Ξεσηκωμός Τώρα!

Δε χωρά αναμονή. 

Οι ιμπεριαλιστές είναι αδίστακτοι. 

Τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, εν μέσω βαθιάς οικονομικής κρίσης και οξύτατων αντιθέσεων και ανταγωνισμών ιμπεριαλιστικών κρατών και ενώσεων, των αστικών τάξεων, στην περιοχή μας (Βαλκάνια, Ανατολική Μεσόγειος, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική, Καύκασος), που διαθέτει ενεργειακό πλούτο κι αποτελεί «πέρασμα» των πρώτων υλών από την Κεντρική Ασία, την Κασπία, τη Μέση Ανατολή, τόσο προς τη Δύση, όσο και προς τις γοργά ανερχόμενες δυνάμεις της Ασίας (Κίνα, Ινδία κ.ά.), οξύνουν τη μεταξύ τους διαπάλη. 

Συχνά, η διαπάλη, που αναπτύσσεται, ξεπερνά τα «ειρηνικά» μέσα και συνεχίζεται με πολεμικά. «Ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα βίαια μέσα».

Η αστική τάξη της Ελλάδας είναι το ίδιο επιθετική, συμμετέχοντας και στους πολέμους, με βάση τη δύναμή της, στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας. 

Σ' αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και ο πόλεμος ενάντια στο λαό της Λιβύης. 

Οι ιμπεριαλιστές υποδαυλίζουν εστίες εσωτερικής αντιπαράθεσης προκειμένου να δημιουργούνται τα προσχήματα της ανάγκης πολεμικής επέμβασης στο όνομα δήθεν «ανθρωπιστικής βοήθειας». Η Γαλλία, όντας το ιμπεριαλιστικό κράτος που οργάνωνε την Ευρωμεσογειακή Ενωση για τα δικά της συμφέροντα στη Βόρεια Αφρική, βιαζόταν για πόλεμο. Η Αγγλία, που τα συμφέροντα των δικών της μονοπωλίων στα πετρέλαια είναι τεράστια στην Ανατολική Λιβύη, βιαζόταν και αυτή για πόλεμο. Η Γερμανία, που έβαλε φρένο στην Ευρωμεσογειακή Ενωση, είναι αντίθεση, όπως και η Ρωσία και η Κίνα, τα συμφέροντα των οποίων έρχονται σε αντίθεση με αυτά των Γαλλίας, Αγγλίας και ΗΠΑ στη Βόρεια Αφρική και στη Λιβύη. Ηδη εκφράζονται με τη μη στήριξη της πολεμικής επέμβασης Γάλλων, Αγγλων και Αμερικανών ιμπεριαλιστών. Το κουβάρι των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών είναι πιο μπερδεμένο, με απρόβλεπτες συνέπειες για όλη την περιοχή.

***

Αυτοί που επιτίθενται στη Λιβύη είναι οι ίδιοι που έχουν φορτώσει στους εργαζόμενους τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης, είναι οι ίδιοι που τον εκμεταλλεύονται με τα μνημόνια, τις ιδιωτικοποιήσεις, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, τους μισθούς πείνας. 

Τώρα η κυβέρνηση εμπλέκει τη χώρα μας και συμπράττει στους πολεμικούς σχεδιασμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ, εκχωρώντας τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τα εδάφη μας. 

Το σύνθημα πρέπει να είναι ένα: Ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών. Καμιά εμπλοκή της χώρας με στρατιωτικά μέσα και Ελληνες φαντάρους. 

Να κλείσει τώρα η βάση της Σούδας, να μη δοθεί κανένας ελληνικός χώρος, είτε αφορά τη στεριά, τη θάλασσα ή τον αέρα, στο νέο μακελειό.

***

Καθήκον της εργατικής τάξης από σήμερα είναι να μπει μπροστά σε κάθε εργοστάσιο και εργατογειτονιά, να οργανώσει την πάλη του λαού ενάντια στα βρώμικα σχέδια των μακελάρηδων και στη συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης σε αυτά. 

Οι κίνδυνοι για τους λαούς της περιοχής πολλαπλασιάζονται και νέες εστίες πολέμου ετοιμάζονται από τους ιμπεριαλιστές, οι οποίοι αναζητούν και μ' αυτόν τον τρόπο διέξοδο για τα συσσωρευμένα κεφάλαιά τους, στο φόντο οξύτατων ανταγωνισμών για τις ενεργειακές πηγές και τους δρόμους μεταφοράς τους. Η λαϊκή επαγρύπνηση και εγρήγορση, μαζί με την ένταση της πάλης στο εθνικό πεδίο, ενάντια στην πολιτική και την εξουσία του κεφαλαίου, που γεννά εκμετάλλευση και πολέμους, είναι η μόνη που μπορεί να βάλει φρένο στα χειρότερα που έρχονται για το λαό, στην προοπτική της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, για τη λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό.

Ι.