Σελίδες

28 Ιουλ 2010

Κάθε μύθος περιέχει και την ανατροπή του


Τι σου είναι αυτός ο «τουρισμός»; Εφτάψυχος.

Χρόνια και χρόνια ακούμε πως κάθε βδομάδα δέχεται και μια «χαριστική βολή», αλλά αυτός εκεί όρθιος και κέρδη διαρκώς αυξανόμενα εξασφαλίζει για μια χούφτα καπιταλιστές και σε νέα ύψη στέλνει την άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων σ' αυτόν.

Χτες, σύμφωνα με τις εφημερίδες και τα κανάλια της αστικής τάξης δώσανε μια ακόμα χαριστική βολή «στον τουρισμό» οι φορτηγατζήδες, προχτές ήταν οι ελεγκτές, πιο πριν οι ναυτεργάτες, είχαν προηγηθεί οι ξεναγοί κι ο κατάλογος είναι μακρύς.

Σε πείσμα της πραγματικότητας που θέλει να διαμορφώσει η αστική προπαγάνδα, τα στοιχεία έρευνας που έγινε για το αν, πού και πόσο θα κάνουν διακοπές οι εργαζόμενοι μαρτυρούν ότι κατά κύριο λόγο ένα ποσοστό 28% θα κάνει διακοπές πληρώνοντας τα έξοδα που συνεπάγονται αυτές (ένα ανάλογο ποσοστό θα καταφύγει σε συγγενικά σπίτια), αλλά και πάλι οι διακοπές δεν ξεπερνούν για αυτούς που τελικά θα πάνε τις 7-10 μέρες.

Δηλαδή, τι μας πιπιλάνε το μυαλό με τις «χαριστικές βολές» στον τουρισμό από τις απεργίες; Ακόμα κι αν υπάρχει μια επίπτωση που να οφείλεται σε κάποια απεργιακή κινητοποίηση, αυτή αφορά μόνο στο ποσοστό αυτών που τελικά θα πάνε διακοπές, δηλαδή κοντά στο 28%. Σεβαστό, αλλά αυτό που κρατά τους ανθρώπους μακριά από το δικαίωμά τους να κάνουν διακοπές είναι η άδεια τσέπη τους και η αρπαχτή όλων εκείνων που περιμένουν μέσα σε 10 μέρες να βγάλουν τρελά κέρδη από τις τιμές - πύραυλο που επιβάλλουν και από τα μεροκάματα εξαθλίωσης που δίνουν.

Για τους μικρομεσαίους επαγγελματίες που ασχολούνται στον τουρισμό η πρόκληση είναι ευθεία: Τους συμφέρει καλύτερα να παλέψουν μαζί με τους εργαζόμενους για το δικαίωμα όλων σε διακοπές, αντί να παριστάνουν τους μαϊντανούς δίπλα στον εκπρόσωπο του κάθε μονοπώλιου που λυμαίνεται το χώρο.

Οι καιροί είναι τέτοιοι που διάφοροι μύθοι δεν αντέχουν πια. Οπως δεν υπάρχει ολίγον έγκυος, έτσι δεν υπάρχει και ολίγον αγορά. Οι διαμαρτυρίες για την αισχροκέρδεια στην αγορά είναι κοροϊδία του ίδιου που κάνει την καταγγελία και ζητά να υπάρχει έλεγχος στην αισχροκέρδεια αλλά να παραμείνει η αγορά. Γιατί η αγορά είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός και η αισχροκέρδεια η αναγκαστική επιδίωξη του κεφαλαίου να αυξάνει διαρκώς το ποσοστό κέρδους του. Ο καπιταλιστής που θα δεχτεί να «ψαλιδίσει» το κέρδος του όταν μπορεί να το αυξήσει έχει ήδη αυτοκτονήσει. Επειδή δεν έχει σκοπό να αυτοκτονήσει, έχει το κράτος του και την κυβέρνησή του για να διασφαλίζουν ότι τα κέρδη θα είναι ανεμπόδιστα.

Σε κάτι τέτοια «ψιλά» αρχίζει να διακρίνεται η διαφορά ανάμεσα στην «αγορά» και τη λαϊκή οικονομία. Για τη λαϊκή οικονομία αργά ή γρήγορα η συζήτηση πρέπει να γίνει πιο έντονη, αν πράγματι εννοούμε - και οι κομμουνιστές το εννοούν - ότι πρέπει να μπει ένα φρένο στην αγορά. Το αποτελεσματικό φρένο είναι η κατάργησή της. Τα άλλα τα βρίσκουμε.

Μέχρι να μπει έντονα στην ημερήσια διάταξη των αγώνων - όχι πια η αυταπάτη ότι θα υπάρξει έλεγχος στις τιμές που επιβάλλουν τα μονοπώλια από μια κυβέρνηση των μονοπωλίων, αλλά το ίδιο το περιεχόμενο - απαίτηση της λαϊκής οικονομίας, μέχρι τότε όποιος κινητοποιείται θα λούζεται και τις θρασύτατες προκλήσεις του κεφαλαίου που μέσα από τα έντυπά του τολμά να αξιώνει όπως γονάτισαν όσοι γονάτισαν ως τώρα να γονατίσουν και οι υπόλοιποι. Τιμή του να κινητοποιείται.

Ας το καταλάβουν και οι μικροεπαγγελματίες που δουλεύουν στις μεταφορές. Ο δρόμος τους είναι μαζί με τους εργαζόμενους για άλλη οικονομία ενάντια στα μονοπώλια που απειλούν να καταπιούν τα πάντα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου