Το «χωνί» και ο φασιστικός ρόλος του Ψυχάρη...

Στο άρθρο του  Σταύρου Ψυχάρη, στο «Βήμα» της Κυριακής 8 Μάη 2011,

με τον τίτλο «Ο Μπελογιάννης και το Χωνί», απάντησε ο «Ριζοσπάστης» της Τρίτης 10 Μάη 2011. 

Και απάντησε σωστά.

 Ξεσκεπάζοντας όλη την αντιΚΚΕ πολεμική του εκδότη του γκαιμπελικού συγκροτήματος Λαμπράκη. 

Αλλά και την υποκρισία, την καπηλεία, τη λαθροχειρία, ακόμα και την τυμβωρυχία. Στο όνομα, δήθεν - όπως καταλήγει το άρθρο του - ότι «η ιστορία του χθες πρέπει να φωτίζει το δρόμο προς το αύριο». 

Μας φώτισε!... ( ο συνεργάτης του Γκαίμπελς). 

Λες και δεν ξέρουμε πώς γράφει αυτός και ο κόσμος του την αληθινή ιστορία και πώς την ξεγράφει.

Παράδειγμα διεθνές: Η «Αντιφασιστική Νίκη» κατά του Αξονα. 

Και η εξομοίωση του Χίτλερ με τον Στάλιν. 

Παράδειγμα ελληνικό: Η «ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση». 

Που νους και ψυχή της ήταν το ΚΚΕ, το κόμμα της εργατικής τάξης. 

Εκεί βαράνε τώρα όλα τα «σφυριά» της αντίδρασης. 

Εκεί στρέφει τα κύρια «πυρά» της και η εγχώρια άρχουσα τάξη. 

Με τα μέσα που διαθέτει και τους υπηρέτες της. 

Αυτό κανείς δεν πρέπει να το αγνοεί. 

Είναι «ηλίου φαεινότερο»!

Η εκμετάλλευση, όμως, σ' αυτή την κατεύθυνση - όσο κι αν χύνεις «κροκοδείλια δάκρυα» - του ονόματος και της υπόθεσης Μπελογιάννη, είναι και τεράστιο ζήτημα «ηθικής τάξης». 

Θα πεις, πού να βρεθεί «ηθική» με την πραγματική έννοια; 

Σ' έναν κόσμο της πιο άγριας εκμετάλλευσης και καταπίεσης. 

Σ' ένα «βασίλειο» σάπιο ως το μεδούλι. 

Ναι! Αλλά όποιος κι αν είσαι κι ό,τι κι αν πιστεύεις, οφείλεις να σεβαστείς τη θυσία. Κι όχι ανίερα να την καπηλευτείς. 

Βέβαια οι συνεργάτες του Γκαίμπελς, (συγκρότημα Λαμπράκη) έχει προιστορία και έφεση στην παραχάραξη της ιστορίας και στην εξυπηρέτηση του παγκόσμιου φασιστικού συστήματος.

Αυτό το καταλαβαίνει ακόμα και ο πιο απλός κοινός θνητός. Οσοι έπεσαν στον αγώνα πίστευαν σε μεγάλα ιδανικά. Τους οφείλουμε σεβασμό. 

Εστω κι αν κάποτε τους βαφτίζαμε «κατασκόπους»! Και τους στέλναμε στο απόσπασμα.

Εκτός βέβαια απο τα φασιστικά αποβράσματα της κοινωνίας όπως είναι το συγκρότημα Λαμπράκη και ο εκπρόσωπος τους Ψυχάρης.

***

Στο άρθρο του ο  Ψυχάρης επιχειρεί να δώσει και το περίγραμμα των Φυλακών Αβέρωφ. 

Εκεί που είναι σήμερα ο Αρειος Πάγος. Και βάζει και τα παιδάκια της γειτονιάς να «συνομιλούν» με τους κρατούμενους. Και μάλιστα από τα σιδερόφραχτα παράθυρα να τους «δίνουν» και τρόφιμα. 

Φαίνεται, δεν έχει την αίσθηση πώς ήταν πριν αυτές οι φυλακές. Ισως να μην τις επισκέφθηκε ποτέ. 'Η να μην είδε πως ολόγυρα όλο το κτίριο ήταν περιμαντρωμένο. Και εύκολα δεν το πλησίαζε κανείς. 

Η φαντασία ξεπερνάει την πραγματικότητα.

Εκείνο, όμως, που μας αφήνει ένα μεγάλο ερωτηματικό είναι αυτό που έβαλε στο άρθρο του για τίτλο: «Ο Μπελογιάννης και το χωνί»! 

Γράφει: «Στις Φυλακές Αβέρωφ "φιλοξενήθηκε" ως θανατοποινίτης ο Νίκος Μπελογιάννης. Εκεί οι περίοικοι άκουγαν τον "άνθρωπο με το γαρύφαλλο" να φωνάζει με το "χωνί" (αυτοσχέδιο μεγάφωνο από φύλλα εφημερίδων): "Είμαι ο Νίκος Μπελογιάννης. Κινδυνεύει η ζωή μου... Είμαι ο Νίκος Μπελογιάννης, θα με εκτελέσουν"».

Τίποτα το «μεμπτό». 

Αλλά πού το βρήκε γραμμένο αυτό; 

Γιατί δεν το λέει; 

Και πότε κρατήθηκε ο Μπελογιάννης στις Φυλακές Αβέρωφ, μετά τη δεύτερη καταδίκη του σε θάνατο;

***

Η αλήθεια είναι: Την 1η Μάρτη 1952 η «Δίκη των 29» με κατηγορία για «κατασκοπεία» τέλειωσε. Ωρα 13.00 το Στρατοδικείο έβγαλε την απόφαση, που ήταν τελεσίδικη. 

Μετά την απόφαση ο Μπελογιάννης, η Ιωαννίδου και άλλοι 6 μεταφέρονται στις Φυλακές Καλλιθέας. Αυτή η παλιά φυλακή είναι περικυκλωμένη με ψηλό πέτρινο τοίχο και συρματόπλεγμα. Στο μοναχικό κελί Νο 2 είχαν βάλει τον Μπελογιάννη. Από τις Φυλακές Καλλιθέας στις 11/3/1952 και 12/3/1952 έστειλε επιστολές έξω που δημοσιεύθηκαν. 

Από αυτές τις φυλακές στις 30/3/1952 το πρωί πήραν τους 4 θανατοποινίτες και τους εκτέλεσαν στο Γουδή.

 Η φασιστική ιδεολογία των συνεργατών των Ναζί, του συγκροτήματος Λαμπράκη, καλά κρατεί μαζί με τους συμμάχους τους, την κυβέρνηση ΓΑΠ, αλλά να γνωρίζουν ότι το ψεμμα έχει κοντά ποδάρια και σύντομα έρχεται το τέλος τους... 

(κρεμάλες)..........