Πόλεμος για τα συμφέροντα των μονοπωλίων...

Οσο περνάνε οι μέρες, τόσο περισσότερο επιβεβαιώνεται περίτρανα ότι ο πόλεμος των ιμπεριαλιστών κατά της Λιβύης είναι πόλεμος για τα πετρέλαια. Ιδιαίτερα αποκαλυπτικά τόσο για τη χρονική στιγμή για την απόφαση του ΣΑ του ΟΗΕ, όσο και τη λεία του πολέμου, τα όσα αναφέρει στο χτεσινό σχόλιό του στα «Νέα» ο Ρ. Βρανάς. Γράφει συγκεκριμένα: «Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και που έκανε τους Δυτικούς να επιτεθούν στον Καντάφι, ήταν την περασμένη Τρίτη, υποστηρίζουν οι "Τάιμς της Ασίας" όταν, σε συνέντευξή του στη γερμανική τηλεόραση, ο Καντάφι ξεκαθάρισε πως οι δυτικές πετρελαϊκές εταιρείες θα πρέπει να ξεχάσουν τα λιβυκά πετρέλαια. 
Είπε: "Δεν εμπιστευόμαστε τις εταιρείες τους που συνωμότησαν εναντίον μας"...(σ.σ. το ίδιο ακριβώς είχε συμβεί και με τον Σαντάμ Χουσεΐν). 

Αποκαλυπτικά είναι επίσης και στοιχεία για τα πετρελαϊκά αποθέματα της Λιβύης.
 "Η Λιβύη είναι η μεγαλύτερη πετρελαϊκή οικονομία της Αφρικής, πιο μεγάλη ακόμη και από τη Νιγηρία και την Αλγερία. 
Διαθέτει αποδεδειγμένα αποθέματα πετρελαίου 46,5 δισ. βαρελιών (δεκαπλάσια από τα αιγυπτιακά), που αντιστοιχούν στο 3,5% των παγκόσμιων αποθεμάτων. 
Πριν ξεσπάσει ο πόλεμος παρήγε 1,5 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως, με στόχο να φτάσει στα διπλάσια. 
Το πετρέλαιό της είναι εξαιρετικής ποιότητας και πολύ χαμηλού κόστους παραγωγής (μόλις ένα δολάριο το βαρέλι). 
Οταν ο Καντάφι απείλησε τις μεγάλες δυτικές εταιρείες, κατέστησε σαφές πως το παιχνίδι σύντομα θα τελείωνε για τη γαλλική Total, την ιταλική ENI, τη βρετανική BP, την ισπανική Repsol, την ExxonMobil, τη Chevron, την Occidental Petroleum, την Hess και την Conoco Phillips». 
Και το σχόλιο καταλήγει: «Υστερα από αυτό το "Who is who" γίνεται κατανοητό γιατί τα μεγάλα ευρωπαϊκά και αγγλοαμερικανικά πετρελαϊκά συμφέροντα έπρεπε να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στην "ανθρωπιστική" επέμβαση».