Από την πρώτη μέρα που άνοιξαν τα σχολεία, η συσσωρευμένη οργή και δυσαρέσκεια που υπάρχει και στους μαθητές εκφράστηκε μέσα από αγωνιστικές πρωτοβουλίες, με εκατοντάδες μαζικές γενικές συνελεύσεις μέσα σε Λύκεια, Γυμνάσια, ΕΠΑΛ, γίνονται κινητοποιήσεις, καταλήψεις, συμβολικά κλεισίματα δρόμων σε δεκάδες πόλεις όλης της χώρας.
Τι είναι αυτό που βγάζει σήμερα τους μαθητές στους δρόμους;
Οι μαθητές ζουν καθημερινά στη ζωή τους τις δυσκολίες των οικογενειών τους. Βλέπουν τους γονείς τους να τα βγάζουν πολύ δύσκολα πέρα και να αδυνατούν να τους καλύψουν ακόμα και στοιχειώδεις ανάγκες.
Ακούνε συνεχώς συζητήσεις για εκβιασμούς που δεν έχουν τέλος.
Αν οι γονείς τους δε δεχτούν μειώσεις μισθών θα απολυθούν.
Αν δεν πληρώσουν τα νέα χαράτσια και τους φόρους θα κοπεί το ρεύμα.
Οι μαθητές ξεκίνησαν από τα ήδη χρεοκοπημένα σπίτια τους να πάνε σε ένα σχολείο ουσιαστικά κλειστό από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί ένα σχολείο που δεν έχει βιβλία, καθηγητές και αίθουσες; Αυτό είναι το «νέο σχολείο», της ημιμάθειας, της κατηγοριοποίησης και των ταξικών φραγμών, που το ταμείο του είναι άδειο και οι διευθυντές ζητούν λεφτά από τους μαθητές ακόμα και για χλωρίνη και χαρτί υγείας ή παίρνει ρεύμα από την εκκλησία της γειτονιάς. Δύο δισεκατομμύρια λιγότερα προβλέπει ο προϋπολογισμός του 2011 για την Παιδεία, ενώ λεφτά προς τις σχολικές επιτροπές δεν υπάρχουν. Την ίδια στιγμή, βέβαια, τα κονδύλια για τη δία βίου μάθηση, δηλαδή για φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό, είναι ενισχυμένα κατά 4,5 εκατ. ευρώ αποκαλύπτοντας πού πάνε τα λεφτά.
Η έλλειψη ελεύθερου χρόνου, η απουσία χώρων και υποδομών άθλησης και πολιτισμού είναι ασφυκτική. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση χαρίζει στο κεφάλαιο χώρους άθλησης, ολυμπιακά ακίνητα και γήπεδα. Για τους μαθητές, αφήνουν ελεύθερη και νόμιμη τη ναρκω-κουλτούρα. Αξιοποιούν τη μαστούρα, γιατί καταλαβαίνουν και οι ίδιοι πως όταν η πραγματικότητα ενός νέου έχει τέτοια αθλιότητα, η οργή του δεν είναι εύκολο να χαλιναγωγηθεί και να μην ξεσπάσει σε οργανωμένο αγώνα ρήξης και ανατροπής.
Αυτό, λοιπόν, που βγάζει τους μαθητές στο δρόμο έχει όνομα και αιτία: είναι μία κοινωνία που λειτουργεί με μοναδικό κριτήριο το κέρδος, είναι οι κυβερνήσεις που παίρνουν όλα τα μέτρα για να διασωθεί η πλουτοκρατία και να γίνει ακόμα πιο φτωχός ο λαός.
Νόμιμο το χασίς - παράνομοι οι αγώνες!
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που νομιμοποιεί τη μαστούρα, ταυτόχρονα έχει στήσει ένα μηχανισμό καταστολής και ποινικοποίησης των αγώνων των μαθητών, στέλνοντας εισαγγελείς και αστυνομικούς έξω από τα σχολεία να ζητούν τα ονόματα «των υπευθύνων» της κατάληψης. Διεξάγουν έρευνες για ποινική δίωξη σε γονείς που «παραμελούν» τα ανήλικα παιδιά τους. Γνωστοί μηχανισμοί μπαίνουν μπροστά. Πρώτα απ' όλα οι διευθυντές με τον ανανεωμένο, ακριβώς για τέτοιους σκοπούς, ρόλο τους. Στη συνέντευξη της υπουργού (29/9, ραδιόφωνο του «Flash») δέχτηκαν συγχαρητήρια όσοι διευθυντές και καθηγητές μπαίνουν μπροστά και ανοίγουν τα σχολεία. Για το υπουργείο, δηλαδή, σωστός καθηγητής - παιδαγωγός είναι ο καθηγητής του 2ου Λυκείου Γαλατσίου (Γκράβα) που κοπάνησε στον τοίχο μαθήτρια με σπασμένο χέρι και της έσπασε το γύψο. Σωστός διευθυντής είναι αυτός του 3ου Γυμνασίου Αχαρνών, υποψήφιος συνδικαλιστής της παράταξης του ΠΑΣΟΚ στους καθηγητές, που μάτωσε μαθητή του σχολείου. Από κοντά και γνωστοί από παλιά, σε κάθε μαθητική κινητοποίηση, «ανεξάρτητοι αγανακτισμένοι» γονείς που με λοστούς σπάνε τις αλυσίδες στις πόρτες των σχολείων χτυπώντας μαθητές.
Στο πόστο τους και διάφοροι καλοθελητές καθηγητές βρήκαν ευκαιρία και επιδόθηκαν στο αγαπημένο τους μάθημα υποταγής συνειδήσεων. «Η κατάσταση της χώρας μας είναι δύσκολη... Οι κινητοποιήσεις θα χειροτερέψουν τα πράγματα...», «Είστε μικροί, καλό είναι να έχετε όνειρα αλλά δεν ξέρετε ακόμα ότι αυτά δε γίνονται πράξη...», «πάλι καλά που το Υπουργείο μπόρεσε και έδωσε τα dvd μέσα σε αυτήν την κρίση» και άλλα πολλά που ακούστηκαν μέσα στις τάξεις.
Από το κάλεσμα υποταγής στους μαθητές δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα κανάλια των εφοπλιστών, ο ΣΚΑΪ του Αλαφούζου και τα υπόλοιπα ΜΜΕ που πρωτοστατούν στη συκοφάντηση των αγώνων των μαθητών. Ο ρόλος τους ξεκάθαρος! Εστρωσαν το έδαφος στην κυβέρνηση και στο υπουργείο για την παρέμβαση των εισαγγελέων με την προσπάθεια να ταυτίσουν τις κινητοποιήσεις με μεμονωμένα περιστατικά καταστροφών σε σχολεία τα οποία καμία σχέση δεν έχουν με το μαθητικό κίνημα.
Δε δεχόμαστε κανείς μαθητής να τιμωρηθεί επειδή συμμετείχε σε αγώνες. Αυτοί που «παραμελούν» τους μαθητές είναι αυτοί που τους θέλουν να πειθαρχούν στην αδικία, να υποτάσσονται σε μία ζωή χωρίς δικαιώματα. Οι μαθητές έχουν ανάγκη από καθηγητές που θα είναι παραδείγματα αγωνιστικής - διεκδικητικής στάσης, που θα τους βοηθούν με την πείρα τους στην οργάνωση και την περιφρούρηση των αγώνων τους.
Με αγωνιστικές παρεμβάσεις δεν αφήνουμε κανένα μαθητή να αισθάνεται μόνος απέναντι στην κρατική καταστολή. Ολοι για έναν και ένας για όλους! Οσο για το νομοσχέδιο που ετοιμάζουν για τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών τους απαντάμε: Αν θέλουν η Διαμαντοπούλου και ο Παπανδρέου, να δώσουν ναρκωτικά στα παιδιά τους. Εμείς θέλουμε τη νεολαία να σκέφτεται και να προβληματίζεται. Συλλογικά να οργανώνει την πάλη της και να αντιδρά. Οσο για τις απειλές σχετικά με την αναπλήρωση των μαθημάτων η απάντηση μπορεί απλά να δοθεί με τους στίχους του κομμουνιστή ποιητή Μπ. Μπρεχτ: «Αυτοί που μας έκλεψαν το βιβλίο απ' το χέρι, μας κατηγορούν ότι μείναμε αδιάβαστοι».
Το οργανωμένο κίνημα δεν τρομοκρατείται, δεν ενσωματώνεται!
Η βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική, η τρομοκρατία της κυβέρνησης και του υπουργείου μέσα στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και στις σχολές μπορεί να πάρει την απάντησή της μέσα από το οργανωμένο - περφρουρημένο - πολιτικοποιημένο κίνημα. Που θα βγάζει στο προσκήνιο τις πραγματικές ανάγκες του λαού, της νεολαίας και των μαθητών.
Απέναντι στη συντονισμένη και οργανωμένη επίθεση που δέχεται η λαϊκή οικογένεια, χρειάζεται οργανωμένη απάντηση. Ο συντονισμός μαθητών, σχολείων ανά γειτονιά, δήμο, πόλη, ακόμη και πανελλαδικός είναι πρώτη ανάγκη στην οργάνωση της πάλης. Ολοι οι μαθητές, σαν μια γροθιά να αγωνιστούν μέσα από τα Συντονιστικά Αγώνα Σχολείων για δωρεάν μόρφωση, ζωή με δικαιώματα. Σαν μια γροθιά για να μην περάσουν οι προσπάθειες τρομοκράτησης και καταστολής των αγώνων των μαθητών.
Ποιος διαφωνεί με τα αιτήματα των Συντονιστικών Αγώνα Σχολείων; Ποιος αρνείται την ανάγκη να οργανωθεί η πάλη των μαθητών για μόρφωση - δουλειά - ζωή; Να διεκδικήσουν ένα σχολείο που θα μορφώνει ολόπλευρα. Να καλυφθούν τώρα από το κράτος όλες οι απαραίτητες ανάγκες για να λειτουργήσουν τα σχολεία, ούτε 1 ευρώ από την τσέπη των γονιών. Βιβλία και καθηγητές τώρα στα σχολεία. Δωρεάν μετακινήσεις για όλους τους μαθητές. Να μην επιβαρυνθεί άλλο το ήδη ρημαγμένο λαϊκό εισόδημα. Μαζί με τους γονείς οργανώνουμε την πάλη για να μην πληρωθούν τα χαράτσια.
Ολες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις και οι συνοδοιπόροι τους λένε υποκριτικά «έξω τα Κόμματα από τα σχολεία». Είναι τα παπαγαλάκια της Διαμαντοπούλου που πρώτη έριξε αυτό σύνθημα, εννοώντας έξω ο οργανωμένος αγώνας για την παρεμπόδιση και ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, για να μείνει μέσα η κυβερνητική πολιτική, των ελλείψεων, των κενών και της αμορφωσιάς. Είναι ψεύτες γιατί και οι ίδιοι κρύβουν την κομματική τους ταυτότητα. Είναι οι ίδιοι που λένε ότι «το Συντονιστικό είναι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ». Το πρόβλημά τους είναι ότι το Συντονιστικό βάζει το ζήτημα να πληρώσει την κρίση η πλουτοκρατία και όχι ο λαός. Παίζουν με τον καλύτερο τρόπο το παιχνίδι της κυβέρνησης και της πλουτοκρατίας. Ο μεγαλύτερος πόθος του υπουργείου είναι να εξαφανιστούν οι ΚΝίτες μαθητές και οι συμμαθητές τους που αγωνίζονται για τη ζωή που έχουμε ανάγκη. Το κεφάλαιο και τα κόμματά του είναι μέσα στα σχολεία με τους νόμους, με τους διευθυντές που είναι το μακρύ χέρι της κυβέρνησης, με το περιεχόμενο των βιβλίων, με την αστυνομία. Αυτά τα κόμματα πρέπει να διώξουν οι μαθητές από τα σχολεία τους. Οι ανάγκες των μαθητών είναι οι μόνοι υποκινητές των αγώνων τους.
Συνεχίζουμε ανυπότακτοι! Παλεύουμε για τη ζωή που μας αξίζει!
Το μέλλον που ετοιμάζουν για τους μαθητές είναι εκρηκτικό. Σήμερα βλέπουν μέσα στο σπίτι τους τουλάχιστον τον έναν από τους δύο γονείς τους να είναι άνεργος ή κακοπληρωμένος εργαζόμενος. Η πραγματικότητα για την ανεργία στους νέους ξεπερνά το 40%. Καταλαβαίνουν λοιπόν πολύ καλά πως το μέλλον που τους ετοιμάζουν είναι γεμάτο ανασφάλεια και αβεβαιότητα. Η ζωή που μας αξίζει δε βρίσκεται στις μυλόπετρες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, της ανεργίας, της φτώχειας, της εκμετάλλευσης, της αμορφωσιάς αλλά στην πάλη για ανάπτυξη προς όφελος του λαού, για τη Λαϊκή Εξουσία, το Σοσιαλισμό.
Οι ΚΝίτες και οι ΚΝίτισσες μέσα και έξω από τα σχολεία δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας στην οργάνωση της πάλης, στον προσανατολισμό της, στο ζωντάνεμα των μαζικών διαδικασιών του μαθητικού κινήματος, την πολυμορφία του. Σπάμε την τρομοκρατία, μπαίνουμε μπροστά με τη δύναμη και την υπεροχή που δίνει η πρωτοπόρα θεωρία μας, η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, η τεράστια πείρα από την οργάνωση των αγώνων του λαού μας.
Μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου