Ηθελαν, γράφει ένας αρθρογράφος, οι Γάλλοι τη μυστική συνάντηση στο Λουξεμβούργο για να προστατέψουν τις τράπεζές τους, αλλά δεν την ήθελαν οι Γερμανοί που έχουν απαλλαγεί από τα ελληνικά τοξικά ομόλογα. Σε κάθε περίπτωση, παιχνίδι για τη σωτηρία αυτών ή των άλλων καπιταλιστών γίνεται.
Μιλάνε για «επιθέσεις κατά της χώρας». Απο πού κι ως πού ο μεταξύ τους πόλεμος των καπιταλιστών είναι πόλεμος κατά της χώρας; (σημείωση: δεν είναι καθόλου διακοσμητικός ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας, όταν κάθε τρεις και λίγο σπεύδει να ζητήσει για λογαριασμό της αστικής τάξης τη συστράτευση των λαϊκών στρωμάτων...).
Ο πόλεμος των καπιταλιστών για το ποιος θα χάσει και τι, ώστε να ξαναρχίσει ο κύκλος της καπιταλιστικής ανάπτυξης, σε καμιά περίπτωση δεν είναι «επίθεση στη χώρα», για τον απλό λόγο ότι δεν είναι οι τραπεζίτες η χώρα, μια βδέλλα είναι ίσως στο κορμί της. Το αν θα χάσουν και πόσα κάποιοι από τους τραπεζίτες πρέπει να μας αφήνει παγερά αδιάφορους. Αυτοί μόνο κέρδος έχουν και από τις καπιταλιστικές κρίσεις, αυτοί έχουν ενισχυθεί ξανά και ξανά εν μέσω κρίσης, ε, κάποιοι απ' αυτούς θα δουν ορισμένα από τα κέρδη τους να φρενάρουν, άλλοι θα αναγκαστούν να συγχωνευτούν με πιο ισχυρούς, χαμένοι δε θα είναι.
***
Τα κύρια άρθρα στον αστικό Τύπο έχουν αγωνίες για τη συναίνεση, αλλά ομολογούν, στο όνομα της αστικής τάξης, ότι υπάρχει πολιτική εκπροσώπηση. Υπάρχουν αστικά κόμματα, μόνο που τα θέλουν να αναλάβουν από κοινού τις ευθύνες εφαρμογής της αντιλαϊκής πολιτικής σε όφελος του κεφαλαίου.
Για την εργατική τάξη είναι ένας πρόσθετος λόγος όχι μόνο για καταδίκη και των δύο βασικών κομμάτων της αστικής τάξης, αλλά για μαζικό απεγκλωβισμό από αυτά σήμερα περισσότερο από χτες.
***
Η προβολή της φρούδας ελπίδας ότι μετά από θυσίες 15 χρόνων θα υπάρξει προκοπή είναι μία ακόμα συμβολή στη μοιρολατρία. Θεωρούν δεδομένο ότι έτσι πρέπει να γίνει. Ε, καμιά θυσία για την πλουτοκρατία! Τα νέα παιδιά είναι η αυριανή εργατική τάξη. Με την είσοδό τους στην αγορά εργασίας θα παράξουν υπεραξία και με όσο πιο χαμηλό μεροκάματο τόσο πιο πολλά τα κέρδη για τους καπιταλιστές. Αυτό δεν είναι νομοτέλεια να συμβεί. Αυτό μπορεί να ανατραπεί. Και η προοπτική της ανατροπής είναι το μόνο που γεννά ελπίδα.
***
Η καταγραφή των αποτελεσμάτων από τη μέχρι τώρα εφαρμογή της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ μαρτυρά το κακό. Ο φόβος της κυβέρνησης μην και χάσουν οι τραπεζίτες μαρτυρά - επαυξάνει την ταξικότητά της. Το «τούνελ» δείχνει τι δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γίνει. Αγνόησε κάθε δήθεν έκπληξη στα άρθρα τους. Από την αρχή ήξεραν πως το Μνημόνιο δεν ήρθε επειδή υπήρχε έλλειμμα και χρέος, αλλά για να ενισχυθεί αποφασιστικά το κεφάλαιο λόγω κρίσης και να ξαναπάρει μπροστά η μηχανή της κερδοφορίας. Από την αρχή ήξεραν πως πρέπει να είναι ο μεγάλος χαμένος η εργατική τάξη. Τα στοιχεία που οι δικοί τους μηχανισμοί καταγράφουν μιλούν ήδη για μηνιάτικο 500 ευρώ που πέφτει ως και τα 250, δηλαδή κάτω κι από το επίδομα ανεργίας. Οι εργάτες δεν έχουν άλλο να «κουρέψουν».
***
Η ανάλυση του ΚΚΕ, πριν ακόμα από το ξέσπασμα της κρίσης, έχει περιγράψει πού πάνε τα πράγματα. Και έγκαιρα, πριν ακόμα και από τις εκλογές, είχε δείξει στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ ένα προς ένα τα μέτρα που το σημερινό κυβερνητικό κόμμα παίρνει τώρα. Πού είναι, λοιπόν, η έκπληξη; Η προβαλλόμενη «ανικανότητα» της κυβέρνησης δεν είναι άλλο από την αδυναμία του συστήματος να ξεπεράσει την κρίση του. Η κυβέρνηση για τα συμφέροντα που εκπροσωπεί τα πάει μια χαρά. Και γι' αυτό συγκεντρώνει πάνω της τη λαϊκή οργή. Γι' αυτό και οι εκβιασμοί και η τρομοκράτηση του πληθυσμού για το χάος που έρχεται αν δεν εφαρμοστεί ακόμα πιο αυστηρά η σημερινή πολιτική. Τα λαϊκά στρώματα μόνο να κερδίσουν έχουν από την ανατροπή αυτής της πολιτικής.
***
Καμιά ανησυχία για το σύστημα. Εχει εφεδρείες. Το λαϊκό κίνημα πρέπει να είναι ετοιμοπόλεμο για να αντιμετωπίσει στο σύνολό του τον αστικό πολιτικό κόσμο. Η κρίση τους να μη γίνει καταστροφή του λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου