Εργαλείο για την περεμπόδιση κάθε πολιτικής εναντίωσης στον καπιταλισμό

Στα μέσα Μάη αναμένεται η κατάθεσή του στη Βουλή

Ευθεία βολή στην πολιτική δράση του ΚΚΕ, στη σχέση του Κόμματος με το λαό και τα μέλη του, επιχειρεί η κυβέρνηση, με το νομοσχέδιο για το πολιτικό χρήμα και το «πόθεν έσχες» των πολιτικών, στο οποίο, μεταξύ άλλων, προβλέπεται η πλήρης κατάργηση των κουπονιών και ο έλεγχος της χρηματοδότησης των κομμάτων από το κράτος και τις τράπεζες. Το νομοσχέδιο αναμένεται να κατατεθεί στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής μέσα στο Μάη για διαβούλευση σε επίπεδο κομμάτων, ώστε στη συνέχεια να πάει προς συζήτηση και ψήφιση.

Επί της ουσίας, μέσω του σφιχτότερου ελέγχου των οικονομικών των κομμάτων, το αστικό πολιτικό σύστημα επιχειρεί να κάνει ακόμη πιο αποτελεσματική τη δράση των πολιτικών κομμάτων υπέρ των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, να τσακίσει κάθε πολιτική φωνή εναντίωσης στο σύστημα.
Αντικειμενικά, αυτός ο στόχος στρέφεται πρωτίστως ενάντια στο ΚΚΕ, το οποίο με όρους στρατηγικής αντιπαλεύει την πολιτική του κεφαλαίου, του αστικού πολιτικού συστήματος και μάχεται με όρους μαζικής πολιτικής πάλης για να ανατρέψει ο λαός τους καπιταλιστές από την εξουσία.

Τι προβλέπει ο νόμος

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Ριζοσπάστη», αλλά και όσα είπε χτες στους δημοσιογράφους ο υπουργός Εσωτερικών Γ. Ραγκούσης, στο περιθώριο ημερίδας της Διεθνούς Διαφάνειας, το νομοσχέδιο προβλέπει τα παρακάτω:

• Καταργείται πλήρως η οικονομική εισφορά στα κόμματα μέσω κουπονιών. Η οικονομική ενίσχυση των κομμάτων θα γίνεται μέσω τραπεζικού λογαριασμού ή με ονομαστικοποιημένες αποδείξεις απευθείας στα κόμματα. Για όλα τα ποσά που θα κατατίθενται - σε οποιοδήποτε ύψος - θα κρατούνται πλήρη στοιχεία του οικονομικού ενισχυτή. Με τους ίδιους τρόπους θα κατατίθενται και οι συνδρομές των κομματικών μελών προς τα κόμματά τους.
• Μελετάται να επιτραπεί η χρηματοδότηση των κομμάτων από νομικά πρόσωπα, δηλαδή από εταιρείες. Εφόσον κάτι τέτοιο επιτραπεί, θα υπάρχουν όροι και προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες θα γίνεται. Για παράδειγμα, όπως έλεγε κυβερνητική πηγή, μια εταιρεία που παίρνει κρατικά έργα και προμήθειες, δε θα μπορεί να χρηματοδοτεί κόμματα. Στο πλαίσιο των προαναφερόμενων, δηλαδή εφόσον επιτραπεί η χρηματοδότηση από εταιρείες, θα αντιμετωπιστεί εκ νέου και το ζήτημα της χρηματοδότησης ενός κόμματος από δικές του, κομματικές επιχειρήσεις.
• Σε ό,τι αφορά την κρατική χρηματοδότηση, για τον προσδιορισμό της θα λαμβάνεται υπόψη ο συνδυασμός δύο κριτηρίων. Το ένα είναι το ήδη ισχύον, δηλαδή ο υπολογισμός της κρατικής χρηματοδότησης με βάση την εκλογική δύναμη ενός κόμματος. Το δεύτερο, που είναι καινούριο, αφορά το ύψος της χρηματοδότησης ενός κόμματος από ιδιώτες (μέλη, φίλους, οπαδούς, ψηφοφόρους, γενικά ενισχυτές). Ετσι, ένα κόμμα που δεν εμφανίζει χρηματοδότηση από άλλες πηγές, θα παίρνει κρατική χρηματοδότηση μόνο με βάση την εκλογική του δύναμη, ενώ το κόμμα που εμφανίζει χρηματοδότηση από τη λαϊκή του βάση ή άλλες πηγές, θα παίρνει αναλογικά χρηματοδότηση μεγαλύτερη από αυτή που αντιστοιχεί στην εκλογική του δύναμη.
• Τα οικονομικά των κομμάτων θα ελέγχονται από Επιτροπή που κατά βάση θα αποτελείται από δικαστικούς. Η Επιτροπή αυτή θα ελέγχει τις εισφορές προς τα κόμματα (ποιος έδωσε τα χρήματα) από ένα ποσό και πάνω, το ύψος του οποίου δε διευκρινίστηκε. Ομως, όπως προαναφέρθηκε, θα κρατούνται όλα τα στοιχεία των οικονομικών ενισχυτών, για όλα τα ποσά, ακόμα και τα πιο μικρά, και θα γίνονται διασταυρώσεις στοιχείων ώστε να διαπιστώνονται τα πρόσωπα που με πολλαπλές συνδρομές υπερβαίνουν το όριο πάνω από το οποίο γίνεται έλεγχος. Επίσης, μελετάται σε ποιες περιπτώσεις ο έλεγχος θα πρέπει να έχει υποχρεωτική τη συγκατάθεση του καταθέτη για να γίνει, ώστε, σύμφωνα με τον υπουργό, να αποφευχθεί ο έλεγχος κομματικών μελών που μπορεί να υπερβαίνουν το όριο, αλλά εκτελούν το κομματικό τους χρέος σε ό,τι αφορά τις τακτικές συνδρομές τους.

Πρόσχημα το «μαύρο χρήμα»

Από τα προαναφερόμενα είναι απολύτως σαφές πως ο νόμος δεν έχει στόχο να αντιμετωπίσει το «μαύρο πολιτικό χρήμα», αλλά να πλήξει ευθέως και απροκάλυπτα τα κόμματα εκείνα που αντλούν μεγάλο μέρος των πόρων τους από το λαό, όπως κάνει το ΚΚΕ. Οπως έχει αποδείξει η διεθνής πείρα, το μαύρο πολιτικό χρήμα και η συναλλαγή κάτω από το τραπέζι έχουν εκατομμύρια τρόπους για να περάσουν. Για παράδειγμα, ένας επιχειρηματίας μπορεί κάλλιστα να πληρώνει τον υποστηρικτικό μηχανισμό ενός πολιτικού και αυτός ο μηχανισμός να εμφανίζεται ότι αποτελείται από εθελοντές.
Αυτή, βεβαίως, είναι μια απλή περίπτωση, ενώ εκείνη των Ηνωμένων Πολιτειών - όπου υπάρχει αυστηρότατο σύστημα ελέγχου του πολιτικού χρήματος - είναι και η κλασικότερη για να αποδειχτεί ότι η διαπλοκή του κεφαλαίου με τα κόμματά του δεν πρόκειται να σταματήσει, ούτε να αναχαιτιστεί. Οταν στις ΗΠΑ υπουργοί - ακόμη και πρόεδροι - πριν περάσουν στην πολιτική υπήρξαν στελέχη ισχυρών πολυεθνικών συγκροτημάτων, για να επιστρέψουν σε αυτά όταν εγκαταλείψουν την ενεργό πολιτική δράση, μπορεί να υπάρχει αμφιβολία για το τι πραγματικά γίνεται; Επιπλέον, στις ΗΠΑ οι «χορηγίες» πολυεθνικών προς τα κόμματα είναι νομικά κατοχυρωμένες.
Ο νόμος χρησιμοποιεί σαν πρόσχημα την πάταξη του μαύρου πολιτικού χρήματος για να βάλει εμπόδια στην οικονομική και κατ' επέκταση στην πολιτική ενίσχυση του ΚΚΕ από το λαό. Η ονομαστικοποίηση του ενός, των δύο, των πέντε και των δέκα ευρώ, ποσά που κατά κύριο λόγο δίνουν από το υστέρημά τους στο ΚΚΕ τα λαϊκά στρώματα, θα δρα αποτρεπτικά στην οικονομική ενίσχυση του Κόμματος, καθώς θα συνεπάγεται και καταγραφή του πολιτικού τους φρονήματος από τους μηχανισμούς του κράτους ή στοχοποίησή τους, στην περίπτωση που δε συμφωνούν σε όλα με το Κόμμα, αλλά θέλουν να το ενισχύσουν οικονομικά, επειδή εκτιμούν τους αγώνες και τη δράση του.
Πολύ περισσότερο που μια τέτοια καταγραφή, η κυβέρνηση υποχρεώνει να γίνεται από τα τραπεζικά ιδρύματα, δηλαδή από την αιχμή και το κυρίαρχο στρώμα του κεφαλαίου με το οποίο διαπλέκονται και συμφύονται όλες οι άλλες μορφές του. Ακόμα πιο επικίνδυνη προς αυτή την κατεύθυνση είναι η ονομαστικοποίηση των συνδρομών των κομματικών μελών, καθώς συνεπάγεται ωμή παρέμβαση στις σχέσεις του Κόμματος με τα μέλη του και ταυτόχρονα συνιστά δημιουργία ονομαστικού καταλόγου της δύναμης ενός κόμματος, που θα βρίσκεται στη διάθεση των κρατικών υπηρεσιών.