Μια αναδρομή στο τι έλεγε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πριν και αμέσως μετά τις εκλογές τον Οκτώβρη του 2009 επαληθεύει ότι είναι δύναμη αναξιόπιστη και αφερέγγυα, εχθρική προς τα πραγματικά συμφέροντα του λαού.
***
ο 2008 ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ διακήρυττε: «Ηρθε η ώρα της αριστεράς». Το Φλεβάρη του ίδιου χρόνου ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε σε συνέντευξή του: «Η ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού θα αμφισβητηθεί στο αμέσως επόμενο διάστημα».Την ίδια περίοδο, ο Αλ. Αλαβάνος παρομοίαζε τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '70 και του '80. Ετσι, ωθούσε το λαό να ταχθεί υπέρ μιας σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης, με νόθα «αντιδεξιά» και «αντινεοφιλελεύθερα» συνθήματα.
Ανάμεσα σε άλλες δηλώσεις του ήταν και αυτή: «Αλλαγή σήμερα σημαίνει να μπει το θέμα της κυβερνητικής εξουσίας και της διακυβέρνησης της χώρας μέσα από άλλους όρους και άλλες προϋποθέσεις (...) Το έχω ξαναπεί, στη δεκαετία του '80 γύρισε τότε μια σελίδα, γιατί αμφισβητήθηκε από ένα ανερχόμενο τότε ΠΑΣΟΚ ο δικομματισμός ανάμεσα στην παλιά Ενωση Κέντρου και τη ΝΔ».
Αλλά και αυτή: «Πιστεύουμε ότι σε κάποιον λαχαίνει από τις εξελίξεις, από τις δυνατότητες, ο κλήρος να αλλάξει την πολιτική ζωή. Τη δεκαετία του '70 έλαχε στο ΠΑΣΟΚ. Πιστεύουμε ότι αυτός ο κλήρος λαχαίνει στις δυνάμεις της πλατιάς συνεργασίας της Αριστεράς, του προωθημένου σοσιαλιστικού χώρου, και αυτό θέλαμε να δείξουμε και νομίζουμε ότι γίνεται κατανοητό».
Η αυτοπροσφορά για συμβολή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στη καλή λειτουργία του αστικού πολιτικού συστήματος για χειραγώγηση του λαού όλο της το μεγαλείο. Γι' αυτό όταν το Μάρτη του 2008, ο Αλ. Τσίπρας ρωτήθηκε στο πλαίσιο συνέντευξής του για το αν θεωρεί ότι υπάρχει αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, απάντησε με κάθε σοβαρότητα: «Νομίζω ότι είναι κάτι που δεν μπορεί να κρυφτεί. Υπάρχει σχεδόν ανατροπή του πολιτικού σκηνικού». Τι έλεγε επί της ουσίας εκείνη τη στιγμή στο λαό; Οτι δεν έχει κανένα λόγο να ανησυχεί, ούτε, πολύ περισσότερο, να αγωνίζεται. Αρκεί όποτε στηθούν ξανά κάλπες να προσέλθει για να επικυρώσει την «ανατροπή του πολιτικού σκηνικού» και με την ψήφο του. Μια αφήγηση που επαναλαμβάνεται σήμερα αυτούσια.
Ο ίδιος τον Ιούλη του 2008 επέμενε πως «πια βρισκόμαστε σε ένα ιδιότυπο πολιτικό σκηνικό τρικομματισμού»,αναγορεύοντας τον ΣΥΡΙΖΑ «τρίτο σημαντικό πόλο στην πολιτική ζωή» και επαιρόταν ότι «τα τελευταία 2 - 3 χρόνια είμαστε όχι τυπικά αλλά ουσιαστικά η αξιωματική αντιπολίτευση». Ενώ ένα μήνα μετά τον Αύγουστο του 2008 δήλωνε: «Η επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα αποτελέσει ένα σεισμό που θα αλλάξει τη μορφολογία του πολιτικού σκηνικού». Τη μορφολογία, όχι τη στρατηγική. Λογική ενσωμάτωσης πρότεινε και τότε, μπερδεύοντας μάλιστα τον ίσκιο με το μπόι του.
Τον Αύγουστο του 2008 ο Δ. Παπαδημούλης υπερασπιζόταν ότι «η δραστική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ» μπορεί να οδηγήσει σε «ήττα της δεξιάς πολιτικής», ανοίγει «την προοπτική για μια νέα πλειοψηφία με επίκεντρο την αριστερά» και βάζει «φρένο στα εφεδρικά σενάρια του κατεστημένου για συνεργασία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ».
Το διαχωρισμό του ΠΑΣΟΚ απ' τη ΝΔ, σαν να μην προωθούσαν την ίδια πολιτική προς όφελος του κεφαλαίου, υπερασπίζεται το ίδιο διάστημα μαζί και ο Αλ. Τσίπρας. Ερωτώμενος τότε για ενδεχόμενο συνεργασίας ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είπε: «Κρίμα» γιατί «θα έχει χαθεί μια ιστορική ευκαιρία η αριστερά να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια νέα πλειοψηφία»! Στο ίδιο πνεύμα ο ακόλουθος διάλογος ανάμεσα στον Αλ. Τσίπρα και σε δημοσιογράφο της ΝΕΤ, τον Αύγουστο του 2008: Ρωτήθηκε: «Θέλετε να κυβερνήσετε;». Απάντησε: «Είναι προφανές αυτό». Ρωτήθηκε: «Αυτοδύναμα;». Απάντησε: «Δεν πετάμε στα σύννεφα». Είναι πράγματι προφανές ότι και στη μια και στην άλλη περίπτωση εννοούσε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ μαζί.
Αλλά και ο Αλ. Αλαβάνος που τον Οκτώβρη του 2008 δήλωνε ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ «κατανοεί την περιπέτεια της εποχής που ζουν όλες οι δυνάμεις που βρίσκονται στο πολιτικό σκηνικό. Δεν κρατάμε φακέλους. Δε ζητάμε πιστοποιητικά προγενεστέρου εντίμου βίου». Λίγο αργότερα θα ενέτασσε το ΠΑΣΟΚ στις «δυνάμεις της δημοκρατικής αντιπολίτευσης».
Σοβατζήδες της μόστρας του ΠΑΣΟΚ
Τον Ιούνη του 2009, καθώς πλησιάζουν οι εκλογές και το ΠΑΣΟΚ ξεδιπλώνει το πρόγραμμά του, η ΚΟΕ, συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρούμενη μάλιστα κι απ' τις πλέον «σκληροπυρηνικές», σε συνέντευξη Τύπου, δέχεται ερώτηση σχετικά με τις σχέσεις τους με το ΠΑΣΟΚ. Και δίνεται η εξής απάντηση: «Να μιλήσουμε συγκεκριμένα (...) Θα τροποποιηθεί στο πλαίσιο άσκησης της οικονομικής πολιτικής στην Ελλάδα ή μπορεί να πάρει κεϋνσιανά μέτρα το ΠΑΣΟΚ για την κρίση; Ενα απλό πράγμα που είναι μέσα στα πλαίσια της σοσιαλδημοκρατίας. Αν το ΠΑΣΟΚ έρθει και πει "ναι", είμαι σ' αυτή τη ρότα, για την αντιμετώπιση της κρίσης, ας αφήσουμε τους υπεύθυνους, ας πάμε στο συγκεκριμένο (...) Δεν ζητάμε τίποτα επαναστάσεις, συγκεκριμένα μέτρα μιλάμε (...) Η αριστερά έχει πάντα ανοιχτά τα αυτιά και τα μάτια της, ιστορικά έχει συμμαχήσει και με το διάολο αν είναι να σώσει τον ελληνικό λαό, τι να πούμε για το ΕΑΜ, την ΕΔΑ; Εχει συνεργαστεί με τους πάντες στη λογική της υπηρέτησης των αναγκών του λαού».
Παρουσιάζουν την αστική διαχείριση σαν ανάγκη του λαού και κάνουν ανιστόρητους παραλληλισμούς για να δικαιολογήσουν τη συμμαχία τους με τη σοσιαλδημοκρατία. Το Σεπτέμβρη του 2009, και ενώ το ΚΚΕ μιλάει ήδη για θύελλα που έρχεται είτε με ΠΑΣΟΚ, είτε με ΝΔ, ο Αλ. Τσίπρας στη συνέντευξη Τύπου που παραχωρεί στο πλαίσιο της ΔΕΘ αποφαίνεται: Το ΠΑΣΟΚ λέει «σωστά πράγματα, δεν ξέρω όμως αν είναι αρκετά»!
Στα μέσα του Σεπτέμβρη ο Δ. Παπαδημούλης αναλαμβάνει να πείσει το ακροατήριό του ότι το ΠΑΣΟΚ είναι καλύτερος διαχειριστής απ' τη ΝΔ και ότι το κόμμα του είναι χρήσιμο για να το ελέγχει και να το «φέρνει στα ίσια του» αν αυτό ξεστρατίζει. Δηλώνει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι στη νέα Βουλή μια δύναμη (...) που "θα κρατάει τα μπόσικα". Θα ελέγχει ότι θα τηρηθούν οι όποιες θετικές δεσμεύσεις και θα αντιστέκεται σε αρνητικές επιλογές. Ο κ. Παπανδρέου, ιδίως στην οικονομία, αποφεύγει να δεσμευτεί (...) Μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με ακόμη μεγαλύτερη αυτοδυναμία θα ξαναφέρει φαινόμενα κομματισμού και αλαζονείας και θα διευκολύνει την αθέτηση θετικών δεσμεύσεων. Αντίθετα, μια ισχυρή παρουσία της δικής μας φωνής μέσα στη Βουλή μπορεί να αντιρροπήσει αυτούς τους κινδύνους».
Παραμονές των εκλογών, την 1η του Οκτώβρη, ο Αλ. Τσίπρας αποκαλύπτοντας ότι υπήρχαν σκέψεις για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, εγκάλεσε τον Γ. Παπανδρέου για τη θέση του υπέρ του γερμανικού εκλογικού συστήματος γιατί, όπως είπε, «αναρωτιόμαστε εμείς αν μπορεί να συμβαδίζει οποιαδήποτε σκέψη για μια συζήτηση συνεργασίας με τις ευρύτερες δυνάμεις της Αριστεράς όταν επιλέγει ένα εκλογικό σύστημα το οποίο έχει σαν στόχο να εξουδετερώσει όλες τις πολιτικές δυνάμεις οι οποίες έχουν μικρότερα ποσοστά».
Και ο Δ. Παπαδημούλης συνεχίζει το χαβά: «Ο ΣΥΝ θα είναι δύναμη ελέγχου, η οποία να ελέγχει την αυριανή κυβέρνηση (...) Θα βομβαρδίσουμε την επόμενη κυβέρνηση με προτάσεις, με προτάσεις νόμου, έτσι ώστε να μην της επιτρέψουμε εύκολα να ξεχάσει τις όποιες θετικές δεσμεύσεις»!
Το βράδυ των εκλογών ο Αλ. Τσίπρας στη δήλωσή του αποδίδει την ήττα της ΝΔ στη «δεξιά πολιτική της», προκαλώντας συνειρμούς περί της δυνατότητας εφαρμογής σ' αυτό το σύστημα μιας άλλης «αριστερής» και φιλολαϊκής πολιτικής, με τη συμβολή και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος άλλωστε - κατά τη δήλωσή του - «είχε σημαντικό μερίδιο στην πραγματοποίηση» της νίκης σε βάρος της ΝΔ!
Ανοχή αντί για πόλεμο
Την επομένη των εκλογών ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε απ' τους πρώτους να δώσει περίοδο χάριτος στη νέα κυβέρνηση. Και στα μέσα του Οκτώβρη, ο Δ. Παπαδημούλης επανέρχεται με διευκρινίσεις για το πώς εννοούσε το κόμμα του την «προγραμματική αντιπολίτευση»: «Ο Συνασπισμός θα κάνει προγραμματική αντιπολίτευση. Δε θα διστάσουμε να επικροτήσουμε ένα θετικό μέτρο και να καταθέσουμε και προτάσεις νόμου και μακάρι να βρεθούμε στην έκπληξη να υιοθετηθούν από την κυβέρνηση. Αλλά την ίδια ώρα, αν βλέπουμε κάτι αρνητικό, μια αθέτηση δέσμευσης, μια αντιλαϊκή επιλογή, τότε φυσικά θα αντιτασσόμαστε». Τι στα κομμάτια, δηλαδή, μπορεί να κάνει κι ένα ...λάθος το ΠΑΣΟΚ.
Και συνεχίζει: «Ορισμένες από τις διακηρύξεις του Γ. Παπανδρέου τις βρίσκω θετικές, όπως για παράδειγμα για την αποκομματικοποίηση του κράτους, για την ενίσχυση της διαφάνειας, για την ενίσχυση της αξιοκρατίας στο Δημόσιο». Αυτή ήταν η ΣΥΝδρομή στην αναπαραγωγή της φιλοΠΑΣΟΚικής «γλίτσας» που ξεχείλιζε εκείνες τις μέρες για να πειστεί ο κόσμος ότι ο αέρας ο κοπανιστός συνιστούσε μέγα κυβερνητικό έργο.
Στο πλαίσιο των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης στη Βουλή ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πανηγύριζε: «Ακούσαμε σήμερα θετικές εξαγγελίες»! Ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε από το βήμα της Βουλής: «Κύριε πρωθυπουργέ, έχετε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδείξετε ότι είστε ειλικρινείς, όταν λέτε ότι είστε διατεθειμένοι για μεγάλες ρήξεις και τομές, προκειμένου να προασπίσετε το δημόσιο συμφέρον. Κάντε το και πρώτα εμείς θα το χαιρετίσουμε! Ιδού, λοιπόν, η ευκαιρία! Θα αποδείξετε ότι το εννοείτε ή θα ακολουθήσετε την πεπατημένη, προεκλογικά να βγάζετε φλας αριστερά και μετεκλογικά να στρίβετε δεξιά;»...
Και συγχρόνως έσπευδε να νομιμοποιήσει τη λογική της «καμένης γης», αποδεχόμενος το άλλοθι μιας δήθεν «αμείλικτης» πραγματικότητας: «Η πραγματικότητα είναι ότι δεχόμαστε ως χώρα ισχυρότατες πιέσεις για μεταρρυθμίσεις εις βάρος των εργαζόμενων (...) Αυτή είναι η πίεση που δεχόμαστε απ' αυτό που εσείς ονομάζετε "διεθνείς αγορές" (...) Το κρίσιμο, λοιπόν, ερώτημα είναι: Θα ενδώσετε, κύριε πρωθυπουργέ;»!
Στο πλαίσιο, δε, της «εποικοδομητικής, όχι μηδενιστικής, αντιπολίτευσης», ο Αλ. Τσίπρας από κοινού με τον Δ. Παπαδημούλη δεσμεύτηκαν για «αναμονή για να κριτικάρουμε τις πράξεις σας», συμβούλευσαν το ΠΑΣΟΚ, πριν διαπραγματευτεί με τον Αλμούνια, να διαπραγματευτεί με όλες τις χώρες της ΕΕ που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα, για τη σύμπηξη κοινού μετώπου...
Ως τα τέλη του Οκτώβρη ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έπαιρνε πάνω του το αβαντάρισμα της κυβέρνησης, καθώς δεν περνούσε μέρα που κορυφαία του στελέχη να μην αναπαράγουν τεχνητά διλήμματα, τα οποία καλλιεργούσαν το έδαφος για τη νομιμοποίηση στις λαϊκές συνειδήσεις της αντιλαϊκής επίθεσης, την οποία μέρα με τη μέρα ξεδίπλωνε το ΠΑΣΟΚ. Ο Δ. Παπαδημούλης επισήμανε: «Το μεγάλο πρόβλημα της κυβέρνησης είναι το δίλημμα από τη μια να τηρήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, με τις οποίες κέρδισε τις εκλογές, και από την άλλη να διαχειριστεί το πακέτο των πιέσεων που δέχεται από την Κομισιόν, με την οικονομία μας ήδη σε επιτήρηση».
Τι έλεγε δηλαδή; Οτι η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για φιλολαϊκά μέτρα και ότι θέλει να τα υλοποιήσει, αλλά δεν την αφήνει να αγιάσει ο «μπαμπούλας» της Κομισιόν. Γι' αυτό και πρότεινε στην κυβέρνηση «να γίνει αντικείμενο και πολιτικού διαλόγου και κοινωνικής διαπραγμάτευσης το πώς θα μπορέσει και η οικονομία να τονωθεί και να βγει από το αδιέξοδο και πώς θα συμμαζευτούν τα δημόσια οικονομικά, γιατί αλλιώς αυτό που έρχεται ως μονόδρομος είναι να πληρώσουν τα σπασμένα πάλι "τα κορόιδα", οι κοινωνικά ασθενέστεροι».
Εν ολίγοις, η πρόταση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ήταν να προστρέξουν τα «κορόιδα» στο τραπέζι του κοινωνικού διαλόγου για να παζαρέψουν τη συνδρομή τους στην έξοδο της «οικονομίας απ' το αδιέξοδο». Το Νοέμβρη πια και ενώ έχει φανεί ολοκάθαρα τι είδους πολιτική θα ασκήσει το ΠΑΣΟΚ ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ παριστάνει την... απατημένη σύζυγο. Ο Δ. Παπαδημούλης καταγγέλλει «κραυγαλέα αθέτηση των δεσμεύσεων της κυβέρνησης» και διερωτώνταν υποκριτικά τι μεσολάβησε «για τη στροφή των 180 μοιρών»! Την αποστολή τους την είχαν εκτελέσει με επιτυχία, επιβεβαιώνοντας το ρόλο τους ως τσόντας της σοσιαλδημοκρατίας και ως εφεδρείας του αστικού συστήματος στον πόλεμο ενάντια στο λαό.
Μετά από όλα αυτά ποιος μπορεί να τον εμπιστευτεί οτι είναι δύναμη που μπορεί να δώσει φιλολαϊκές λύσεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου