«Σήμερα στην ΕΕ εργάζονται με μερική απασχόληση περίπου 42 εκατ. άτομα, ενώ 8,6 εκατ. από τους αυτούς, δηλαδή το 20,5% , θα επιθυμούσε να εργάζεται περισσότερες ώρες».
Η είδηση κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και «πατάει», στα πραγματικά στοιχεία που έδωσε η Eurostat. Σύμφωνα με αυτά, τα υψηλότερα ποσοστά εργαζόμενων σε καθεστώς μερικής απασχόλησης που θα ήθελαν να εργάζονται περισσότερες ώρες καταγράφηκαν μετά την Ελλάδα, στη Λετονία (57%), στην Ισπανία (49%) και στην Κύπρο (42%). Το ποσοστό των εργαζόμενων σε καθεστώς μερικής απασχόλησης επί του συνόλου του ενεργού πληθυσμού φτάνει σήμερα στην ΕΕ στο 19,4%, ενώ στην Ευρωζώνη το 20,8%.
Να την χαιρόμαστε αυτή την Ευρώπη, με αυτές τις συνθήκες.
Να χαιρόμαστε επίσης όλους αυτούς που παλεύουν να μας κρατήσουν μέσα. Και να χαιρόμαστε επίσης όσους θα ψηφίσουν για να μείνουμε μέσα.
Αυτή την τεράστια μάζα αφελών ψηφοφόρων που πιστεύει ότι κάποτε… τα πράγματα στην Ευρώπη θα φτιάξουν, ή πιστεύει ότι είναι μονόδρομος αυτός ο δρόμος χωρίς άλλη ρεαλιστική επιλογή. Και επειδή πολλοί από τους αναγνώστες θα διατυπώσουν επιχειρήματα του τύπου. Στην Ευρώπη δεν είναι παντού τόσο χάλια, η απάντηση (ή τουλάχιστον μία απάντηση), έρχεται από τα ίδια στοιχεία της Eurostat: Πρώτοι στη μερική απασχόληση είναι οι Ολλανδοί που φτάνουν το 49,1% και είναι ένας από τους βασικούς λόγους που εμφανίζουν πολύ χαμηλή ανεργία, αφού τα άτομα αυτά θεωρούνται ενεργά, έστω κι αν απασχολούνται λίγες ώρες τη βδομάδα. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες χώρες με χαμηλή ανεργία, όπως η Αυστρία, η Σουηδία και η Δανία, όπου και εκεί η μερική απασχόληση είναι ιδιαίτερα υψηλή (25-30%).
Το δικαίωμα της εργασίας, έγινε ευκαιρία, πιθανότητα, καλή γνωριμία, ΤΥΧΗ. Και αυτό, ονομάζεται πρόοδος, εκσυγχρονισμός, σύγχρονες ανάγκες. Λυπάμαι αλλά αν αυτό είναι πρόοδος, ήμουν, παραμένω και γίνομαι ακόμη πιο συντηρητικός. Φανατικά συντηρητικός. Οπαδός μιας Ευρώπης και μιας κοινωνίας, που το άτομο θα έχει υποχρεώσεις. Αλλά θα έχει δικαιώματα. Ουσιαστικά δικαιώματα. Στην δουλειά, στην υγεία, στην παιδεία, στην τέχνη, στον ελεύθερο χρόνο, στα χόμπι. Κοινωνία με δικαιώματα, όχι με «μερικά» δικαιώματα, με εργασία πλήρη και δημιουργική, όχι με απασχόληση. Με δουλειά καθημερινή όχι με ευκαιριακές καβάντζες.
Μια κοινωνία, που δεν θα είναι τυχερός όποιος έχει 400 ευρώ στην τσέπη, αλλά άτυχος.
Αυτή η κοινωνία έχει έρθει εδώ και χρόνια και έχει επιβληθεί και επιβάλλεται στις χώρες της Ευρώπης. Αυτό γίνεται και στην χώρα μας με βιαστικό και άγαρμπο τρόπο, τα τελευταία 2 κυρίως χρόνια. Αυτές οι λύσεις δεν συναντάνε μόνο την απάθεια και την άγνοια των πολιτών της Ευρώπης. Σε πολλές περιπτώσεις συναντάνε και τις φρούδες ελπίδες ότι αυτά θα είναι προσωρινά, ή ότι κάποιος θα τα αλλάξει με επαναδιαπραγμάτευση…
Μπαρούφες, αφελών και άρα εκμεταλλεύσιμων. Η μόνη πιθανότητα να αλλάξουν όλα αυτά είναι να αλλάξουν προς το χειρότερο. Και αλλάζουν προς τα χειρότερο καθημερινά. Η Ευρώπη έχει μπει σε έναν δρόμο καταπίεσης, και δεν θα αλλάξει πορεία, ούτε με τις εκλογές στην Γαλλία, ούτε με τις εκλογές στην Γερμανία, ούτε βεβαίως με τις εκλογές στην Ελλάδα. Γιατί δεν είναι θέμα κυβερνήσεων αλλά υπερκυβερνήσεων.
Και γιατί εδώ που φτάσαμε και όπως προχωράμε, δεν είναι θέμα λαών, αλλά υπερλαών…
Ζω για την μέρα που ο «ψηφοφόρος» θα καταφέρει να σταθεί όρθιος και θα κάνει τα πρώτα του βήματα.
Την ώρα που τελείωνα το παραπάνω πόνημα, χτες το απόγευμα, βγήκε και η ακόλουθη είδηση.
«Αυξάνονται οι ατομικές συμβάσεις εργασίας και επικρατούν ευέλικτες μορφές απασχόλησης στην αγορά εργασίας από την ημέρα εφαρμογής του νέου νόμου για τις εργασιακές σχέσεις, σύμφωνα με τα στοιχεία του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία, μέσα σε ενάμιση μήνα, έχουν υπογραφεί 33.133 ατομικές συμβάσεις σε 7.825 επιχειρήσεις με μειώσεις μισθού της τάξης του 22% που σε ορισμένες περιοχές της χώρας, έφθασαν το 28%. Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις, η μείωση μισθού ξεπερνά και το 50%».
……….Ιτιά ιτιά λουλουδιασμένη…
Θύμιος Κ. ΕΛΛΗΝΟΦΡΕΝΕΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου