Είναι τόσο στενά τα όρια της αστικής διαχείρισης, εντός της οποίας συνωστίζονται τα κόμματα της συγκυβέρνησης και ο ΣΥΡΙΖΑ, που σκουντουφλάνε ο ένας πάνω στον άλλο. Κάπως έτσι έφτασε ο ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζεται την «αναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου και να εγκαλεί τα κόμματα της συγκυβέρνησης, επειδή δεν την προωθούν, παρότι προεκλογικά δεσμεύτηκαν ότι θα το κάνουν! Μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ τα βάζει και με την Λαγκάρντ, η οποία εμφανίζεται να μη δέχεται τη διαπραγμάτευση των όρων της δανειακής συμφωνίας, παρά τα όσα έλεγε σε προηγούμενες δηλώσεις της.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και τα άλλα κόμματα, κρύβει όμως ότι η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, ακόμα κι αν γίνει, δεν θα αναιρέσει ούτε μισό απ' τα βάρη που έχουν ήδη φορτωθεί στις πλάτες του λαού κι απ' όσα ετοιμάζονται να του φορτωθούν. Αυτό γίνεται σαφές και απ' τις δηλώσεις αξιωματούχων της ΕΕ, του ΔΝΤ κ.λπ. Η κρίση βαθαίνει, τα μονοπώλια θέλουν να τη δρασκελίσουν με το μικρότερο δυνατό κόστος και να περάσουν σε φάση ανάπτυξης. Γι' αυτό και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι κάνουν ό,τι περνά απ' το χέρι τους για να γίνει αυτό κατορθωτό. Στο πλαίσιο αυτό οι Ολάντ, Μόντι και Ραχόι τα «ινδάλματα» του ΣΥΡΙΖΑ θέτουν σε εφαρμογή κολοσσιαία προγράμματα αφαίμαξης των λαών τους. Θέτουν δηλαδή σε εφαρμογή, χωρίς μνημόνια, όσα στο ευρωενωσιακό επίπεδο έχουν συνομολογήσει. Τη βαθιά αντιλαϊκή και ταυτόχρονα βαθιά φιλομονοπωλιακή στρατηγική της ΕΕ.
Γι' αυτή τη στρατηγική, ο ΣΥΡΙΖΑ δε λέει κουβέντα και επιλέγει την αντιπαράθεση γύρω απ' τις «ικανότητες» ή τη «θέληση» της κυβέρνησης να διαπραγματευτεί το μνημόνιο, που είναι η κορυφή του παγόβουνου και εξειδικεύει τις αντιλαϊκές στρατηγικές της ΕΕ σε συνθήκες κρίσης στην Ελλάδα. Κάπως έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ αυτολανσάρεται σαν ο καλύτερος διαχειριστής. Ερωτηθείς τι θα έκανε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ο υπεύθυνος του τομέα Οικονομίας και βουλευτής του κόμματος, Ε. Τσακαλώτος δήλωσε (ρ/σ ΝΕΤ): «Η μεγάλη διαφορά είναι ότι θα διαπραγματευόμασταν με την Ευρωπαϊκή Ενωση με τη γνώση της άλλης μεριάς ότι εμείς έχουμε κόκκινες γραμμές»! Ποιες είναι αυτές; Αναφέρει ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ: «Μια διαφορετική στρατηγική για την Ελλάδα και την Ευρώπη», με βασικούς άξονες «τη ριζική αλλαγή της αρχιτεκτονικής της ευρωζώνης, την ευρωπαϊκή λύση για το χρέος μέσω της αλλαγής του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, το δημόσιο έλεγχο του τραπεζικού συστήματος» και πάει λέγοντας.
Ολοι οι παραπάνω άξονες, όχι μόνο δεν σκιαγραφούν μια διαφορετική στρατηγική, αλλά εντάσσονται στην υπάρχουσα αντιλαϊκή. Για το λόγο αυτό, άλλωστε, αποτελούν διεκδικήσεις τμημάτων του κεφαλαίου και πολιτικών τους εκπροσώπων που έχουν δρέψει δάφνες για τις υπηρεσίες που του πρόσφεραν. Μία προς μία οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν όλο και πιο καθαρά ότι είναι αδύνατον εντός της ΕΕ να εφαρμοστεί φιλολαϊκή πολιτική. Οπως είναι αδύνατον η εξουσία των αστών να μένει ακλόνητη και να εφαρμόζονται πολιτικές που δεν θα υπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα.
Γιατί τρόπος να ικανοποιηθούν τα συμφέροντα όλων, να διατηρεί την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο δεν υπήρξε και ούτε πρόκειται.
Μόνη φιλολαϊκή διέξοδος είναι αυτή που λέει το ΚΚΕ: Αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερής διαγραφή του χρέους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου