Η ΕΕ αξιοποιεί τα τεράστια ποσοστά ανεργίας στους νέους και «κατασκευάζει» τον εργαζόμενο που θα αναζητά δουλειά σε όλη την Ευρώπη, για λίγα ευρώ.
Το 53% των νέων στην Ευρώπη είναι «πρόθυμοι να εργαστούν σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα», σύμφωνα με έρευνα του «ευρωβαρόμετρου» στο πλαίσιο της στρατηγικής της Κομισιόν «Νεολαία σε κίνηση».
Με λίγα λόγια, μεγάλο μέρος των νέων που δεν μπορούν να βρουν δουλειά στη χώρα είναι «πρόθυμοι» να μεταναστεύσουν για να δουλέψουν.
Κι αυτό το ποσοστό καταγράφεται, όταν στη χώρα μας η ανεργία στους νέους από 15 έως 24 ετών, το Φλεβάρη, έφτανε σε ποσοστό 40,4%, ενώ στην ηλικιακή ομάδα 24 έως 34 ετών ήταν 19,9%, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
Στην Ευρώπη των «27», η ανεργία στους νέους κάτω των 25 ετών, το Φλεβάρη του 2011, ήταν στο 20,4%, σύμφωνα με τη «Γιούροστατ». Να σημειώσουμε πως στη «μέθοδο» της «Γιούροστατ» και των Στατιστικών Υπηρεσιών άνεργος δε θεωρείται όποιος έχει δουλέψει, έστω για μία ώρα, μια βδομάδα πριν από την καταγραφή της ανεργίας, συνεπώς τα νούμερα είναι πολύ μεγαλύτερα!
Ας θυμηθούμε, τώρα, τι είναι η στρατηγική «Νεολαία σε Κίνηση». Πρόκειται για μια βασική πλευρά της στρατηγικής «Ευρώπη 2020» της ΕΕ, με την οποία, μεταξύ άλλων, επιδιώκεται να «κατασκευαστεί» μια μεγάλη μάζα εργαζομένων που θα αλλάζει επαγγέλματα και θα είναι «πρόθυμοι» να αναζητούν δουλειά από χώρα σε χώρα, δηλαδή θα «ζητιανεύει» συμβάσεις εργασίας πανευρωπαϊκά για να επιβιώσει. Γι' αυτό το λόγο και η εκπαίδευση αλλάζει χαρακτήρα και γίνεται ένα εμπόριο πιστοποιητικών, βεβαιώσεων, καταρτίσεων και επανακαταρτίσεων, ώστε οι αυριανοί εργαζόμενοι να είναι «ευέλικτοι» και να χρησιμοποιούνται ανάλογα με τα σχέδια του εκάστοτε εργοδότη, αλλά και να είναι «διαθέσιμοι» να αλλάξουν 6 και 7 δουλειές κατά τη διάρκεια της ζωής τους.
Συγκεκριμένα, η ΕΕ επιδιώκει να φτιάξει ένα πλαίσιο που θα προωθεί «την είσοδο των νέων στην αγορά εργασίας μέσω μαθητείας, περιόδων άσκησης ή άλλης εργασιακής εμπειρίας, καθώς και μέσω ενός προγράμματος», το οποίο «αποσκοπεί στην αύξηση των ευκαιριών απασχόλησης για νέους, ευνοώντας την κινητικότητα στην ΕΕ», σύμφωνα με το σχετικό κείμενο για τη «Νεολαία σε κίνηση». Το «πρόγραμμα αυτό» είναι το EURES (ευρωπαϊκές υπηρεσίες απασχόλησης), ένας μηχανισμός εργαλείο στα χέρια των εργοδοτών. Ο «χρήστης» εργοδότης ή εργαζόμενος μπορεί να εγγραφεί σε αυτό και ...να βρει αυτό που θέλει. Λίγες μέρες πριν, στη σχετική ιστοσελίδα του EURES υπήρχε και ...διαφήμιση του προϊόντος: «1.150.731 κενές θέσεις εργασίας, 632.842 βιογραφικά σημειώματα και 23.863 εγγεγραμμένοι εργοδότες». Στην ίδια ιστοσελίδα και στο πρόγραμμα που απευθύνεται στους εργοδότες, γίνεται φανερός ο στόχος όλου του μηχανισμού: «Το τμήμα αυτό είναι σχεδιασμένο για να βοηθήσει τους Ευρωπαίους εργοδότες να βρουν τους κατάλληλους υποψηφίους που χρειάζονται και για να παρέχει χρήσιμες πληροφορίες, σχετικά με την πρόσληψη προσωπικού στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας».
«Πολιτική μετανάστευσης εργατικού δυναμικού»
Οπως μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτό, η στρατηγική «Νεολαία σε Κίνηση», το EURES και μια σειρά άλλοι μηχανισμοί και σχέδια της ΕΕ δεν ενδιαφέρονται να προσφέρουν μια ...«συναρπαστική περιπέτεια» εργασίας στο εξωτερικό. Στο σχετικό κείμενο για τη «Νεολαία σε Κίνηση» στη στρατηγική «Ευρώπη 2020» γινόταν σαφές πως πρέπει να«διευκολυνθεί» και να «προαχθεί» η «κινητικότητα εργασίας εντός της ΕΕ και να προσαρμόσει καλύτερα την προσφορά εργατικού δυναμικού στη ζήτηση», «να προωθηθεί μια διορατική και ολοκληρωμένη πολιτική μετανάστευσης εργατικού δυναμικού, που θα ανταποκρίνεται με ευέλικτο τρόπο στις προτεραιότητες και τις ανάγκες των αγορών εργασίας».
Στη σχετική ανακοίνωση για την έρευνα του «ευρωβαρόμετρου», όπου σημειώνεται πως «λιγότερο από 3% του ενεργού πληθυσμού της Ευρώπης ζει σήμερα εκτός της πατρίδας του», φαίνεται πως η «διάθεση» δε βασίζεται και τόσο πολύ στην «ανάγκη» για εργασιακή περιπέτεια: «Από τα άτομα που δήλωσαν ότι επιθυμούσαν να πάνε στο εξωτερικό, το 33% ανέφερε ότι δεν μπόρεσε για οικονομικούς λόγους», ενώ το 63% έπρεπε να βασιστεί «σε ιδιωτική χρηματοδότηση ή αποταμιεύσεις».
Η ΕΕ, ως καπιταλιστική ένωση, επιδιώκει με κάθε τρόπο να ξεπεραστεί η κρίση, προφανώς υπέρ των εργοδοτών, γι' αυτό και κάνει τα πάντα για να τους «προσφέρει» «στο πιάτο» εργαζόμενους σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Γι' αυτό και ενισχύει όχι μόνο την «κινητικότητα» των νέων εργαζομένων, αλλά και την κινητικότητα των σπουδαστών. Ετσι επιδιώκει, με διάφορα προγράμματα μαθητείας, πρακτικής κ.ά., να τους «αξιοποιήσει» για φθηνή και ευέλικτη εργατική δύναμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου