Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ "ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ"

«Είμαστε κόμμα αντικοινοβουλευτικό. 

Μπαίνουμε στη Βουλή για να μας εφοδιάσει το οπλοστάσιο της Δημοκρατίας με τα δικά του όπλα. 

Αν η Δημοκρατία είναι τόσο ηλίθια που γι' αυτή τη δουλειά να μας δώσει κάρτες δωρεάν μετακίνη­σης και μισθούς, δικό της πρόβλη­μα.
Αν πετύχουμε να εκλεγούν στα διάφορα κοινοβούλια εξήντα ως εβδομήντα υποκινητές και οργα­νωτές από το κόμμα μας, θα πλη­ρώνει για την αγωνιστική μας ορ­γάνωση η ίδια η πολιτεία.
Κι ο Μουσολίνι μπήκε στη Βου­λή. Λίγο αργότερα, όμως, παρήλαυνε στη Ρώμη με τους Μελανοχίτωνές του. 

Αν δεν πετύχουμε να έχουν ασυλία οι πιο επικίν­δυνοι άνδρες μας, αργά ή γρήγο­ρα θα βρεθούν όλοι πίσω απ' τα σίδερα.
Θα συμβεί αυτό αν έχουν ασυλία; 

Βεβαίως, αλλά μέχρι τότε θα έχει περάσει αρκετό διάστημα, και εν τω μεταξύ οι προστατευμένοι από την ασυλία πρόμαχοι της πίστης μας θα έχουν βρει το χρόνο και την ευκαιρία να διευρύνουν το αγωνιστικό μας μέτωπο, έτσι που ο περιορισμός τους και το φίμωμα του δημόσιου κηρύγματος τους να μην μπορεί να γίνει όπως θα ευχό­ταν η δημοκρατία. 

Δεν ερχόμαστε ούτε ως φίλοι ούτε και ως ουδέτεροι. Ερχόμαστε ως εχθροί! 

Όπως επιτίθεται ο λύ­κος στα πρόβατα, έτσι ερχόμαστε».*

*κείμενο του Γκαίμπελς που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Der Angriff, στις 30 Απριλίου 1928: