Οι εξελίξεις στην ΕΕ ταιριάζουν με την παροιμία «όταν χορεύουν τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια».

Δίνουν και παίρνουν οι προεκλογικές εξαγγελίες. Με ένα κοινό στοιχείο: Σα να μην υπάρχει η καπιταλιστική κρίση, σα να μην είναι στην ημερήσια διάταξη το ενδεχόμενο της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας που θα σημαίνει καταστροφή για το λαό.

Και τα τρία κόμματα (ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ) που υπερασπίζονται τον ευρωμονόδρομο υποσχόμενα «και παιδιά θα σας κάνουμε» ψαρεύουν σε θολά νερά, υποσχόμενα σε διαφορετικά ακροατήρια ό,τι θέλει να ακούσει ο καθένας. Και τα τρία αυτά κόμματα - όπως και οι κατά βάση ομοϊδεάτες τους (Καμμένος - Κουβέλης) - κατεβαίνουν στις εκλογές με ενιαία γραμμή: Υπεράσπιση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κι αυτό είναι τελικά κριτήριο ψήφου, καθώς αποκαλύπτει ότι αναγκαστικά η πολιτική που θα εφαρμόσουν θα είναι αντιλαϊκή. Οι κορόνες περί κατάργησης ή διαπραγμάτευσης του μνημονίου γίνονται αμέσως κουρελόχαρτα μόλις η συζήτηση πάει στο συγκεκριμένο.

Οι υποσχέσεις της ΝΔ για μειώσεις φόρων, του ΠΑΣΟΚ για αναπτυξιακά μέτρα και του ΣΥΡΙΖΑ για κατάργηση των αντεργατικών μέτρων

συγκρούονται με την πραγματικότητα που επιβάλλει η συμμετοχή στην ΕΕ. Οι μόνες μειώσεις φόρων που γίνονται ανεκτές στην ΕΕ είναι η μείωση φόρων για το μεγάλο κεφάλαιο. Τα μόνα αναπτυξιακά μέτρα που γίνονται δεκτά είναι εκείνα που βοηθάνε το κεφάλαιο να επενδύσει όπου εκτιμά ότι θα έχει κέρδη. Οσο για την κατάργηση των αντεργατικών μέτρων έχει γίνει ήδη ανέκδοτο. Μόλις χτες ο αρμόδιος για την οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δήλωνε ότι όλη η φασαρία γίνεται, για να κρατηθεί ο κατώτερος μισθός στα 718 μεικτά, την ίδια ώρα που οι συνδικαλιστές του κόμματός του παίρνουν μέρος σε διαπραγματεύσεις για υπογραφή συμβάσεων με μειωμένους μισθούς.

Οχι τυχαία, όλοι μαζί όταν φτάνουν στο διά ταύτα καταλήγουν να χρησιμοποιούν μια παραλλαγή της φράσης «αξιοπρεπής διαβίωση» που είπε ο Βενιζέλος ή σκέτο «αξιοπρέπεια» που επαναλαμβάνει ο Τσίπρας. Είναι το ίδιο με το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» που έλεγαν παλιότερα κι αυτό ακριβώς, μια κατάσταση φτωχοκομείου, είναι το μέλλον που επιφυλάσσουν για την εργατική τάξη.

Η κριτική που τους γίνεται ότι κάνουν κωλοτούμπες δεν είναι σωστή. Είναι εξαιρετικά συνεπείς στο στόχο τους: Να εξασφαλίσουν συνθήκες σταθερότητας για τους καπιταλιστές με την εργατική τάξη στη γωνιά να περιμένει το μάννα εξ ουρανού.

***

Οι εξελίξεις στην ΕΕ ταιριάζουν με την παροιμία «όταν χορεύουν τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια». Ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Γκρούγκμαν ανακοίνωσε χτες την εκτίμηση ότι - ανεξάρτητα από τις πολιτικές εξελίξεις - η Ελλάδα θα βρεθεί εκτός ευρώ το αργότερο ως το τέλος του 2012. Εκτίμηση, με την οποία έσπευσαν να διαφωνήσουν οι οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ, βεβαιώνοντας ότι τέτοιο ενδεχόμενο δεν υπάρχει, καθώς το κλίμα στην Ευρώπη αλλάζει. Πράγματι, μετά τον Ολάντ, που είναι υπέρ του πολέμου ενάντια στη Συρία, και ζητάει να ανταποκριθούν οι Ελληνες στις υποχρεώσεις τους, να πληρώσουν δηλαδή τα χρέη των καπιταλιστών, χτες βγήκαν και οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες με πρόταση για ομόλογα έναντι κρατικών αποθεμάτων χρυσού για να 'ναι απόλυτα διασφαλισμένοι ότι μόλις η χώρα τινάξει τα πέταλα τα συμφέροντά τους δε θα κινδυνεύουν.

***

Η καλλιέργεια της αυταπάτης ότι αλλάζει το κλίμα στην Ευρώπη είναι επικίνδυνη, γιατί παροπλίζει το λαό ακριβώς τώρα που πρέπει να βρεθεί ετοιμοπόλεμος. Η επόμενη μέρα για το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι μαύρη για τους λαούς της, καθώς αυτό που συμβαίνει παράλληλα με το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης είναι η ισχυροποίηση της δικτατορίας των μονοπωλίων. Και είναι η ανάγκη ισχυροποίησης αυτής της εξουσίας που οδηγεί - για όσους θέλουν να βλέπουν ... - και στη λυσσασμένη επίθεση στο ΚΚΕ, για να το αποδυναμώσουν, για να μπορούν να βάλουν στο χέρι το εργατικό κίνημα.

***

Για τις λαϊκές δυνάμεις, που δεν αναζητούν ιμπεριαλιστή να ακουμπήσουν, είναι επιτακτική ανάγκη να σκύψουν προσεκτικά στις θέσεις που διατυπώνει το ΚΚΕ για την αποδέσμευση από κάθε λυκοσυμμαχία. Να ενισχύσουν και στην κάλπη το ΚΚΕ, ώστε από καλύτερες θέσεις το εργατικό, λαϊκό κίνημα να δίνει τη μάχη για τα καθημερινά προβλήματα του λαού σε μια πορεία συγκέντρωσης δυνάμεων για τη λαϊκή εξουσία. Ετσι μόνο μπορεί ο λαός, με τη δύναμή του, να επιβάλει τη μονομερή διαγραφή του χρέους, να ανοίξει το δρόμο για μια ανάπτυξη που χωρίς τα κέρδη των καπιταλιστών θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ