Ωρα μεγάλης ευθύνης.

Ο προκλητικός τρόπος με τον οποίο η πλουτοκρατία, τα κόμματά της και οι σύμμαχοι της κυβέρνησης στο εξωτερικό πανηγυρίζουν για την ψήφιση του «Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος» και του εφαρμοστικού νόμου, αποτελεί έναν επιπλέον λόγο να πεισμώσει ο λαός, να οργιστεί, να τους πολεμήσει οργανωμένα και ταξικά.
Τα πανηγύρια στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ δεν έχουν να κάνουν με την αγωνία τους να σωθεί η Ελλάδα και το ευρώ, όπως διατυμπανίζουν στις δηλώσεις τους, αλλά με την επιδίωξη και την επιθυμία τους να γονατίσει το λαϊκό κίνημα.

Σε κάθε εκβιασμό βλέπουν και μια μοναδική ευκαιρία να υποχρεώσουν το λαό να σκύψει το κεφάλι, να βάλει στη ναφθαλίνη τις διεκδικήσεις του, να ενσωματωθεί στο μονόδρομο της πλουτοκρατίας.


Το ίδιο ισχύει για τις αστικές δυνάμεις και στην Ελλάδα.
Ακόμα και τα κόμματα εκείνα που δεν ψήφισαν το «Μεσοπρόθεσμο» ή το σύνολο του εφαρμοστικού νόμου, έχουν τη δική τους καθοριστική συμβολή στην αναπαραγωγή των ίδιων εκβιαστικών ψευτοδιλημμάτων περί χρέους και χρεοκοπίας, που κατασκευάζουν τα επιτελεία των αστών, για να αποσπάσουν τη συναίνεση του λαού στη σφαγή του. Κρύβουν όλοι μαζί τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, την παραποιούν σε «κρίση χρέους» και πάνω σ' αυτό το ιδεολόγημα αραδιάζουν τις όποιες διαχειριστικές διαφοροποιήσεις τους, θεωρώντας όμως όλοι ιερή και απαραβίαστη την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, την ΕΕ σαν καπιταλιστική συμμαχία και το αστικό πολιτικό σύστημα σαν κορωνίδα που πρέπει να διαφυλαχτεί, έστω και αναμορφωμένη.


Από αυτή τη σκοπιά, η αποστολή των αστικών κομμάτων και των επιτελείων τους ενάντια στο λαό, ούτε ξεκίνησε, ούτε βέβαια τερματίζεται με το «Μεσοπρόθεσμο» και την ψήφιση του εφαρμοστικού. 
Ηδη, η κυρίαρχη προπαγάνδα ετοιμάζει το κλίμα για ένα νέο γύρο εκβιασμών το φθινόπωρο, όταν θα κρίνονται οι επόμενες δόσεις των δανείων και οι νέες δανειακές συμβάσεις με την τρόικα.
Νέα βάρβαρα μέτρα και καταστολή θα συνοδεύουν τις συμφωνίες της πλουτοκρατίας με τους δανειστές της κυβέρνησης.
Το σκηνικό θα συμπληρώνει η αναπόφευκτη αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση.
Απέναντι στα χειρότερα, ο λαός πρέπει τώρα να πάρει τα μέτρα του. 
Να βάλει σε κίνηση την πείρα του.


Μόνο ένα κίνημα σαν αυτό για το οποίο παλεύει το ΠΑΜΕ, οργανωμένο, ταξικά προσανατολισμένο, με διάρκεια και συνέχεια, επιμονή και υπομονή, με στρατηγικό στόχο και την ικανότητα να εναλλάσσει μορφές στην πάλη του, σε συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τις γυναίκες και τη νεολαία των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, είναι ικανό να πρωτοστατήσει στην οργάνωση της άμυνας και της αντεπίθεσης του λαού, επειδή ακριβώς μπορεί να «διαβάζει» τη στρατηγική της αστικής τάξης και στρατηγικά να την αντιπαλεύει.
Μόνο ένα κόμμα σαν το ΚΚΕ μπορεί σήμερα μαζί με το λαό να παίξει το ρόλο του αντίπαλου δέους στην κλιμακούμενη επίθεση της πλουτοκρατίας και των πολιτικών της εκπροσώπων, να οδηγήσει τα λαϊκά στρώματα στην απαλλαγή από την αστική βαρβαρότητα.
Ο λαός αναλαμβάνει τώρα μεγαλύτερες ευθύνες. 
Από την αποφασιστικότητά του θα κριθούν οι εξελίξεις το επόμενο διάστημα.