Ο κ. Χέρμαν βαν Ρομπέι, μια φιγούρα βγαλμένη λες από την εποχή των «ψαλιδόκωλων» - όπως αποκαλούσε ο Κολοκοτρώνης τους Ευρωπαίους ταγούς που περιφέρονταν στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος - προέβη σε βαρυσήμαντη διάγνωση: «Η χώρα - είπε - θα γίνει ανταγωνιστική (αλλά) χρειάζεται χρόνος».
Αν το δει κανείς από την πλευρά του προέδρου της ΕΕ, θα διαπιστώσει ότι όντως ο υψηλός μας επισκέπτης έχει απόλυτο δίκιο. Είναι εύλογο: Μέχρι τα ελληνικά μεροκάματα να πέσουν στα επίπεδα της Κίνας, ώστε να επιτύχουν οι Ελληνες πλουτοκράτες την πολυπόθητη «ανταγωνιστικότητά τους», πράγματι, ένας κάποιος χρόνος θα χρειαστεί...
*
Πόσος, όμως, θα είναι αυτός ο χρόνος; Για πόσα τέρμινα δηλαδή σχεδιάζουν να έχουν τον ελληνικό λαό στην πρέσα, ώστε να βελτιώσουν την «ανταγωνιστικότητά τους» και να αυξήσουν τα κέρδη τους οι κεφαλαιοκράτες;
Εδώ οι απόψεις ποικίλλουν:
Αν πάρουμε ως βάση την επιμήκυνση του δανείου της τρόικας, τότε όλο αυτό το «παραμύθι» θα τραβήξει μέχρι το 2021.
Αν πάλι λάβουμε υπόψη τις δηλώσεις του κ. Π. Ρουμελιώτη, του εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ, τότε ο Προκρούστης θα μας «ισιώνει» μέχρι το 2025.
Κι αν τέλος πιστέψουμε όσα μας είχε πει ο πρώην σύμβουλος του πρωθυπουργού, ο μακαρίτης Σκιόπα, τότε το «μακελειό» θα κρατήσειίσαμε με δυο γενιές Ελλήνων!
*
Οταν, λοιπόν, ο κ. Ρομπέι ομιλεί περί «χρόνου» που απαιτείται για να εδραιώσουν τη θέση τους οι εγχώριοι φίλοι του στο διεθνές καπιταλιστικό κλαμπ, εννοεί ότι οι Ελληνες εργαζόμενοι θα πρέπει να κάνουν «καλό κουράγιο» - κατά την ευχή του άλλου Ευρωπαίου εταίρου Ολι Ρεν - για μια ολόκληρη ζωή.
Κι αυτό είναι, τελικά, το «μήνυμα» που μας έφερε ο κ. Ρομπέι:
Οτι ο «χρόνος» που περνάει είναι πολύτιμος. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό που περνάει από δω και πέρα ή ο λαός θα το υφίσταται ως ένα διαρκές χωρίς τέλος μαρτύριο ή η οργή του θα μετατραπεί σε κλεψύδρα αντίστροφης μέτρησης μέχρι να σημάνει ο συναγερμός, ο ξεσηκωμός που θα σαρώσει, οριστικά, όσους μας ζητούν να αφήσουμε τη ζωή μας και τη ζωή των παιδιών μας να πάνε χαράμι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου