Τι θα κάνουν με Μνημόνιο και Σύμβαση;

Αν τις προεκλογικές εξαγγελίες του Αν. Σαμαρά, του Αλ. Τσίπρα, του Ε. Βενιζέλου και του Φ. Κουβέλη τις παριστάναμε σαν ένα αριθμητικό κλάσμα, θα μπορούσαμε να τις περιγράψουμε κάπως έτσι: Στον «αριθμητή» θα βάζαμε τις λέξεις «επαναδιαπραγμάτευση», «καταγγελία», «αναθεώρηση», «απαγκίστρωση» του μνημονίου και στον «παρανομαστή» την κοινή στρατηγική των ηγεσιών όλων των κομμάτων, που δεν είναι άλλη από την παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ και στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ των μονοπωλίων.

• Ο Αντ. Σαμαράς υποστηρίζει ότι θα«διατηρήσει τη δανειακή σύμβαση και θα επαναδιαπραγματευτεί επιμέρους όρους του μνημονίου, που θα ανακουφίσουν τους αδύναμους και θα φέρουν ανάπτυξη».
• Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι θα«καταγγείλει το μνημόνιο, τα επαχθή μέτρα και θα διαπραγματευτεί τους όρους της δανειακής σύμβασης».
• Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προβάλλει την πρόταση για «αναθεώρηση της δανειακής σύμβασης, που θα μας επιτρέψει να κρατήσουμε όλες τις θετικές της όψεις, πρωτίστως τα κονδύλια που εκταμιεύονται και τα οποία έχουμε πολύ μεγάλη ανάγκη. Και να αναθεωρήσουμε, να αλλάξουμε όλες τις αρνητικές όψεις και ιδίως αυτές που επηρεάζουν το εισόδημα, τροφοδοτούν την ύφεση και την ανεργία».
• Η ΔΗΜ.ΑΡ. υπόσχεται «σταδιακή απαγκίστρωση από το μνημόνιο», αλλά με ταυτόχρονη «διατήρηση» της χρηματοδότησης της χώρας μέσω της δανειακής σύμβασης.

Αυτές είναι οι εκδοχές της ίδιας πάνω κάτω πρότασης που διακινούν προεκλογικά όλα τα κόμματα, πλην ΚΚΕ. 

Η πραγματικότητα όμως είναι η εξής: 

α) Δανειακή σύμβαση και μνημόνιο είναι ένα και το αυτό. Το μνημόνιο είναι η εξειδίκευση των μέτρων που περιγράφονται στη δανειακή σύμβαση. 

β) Προς επιβεβαίωση των παραπάνω, στο κείμενο της δανειακής σύμβασης που ψηφίστηκε στις 12 Φλεβάρη 2012 στη Βουλή σημειώνεται: «Η διαθεσιμότητα αυτής της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης εξαρτάται από τη συμμόρφωση της Ελλάδας με τα μέτρα που εκτίθενται στο Μνημόνιο και την κατανομή των εσόδων αυτής της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης σύμφωνα με τους όρους της παρούσας Σύμβασης, του Μνημονίου και της Σύμβασης Συγχρηματοδότησης» (Σελίδα 59, παράγραφος 8 της Δανειακής Σύμβασης και του Μνημονίου).

Είναι φανερό ότι αμέσως μετά τις κάλπες του Ιούνη, οι ηγεσίες των κομμάτων που σήμερα «παπαγαλίζουν» διάφορες εκδοχές «καλύτερης και δικαιότερης» εφαρμογής των βάρβαρων μέτρων, θα αλλάξουν γρήγορα σκοπό, όπως έχουν κάνει στον παρελθόν τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η ΝΔ. 

Οσο για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ που μιλά για «καταγγελία» του μνημονίου και διαπραγμάτευση της δανειακή σύμβασης χωρίς να θιγεί η χρηματοδότηση της χώρας, αποδεικνύεται ότι κοροϊδεύει «διπλά» το λαό, γιατί κάθε δόση του δανείου θα συνοδεύεται από τη λήψη νέων μέτρων. Αλλωστε έχει πει ότι δε θα προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες.

Βεβαίως, δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς κάποιες επιμέρους αλλαγές, τελευταία όλα αυτά τα κόμματα σ' αυτό συγκλίνουν, ποντάροντας στη συζήτηση στην ΕΕ για «ανάπτυξη». 

Ανάπτυξη με λιτότητα θα είναι. Αρα ακόμη και αυτό να γίνει, δεν αλλάζει η αντιλαϊκή κατεύθυνση. 

Αλλωστε, έχουν οικονομική κρίση βαθιά και γενικευμένη, και πρέπει να την αντιμετωπίσουν σε όφελος του κεφαλαίου. 

Αλλά δεν αντιμετωπίζεται με φιλολαϊκά μέτρα.

Οριστικό τέλος στη βαρβαρότητα και τη σφαγή του λαού, βάζει μόνο η πρόταση του ΚΚΕ για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους. Εκεί πρέπει να βαρέσουν όλα τα σφυριά, με δεδομένο μάλιστα ότι πυκνώνουν τα σύννεφα της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και ο λαός θα χρειαστεί να εξασφαλίσει με τα χέρια του ακόμα και το ψωμί του. 

Το αν θα καταφέρει να επιβιώσει και να αντεπιτεθεί, εξαρτάται άμεσα από το αν θα έχει στο πλευρό του ένα ισχυρό ΚΚΕ, μπροστάρη και οργανωτή του αγώνα, εμπνευστή της λαϊκής αυτενέργειας.