίνημα.
Οι αυταπάτες για «μερεμέτια» του συστήματος κυριαρχούν στους συμμετέχοντες. Η ανυπαρξία για δεκαετίες ισχυρού επαναστατικού πόλου, (αδύναμο Κομμουνιστικό Κόμμα, αδύναμο ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα - στην Ισπανία ήταν καταστροφική για το κίνημα η επίδραση του ευρωκομμουνισμού - εκφράζοντας την αποστροφή για τους πολιτικούς εκπροσώπους των αστών και για τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που έχουν ξεπουλήσει τους εργάτες, αντιδρούν με αφοριστικό και «άσφαιρο» για το σύστημα τρόπο. Ταυτόχρονα χειραγωγούνται από δυνάμεις που κυρίως θέλουν να μπουν ανάχωμα στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης. Ετσι, όπως έχουμε δει και σε άλλες χώρες, αυτά τα «αυθόρμητα» κινήματα, τα δήθεν «αταξικά» και «ακομμάτιστα», π.χ., τα «φόρουμ κατά της παγκοσμιοποίησης», ξεφουσκώνουν και χάνονται γιατί ακριβώς είναι τέτοιος ο προσανατολισμός τους. Δε στηρίζονται στην ταξική οργάνωση της εργατικής τάξης, των συμμάχων της, δεν έχουν αντιμονοπωλιακό πλαίσιο και κατεύθυνση πάλης.
Η λαϊκή κινητοποίηση που είναι θετικό ζήτημα, για να έχει προοπτική, δεν μπορεί να είναι εκτόνωση και μικροαστικό ξέσπασμα. Δεν αρκεί να περιγράφει την άθλια πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι, οι νέοι από τα λαϊκά στρώματα. Πρέπει να ψάχνει τις αιτίες των προβλημάτων στην ίδια την φύση του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος που τόσο στην φάση της ανάπτυξης όσο και στην φάση της κρίσης χτυπάει τα λαϊκά δικαιώματα για να εξασφαλίσει την κερδοφορία του κεφαλαίου. Η αναρχία του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, η ανισομετρία του είναι αυτή που οδηγεί στην κρίση, που σημαίνει και καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων και πρώτα και κύρια της εργατικής δύναμης. Η κρίση είναι νομοτελειακή εξέλιξη στον καπιταλισμό και φιλολαϊκή διέξοδος στα πλαίσια του συστήματος απλά δεν υπάρχει. Ακόμη και ό,τι δίνει το κεφάλαιο κάτω από την πίεση των εργατών μπορεί να το πάρει πίσω και στο πολλαπλάσιο. Στη σημερινή φάση οι αγώνες που περιορίζουν την κατεύθυνσή τους στη βελτίωση της ζωής του λαού δεν είναι αρκετοί ώστε για οδηγήσουν σε φιλολαϊκές λύσεις. Μπαίνει επιτακτικά η ανάγκη σύνδεσης αυτών των αγώνων, με την πάλη για την εξουσία και σε ποιανού τα χέρια θα είναι τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής.
Ετσι για να υπάρξει κίνημα προοπτικής και όχι εκτόνωσης πρέπει η υπόθεση της κοινωνικής αλλαγής να μπει στην πρώτη γραμμή για την πρωτοπόρα τάξη της κοινωνίας, την εργατική τάξη. Να δυναμώσει μέσα από την ταξική της ενότητα, η οργάνωση εκεί όπου παράγεται ο πλούτος, στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους, εκεί όπου βρίσκονται οι εργαζόμενοι, με στόχους πάλης κόντρα στα συμφέροντα των καπιταλιστών, κόντρα στην ταξική συνεργασία και στο συμβιβασμό. Με πρωτοπόρα την εργατική τάξη χρειάζεται να οικοδομηθεί η λαϊκή συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους νέους από τις λαϊκές οικογένειες με στόχο την σύγκρουση για να χάσουν τα μονοπώλια την εξουσία τους. Οχι για να αλλάξει η «πολιτική τάξη», «να μεταρρυθμιστεί το πολιτικό σύστημα» όπως ζητάει το «κίνημα 15Μ» στην Ισπανία, όχι για να αλλάξει η κυβέρνηση, αλλά για να αλλάξει η τάξη στην εξουσία. Ενα τέτοιο κίνημα σπάει την μοιρολατρία, κάνει την οργή δύναμη ανατροπής. Σε κάθε χώρα, την Ισπανία, την Ελλάδα και παντού, αυτό σημαίνει μαζικό απεγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων από την επιρροή των αστικών και ρεφορμιστικών κομμάτων, συμπόρευση και λαϊκή αντεπίθεση με τους κομμουνιστές.
Συμφωνούμε ότι η κρίση είναι κρίση του καπιταλιστικού συστήματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνούμε ότι το πρόβλημα είναι καθαρά ταξικό.
Θεωρείς όμως ότι η καταλήψεις στις πλατείες στην Ισπανία είναι αναποτελεσματικές.
Μπορείς λοιπόν να μου τεκμηριώσεις τι ακριβώς αποτέλεσμα έχουν φέρει μέχρι σήμερα οι παρελάσεις του ΚΚΕ από το Σύνταγμα σε κάθε απεργία και λοιπές ενέργειες όπως καταλήψεις λιμανιών κλπ?
Δεν ξέρω πραγματικά αν ενσυνείδητα ή ασυνείδητα διώχνετε το λαό από το ΚΚΕ (γιατί αυτό κάνετε).
Μην περιμένετε να έρθει ο λαός σε εσάς.
Πηγαίνετε εσείς στο λαό.
Έχετε ήδη αργήσει.
Αγαπητέ "ανώνυμε" καλή η κριτική αλλά χρειάζεται και αγώνας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚριτικάρεις το ΚΚΕ, αλλά βέβαια εσύ δεν προτείνεις τίποτε, περιμένεις απο τους άλλους να αγωνιστούν για σένα, γι' αυτό προφανώς και λες ότι το ΚΚΕ "διώχνει" τον κόσμο, μάλλον είσαι πολύ μακριά και αποκομένος απο το λαικό κίνημα, απο τους χώρους εργασίας, απο τα προβλήματα των εργαζομένων, εκεί όπου κύρια δραστηριοποιείται το ΚΚΕ, εκεί όπου δίνεται ο ταξικός αγώνας, εκεί όπου το ΚΚΕ συσπειρώνει ταξικές δυνάμεις , και αναπτύσει τους αγώνες.
Το εργατικό κίνημα, και εκείνο το τμήμα του που καθοδηγείται από την θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού, συγκεντρώνει συνολικά την πείρα των κοινωνικών αγώνων και έχει πολιτική, συνδικαλιστική και κινηματική επάρκεια να “παρασύρει” το σύνολο του λαου αγωνιστικά. Αυτό τον ρόλο στην Ελλάδα τον επιτελεί το Κομμουνιστικό Κόμμα.
Η αυθόρμητη λαϊκή αντίδραση είναι απολύτως φυσιολογική κι απολύτως θεμιτή. Όμως, εδώ και δύο αιώνες περίπου κοινωνικών, εργατικών αγώνων στον κόσμο έχει μαζευτεί μια πείρα. Αυτή η πείρα λέει δύο πράγματα: α) ότι οι αγώνες πρέπει να έχουν μια απόλυτα καθορισμένη στρατηγική, πρέπει να στοχέυουν κάπου συγκεκριμένα κι όχι αόριστα, σε κάποιες λίγο πολύ αφηρημένες έννοιες, όπως “ισότητα”, “ελευθερία”, “δημοκρατία” κλπ. Το κομμουνιστικό κίνημα έχει απόλυτα προσδιορισμένο στόχο: την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, του κοινωνικοπολιτικού συστήματος που είναι το πρόσφορο έδαφος για όλες αυτές τις αξίες που είπαμε παραπάνω. β) οι αγώνες, επειδή διεξάγονται μέσα σε ένα καλά οργανωμένο σύστημα που έχει στη διάθεσή του πανίσχυρα όπλα, όπως το στρατό, την αστυνομία, τα μέσα ενημέρωσης, θα πρέπει να καθοδηγούνται από ένα “κέντρο” που είναι γερά οργανωμένο, με σφιχτή δομή αλλά και με ιδεολογικοπολιτική καθαρότητα και αυτοτέλεια. Επικεφαλής των αγώνων πρέπει πρώτα και κύρια να είναι οι εργαζόμενοι, η εργατική τάξη, η οποία είναι η κινητήριος δύναμη της κοινωνίας, έχει στα χέρια της το πανίσχυρο όπλο της παραγωγής. Όπως λέει το σύνθημα “χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά”.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι δεν αγωνίζομαι από που το κατάλαβες?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι περιμένω από τους άλλους να κάνουν τη βρώμικη δουλειά από που προκύπτει?
Πολλές (λάθος)διαπιστώσεις έκανες για μένα.
Αυτό που προσπαθώ να κάνω δεν είναι στείρα κριτική στο ΚΚΕ. Εκφράζω κυρίως την αγωνία μου ως ψηφοφόρος (με κριτική όμως διάθεση)για το γεγονός ότι ακόμη και σε αυτή τη συγκυρία που όλες οι μάσκες του καπιταλισμού έχουν πέσει ο κομμουνισμός δεν βρίσκει το δρόμο του στις πλατιές λαϊκές μάζες.
Επιπρόσθετα είναι ερωτήσεις που μου τίθενται από άλλους και στις οποίες δεν μπορώ να δώσω κάποια απάντηση που να ικανοποιεί εμένα πρώτα από όλα.
Ρωτάω να μαθαίνω.
Δεν μπορώ βέβαια να προτείνω κάποια συγκεκριμένο σχέδιο αλλά το γεγονός αυτό πρέπει να μου στερεί το δικαίωμα να κάνω κριτική?
ΥΓ ούτε εσύ μου απάντησες για τα αποτελέσματα που έχει φέρει η στάση του ΚΚΕ στην ανατροπή του καπιταλισμού.
ΥΓ2 Πιστεύεις πραγματικά ότι η ανατροπή του καπιταλισμού θα συμβεί μέσα από κοινοβουλευτικές διαδικασίες? 'Ότι θα γίνει μέσω εκλογών? Ότι δεν θα ανοίξει ούτε μύτη?
http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=15/5/2011&id=13540&pageNo=8&direction=1
ΑπάντησηΔιαγραφήfile dk gia mena blepis marxistika ta trexonta ego paratiro ta 1 den einai kako to eterogenes kinimas symaxoi 2 panta aytormito k mikroastismos antidroyn protoi des kaoytski aristerismos dyo taxtikes ths lenin klp to diakibebma einai na toys xarisoyme aytes tis mazes me ayta ta xaraktiristika poy les kai stis dhnamis poy anaferis h na toys kerdisoyme taxika pisteuontas sti dinamh toy marxismoy kai stis dinatotites mas mhn xexnas oti den exoyn peira einai [epanastatimaini] kesy ego oloimas eimaste makria toys den ftanoyme mazi toys megalonoyme tin embelia ftanoyme pio konta sto stoxo
ΑπάντησηΔιαγραφήtaso den simfono me tis antiparatesiston morfon palis sto ergostasio xekinoyn ola denete to atsali ala diadilonis stin platia meta tin apergia distixos h opies ;laikes antidrasis den xespoyn mono me sxediasmo to ti exelixi exoyn prepi na gini ypotesi tis ET k tis protoporias toy ektos an tes na stamatisi h zoi ospoy na etimastoyme ideologika organotika klp den xtizis strato kegontas dinamis den eimaste iakobini oyte omilos elitismoy sti fotia denete to atsali an tes pragmatosi stoxoy epaliteysi ideologias kai oxi mono aytareskia politikis epibebebias
ΑπάντησηΔιαγραφή