Οσο η κρίση βαθαίνει, τόσο πιο δύσκολο γίνεται για τις οπορτουνίστικες παραφυάδες των αστικών κομμάτων να εξωραΐσουν τον καπιταλισμό, σε συνθήκες όξυνσης των ταξικών αντιθέσεων και αποκάλυψης των αδιεξόδων του.
Αυτό συμβαίνει και με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ολοένα και πιο απροκάλυπτα ταυτίζεται με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ σε προτάσεις για τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, συμφωνώντας μαζί τους ότι πρόκειται για «κρίση χρέους» και όχι βέβαια για κρίση υπερσυσσώρευσης και υπερπαραγωγής, η οποία εκκολάφθηκε στο θερμοκήπιο της ανάπτυξης που γνώρισε το κεφάλαιο τα προηγούμενα χρόνια.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βλέπει τη διέξοδο από την κρίση στο πέρασμα όσο γίνεται πιο γρήγορα σε μια νέα φάση καπιταλιστικής μεγέθυνσης.
Επιχειρεί μάλιστα να ταυτίσει το λαό και το συμφέρον του με τους διακηρυγμένους πόθους της αστικής τάξης, καλλιεργώντας την αυταπάτη ότι όταν ο καπιταλισμός βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης είναι «καλός», σε αντίθεση με την περίοδο της κρίσης, όπου γίνεται «κακός». Αρα, σύμφωνα με τους οπορτουνιστές, ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να παλέψει για την ανατροπή του καπιταλισμού. Αντίθετα, έχει συμφέρον να συνδράμει το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του στην προσπάθειά τους να επιστρέψουν οι καπιταλιστές σε φάση ανάπτυξης, υπονοώντας ότι τότε, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα θα φάνε με «χρυσά κουτάλια».
Αυτό είναι το ζουμί των όσων είπε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη πριν από μερικές μέρες ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Προσπαθώντας μάταια να συκοφαντήσει το ΚΚΕ, αποκάλυψε ποιος είναι ο μύχιος (και στρατηγικός) στόχος του κόμματός του: Να διασωθεί η αστική εξουσία και να ανακάμψει η καπιταλιστική ανάπτυξη. Αλλος τρόπος, βέβαια, για να γίνει αυτό, δεν υπάρχει, πέρα από το να τσακιστούν ακόμα περισσότερο τα δικαιώματα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, γεγονός που αποκαλύπτει και τις υπηρεσίες που προσφέρει η στρατηγική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο κεφάλαιο, σε συνθήκες βαθιάς κρίσης.
Είπε μεταξύ άλλων ο Αλ. Τσίπρας: «Το ΚΚΕ νομίζει, ανοήτως κατά τη γνώμη μου, ότι μπορεί να έχει την πολυτέλεια να μην μπαίνει στη βάσανο εναλλακτικών προτάσεων. Και λέω ανοήτως, διότι αυτό ήταν μια ανεκτή στρατηγική την περίοδο που ο καπιταλισμός που αναπτύσσονταν ραγδαία και δεν άφηνε πίσω του αποκαΐδια και συντρίμμια στο χώρο της εργασίας και στον κοινωνικό χώρο. Σήμερα όμως, που οι κοινωνικές δυνάμεις γύρω μας βάλλονται πανταχόθεν και που υπάρχει καταστροφή και βλέπουμε αποκαΐδια, δεν μπορεί να είναι ανεκτή μια στρατηγική που λέει ότι εμείς δεν έχουμε να προτείνουμε κάτι για να κάνουμε καλύτερη τη ζωή των εργαζόμενων σήμερα, όλα θα λυθούν ως διά μαγείας αύριο, σ' ένα αύριο που μπορεί να είναι πολύ μακρινό».
Υπάρχει και «καλός» καπιταλισμός...
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι η φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης ήταν μια περίοδος γόνιμη για τα λαϊκά συμφέροντα, επειδή ακριβώς δεν «άφηνε πίσω του αποκαΐδια και συντρίμμια στο χώρο της εργασίας και τον κοινωνικό χώρο». Το ψέμα του σκοντάφτει πρώτα και κύρια στην πείρα που έχει αποκτήσει ο λαός από τα μέτρα που συνόδευαν όλες τις περιόδους της καπιταλιστικής μεγέθυνσης στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στα μέσα της δεκαετίας του '90.
Για να στηρίξει την αστεία επιχειρηματολογία του, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κρύβει κάτω από το χαλί τα αποκαΐδια των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων που άφησε πίσω της -για παράδειγμα- η κυβέρνηση Σημίτη, με τις προτάσεις Γιαννίτση και το νόμο Ρέππα, με την εισαγωγή της εκ περιτροπής εργασίας, την ενοικίαση των εργαζομένων, την αύξηση του αριθμού των απολύσεων και πάει λέγοντας... Αλλά και τα συντρίμμια της Υγείας, της Παιδείας και της Πρόνοιας, που την ίδια περίοδο συνόδευαν την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, με ρυθμούς πάνω από 5,5%.
Κρύβει επίσης ότι την ίδια περίοδο υλοποιήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων στη χώρα μας (τράπεζες, ΟΤΕ, ΟΠΑΠ, ΔΕΗ, ΕΛΠΕ, Σκαραμαγκάς κ.ά.), ανοίγοντας νέα κερδοφόρα πεδία δράσης για το κεφάλαιο, που πάτησε πιο γερά το πόδι του σε στρατηγικούς τομείς της παραγωγής. Πάνω σ' αυτές τις ανατροπές οικοδομήθηκε τότε το «ελληνικό θαύμα», το οποίο κορυφώθηκε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες των πολυεθνικών στην Αθήνα, που φέσωσαν στην κυριολεξία το λαό, εκτοξεύοντας και το δημόσιο χρέος.
Αυτή η «ανάπτυξη» ήταν που οδήγησε τη χώρα στην αγκαλιά της ΟΝΕ, την οποία άλλωστε στήριξε ο ΣΥΝ, όπως και όλα τα άλλα κόμματα, πλην του ΚΚΕ. Αυτή η «ανάπτυξη», όμως, αφορούσε μόνο στην κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι βέβαια στην ευημερία του λαού, που έγινε πιο φτωχός και άρα φθηνότερος εργάτης για τις μονοπωλιακές επιχειρήσεις. Αυτό, ωστόσο, σε τίποτα δεν εμποδίζει τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να λιβανίζει την περίοδο μεγέθυνσης του ελληνικού κεφαλαίου, ακριβώς για να το αθωώσει από τις ευθύνες του στο ξέσπασμα της κρίσης.
Πλαίσιο πάλης - όπλο για το λαό
Σε ό,τι αφορά το φαιδρό ισχυρισμό ότι το ΚΚΕ δε διαθέτει «εναλλακτικές προτάσεις», είναι τουλάχιστον προκάλυμμα στη διαπιστωμένη προσπάθεια του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να συνδράμει με διαχειριστικές προτάσεις τα αστικά κόμματα στη διάσωση του καπιταλιστικού συστήματος και της αστικής εξουσίας. Κατά συνέπεια, κάθε πρόταση που ξεφεύγει από το πλαίσιο που υπηρετούν οι αστοί και οι οπορτουνίστικες ορντινάντσες τους, δεν μπορεί παρά να πολεμιέται και να λοιδορείται στα μάτια και τα αυτιά του λαού.
Τις προτάσεις και τους στόχους πάλης του, το ΚΚΕ τις συζητάει πλατιά με το λαό στους τόπους δουλειάς, στις εργατογειτονιές, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Προπαγανδίζει ανοιχτά την ανάγκη να ενισχυθεί αποφασιστικά οι κοινωνική συμμαχία, φύτρα της οποίας αποτελούν το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΥ, η ΟΓΕ και το ΜΑΣ, με το κοινό πλαίσιο πάλης που έχουν διαμορφώσει, με μέτρα για την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων και την ικανοποίηση των σύγχρονων και πραγματικών τους αναγκών.
Τέτοια είναι μεταξύ άλλων η πλήρης, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όλων των ανέργων, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, η μείωση 30% των τιμολογίων ΔΕΚΟ με παράλληλη απαγόρευση της διακοπής παροχής νερού, ρεύματος και σταθερού τηλεφώνου στους άνεργους, ο χρόνος ανεργίας να υπολογίζεται ως συντάξιμος χρόνος ασφάλισης, διαγραφή χρεών από τόκους και πάγωμα αποπληρωμής δανείων για όσο καιρό κάποιος είναι άνεργος, επιδότηση ενοικίου στο 100% της αξίας του, καμία απόλυση συμβασιούχων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, προσλήψεις στους τομείς Υγείας, Πρόνοιας, Εκπαίδευσης και σε άλλα έργα κοινωνικών υποδομών για μείωση της ανεργίας και άλλα.
Ακόμα, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, κατοχύρωση ελεύθερων ΣΣΕ ανά κλάδο, κατάργηση ελαστικών εργασιακών σχέσεων, μείωση 10% των ασφαλιστικών εισφορών των ΕΒΕ, με παράλληλη παύση των διώξεων για οφειλές, κατάργηση εισφορών των φτωχών αγροτών για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κατάργηση διοδίων, απαλλαγή από τους φόρους για τη λαϊκή οικογένεια με εισόδημα 40.000 ευρώ το χρόνο και 5.000 για κάθε παιδί, φορολογία των κερδών του κεφαλαίου με συντελεστή 45%, κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, σε αγροτικά εφόδια, μηχανήματα, πετρέλαιο κίνησης.
Επίσης, καμία τάξη με περισσότερους από 20 μαθητές, επιδότηση για κάθε φοιτητή που δεν μπορεί να στεγαστεί και να σιτιστεί από τις φοιτητικές εστίες με 600 ευρώ, αποκλειστικά ενιαίοι κρατικοί φορείς στους τομείς στρατηγικής σημασίας, που ως λαϊκή περιουσία θα υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες, υποχρεωτικά σύνταξη για όλους με 30 χρόνια δουλειάς χωρίς όριο ηλικίας. Γενικά οι άντρες στα 60, οι γυναίκες στα 55 χρόνια, ενιαίο, καθολικό, αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν σύγχρονο σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, και άλλα.
Προτάσεις από τα κιτάπια των αστών
Η ικανοποίηση όλων των παραπάνω στόχων, απαιτεί σύγκρουση με τα μονοπώλια και την πολιτική τους, με στόχο την ανατροπή της εξουσίας τους. Γι' αυτό βγάζουν σπυράκια οι αστοί και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που θέλουν να διασώσουν το σύστημα και να μετατρέψουν τη λαϊκή αγανάκτηση σε άλλοθι για την αναμόρφωση και το μερεμέτισμα του καπιταλισμού. Απέναντι στα αιτήματα που απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες του λαού, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αντιτάσσει προτάσεις βγαλμένες από τα κιτάπια των αστών για τη διαχείριση της κρίσης προς όφελός τους. Καλεί το λαό να αναγνωρίσει το «νόμιμο» τμήμα του χρέους, άρα και την ευθύνη του στον τρόπο που δημιουργήθηκε, κρύβοντας ότι αυτό ανήκει αποκλειστικά και μόνο στην πλουτοκρατία.
Στη βάση αυτή ζητάει -όπως και τα άλλα αστικά κόμματα- την έκδοση ευρωομολόγου και προσπαθεί μάταια να διαφοροποιηθεί, λέγοντας πως το ευρωομόλογο των οπορτουνιστών δεν θα είναι «τοξικό»! Ζητάει όπως και τα άλλα αστικά κόμματα την εντονότερη δραστηριοποίηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στη διαχείριση της κρίσης, και εντοπίζει τη διαφορά του από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ στο γεγονός ότι θέλει την ΕΚΤ απαλλαγμένη από αγκυλώσεις! Πασχίζει να παραμείνει η χώρα στην ΕΕ και να διασωθεί η καπιταλιστική ευρωένωση, προσδοκώντας νέα δάνεια και επαναδιαπραγμάτευση αυτών που έχουν ήδη σωρευτεί στο σβέρκο του λαού.
Από αυτές τις προτάσεις και τη δήθεν «εναλλακτική διακυβέρνηση» που προπαγανδίζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, τίποτα δεν έχει να περιμένει η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Σήμερα, ακόμα και η αναχαίτιση των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων απαιτεί άλλο επίπεδο οργάνωσης της εργατικής τάξης, συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα και στρατηγικό σχέδιο για εφ' όλης της ύλης αναμέτρηση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, με στόχο την ανατροπή της. Σ' αυτή την αναγκαία μάχη, η πολιτική των οπορτουνιστών προσπαθεί να στήσει αναχώματα, γι' αυτό και πρέπει να παραμεριστεί από το λαό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου