Η αντιλαϊκή επίθεση σχεδιάστηκε πριν το ξέσπασμα της κρίσης...

Πρόσχημα το χρέος και τα ελλείμματα για τα βάρβαρα μέτρα που σαρώνουν μισθούς και δικαιώματα.

Τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση από τις πρώτες μέρες της θητείας της και στη συνέχεια συμπεριλήφθηκαν στο «Μνημόνιο 1», στο «μεσοπρόθεσμο» και τον εφαρμοστικό νόμο, αλλά και εκείνα που θα ακολουθήσουν, με αφορμή τις επόμενες δόσεις και τις δανειακές συμβάσεις, καταγράφονται με κάθε λεπτομέρεια στα κείμενα, τις εκθέσεις, τις συνθήκες, τις στρατηγικές και τις συναποφάσεις μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ, πριν ακόμα ξεσπάσει και βαθύνει η συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση. 

Αποτελούν ταυτόχρονα κεντρικές κατευθύνσεις των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών στις οποίες συμμετέχει η ντόπια πλουτοκρατία, όπως ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).

Από αυτή τη σκοπιά, ο πόλεμος ενάντια στο λαό, που εδώ και 20 μήνες διευθύνει για λογαριασμό του κεφαλαίου η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ήταν προσχεδιασμένος. 

Η επίθεση, που βρίσκεται σε εξέλιξη, δεν ήταν απόρροια ούτε «έκτακτων αναγκών», ούτε «έκτακτων συνθηκών» που σχετίζονται με τα ελλείμματα και το χρέος, όπως επιχειρούν να πείσουν το λαό τα αστικά επιτελεία. Ο «Ριζοσπάστης» επιχειρεί σήμερα μια συνοπτική αναδρομή στην έκθεση του ΟΟΣΑ το Μάη του 2007, στις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ το Δεκέμβρη του 2008, στην έκθεση του ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία το Μάη του 2009, καθώς και στις αποφάσεις του Συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών των χωρών - μελών της Ευρωζώνης (ΕΚΟΦΙΝ) στις 3-4 Δεκέμβρη 2009.

Ολα τα παραπάνω κείμενα έχουν την υπογραφή των εκπροσώπων και της ελληνικής κυβέρνησης, ενώ τα μέτρα που «συστήνονται» περιλαμβάνονται στα προγράμματα κύρια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Είναι μέτρα ζωτικής σημασίας για το ντόπιο και ευρωενωσιακό κεφάλαιο, για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας σε παγκόσμιο επίπεδο, απέναντι στο αμερικανικό, το ανερχόμενο ασιατικό, αλλά και το λατινοαμερικανικό κεφάλαιο, που κερδίζει έδαφος στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική σκακιέρα. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που επιβεβαιώνεται είναι ότι οι κυβερνήσεις στα καπιταλιστικά κράτη της ΕΕ αξιοποιούν την κρίση για να περάσουν μέτρα που μειώνουν κατακόρυφα την τιμή της εργατικής δύναμης και τα οποία είχαν αποφασίσει πριν την εκδήλωση της κρίσης.

Το γεγονός εξάλλου ότι τα ίδια μέτρα παίρνονται σε χώρες με μικρά και μεγάλα ελλείμματα και χρέη δείχνει το ενιαίο της επίθεσης του κεφαλαίου στο πλαίσιο ενός συστήματος που έχει σαπίσει και γίνεται ολοένα και πιο αντιδραστικό, καθιστώντας επιτακτική την πάλη για την ανατροπή του.

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Προεπισκόπηση των ανατροπών από το 2008

Στις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του Οκτώβρη και του ΕΚΟΦΙΝ, που ακολούθησε, περιγράφονται τα μέτρα που παίρνονται σήμερα

Στα 30 χρόνια παραμονής της χώρας στην ΕΕ, ο λαός έχει γνωρίσει μια πρωτοφανέρωτη επίθεση στα δικαιώματά του

MotionTeam

Από το 2000, η ΕΕ έχει υιοθετήσει τη στρατηγική της Λισαβόνας σαν το εργαλείο των ανατροπών που θα έφερναν την ευρωπαϊκή οικονομία στην πρώτη θέση του παγκόσμιου ανταγωνισμού. Η στρατηγική της Λισαβόνας αποτέλεσε το ορόσημο για την ένταση της αντεργατικής αντιλαϊκής επίθεσης, τα βήματα της οποίας εξειδικεύονταν έκτοτε στις Συνόδους των αρχηγών κρατών και των υπουργών, ανεξάρτητα με το ποιο κόμμα βρισκόταν στην κυβέρνηση.

Ο στόχος για την καπιταλιστική ΕΕ δεν επιτεύχθηκε στο 100%, παρά την πρωτόγνωρη σε μέγεθος επίθεση στους εργαζόμενους και στους λαούς των κρατών - μελών. Με το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, το κεφάλαιο βρήκε τη μεγάλη ευκαιρία. 

Η Σύνοδος Κορυφής στις 16 και 17 Οκτώβρη 2008 έγινε σε μια περίοδο που τα πρώτα δείγματα της οικονομικής κρίσης ήδη εμφανίζονται στην ευρωπαϊκή καπιταλιστική οικονομία.

Στο Κείμενο των Συμπερασμάτων εκείνης της Συνόδου σημειωνόταν: 

«Η επιτάχυνση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων είναι πιο σημαντική από ποτέ, προκειμένου να συμβάλει στην επιστροφή (σ.σ. των οικονομιών) στην ανάκαμψη». Σ' αυτό το πνεύμα, οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών, ανάμεσά τους και η ελληνική της ΝΔ, αποφάσισαν:

-- «Ενίσχυση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας».

-- «Μεταρρύθμιση των συνταξιοδοτικών συστημάτων».

-- «Εναρμόνιση των μισθών ώστε να είναι ευνοϊκοί για την απασχόληση και την ανταγωνιστικότητα».

-- «Μεγαλύτερη απελευθέρωση των αγορών υπηρεσιών και προϊόντων».

-- «Οι πολιτικές στους προϋπολογισμούς (σ.σ. των κρατών - μελών) να συνεχίσουν να είναι σύμφωνες με το Σύμφωνο Σταθερότητας».

Η Σύνοδος έδωσε τις κατευθυντήριες γραμμές. Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, το Δεκέμβρη του 2009 στις Βρυξέλλες, το Συμβούλιο του ΕΚΟΦΙΝ εξειδικεύει τις αποφάσεις και βάζει τις βάσεις για την αντιδραστική επέλαση που θα ακολουθήσει σε ολόκληρη την ΕΕ. Στο Κείμενο των Συμπερασμάτων, που συνυπέγραψε ο τότε Ελληνας υπουργός Οικονομικών, αποφασίστηκε:

1) Αλλαγή του συστήματος των συλλογικών συμβάσεων. Η συγκεκριμένη απόφαση έγινε νόμος από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τις «ευλογίες» και της ΝΔ και άνοιξε το δρόμο για την επιβολή των «επιχειρησιακών συμβάσεων» και την καθιέρωση κατώτατου μισθού 500 ευρώ για τους «νεοεισερχόμενους» στην αγορά εργασίας.

2) Να συνδεθεί η παραγωγικότητα με τους μισθούς. Η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο τομέα και το ενιαίο μισθολόγιο για τους δημοσίους υπαλλήλους που θα ακολουθήσει τους επόμενους μήνες συνδέεται άμεσα με τη συγκεκριμένη απόφαση της ΕΕ, που στηρίζει απόλυτα και η ΝΔ.

3) Ενδυνάμωση των ενεργών πολιτικών για την αγορά εργασίας. Τα προγράμματα «διά βίου κατάρτισης», «επιδότησης των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων» και απόκτησης «εργασιακών δεξιοτήτων», που προσφέρουν φτηνό εργατικό δυναμικό στους επιχειρηματίες, υπονομεύοντας ακόμα περισσότερο κάθε έννοια σταθερής δουλειάς με πλήρη δικαιώματα, εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται με συνέπεια από τις γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις, ενώ την ίδια ώρα το επίσημο ποσοστό ανεργίας έχει φτάσει στο 16%!

4) Απελευθέρωση του ορίου των απολύσεων στις επιχειρήσεις. Και η συγκεκριμένη απόφαση έγινε νόμος του κράτους από το ΠΑΣΟΚ με την ταυτόχρονη μείωση των αποζημιώσεων απόλυσης των εργαζομένων.

5) Να ενισχυθεί ο συνδυασμός της ευελιξίας με την ασφάλεια (flexicurity). Το νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις, που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη και της ΝΔ, βρίθει από προτάσεις για την επέκταση της «μερικής απασχόλησης». Ενισχύει το καθεστώς «ενοικίασης των εργαζομένων». Εμπεριέχει διάταξη που δίνει τη δυνατότητα στους εργοδότες να θέτουν σε διαθεσιμότητα το προσωπικό.

6) Μείωση του υψηλού επιπέδου προστατευτισμού στους μόνιμους υπαλλήλους. Κυβερνητικά στελέχη, με πρώτο τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλο, έχουν θέσει θέμα «άρσης της μονιμότητας» στο δημόσιο τομέα. Η μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση, θα περάσει μέσα και μαζικές απολύσεις εργαζομένων.

7) Να προχωρήσει η μεταρρύθμιση στο εκπαιδευτικό σύστημα με ενίσχυση της διά βίου μάθησης. Το μοντέλο της «διά βίου μάθησης» είναι ο πυρήνας του κυβερνητικού προγράμματος για την Παιδεία, με στόχο την «παραγωγή» ημικαταρτισμένων εργαζομένων που θα «εκπαιδεύονται» σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους για μια θέση μερικής απασχόλησης. Την επόμενη βδομάδα η κυβέρνηση θα καταθέσει το νομοσχέδιο για τις «αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση» με μέτρα που ήδη έχει προτείνει και η ΝΔ.

8) Αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης καιάρση των κινήτρων για πρόωρη συνταξιοδότηση. Ο νόμος ισχύει ήδη και προβλέπει συνταξιοδότηση μετά από 40 χρόνια δουλειάς.

ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ

Τροφοδοτεί με «υλικό» τα προγράμματα ΠΑΣΟΚ - ΝΔ.

Οι βασικές προεκλογικές εξαγγελίες του 2009 ταυτίζονται με τις κατευθύνσεις που δίνει για την Ελλάδα ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός.

Το ταξικό κίνημα κατατάσσει το ΔΝΤ εκεί που ανήκει: Δίπλα στην ΕΕ, την ντόπια πλουτοκρατία και τα κόμματά της. Το ΔΝΤ δεν ήρθε στην Ελλάδα με την τρόικα και το δάνειο. Ηταν πάντα και παραμένει στα προγράμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ

Δέκα μήνες πριν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιβάλει το μνημόνιο και μπει στο «μηχανισμό δανειοδότησης» της τρόικας, το ΔΝΤ δημοσιοποίησε σχετική έκθεση (Ιούλης 2009) για την ελληνική οικονομία, η οποία ήταν πλήρως εναρμονισμένη με τις στρατηγικές στοχεύσεις της ΕΕ. Τμήμα των μέτρων που πρότεινε τότε το ΔΝΤ συμπεριλαμβάνονταν στις προεκλογικές δεσμεύσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ. Πρόκειται για μέτρα που στην πλειοψηφία τους σήμερα έχουν υλοποιηθεί από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Συγκεκριμένα, στην έκθεσή του για την Ελλάδα τον Ιούλη του 2009, το ΔΝΤ σημειώνει:

Α)Η Ελλάδα χρειάζεται ένα ισχυρό πολυετή δημοσιονομικό προγραμματισμό προκειμένου να βάλει το χρέος και το δημόσιο έλλειμμα σε καθοδική τροχιά.Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε ήδη εξαγγείλει ένα τριετές πρόγραμμα «δημοσιονομικής προσαρμογής» αν έπαιρνε την κυβερνητική εξουσία με στόχο τη μείωση των δημόσιων ελλειμμάτων. Αντίστοιχο πρόγραμμα είχε καταρτίσει και η ΝΔ, αλλά δεν πρόλαβε να το υλοποιήσει λόγω της ήττας της στις εκλογές του Οκτώβρη του 2009.

Β)Μέτρα για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας που θα περιλαμβάνουν τη συγκράτηση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα.Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου μέσω της παραπέρα μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης, αποτελούσε προγραμματική δέσμευση τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ.

Γ)Μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας ώστε να μειωθεί το κόστος της μονάδας εργασίας. Το ΔΝΤ πρότεινε κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, απελευθέρωση του ορίου των απολύσεων, ενίσχυση των ελαστικών μορφών απασχόλησης (μερική εργασία, εκ περιτροπής απασχόληση).Οι συγκεκριμένες προτάσεις έγιναν νόμοι του ελληνικού κράτους, ανατρέποντας το σύνολο των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Δ)Υπολογισμό των συντάξεων με βάση τα συνολικά εισοδήματα και όχι την τελευταία 5ετία και κατάργηση των προώρων συνταξιοδοτήσεων.Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης με ταυτόχρονη μείωση των συντάξεων και κατάργηση των «προώρων συνταξιοδοτήσεων» πρότειναν στα προεκλογικά τους προγράμματα το φθινόπωρο του 2009 το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.

Ε)Περικοπή των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα, επιδόματος αδείας.

Η σταδιακή κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού ξεκίνησε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το Μάρτη του 2010, δύο μήνες πριν την υπογραφή του μνημονίου με την τρόικα.

ΣΤ)Αλλαγές στη δημόσια διοίκηση με μέτρα όπως το κλείσιμο δημοσίων μονάδων, τη μείωση του προσωπικού τους καθώς και την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων δημόσιων επιχειρήσεων.Το ΠΑΣΟΚ είχε ήδη εξαγγείλει την κατάργηση των συμβασιούχων υπαλλήλων καθώς και το κλείσιμο υπηρεσιών και οργανισμών του Δημοσίου. Μαζικές αποκρατικοποιήσεις είχε στο πρόγραμμά της η ΝΔ.

Ζ)Τη συνέχιση της πολιτικής συγκράτησης των μισθών στο δημόσιο τομέα και των συντάξεων καθώς και το πάγωμα των προσλήψεων.Το ΠΑΣΟΚ, λίγους μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας και πριν το μνημόνιο, προχώρησε σε μειώσεις μισθών και συντάξεων και στο πάγωμα των προσλήψεων. Το προεκλογικό πρόγραμμα της ΝΔ προέβλεπε «πάγωμα» μισθών, συντάξεων και προσλήψεων.

Η)Τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης μέσω της μείωσης των φορολογικών απαλλαγών. Τη μεγαλύτερη φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών. Την περαιτέρω αύξηση ειδικών φόρων κατανάλωσης ώστε να έρθουν πιο κοντά στο ευρωπαϊκό μέσο όρο. Την αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ.Τα συγκεκριμένα μέτρα άρχισαν να παίρνουν σάρκα και οστά, με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να επιβάλλει φόρους στο λαό πριν την υπογραφή του μνημονίου, τα οποία βέβαια στη συνέχεια πήραν τη μορφή καταιγίδας σε βάρος του λαϊκού εισοδήματος.

ΟΟΣΑ

Παλιός γνώριμος του δικομματισμού στο ξήλωμα δικαιωμάτων.

Αποκαλυπτικός ο τρόπος με τον οποίο το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ αξιοποίησαν τις συστάσεις του Οργανισμού, στις εκλογές του 2007.

Από συγκέντρωση της ΚΝΕ ενάντια στα μέτρα του «Μεσοπρόθεσμου» που τσακίζουν στην κυριολεξία τους νέους εργαζόμενους

Το Μάη του 2007 ο γ.γ. του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), Α. Κορία, σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον τότε υπουργό Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφη, παρουσίασε ένα πλέγμα αντιλαϊκών και αντιδραστικών προτάσεων με επίκεντρο τις εργασιακές σχέσεις και την Κοινωνική Ασφάλιση. Στο ίδιο σχέδιο προτεινόταν η παραπέρα συρρίκνωση των κοινωνικών παροχών, η μείωση του προσωπικού των δημόσιων επιχειρήσεων και η αύξηση της άμεσης φορολογίας των λαϊκών νοικοκυριών.

Η συνέντευξη δόθηκε τέσσερις μήνες πριν τις εθνικές εκλογές του Σεπτέμβρη του 2007, με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να έχουν δημοσιοποιήσει τα προεκλογικά τους προγράμματα. Σε μια περίοδο μεγέθυνσης της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, οι εταίροι του δικομματισμού σε πλήρη σύμπλευση υιοθετούσαν τη συντριπτική πλειοψηφία των μέτρων που πρότεινε ο ΟΟΣΑ και ακόνιζαν τα μαχαίρια τους για την επίθεση ενάντια στο λαό.

Οι θέσεις των δύο κομμάτων ήταν ταυτόσημες με τις αξιώσεις του ΟΟΣΑ και έρχονταν να υπηρετήσουν μια πολιτική που συμπίεζε τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων με στόχο την ενίσχυση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.

Συγκεκριμένα, ο ΟΟΣΑ πρότεινε:

• Κοινωνική Ασφάλιση:

-- Αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης και μείωση των συντάξεων.

-- Κατάργηση των κινήτρων που παρέχονται για την πρόωρη συνταξιοδότηση.

-- Αναθεώρηση στο καθεστώς των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στα προεκλογικά τους προγράμματα δεσμεύονταν για την τήρηση του «νόμου Ρέππα», που προέβλεπε σύνταξη στα 67 χρόνια και σταδιακή μείωση των συντάξεων. Τάσσονταν υπέρ της παράτασης του ασφαλιστικού βίου και της «εξυγίανσης» - βλέπε κατάργησης - του θεσμού των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων.

• Εργασιακές σχέσεις:

-- Μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών.

-- Καθιέρωση χαμηλότερων μισθών από τους κατώτατους για τους νεοπροσλαμβανόμενους.

-- «Απελευθέρωση» των απολύσεων στις επιχειρήσεις.

Απέναντι σ' αυτές τις «συστάσεις», η ΝΔ πριμοδοτούσε για τους επιχειρηματίες «κατά 50% τις εργοδοτικές εισφορές για δύο χρόνια για πρόσληψη ανέργων νέων», ενώ το ΠΑΣΟΚ πρότεινε τετραετές πρόγραμμα «ημιανασφάλιστης» εργασίας των νέων ανθρώπων με κλιμακούμενη καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών (από 100% τον πρώτο χρόνο μέχρι 25% τον τέταρτο) από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Οσο για την πρόταση του ΟΟΣΑ για παραπέρα μείωση των μισθών, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είχαν φροντίσει να επικροτήσουν την «αύξηση» των 0,77 ευρώ στο μεροκάματο του εργάτη που συμφώνησαν οι «γαλαζοπράσινοι» συνδικαλιστές με τους βιομηχάνους εκείνη τη χρονιά με ρυθμούς ανάπτυξης της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, το 3ο τρίμηνο του 2007, στο 3,8%!

• Δημόσιες δαπάνες:

-- Παραπέρα περικοπή των δημόσιων δαπανών με τον ισχυρισμό ότι «οι δαπάνες λειτουργίας του κράτους απορροφούν μεγαλύτερα ποσά σε σχέση με τα άλλα κράτη του ΟΟΣΑ».

-- Δραστική μείωση του προσωπικού των δημόσιων επιχειρήσεων.

Η ΝΔ είχε ήδη προχωρήσει στην περικοπή 430 εκατομμυρίων ευρώ από τις δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού του 2007 και το ΠΑΣΟΚ δεσμευόταν για την «εξάλειψη» των μη παραγωγικών και μη κοινωνικά αναγκαίων δαπανών.

• Φορολογία:

-- Αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ.

-- Αύξηση όλων των ειδικών φόρων κατανάλωσης (καύσιμα, ποτά, τσιγάρα).

Η ΝΔ ήδη είχε προχωρήσει στην αύξηση του ΦΠΑ κατά μία μονάδα, στο 19%, ενώ στους προϋπολογισμούς που είχε καταθέσει από το 2004 μέχρι το 2007 προέβλεπε επιπλέον φόρους 3,5 δισ. ευρώ το χρόνο, ακολουθώντας πιστά την πολιτική που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια!

Τα μέτρα που πρότεινε ο ΟΟΣΑ και είχαν στα προγράμματά τους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εφαρμόστηκαν σταδιακά τα επόμενα χρόνια. Σε μια περίοδο που δεν είχε ξεσπάσει η καπιταλιστική κρίση και χωρίς τον μπαμπούλα του δημόσιου χρέους και των ελλειμμάτων οι «γαλαζοπράσινοι» πολιτικοί εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας εφορμούσαν με την ίδια ορμή στους μισθούς και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Το έγκλημα σε βάρος του λαού που σήμερα κορυφώνεται, χωρίς ωστόσο να έχει ημερομηνία λήξης, ήταν προαποφασισμένο.

Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ