Οπως συμβαίνει σε κάθε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, έτσι και τώρα στην περίπτωση της Λιβύης, η πρώτη παράπλευρη απώλεια είναι η αλήθεια, η επιβολή δηλαδή πλήρους συσκότισης για τις πραγματικές αιτίες και τους στόχους του πολέμου.
Ο πόλεμος προπαγάνδας ξεκινά πριν από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις και αποσκοπεί να δικαιολογήσει και καθαγιάσει στα μάτια των λαών τη νέα σφαγή του διεθνούς ιμπεριαλισμού.
Τα κατασκευασμένα ψέματα είναι το πρώτο όπλο και κατά κανόνα υιοθετούνται από τον ΟΗΕ και προσλαμβάνουν μανδύα νομιμότητας.
Στην περίπτωση της Λιβύης το πρώτο ψέμα είναι ότι στόχος της επέμβασης της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας και των προθύμων συμμάχων τους είναι τάχα η προστασία των αμάχων, το δεύτερο ότι επιδιώκουν την «αποκατάσταση της δημοκρατίας» και
την απαλλαγή από το καθεστώς του Καντάφι και το τρίτο ότι οι βομβαρδισμοί πλήττουν μόνο την αεράμυνα και το στρατό του Καντάφι.
Ολα αυτά και ό,τι άλλο προκύψει από τις «θηριωδίες του Καντάφι» επιστρατεύονται για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των λαών και να κρύψουν ότι ο ληστρικός πόλεμος αποσκοπεί στην αρπαγή του πετρελαίου της Λιβύης και στην ενίσχυση των θέσεων των ιμπεριαλιστικών κρατών στην ευρύτερη περιοχή.
Ο λαός, που έχει πλούσια πείρα από τους διαρκείς ιμπεριαλιστικούς πολέμους των τελευταίων δεκαετιών, μπορεί να διακρίνει τους πραγματικούς στόχους και το αποκρουστικό πρόσωπο του ιμπεριαλισμού και να αγωνιστεί με όλες τις δυνάμεις του για να αποτρέψει τη συμμετοχή σε έναν άδικο και ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Ταξικός πόλεμος εντός και εκτός συνόρων
«Εχουμε επενδύσεις και οικονομικά συμφέροντα και γι' αυτό δεν μας επιτρέπεται να αδρανούμε». Η φράση αυτή του υπουργού Εξωτερικών Δ. Δρούτσα, που ειπώθηκε κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης της Επιτροπής Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής στις αρχές του μήνα, είναι αυτή που καθορίζει τη στάση της κυβέρνησης στην επέμβαση της Λιβύης. Ταυτόχρονα, αποκαλύπτει ότι τα περί προστασίας των αμάχων και βίας του καθεστώτος Καντάφι δεν αποτελούν παρά άθλια υποκρισία. Ο υπουργός στη συγκεκριμένη ομιλία του είχε αναφέρει ότι «η οικονομική μας παρουσία στις τρεις χώρες (σ.σ. Τυνησία, Αίγυπτος, Λιβύη) ξεπερνάει αρκετά, σε επενδεδυμένο κεφάλαιο, το ένα δισ. δολάρια». Η διασφάλιση λοιπόν των επενδεδυμένων κεφαλαίων των εγχώριων μονοπωλίων είναι ο πραγματικός λόγος της συμμετοχής της κυβέρνησης στο ληστρικό ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αποβλέποντας βέβαια η συμμετοχή αυτή να «μεταφραστεί» σε συμμετοχή της μοιρασιάς της λείας του πολέμου. Κατά τα λοιπά η κυβέρνηση, όπως και οι άλλες κυβερνήσεις της ΕΕ, δεν δίνει δεκάρα για τους αμάχους - θύματα του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Αντίθετα, η μόνη της έγνοια είναι πώς θα ορθώσει «φράχτες», σε στεριά και θάλασσα, για να μην περάσουν τα σύνορα οι «λαθρομετανάστες» όπως επαίσχυντα τους αποκαλεί, αδιαφορώντας για το αν τους καταδικάζει σε βέβαιο θάνατο. Αλλά δεν μπορεί να περιμένει κανείς μια διαφορετική στάση από μια κυβέρνηση που την ίδια στιγμή έχει διεξαγάγει πόλεμο στο εσωτερικό της χώρας, σφαγιάζοντας τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τον ίδιο ταξικό πόλεμο
Μπράβο Τάσο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνεις πολύ σπουδαία δουλειά!
Φ.