Ολα τα κόμματα, από τη ΝΔ ως τον ΣΥΡΙΖΑ, λένε στο λαό ότι μετεκλογικά ο αγώνας θα γίνει μόνο σε ένα επίπεδο, στα όργανα της ΕΕ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και στο ΔΝΤ. Ο καθένας από αυτούς προβάλλει τον εαυτό του σαν τον πιο ικανό διαπραγματευτή στα παζάρια με την τρόικα και σαν τέτοιοι υπόσχονται ότι θα του λύσουν τα προβλήματα, θα βελτιώσουν τάχα τη ζωή του, θα τον βγάλουν από το αδιέξοδο, αρκεί να τους εμπιστευθεί. Επί της ουσίας, λένε ότι δεν υπάρχουν αντίπαλοι και εκμεταλλευτές του λαού, δεν υπάρχουν καπιταλιστική εργοδοσία, μονοπώλια, τράπεζες, εφοπλιστές, μεγαλέμποροι και ισχυροί μεσάζοντες, αλυσίδες μεγάλων καταστημάτων στο χονδρικό και λιανικό εμπόριο, δεν υπάρχουν μεγαλοεργολάβοι και μεγαλοεξαγωγείς.
Αλλοι μιλάνε ώρες για την πρόθεσή τους να διαπραγματευτούν με ισοδύναμα μέτρα την πτώχευση του λαού και άλλοι αμολάνε αερολογίες ότι αν κυβερνήσουν, θα καταργήσουν τα μνημόνια, χωρίς να θίξουν τα μονοπώλια και την παραμονή της χώρας στην ΕΕ. Κανένας όμως από αυτούς που μιλάνε για αντιμνημονιακές κυβερνήσεις δε λέει πώς θα υποχρεώσει τα μονοπώλια σε όλους τους κλάδους να καταργήσουν τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τους μισθούς πείνας, τις ατομικές συμβάσεις με τον τρομοκρατημένο εργάτη και υπάλληλο μπροστά στον κίνδυνο της ανεργίας. Δε λένε κουβέντα για το ποιος θα υποχρεώσει την επιστροφή των «κουρεμένων» αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, των ΑΕΙ και των ΤΕΙ, των νοσοκομείων, των ομολογιούχων που εμπιστεύθηκαν σε κρατικά ομόλογα την αποταμίευσή τους.
Δεν απαντάνε στο πώς θα γλιτώσει ο μικροπαραγωγός αγρότης από το ακριβό ρεύμα, τα ακριβά λιπάσματα και καλλιεργητικά εφόδια, πώς θα του εξασφαλίζεται να πουλάει την παραγωγή του, να εξασφαλίζει ένα καλό εισόδημα και την ίδια ώρα να μην αγοράζει ακριβά ο εργαζόμενος ως καταναλωτής. Δε λένε κουβέντα, ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, για το αν θα καταργήσουν τη λίστα των υποχρεωτικών ιδιωτικοποιήσεων, τις οποίες έχει επιβάλει κυρίως η Συνθήκη του Μάαστριχτ και συνεπώς είναι βασική απόφαση της ΕΕ. Δε λένε στο λαό το παραμικρό για το τι θέση θα πάρουν ως κυβέρνηση αν το ΝΑΤΟ και η ΕΕ επιτεθούν στη Συρία και το Ιράν, αν δηλαδή θα αρνηθούν κάθε συμμετοχή και εμπλοκή της χώρας, ή αν θα επικαλεστούν τις «συμβατικές υποχρεώσεις» στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και θα συμμετάσχουν με τα μπούνια στο μακέλεμα των λαών.
Δε λένε ακόμα κουβέντα για το πώς θα ασκήσουν κοινωνική πολιτική χωρίς κρατική χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων και ενώ οι καπιταλιστές εργοδότες απαιτούν μείωση ως και κατάργηση των εργοδοτικών εισφορών. Χάνουν τη μιλιά τους όταν ρωτιούνται για το τι θα κάνουν απέναντι στην απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της Τουρκίας να διεξαγάγει έρευνα για υδρογονάνθρακες στην περιοχή μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου και στην κυπριακή ΑΟΖ. Η σιωπή τους δεν είναι τυχαία. Ξέρουν ότι κανένα περιθώριο δεν έχουν να κυβερνήσουν διαφορετικά απ' ό,τι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, αφού η στρατηγική τους είναι υπέρ της καπιταλιστικής ΕΕ και δεν αμφισβητούν την ντόπια πλουτοκρατία, για την οποία άλλωστε παίρνονται τα βάρβαρα μέτρα. Να μην πιστέψει ο λαός τις ψευτιές τους, γιατί την άλλη μέρα, εκτός από μέτρα, τον περιμένει απογοήτευση και ηττοπάθεια. Πανίσχυρο ΚΚΕ - αντίβαρο στη θύελλα που έρχεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου