Ορισμένοι, ασκώντας υποτίθεται κριτική στην πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ανακαλύπτουν αντιφάσεις στην τακτική της συστηματικής οικονομικής στήριξης των τραπεζών, σε σχέση με την τάχα λειψή χρηματοδότηση και χορήγηση πόρων προς την ...«πραγματική οικονομία».
Τέτοιες ενστάσεις προβάλλονται από στελέχη του ΠΑΣΟΚ, από τη ΝΔ, το ΛΑ.Ο.Σ. και το ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ.
Πρόκειται για μια εντελώς επιφανειακού χαρακτήρα κριτική, η οποία όχι μόνο δεν αμφισβητεί την ουσία της αντιδραστικής - αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, αλλά στην ουσία προβάλλει ξεπερασμένες δοξασίες της πολιτικής οικονομίας των αστών για το χαρακτήρα και το περιεχόμενο της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού.
Πρώτον: Η οικονομική κρίση δεν προήλθε επειδή οι επιχειρήσεις έμειναν από ρευστό, αλλά εξαιτίας της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων, με αποτέλεσμα τα μεγαλύτερα από το παρελθόν κεφάλαια που διαθέτουν οι καπιταλιστές - και στις τράπεζες και στους άλλους κλάδους της οικονομίας - να μην εξασφαλίζουν στους κατόχους τους ικανοποιητική κερδοφορία.
Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί: Το ενεργητικό του συνόλου των μεγάλων επιχειρήσεων στη χώρα, από 680 δισ. ευρώ το 2007, εκτοξεύθηκε στα 832 δισ. ευρώ το 2009. Οταν μέσα σε τρία χρόνια, τα περιουσιακά στοιχεία - κεφάλαια των επιχειρήσεων αυξάνονται κατά 52%, τότε ζητούμενο δεν είναι η χρηματοδότηση.
Δεύτερον: Οταν, στις σύγχρονες συνθήκες, μιλάμε για το κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του, είναι λάθος να κάνουμε αυστηρές οριοθετήσεις ανάμεσα στο τραπεζικό, στο βιομηχανικό, στο εμπορικό ή στο εφοπλιστικό κεφάλαιο. Ο βαθμός της συγκέντρωσης των κεφαλαίων και της συγκεντροποίησης της παραγωγής είναι ήδη τόσο υψηλός, που οι τράπεζες κατέχουν τεράστια πακέτα μετοχών σε επιχειρήσεις, επιχειρήσεις έχουν στην κατοχή τους χαρτοφυλάκια τραπεζών, εφοπλιστές διαθέτουν τράπεζες κ.ο.κ.
Τρίτον: Είναι τουλάχιστον πρόκληση και αέρας στα πανιά του μεγάλου κεφαλαίου, να μιλάει στις μέρες μας κάποιος για πρόβλημα χρηματοδότησης της «πραγματικής οικονομίας» και να εννοεί ότι υποχρηματοδοτούνται οι μεγάλες επιχειρήσεις. Μα όσα μέτρα περιλαμβάνονται στη λίστα της κυβερνητικής πολιτικής, όλα, μηδενός εξαιρουμένου, προβλέπουν την αφαίμαξη και το τσάκισμα των λαϊκών στρωμάτων, μόνο και μόνο για να ορθοποδήσουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Τα συνεχώς διευρυνόμενα οικονομικά κίνητρα, η χρηματοδότηση των θέσεων εργασίας, η πληρωμή των εργοδοτικών εισφορών από τα δημόσια ταμεία, οι πρωτοφανείς φοροαπαλλαγές, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, οι επιχειρηματικές συμβάσεις, η απελευθέρωση των απολύσεων, όλα αυτά τι είναι; Δεν είναι μόνο χρηματοδότηση, ούτε απλά οικονομική ενίσχυση. Είναι αλλαγές στρατηγικού χαρακτήρα για το κεφάλαιο, αναδιαρθρώσεις που φέρνουν τα πάνω κάτω στην κοινωνία, με αποκλειστικό κριτήριο τη στήριξη της ...«πραγματικής οικονομίας».
Το γεγονός ότι η λεγόμενη «πραγματική οικονομία» δεν αντιδρά, δεν έχει καμιά σχέση με τις αιτιάσεις όσων διαπιστώνουν ...διακρίσεις στη στάση της κυβέρνησης απέναντι σε τράπεζες και επιχειρήσεις.
Συνδέεται αποκλειστικά με την ύπαρξη της οικονομικής κρίσης του συστήματος, το οποίο προσπαθεί αγωνιωδώς να ισορροπήσει μέσα από τις διαδικασίες της ελεγχόμενης καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων, σε επίπεδα που να προσφέρουν και πάλι υψηλά κέρδη.
Καταστροφή, πρώτα και κύρια της εργατικής δύναμης, με τα αντιλαϊκά «πακέτα» να εναλλάσσεται το ένα μετά το άλλο.
Μια διαδικασία, όμως, που μαζί με την καταστροφή, για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, φέρνει με ορμητικό τρόπο στην επικαιρότητα την ανάγκη της ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος συνολικά, ώστε να απαλλαγούμε και από την επιθετικότητα του κεφαλαίου και από τις κρίσεις που προκαλεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου