1. Αποφύγαμε τη χρεοκοπία. Λένε ψέματα. Αυτό που πήρε παράταση, είναι η άτακτη χρεοκοπία της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας και όχι της εργατικής λαϊκής οικογένειας, για την οποία, οι αποφάσεις του Γιούρογκρουπ σημαίνουν βάθεμα της ανεξέλεγκτης πτώχευσης, που θα συνδεθεί με νέα φάση αδυναμίας στην εξυπηρέτηση του εξωτερικού δημόσιου χρέους. Η παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ δεν εξαρτάται από τις αιματηρές θυσίες του ελληνικού λαού. Σχετίζεται με το βάθεμα της ανισομετρίας στην Ευρωζώνη, την απειλή εκδήλωσης νέας κρίσης στην ΕΕ, την προοπτική απώλειας μεριδίου στη διεθνή καπιταλιστική αγορά, την
όξυνση του ανταγωνισμού με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Τα μέτρα που συνοδεύουν το νέο δάνειο θα οδηγήσουν σε νέες αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών και συντάξεων, νέα αύξηση της ανεργίας, παραπέρα μονοπώληση στρατηγικών τομέων της παραγωγής, με ακριβότερες και χαμηλότερης ποιότητας υπηρεσίες προς το λαό, μεγαλύτερη ακόμα καταστροφή αυτοαπασχολούμενων και μικρών βιοτεχνών και εμπόρων, που θα προστεθούν στις λίστες των ανέργων. Τα μέτρα θα σημάνουν ακόμα βάθεμα της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, χιλιάδες νέες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων σ' αυτούς τους τομείς, κατάργηση ή μείωση σε εξευτελιστικά επίπεδα των όποιων προνοιακών επιδομάτων έχουν απομείνει, γεγονός που θα οδηγήσει στη ραγδαία φτωχοποίηση εκατομμυρίων λαϊκών νοικοκυριών, που σήμερα φυτοζωούν στην κυριολεξία. Ηδη, με βάση τα δικά τους στοιχεία και μετά την εφαρμογή της περικοπής του 22% στους κατώτερους μισθούς και την επί της ουσίας κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, οι εργαζόμενοι, στο τέλος του 2012, θα έχουν χάσει, με βάση το 2009, πέντε τουλάχιστον μισθούς! Αυτό σημαίνει ότι αν σε ένα σπίτι δούλευαν δυο μέλη της οικογένειας, στο τέλος του 2012 ο ένας θα λογίζεται σαν άνεργος για το οικογενειακό εισόδημα, ακόμα και αν συνεχίζει να δουλεύει! Ο στόχος για πλεονασματικό προϋπολογισμό το 2014, σημαίνει νέες περικοπές και μέτρα κάθε τρεις μήνες, αφού είναι δεδομένο ότι εξαιτίας της βαθιάς κρίσης, οι δημοσιονομικοί τους στόχοι θα συνεχίσουν να είναι στον αέρα. Για να αντιληφθεί κανείς ότι το βαρέλι της χρεοκοπίας του λαού δεν έχει πάτο, αρκεί να σκεφτεί ότι: Το πρωτογενές πλεόνασμα του 4%, που προβλέπεται σαν στόχος για το 2014, βάσει της συμφωνίας με την τρόικα, αντιστοιχεί σε περίπου 9 δισ. ευρώ, με βάση το σημερινό ΑΕΠ. Για το 2012, ύστερα απ' όλα τα βάρβαρα μέτρα και τις άγριες περικοπές που έχουν γίνει ή έχουν δρομολογηθεί, ο προϋπολογισμός αναμένεται να καταγράψει πρωτογενές έλλειμμα 2,063 δισ. ευρώ. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι για τα πολλαπλάσια ποσά που απαιτούνται για το πρωτογενές πλεόνασμα, προβλέπονται μέτρα πολύ μεγαλύτερης έκτασης και αγριότητας σε σχέση με όλα όσα έχουμε δει μέχρι σήμερα, αν ο λαός δεν γκρεμίσει την πολιτική τους.
2. Απαλλάξαμε το λαό από ένα μεγάλο μέρος του χρέους. Είναι ψεύτες και προκλητικοί. Το δάνειο των 130 δισ. ευρώ, όπως και το προηγούμενο δάνειο από την τρόικα, δε δόθηκαν χαριστικά. Είναι χρήματα που τα αστικά κόμματα θα ζητήσουν από το λαό να τα αποπληρώσει μέχρι τελευταίας δεκάρας. Τα παραπάνω ποσά προστίθενται στο χρέος που έχει ήδη σωρεύσει το αστικό κράτος για λογαριασμό της πλουτοκρατίας και το οποίο, με βάση τους δικούς τους υπολογισμούς, στα τέλη του 2020 θα βρίσκεται στα επίπεδα του 2009, όταν δηλαδή δρομολογήθηκε η υπογραφή της πρώτης δανειακής σύμβασης. Αυτό βέβαια είναι το αισιόδοξο για τους υπολογισμούς τους σενάριο, αφού οι μελέτες της ίδιας της τρόικας ανεβάζουν το έλλειμμα του 2020 στο 129%, ακόμα και στο 160% (!), χωρίς μάλιστα να προσδιορίζεται το ύψος του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, το οποίο συνεχίζει για πέμπτη χρονιά φέτος να συρρικνώνεται ραγδαία εξαιτίας της κρίσης. Αρα, τίποτα δε γλίτωσε ο λαός. Πολύ περισσότερο που το κούρεμα κατά 53,5% του χρέους, δε σημαίνει και αντίστοιχη μείωση των αντιλαϊκών μέτρων που παίρνονται στο όνομα της αποπληρωμής του. Αντίθετα, η σύμβαση για το κούρεμα, για την οποία θριαμβολογεί η πλουτοκρατία και τα κόμματά της, φέρνει μαζί της λιτότητα χωρίς τέλος και αντιλαϊκά μέτρα που βυθίζουν βαθύτερα τους εργαζόμενους και το λαό στη φτώχεια. Το κούρεμα σημαίνει ακόμα μείωση στο μισό των αποθεματικών όλων των ασφαλιστικών ταμείων, για ποσά που αντιστοιχούν σε ομόλογα, με απώλειες πάνω από 12 δισ. ευρώ, οι οποίες προστίθενται στα δεκάδες δισ. που κράτος και επιχειρήσεις λήστεψαν από τους ασφαλιστικούς οργανισμούς με διάφορους τρόπους τα τελευταία 60 χρόνια. Με βεβαιότητα, το βούλιαγμα των Ταμείων με ευθύνη κυβέρνησης - τρόικας - πλουτοκρατίας, θα αποτελέσει όχημα για νέα αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, όπως έχει ήδη δρομολογηθεί με τις ρυθμίσεις για τα επικουρικά ταμεία, οι οποίες, αργά ή γρήγορα θα επεκταθούν και στις κύριες συντάξεις. Οσο για τους μεγαλοδανειστές, αυτοί είναι οι μόνοι που δικαιούνται να πανηγυρίζουν για το κούρεμα. Οι μεν ντόπιοι τραπεζικοί όμιλοι θα μπουκώσουν τις τσέπες με άλλα 50 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίησή τους, τα οποία περιέχονται στο νέο δάνειο και φορτώνονται στην πλάτη του λαού. Οι δε ξένοι τραπεζικοί όμιλοι, θα κληθούν να καταβάλουν σαν ζημιά από το κούρεμα, ένα ελάχιστο μέρος των κερδών που είχαν οι ίδιοι και τα μονοπώλια που εκπροσωπούν από την ανατροφοδότηση του ελληνικού χρέους και τις μπίζνες με το ελληνικό κράτος όλες τις προηγούμενες δεκαετίες.
3. Η πιστή εφαρμογή του προγράμματος θα οδηγήσει σε ανάπτυξη το 2013. Κοροϊδεύουν το λαό ότι η ανάπτυξη, όποτε και αν έρθει, θα τον απαλλάξει απ' τα δεινά που του φόρτωσε η κρίση. Στην πραγματικότητα, η όποια ανάκαμψη της οικονομίας προκύψει, αυτή θα είναι αναιμική και θα εκκολάψει τις προϋποθέσεις για την επόμενη βαθιά καπιταλιστική κρίση. Στη διάρκεια του κύκλου της ανάπτυξης, καμιά από τις συνέπειες της κρίσης δεν πρόκειται να εξαλειφθεί. Οι αναιμικοί ρυθμοί μεγέθυνσης του ΑΕΠ, θα συνοδευτούν από παρατεταμένη ανεργία, με το λαό πτωχευμένο από τα μέτρα που τώρα προωθούν το κεφάλαιο και τα κόμματά του στην Ελλάδα και την ΕΕ. Το λένε τα στοιχεία των δικών τους οργανισμών, που βλέπουν αναιμική ανάπτυξη στην Ελλάδα μετά το 2014 και αναγγέλλουν ότι, εκείνη τη χρονιά, η επίσημη ανεργία θα διαμορφωθεί κοντά στο 17% και στο 15% το 2015. Πρόκειται για δυσθεώρητα νούμερα, που οι ίδιες οι εξελίξεις θα τα αναθεωρήσουν προς τα πάνω, όπως γίνεται με όλους τους στατιστικούς δείκτες που αφορούν στην αστική διαχείριση της βαθιάς κρίσης. Τι ανάπτυξη, όμως, είναι αυτή που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση, μαζί και τα άλλα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα; Είναι καπιταλιστική ανάπτυξη. Βασίζεται δηλαδή στις επενδύσεις συσσωρευμένων κεφαλαίων από ιδιώτες, οι οποίοι προσδοκούν να βγάλουν κέρδος. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει η κυβέρνηση να τους εξασφαλίσει τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις, που σχετίζονται πρωτίστως με τη ραγδαία υποτίμηση της εργατικής δύναμης, αλλά και τη διαμόρφωση όρων για παραπέρα μονοπώληση κλάδων της παραγωγής, την παροχή φορολογικών και άλλων κινήτρων, την εξάλειψη περιβαλλοντικών όρων για επενδύσεις και πάει λέγοντας. Δηλαδή, οι όποιες επενδύσεις θα γίνουν πάνω στα αποκαΐδια των εργατικών λαϊκών κατακτήσεων, όπως είναι άλλωστε και ο στόχος των μέτρων που τώρα προωθεί η κυβέρνηση. Ακόμα πιο πέρα, οι ιδιώτες επενδυτές που θα στραφούν στην Ελλάδα, θα πρέπει να έχουν εξασφαλίσει πρώτα ότι οι εργαζόμενοι και ο λαός δεν πρόκειται να ταράξουν την ησυχία τους, γεγονός που σημαίνει τσακισμένο κίνημα και διά ροπάλου «πολιτική σταθερότητα». Δηλαδή, ο λαός στα μπρούμυτα. Ακόμα όμως κι αν καταφέρουν όλα τα παραπάνω - που δε θα τα καταφέρουν, γιατί ο λαός δεν πρόκειται να αυτοκτονήσει - οι επενδύσεις που θα γίνουν, θα δημιουργήσουν πολύ λιγότερες θέσεις εργασίας από αυτές που χάνονται. Η ανάπτυξη που περιγράφουν, δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει την ανεργία, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τα μεροκάματα πείνας. Αντίθετα, θα βαθύνει την εκμετάλλευση και θα την αξιοποιήσουν για να θωρακίσουν το αστικό σύστημα. Αυτή η ανάπτυξη προϋποθέτει παραπέρα υποθήκευση του φυσικού και ενεργειακού πλούτου στα μονοπώλια, γεγονός που στερεί από το λαό αναπτυξιακά εργαλεία, που κάτω από μια λαϊκή εξουσία, μπορούν να αξιοποιηθούν προς όφελος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, για ανάπτυξη προς όφελος των δικών τους συμφερόντων και σύγχρονων αναγκών.
Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Οτι για το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, είναι μονόδρομος η ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης, για χάρη της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων. Οτι ακόμα και οι ελάχιστοι ελιγμοί για το ξεγέλασμα της λαϊκής δυσαρέσκειας, είναι απαγορευμένοι σε συνθήκες βαθιάς κρίσης και ισχυρών ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Οτι η αστική διαχείριση, σε κρίση και ανάπτυξη, σημαίνει φαύλος κύκλος μέτρων - εκβιασμών - μέτρων. Οτι ανάπτυξη για το λαό δεν μπορεί να υπάρξει όσο τα κλειδιά της παραγωγής βρίσκονται στα χέρια των μονοπωλίων. Ο δρόμος πάλης στην προοπτική ανατροπής της οικονομικής κυριαρχίας και πολιτικής εξουσίας του κεφαλαίου, είναι ο μόνος δρόμος για να αναχαιτίσει ο λαός τη νέα επίθεση φτώχειας που του επιφυλάσσουν, πρωτοφανή φτώχεια σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα παραγωγικότητας της εργασίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου