Κάποτε γελούσαμε με τα ανέκδοτα, με τις αστείες ιστορίες, με τις φάρσες και τα παθήματα γνωστών και φίλων.
Αυτά πια ανήκουν στο παρελθόν.
Τώρα γελάμε με την δημοσιογραφία.
Έντυπη και τηλεοπτική και πάντα εντεταλμένη.
Και γελάμε πολύ....
Και αυτό είναι ευχάριστο και ωφέλιμο για την ζωή μας, στις δύσκολες μέρες της κρίσης.
Καταρχήν και μόνο ο αυτοπροσδιορισμός της δημοσιογραφίας ως «ελεγκτή της εξουσίας», νομίζω αρκεί για να σου φτιάξει η μέρα....
Στενάζει η εξουσία κάθε βράδυ στα δελτία από τον έλεγχο που ασκεί το ΜΕΓΚΑ και τα άλλα κανάλια. Όπως και κάθε πρωί.
Η Δημοσιογραφία των ημερών μας, έτσι όπως εκφράζεται από τα βασικά και κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, έχει εξελίξει την σάτιρα, έχει απογειώσει το αστείο, έχει αναβαθμίσει το χιούμορ, με τρόπο μοναδικό και αναπάντεχο.
Το πρωτοσέλιδο του χτεσινού Β(λ)ήματος, αρκεί για να τεκμηριώσει τα παραπάνω.
Τέσσερις σελίδες για να μας πείσουν πως αποτράπηκε πραξικόπημα πριν ένα χρόνο.!!! Στρατηγοί έτοιμοι για όλα!!!, μετακινήσεις αξιωματικών!!!, μυστικές συναντήσεις!!!, συνομωσίες για να ρίξουν τον Γιώργο Παπανδρέου και να αποτρέψουν την πολιτική του, υπέρ του ΔΝΤ και του μνημονίου!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ένα απόρρητο σχέδιο για πρώτη φορά στην δημοσιότητα…............
Κάθε μέρα σκεφτόμαστε ένα σωρό ιδέες για να «ντύσουμε», την ραδιοφωνική Ελληνοφρένεια. Ομολογώ τέτοια ιδέα, με τέτοιο σενάριο, τέτοιο σασπένς, δεν μας είχε περάσει, από το φτωχό μυαλό μας. Να ναι καλά οι συνάδελφοι για την κυριακάτικη απόλαυση που μας προσέφεραν. Χαλάλι τα 4,25 ευρώ που δώσαμε.
Αν σκεφτεί κανείς ότι με τα ίδια χρήματα, απόλαυσε συνέντευξη του Α.Σαμαρά, από το γραφείο στο Μαξίμου, αλλά και άρθρο του Θ.Πάγκαλου, με τίτλο «ανάπτυξη και αυτογνωσία», τότε δυο φορές χαλάλι.
Εκεί όμως που η σάτιρα δείχνει τις πραγματικές δυνατότητες της είναι τα δελτία των 7, των 8 και των 9.
Ένα πλήθος έμπειρων κομπέρ, ταλαντούχων ηθοποιών, εξειδικευμένων χιουμοριστών, βιρτουόζων του αυτοσχεδιασμού, εργαλείων στα χέρια του σεναριογράφου, δίνουν καθημερινά τον καλύτερό τους εαυτό για την ψυχαγωγία ενός ταλαιπωρημένου λαού, με ανυπέρβλητες ερμηνείες.
Χρόνια έψαχνα να βρω το μυστικό της επιτυχίας τους και το συνειδητοποίησα τα τελευταία 2,5 χρόνια.
Είναι η σοβαρότητα με την οποία παίζουν, η στιβαρότητα με την οποία ερμηνεύουν μεγάλους ρόλους και κείμενα, όπως το «βγήκα κι απόψε στα κάγκελα», ή το «απόψε φταίει ο δημόσιος υπάλληλος», ή ακόμη το «Όλγα δεν αντέχω άλλο», όπως το πάντα κλασικό, «Φταίνε οι κακοί συνεργάτες του πρωθυπουργού», όπως και το, «δεν θα χουμε πετρέλαιο, δεν θα χουμε αλεύρι».
Πάντα σε καιρούς κρίσης η σάτιρα είχε άνθηση, αλλά νομίζω στην Ελλάδα, ξεπεράσαμε τα όρια.
Σε αυτή την δύσκολη και μαύρη εποχή, ΜΟΝΟ η εντεταλμένη δημοσιογραφία, ψυχαγωγεί πραγματικά και ουσιαστικά τον λαό.
Και γι αυτό της αξίζει ένα μεγάλο εύγε.
Και για έναν ακόμη λόγο.
Γιατί απέδειξε ότι η εποχή των μεγάλων κωμικών, μετά από μια φυσιολογική κάμψη, επανέρχεται δριμύτερη, με αστέρια κλάσης, τεράστιας ερμηνευτικής γκάμας και υποκριτικής φινέτσας.
Θύμιος Κ.
 |
| ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ & ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΗΣ ΕΛΗΝΙΚΩΝ ΜΜΕ (ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΑΛΑΦΟΥΖΟΥ, ΜΠΟΜΠΟΛΑ, & ΛΟΙΠΩΝ...... ΠΑΡΑΣΙΤΩΝ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ) |
Το θέμα δεν είναι η πρώτη φορά που έρχεται ως τρομοκράτηση του λαού... Την απειλή πραξικοπήματος την ακούσαμε από ευρωπαϊκά χείλη λίγο μετά την πρωτοχρονιά του 2011 όταν η αγανάκτηση του κόσμου φούντωνε. Δήλωναν τότε εφημερίδες (πχ Liberation) και Ευρωπαίοι πολιτικοί ότι φοβόντουσαν για ελληνικό πραξικόπημα... Το ίδιο κλίμα εντεινόμενων των λαϊκών πιέσεων ανακύκλωναν εφημερίδες (και ΤΟ ΒΗΜΑ μεταξύ τους) με αφορμή τις αλλα
ΑπάντησηΔιαγραφήγές στην ηγεσία του στρατεύματος. Σήμερα που πάλι ετοιμάζεται να ξεσπάσει η λαϊκή οργή το θέμα επανέρχεται. Το σύστημα αισθάνεται ανήμπορο μπροστά στον κίνδυνο της γενικευμένης κοινωνικής έκρηξης και επιστρατεύει κάθε παραφιλολογία, κάθε μύθευμα για παρέμβαση του στρατού και επίσημα (επαινώντας έμμεσα όσους με έφεραν στην ένδεια που τάχα έσωσαν το πολίτευμα -βλ. ΓΑΠ) .
Ποιοι είναι εκείνοι που ετοίμαζαν πραξικόπημα και δε συνελήφθησαν; Ποιες είναι οι αποδείξεις; Αν ήταν βέβαιοι ότι ένα πραξικόπημα βρισκόταν προ των πυλών, δεν θα έμεναν απλώς στην αποτροπή του μέσω προληπτικών αποστρατειών αλλά θα προχωρούσαν (ως όφειλαν) και σε δημόσια καταγγελία της υπόθεσης, κάτι που δύσκολα δεν θα τους απέφερε πολιτικά οφέλη.
Το πραξικόπημα σήμερα γίνεται με νόμιμα μέσα. Η παραχάραξη της βούλησης του λαού (μόνο 3 μήνες μετά τις εκλογές) που υπερψήφισε την αναδιαπραγμάτευση αποτελεί πραξικόπημα με συνταγματική επικάλυψη. Η επίθεση στο λαό προς όφελος αλλοδαπών ιδιωτών αποτελεί πραξικόπημα. Οι ακροδεξιές πρακτικές της κυβέρνησης (στρατόπεδα συγκέντρωσης, φίμωση της ελευθερίας του λόγου) και η συγκάλυψη παρακρατικών οργανώσεων αποτελούν συνεχές πραξικόπημα. Και όλα αυτά με τη συνειδητά στήριξη της "ανανεωτικής" (sic) αριστεράς, την αποδοχή της αριστεράς της "ευθύνης" (sic).
Το πραξικόπημα σήμερα είναι μιντιακό/επικοινωνιακό. Είναι το παιχνίδι που στήνουν με την υπερπροβολή σκανδάλων και σχετικών με ΤΟυ ΒΗΜΑτος δημοσιευμάτων προκειμένου να αλλάξει το συντομότερο η ατζέντα του δημόσιου διαλόγου και να αποπροσανατολιστεί ο λαός και να φοβηθεί να διεκδικήσει. Ήδη τη στιγμή που στην Ιβηρική έχουν ξεσηκωθεί όλοι, η ελληνική ελίτ τρέμει την ιδέα της μίμησης (όπως έγινε νωρίτερα το 2011 και οδήγησε σε ανασχηματισμό και αργότερα θυσία του ΓΑΠ).