 | |
O Tσίπρας πρωθυπουργός, ο Καμμένος υπουργός Δημόσιας Τάξης, ο Κουβέλης υπουργός Εξωτερικών, η Κατσέλη υπουργός Οικονομικών, ο Καστανίδης υπουργός Δικαιοσύνης, ο Χρυσοχοϊδης υπουργός Αμύνας και ο Γεωργαλάς υπουργός Τύπου!!!
|
Κάποτε η λέξη Αριστερός σήμαινε λαϊκός επαναστάτης. Στη συνέχεια αγωνιστής, αντιστασιακός, αντάρτης. Μετά μίασμα, προδότης, ανθέλληνας, αντίχριστος... Κατόπιν ουτοπιστής, δογματικός, αντιεξουσιαστής, τρομοκράτης... Τελευταία ο Αριστερός χαρακτηρίζεται ως μαλάκας. Μπορεί να είμαι όλα τα προηγούμενα, αλλά μαλάκας όχι!
Η συνεργασία της «Αριστεράς»...
Το τελευταίο διάστημα γίνεται λόγος για συνεργασία των κομμάτων της αριστεράς, με στόχο να δημιουργηθεί ένας συνασπισμός «των αριστερών πολιτικών δυνάμεων», που θα κυβερνήσει, κόντρα στο μέτωπο των «μνημονιακών».
 | |
Λένε ότι αυτή μπορεί να είναι η διέξοδος για να αλλάξουν τα πράγματα και να δει ο λαός άσπρη μέρα.
Λένε ότι μια τέτοια κυβέρνηση θα κάνει διαπραγμάτευση μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για να καταργήσει το μνημόνιο και να μειωθεί το χρέος.
Μιλάνε για καλύτερη διαπραγμάτευση που θα κάνουν ο Σύριζα, η Δημοκρατική Αριστερά, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, η Κοινωνική Συμφωνία και όσοι συμμετέχουν σε αυτό το συνασπισμό με το ΔΝΤ, την ΕΚΤ, την τρόικα και ισχυρίζονται ότι αυτό θα ανακουφίσει το λαό. Δηλαδή, αυτός ο συνασπισμός θα συνετίσει τα «αχόρταγα» μονοπώλια και τους Ευρωπαίους.
Πουλάνε ψεύτικες ελπίδες και κοροϊδεύουν. Την ενότητα της αριστεράς ας την πραγματοποιήσουν οι αυτοαποκαλούμενες αριστερές δυνάμεις, ο Σύριζα, η Δημοκρατική Αριστερά, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, η Κοινωνική Συμφωνία και oι ...υπόλοιποι. Αυτοί πράγματι μπορούν να ενωθούν.
Αλλά, επειδή απευθύνονται και στο ΚΚΕ, τι σχέση μπορεί να έχει ένα κόμμα που παλεύει για να ανατρέψει η εργατική τάξη την εξουσία του κεφαλαίου με κόμματα που προβάλλουν ως διέξοδο μια κυβέρνηση με τους βιομήχανους, τους μεγαλέμπορους, τους εφοπλιστές να έχουν την ιδιοκτησία στην οικονομία παραπλανώντας τους εργαζόμενους ότι πασχίζοντας για την ανάπτυξη όλων αυτών, της παραγωγής όπως λένε θα λύσουν και λαϊκά προβλήματα; Γίνεται να αυξάνονται τα κέρδη των καπιταλιστών και οι μισθοί των εργατών; Αυτό λένε οι «αριστεροί», αλλά ο λαός τώρα έχει πείρα.
Δεν μπορεί, λοιπόν, μια κυβέρνηση της αριστεράς και να έχει φιλολαϊκή πολιτική με τα μονοπώλια στην ελληνική οικονομία και να είναι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και σε τελική ανάλυση, μια τέτοια προοπτική όχι μόνο συσκοτίζει τις πραγματικές αιτίες της κρίσης και άρα και τον άλλο δρόμο ανάπτυξης προς όφελος του λαού, που απαιτεί κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, ώστε τον παραγόμενο από τους εργαζόμενους πλούτο να τον καρπώνονται οι παραγωγοί του.
Αλλά είναι και επικίνδυνη, γιατί τρέφει αυταπάτες για το ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, των μονοπωλίων. Και θα σημάνουν συνολικό πισωγύρισμα της συνείδησης και απογοήτευση.
Άλλωστε, οι όποιες διαπραγματεύσεις γίνονται δεν αφορούν διαπραγματεύσεις για τους εργάτες, αλλά για το κεφάλαιο και τα όσο το δυνατόν περισσότερα οφέλη του.
Στις επερχόμενες εκλογές η ψήφος σε δυνάμεις διαχείρισης του συστήματος αφοπλίζει την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη δυνατότητά τους την επόμενη της κάλπης να έχουν πολλαπλασιάσει τη δύναμή τους στο να βάζουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική, να ακυρώνουν μέτρα στην πράξη, να κάνουν μεγάλα βήματα μπροστά στην αντεπίθεση, για να ανατρέψουν την εξουσία του κεφαλαίου...
ΚΚΕ ή ΠΑΣΟΚ
ΑπάντησηΔιαγραφήby VAROMETRO on 05/05/2012
Ουσιαστικά σ' αυτές τις εκλογές αναμετρούνται δυο κόμματα (το ίδιο γινόταν βέβαια και στις προηγούμενες, απλά το τοπίο πλέον είναι λιγότερο θολό): το ΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ, το... ευρύτερο ΠΑΣΟΚ αν θέλετε. Η εργατική τάξη απ' την μια και το εξωραϊσμένο προσωπείο της αστικής τάξης απ' άλλη. Προσέξτε: το ΠΑΣΟΚ θέλει βεβαίως να παραμείνει ΠΑΣΟΚ μετά από 40 χρόνια... επιτυχίες. Η ΝΔ είναι απλά η μεγαλοαστική εκδοχή του ΠΑΣΟΚ πασπαλισμένη με λίγο εθνικισμό για να μην καρφωνόμαστε. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να γίνει ΠΑΣΟΚ στην θέση του ΠΑΣΟΚ και πλέον το λένε ανοιχτά και ξεκάθαρα, δεν το κρύβουν. Ο Κουβέλης πάντα ήταν ΠΑΣΟΚ ο άνθρωπος. Η ΑΝTΑΡΣΥΑ ακολουθεί την γνωστή διαδρομή, πρώτα ΣΥΡΙΖΑ και μετά ΠΑΣΟΚ. Τα διάφορα αστικά περιτρίμματα, είτε με φιλελεύθερο προφίλ (ΔΗΣΥ, Δράση κλπ), είτε με αντιδραστικό (Καμμένος, ΛΑΟΣ, Χρυσή Αυγή κλπ), ξέρουν πως ο δρόμος για την εξουσία περνάει απ'... το ΠΑΣΟΚ. Ξέρουν δηλαδή πως για να βάλουν το δάχτυλο στο βάζο με το μέλι της εξουσίας πρέπει, αφού σπείρουν τον φόβο, να ενδυθούν ένα φιλολαϊκό χιτώνα, να ξεγελάσουν την εργατική τάξη και να αρπάξουν τις ψήφους της. Τώρα που η οικονομική κρίση κάνει τις διαφορές μεταξύ του ΚΚΕ και των υπολοίπων ακόμα πιο εμφανείς, τώρα που πέσαν οι μάσκες, όσοι ανήκετε στην εργατική τάξη, στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, όσοι αναγνωρίζεται το δίκιο του εργάτη, δεν έχετε καμιά δικαιολογία για την λάθος ψήφο. Αυτό που χωρίζει τους πολλούς απ' τους λίγους δεν είναι ούτε το μνημόνιο, ούτε η εθνικότητα, ούτε το νόμισμα, ούτε η ποικιλόχρωμη και ποικιλότροπη ανάπτυξη (πράσινη, βιώσιμη, ήπια, αειφόρος και τα κέρατά τους τα τράγια). Αυτό που χωρίζει τους πολλούς απ' τους λίγους είναι η τάξη. Το ζήτημα λοιπόν είναι απλό: το πραγματικό δίλημμα είναι εργασία ή κεφάλαιο; ΚΚΕ ή ΠΑΣΟΚ. Διαλέξτε. Θεμιτή κάθε επιλογή αρκεί να γίνεται συνειδητά.
Τα συνθήματα του κόσμου της συγκέντρωσης του ΣΥΡΙΖΑ που ερχόταν σε ευθεία αντίθεση με τον λόγο του κ.Τσίπρα υπενθύμισαν στην ηγεσία ότι τα θέματα που θέτει το ΚΚΕ έχουν ήδη εισχωρήσει και εγκολπωθεί από τον κόσμο του που εναγωνίως αναζητά ριζική λύση στην κρίση και όχι επιδιόρθωση του συστήματος. Το ότι η ηγεσία έκανε τόσο πίσω ώστε ακόμη και κλασσικές θέσεις της αριστερά να αυτολογοκρίνονται έδειξε το μέγεθος της αντίφασης που επιχείρησε να λύσει ο Τσίπρας δια της «φυγής προς τα εμπρός» προβάλλοντας την «Κυβέρνηση της Αριστεράς» αντί της απάντησης για εξουσία του λαού. Αντίφαση τεράστια που σε λίγο θα κληθεί να πληρώσει και ας αφήσουν τις βλακείες ότι θα το πληρώσει το ΚΚΕ. Ας δουν λίγο, ελάχιστα στο παρελθόν, πχ στο Μάαστριχτ, για να καταλάβουν τι ξευτίλα τους περιμένει…
ΑπάντησηΔιαγραφή