Η παγίδα που στήνει η κυβέρνηση με το δημοψήφισμα πρέπει να ακυρωθεί από το λαό. Τα αστικά επιτελεία προσπαθούν να φέρουν στα μέτρα της πολιτικής τους τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να την ενσωματώσουν και στη βάση αυτή να περάσουν προαποφασισμένες αντιλαϊκές ανατροπές στην οικονομία και το πολιτικό σύστημα. Τα ζητήματα που θα θέσει η κυβέρνηση στο δημοψηφικό δίλημμα καμιά σχέση δεν έχουν με το λαϊκό συμφέρον.
Στόχο έχουν να υφαρπάξουν τη συναίνεση του λαού σε ανατροπές που θα τις πληρώσει πολύ ακριβά τα επόμενα χρόνια. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση προωθεί αλλαγές στον αριθμό των βουλευτών και θέλει να βάλει περιορισμούς στη θητεία τους. Μέσα στο γενικότερο κλίμα της απαξίωσης του αστικού συστήματος, μια τέτοια κίνηση απαντάει στο θυμικό του λαού, είναι όμως άκρως αποπροσανατολιστική.
Ακόμα και αν μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών, το Κοινοβούλιο θα συνεχίσει να νομοθετεί αντιλαϊκά, όσο παραμένει αναλλοίωτος ο συσχετισμός δύναμης υπέρ των κομμάτων της πλουτοκρατίας. Αυτό θέλει να κρύψει η κυβέρνηση, σερβίροντας την πρότασή της με δημαγωγικές φανφάρες περί λιγότερο σπάταλου κράτους. Την ίδια ώρα, οι κρουνοί του κρατικού χρήματος και των προνομίων προς το κεφάλαιο παραμένουν ορθάνοιχτοι και η «νόμιμη» κλοπή στη σφαίρα της παραγωγής μεγαλώνει με νόμους που ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. Αν ήθελαν έστω και στο ελάχιστο να περιορίσουν τα βουλευτικά προνόμια, θα μπορούσαν να δεχτούν τις προτάσεις του ΚΚΕ για κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης και μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης.
Το ίδιο ισχύει και για τις αλλαγές που θέλει να νομιμοποιήσει η κυβέρνηση μέσω του δημοψηφίσματος σε ό,τι αφορά το νόμο περί ευθύνης υπουργών. Το σκάνδαλο «Ζήμενς» μπήκε στο ράφι, αφού οι διαδρομές του μαύρου χρήματος είναι καλά κρυμμένες στο σκοτάδι του τραπεζικού απορρήτου και των εξωχώριων εταιρειών που μπαινόβγαζαν τις μίζες. Τώρα, χωρίς να αλλάξουν τίποτα σ' αυτό το άθλιο καθεστώς, καπηλεύονται το λαϊκό αίτημα να καταργηθεί η ατιμωρησία και προωθούν αλλαγές που δεν πρόκειται να επηρεάσουν στο ελάχιστο τη δεδομένη στον καπιταλισμό σύμφυση και διαπλοκή του κεφαλαίου με τα κόμματά του. Αντίθετα, ο νόμος για τα οικονομικά των κομμάτων, που επίσης φέρνει η κυβέρνηση, αντιμετωπίζει τα κόμματα σαν επιχειρήσεις και νομιμοποιεί τη χρηματοδότησή τους από μεγαλοεταιρείες.
Ο λαός πρέπει να αρνηθεί να γίνει υποχείριο σε τέτοιες αντιδραστικές αλλαγές. Η κυβέρνηση προωθεί νομοθεσία που θα επιτρέπει την ευθεία παρέμβαση του αστικού κράτους στην εσωτερική λειτουργία των κομμάτων, με στόχο τον απόλυτο έλεγχο της πολιτικής τους. Τέτοιες μεθοδεύσεις βρίσκουν έδαφος στη γενικευμένη απαξίωση των κομμάτων που έντεχνα καλλιεργούν τα αστικά επιτελεία και οι μηχανισμοί τους στο κίνημα. Οσο κι αν προσπαθούν να το κρύψουν, στόχος αυτών των μεταρρυθμίσεων είναι το ΚΚΕ και το ταξικό κίνημα. Εχουν εξασφαλισμένη τη συναίνεση των άλλων κομμάτων, αλλά το ΚΚΕ δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι. Θέλουν να το αποδυναμώσουν και να περιορίσουν την επιρροή του στο λαό, επειδή ξέρουν ότι ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει πάνω απ' όλα δυνατό λαϊκό κίνημα, ικανό να τους ανατρέψει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου