Ηταν μια σκληρή μάχη με σημαντικά αποτελέσματα. Τα συνδικάτα να οργανώσουν γενικές συνελεύσεις, για να εκτιμήσουν οι εργάτες την πρόσφατη μάχη και να συζητήσουν τη συνέχεια των αγώνων
Πείρα πολύτιμη για τη συνέχιση των εργατικών αγώνων άφησε πίσω της η γενική απεργία που έγινε στις 26 Σεπτέμβρη. Η σημαντική επιτυχία της ίδιας της απεργίας σε μια σειρά κλάδους και μεγάλα εργοστάσια, αλλά και οι ογκώδεις συγκεντρώσεις που πραγματοποίησε το ΠΑΜΕ σε ολόκληρη τη χώρα μαρτυρούν ότι στις εργατικές μάζες μεγαλώνει ο προβληματισμός για την κατάσταση, για τη διέξοδο από αυτή, με δεδομένο ότι όλο και μεγαλύτερα τμήματα των εργαζομένων δυσκολεύονται να καλύψουν βασικές τους ανάγκες, αλλά και ότι τα αντεργατικά «πακέτα» έρχονται το ένα πίσω από το άλλο. Επιπλέον, φάνηκαν οι δυνατότητες που υπάρχουν, μέσα από την κατάλληλη δουλειά στα συνδικάτα, ν' αποκτήσει δυναμική η πάλη για αλλαγή του συσχετισμού δύναμης στο εργατικό κίνημα. Αναδείχτηκε καλύτερα ο δρόμος μέσα από τον οποίο: μπορούν και πρέπει να «στεριώσουν» και να γονιμοποιηθούν οι αγωνιστικές διαθέσεις που εκδηλώνονται σε τμήματα της εργατικής τάξης. Να κεφαλαιοποιούνται οι θετικές διεργασίες στην ίδια τη μαζικοποίηση των συνδικάτων, στην ενίσχυση των ταξικών τους χαρακτηριστικών, στη λειτουργία τους ως «ζωντανά» κύτταρα οργάνωσης της πάλης ενάντια στην εργοδοσία μέσα σε κάθε τόπο δουλειάς. Να απαντηθούν έγκαιρα αυταπάτες και ψευτοδιλήμματα, με τα οποία οι δυνάμεις του συμβιβασμού θα «πολιορκούν» τις όποιες αγωνιστικές διαθέσεις, προκειμένου μακροπρόθεσμα να τρέφεται η απογοήτευση και η υποταγή.
Σ' αυτό το έδαφος, φάνηκε ακόμα πιο καθαρά:
- Η αξία της γραμμής πάλης.
Η προετοιμασία της απεργίας έδειξε ότι πρέπει να δυναμώσει το μέτωπο με την πολιτική διαχείρισης της κρίσης, με τις δυνάμεις που συνδέουν την κρίση και τα αντιλαϊκά μέτρα με πολιτική «ανικανότητα», «κατοχή», χρέος κ.τ.λ. Είναι κρίσιμο ζήτημα η ολοκληρωμένη και αταλάντευτη αποκάλυψη των αληθινών αιτιών της κρίσης, των αδιεξόδων που γεννά η αναρχία στην παραγωγή και η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής γεννώντας κρίσεις υπερσυσσώρευσης, το πώς η ένταση της εκμετάλλευσης του εργάτη είναι νομοτέλεια στον καπιταλισμό απαραίτητη για να συνεχίσει η ίδια η παραγωγή επιφυλάσσοντας όμως για τους εργαζόμενους νέες στερήσεις ακόμα και αν ο πλούτος που παράγουν μεγαλώνει συνέχεια. Οσο δυναμώνει η γραμμή πάλης που φανερώνει ότι τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και των εργατών είναι ασυμβίβαστα, θα αναδεικνύεται ο ίδιος ο χαρακτήρας των (εκάστοτε) μέτρων, θα αναδεικνύεται, γιατί αυτά δεν είναι προσωρινά, γιατί ενιαία προωθούνται σε όλη την Ευρώπη, αλλά και τον υπόλοιπο καπιταλιστικό κόσμο.
Οσο πιο ολοκληρωμένα αυτή η γραμμή δουλεύεται μέσα και από την πείρα που συγκεντρώνεται στους τόπους δουλειάς, θα οχυρώνονται οι εργαζόμενοι απέναντι στην τρομοκρατία της εργοδοσίας που επιδιώκει να αρπάξει συναίνεση για τη σφαγή τους. Οσο πιο επίμονα και συστηματικά αναδεικνύονται οι δύο γραμμές που συγκρούονται στο κίνημα, αυτή της υποταγής και αυτή της ανατροπής, τόσο θα δυναμώνει το μέτωπο ενάντια στην ηττοπάθεια, το συμβιβασμό. Θα απαντιούνται οι φωνές που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μιλούν για «αναποτελεσματικότητα» των αγώνων, υπονομεύοντας το περιεχόμενο και τον προσανατολισμό που κάνουν έναν αγώνα αποτελεσματικό.
- Η σημασία που έχει η οργάνωση «από τα κάτω».
Η σημασία - δηλαδή - της παρέμβασης μέσα σε κάθε τόπο δουλειάς, εκεί που εκδηλώνεται η αντεργατική επίθεση, καταγράφεται τι σημαίνει «ανταγωνιστικότητα» για τους εργάτες. Εκεί είναι που φαίνεται ότι όσο οι εργάτες ως τάξη σκύβουν το κεφάλι τους τόσο το κεφάλαιο ποδοπατά τα δικαιώματά τους. Εκεί φαίνεται και πόσο ο οργανωμένος ταξικός αγώνας ανησυχεί την πλουτοκρατία και τους υπηρέτες της, δυσκολεύει τα σχέδιά της, αποκαλύπτει το αληθινό της πρόσωπο, συγκεντρώνει δυνάμεις για την ανατροπή της - μαρτυρά ότι αληθινός ιδιοκτήτης του πλούτου είναι οι εργάτες που τον παράγουν.
Οπου η προετοιμασία της απεργίας έγινε προσπάθεια να γίνει με τέτοιους όρους, τα αποτελέσματα ήταν σημαντικά. Οι συνελεύσεις στους τόπους δουλειάς έφεραν στο προσκήνιο τις δυσκολίες, αλλά και τη σημασία που έχει η επιτυχία της απεργίας. Ανέδειξαν καλύτερα μια σειρά ζητήματα όπως την ευθύνη κάθε εργάτη, αλλά και τη δύναμη που μπορεί να του δώσει μόνο η πάλη με όλη την τάξη του. Βεβαίωσαν ότι η επιτυχία ενός αγώνα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το κατά πόσο αυτός γίνεται υπόθεση κάθε εργάτη και όχι μόνο των μελών της διοίκησης ενός σωματείου, από το κατά πόσο καταρτίζεται σχέδιο και γίνεται έλεγχος για την υλοποίηση των αποφάσεων που παίρνουν οι εργάτες. Εθεσαν την ανάγκη μόνιμης παρέμβασης για κάθε πρόβλημα που υπάρχει στους τόπους δουλειάς, αλλά και για κάθε ζήτημα που απασχολεί τον εργάτη και την οικογένειά του όλο το 24ωρο.
Αυτή η παρέμβαση πρέπει να σταθεροποιηθεί, να κλιμακωθεί, να σχεδιαστεί άμεσα με δεδομένο ότι το νέο «πακέτο» θα κατατεθεί στη Βουλή από μέρα σε μέρα. Ηδη το ΠΑΜΕ κάλεσε σε οργάνωση νέας απεργίας (βλ. ένθετο θέμα). Να γίνουν παντού συνελεύσεις και συσκέψεις, ώστε αποτιμώντας την πρόσφατη απεργιακή μάχη, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να συζητήσουν για τη συνέχεια των αγώνων τους. Με βάση τις εξελίξεις σε κάθε κλάδο και χώρο, να καταρτιστεί σχέδιο δράσης, προετοιμασίας για νέα απεργία.
Αλλωστε, όλος αυτός ο τρόπος δουλειάς, που αναδεικνύει την ευθύνη κάθε εργάτη, αλλά και τη δύναμη που μπορεί να του δώσει μόνο η πάλη με όλη την τάξη του, αποτελεί από μόνο του στοιχείο αντιπαράθεσης με τις άλλες δυνάμεις. Δεν είναι τυχαίο ότι σε μια σειρά συνδικάτα όπου πλειοψηφούν ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΠ (ΣΥΡΙΖΑ) απορρίφτηκε το αίτημα των δυνάμεων του ΠΑΜΕ μέχρι και για να γίνει συνέλευση για την προετοιμασία της απεργίας, ακόμα και για συνεδρίαση του ΔΣ του σωματείου! Είναι κριτήριο για το ρόλο ενός σωματείου το κατά πόσο απευθύνεται στα μέλη του, πόσο εμπιστεύεται τους ίδιους τους εργάτες, αλλά και πόσο δουλεύει για να ενεργοποιούνται, να οργανώνονται, να αφυπνίζονται ως τάξη συνολικά ενάντια στην τάξη των εκμεταλλευτών τους.
- Η ανάγκη να δυναμώσει η αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Οπου αυτή η αντιπαράθεση οξύνθηκε, καταγράφηκαν καλύτερα αποτελέσματα. Φάνηκε καλύτερα ποιον πραγματικά εξυπηρετούν ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΠ (ΣΥΡΙΖΑ). Ενισχύθηκε η δουλειά για να αυξηθούν και να βαθύνουν τα ρήγματα στις συνειδήσεις εργαζομένων που στήριζαν ή «ανέχονταν» αυτές τις δυνάμεις, για τον απεγκλωβισμό τίμιων αγωνιστών, για τη συσπείρωση νέων δυνάμεων στο ΠΑΜΕ.
Δε δόθηκε χωρίς δυσκολίες αυτή η μάχη. Ισα - ίσα. Το σύνθημα «όλοι μαζί μπορούμε» δυνάμωσε ακόμα περισσότερο από εκείνους που θέλουν να ενώσουν τους εργάτες με τους εκμεταλλευτές τους. Είναι καθαρό ότι θα δυναμώσει η παρέμβαση των ρεφορμιστικών δυνάμεων για την υποταγή του κινήματος. Δυναμώνει η δράση τους για τον ίδιο τον εκφυλισμό και την απαξίωση των αγώνων. Επιπλέον, δεν είναι τυχαία η (συγκαλυμμένη ή όχι) επίθεση που δέχεται η απεργία ως μορφή πάλης, είτε μέσα από την ανοιχτή απεργοσπασία, είτε μέσα από την προτίμηση «άλλων μορφών πάλης» που «δεν έχουν κόστος». Σ' αυτήν τη βάση χρειάζεται να εκτιμηθεί πόσο καλά συνειδητοποιείται ότι χωρίς χειραφέτηση από αυτές τις δυνάμεις, δε γίνεται να υπάρχουν αποτελέσματα στην απόκρουση της εργοδοτικής επίθεσης, και κυρίως στη συγκέντρωση δυνάμεων για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής.
Η νέα πείρα που συγκεντρώθηκε χρειάζεται να μελετηθεί σε κάθε κλάδο, κάθε τόπο δουλειάς. Να αξιοποιηθεί για να δυναμώσει οργανωμένα η ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση για το χαρακτήρα της κρίσης και τη διέξοδο από αυτή. Να αναδειχτεί, γιατί η αντιμετώπιση της κρίσης προς όφελος των εργαζομένων απαιτεί μονομερή διαγραφή του χρέους, κατάργηση των μνημονίων, έξοδο από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και κοινωνικοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων. Να ανοίξει πλατιά η συζήτηση στα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς για την προοπτική προς όφελος του λαού. Προοπτική που συνδέεται με τον αγώνα για την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Για να σχεδιάζεται η παραγωγή με βάση αυτό που έχει ανάγκη ο λαός και όχι με κριτήριο το κέρδος. Μόνο σε αυτήν την κατεύθυνση υπάρχει διέξοδος από την κρίση προς όφελος του λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου