Προσπαθώντας να απαντήσει στο ερώτημα «ποιος φοβάται το "κούρεμα"», η χτεσινή «Αυγή» μάς προτρέπει: «Να μην φοβόμαστε το "κούρεμα" και να μην θεωρούμε ότι όσο πιο μεγάλο τόσο χειρότερα για εμάς. Το "κούρεμα" έπρεπε να έχει γίνει πριν από δύο χρόνια. Τι θα σημάνει τώρα πια για την καθημερινότητα του πολίτη, δεν εξαρτάται από το ποσοστό που θα ανακοινωθεί».
Το άρθρο του καθηγητή Γ. Βαρουφάκη, που είναι και ο συντάκτης του κειμένου, αποδεικνύει για μια ακόμα φορά ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, επειδή στηρίζει την καπιταλιστική ανάπτυξη, προβάλλει συνταγές αστικής διαχείρισης.
«Το κούρεμα ήταν αναπόφευκτο από τον Ιανουάριο του 2010», λέει ο συντάκτης του κειμένου. Ωστόσο, η άποψή του αυτή δεν είναι αποτέλεσμα της μαρξιστικής ανάλυσης, που αποδεικνύει ότι στα πλαίσια της οικονομικής κρίσης, μαζί με τη μαζική καταστροφή της εργατικής δύναμης αναπόφευκτα καταστρέφεται και μέρος του κεφαλαίου που έχει συσσωρευτεί, αλλά τη στηρίζει στην εκτίμηση ότι το ύψος του χρέους έχει φτάσει σε τέτοια υψηλά επίπεδα που δεν είναι πλέον διαχειρίσιμο. Αρα, κατά τη γνώμη του, θα έπρεπε να γίνουν ρυθμίσεις - και μάλιστα από το Γενάρη του 2010 - ώστε να καταστεί δυνατή η εξόφληση, τουλάχιστον ενός μέρους του. Ομως, αυτό ακριβώς λένε και οι αστοί, που υποστηρίζουν ότι οι επιλογές κυβέρνησης - τρόικας ήταν αναποτελεσματικές.
Για τα ασφαλιστικά ταμεία λέει ότι «πράγματι μια μεγάλη διαγραφή χρέους θα εντείνει τα μεγάλα προβλήματα που ήδη αντιμετωπίζουν», ωστόσο σπεύδει να συμπληρώσει ότι «η βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων θα εξαρτηθεί από την τιθάσευση της ύφεσης».Πολύ ωραία. Εδώ η «Αυγή» αναφανδόν αποδέχεται ότι οι εργαζόμενοι οφείλουν να δεχτούν τη νέα ληστεία των ασφαλιστικών τους ταμείων, αυτό, δηλαδή, που λέει κάθε αντιδραστική φωνή που μάχεται για την προάσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Και το συγκεκριμένο κείμενο, εδώ που τα λέμε, είναι πιο πίσω ακόμα και από τις επίσημες δεσμεύσεις που υποτίθεται ότι αναλαμβάνουν ΕΕ - κυβέρνηση, που λένε ότι θα καλύψουν μέρος της ζημιάς που θα προκληθεί στα Ταμεία. Βεβαίως, και τα ασφαλιστικά ταμεία χάνουν πόρους από την τεράστια ανεργία λόγω κρίσης, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να χάσουν και τα αποθεματικά τους λόγω «κουρέματος». Πολύ περισσότερο που τα αποθεματικά των Ταμείων, δηλαδή λεφτά των εργαζομένων, δίνονται ως κεφάλαιο στους καπιταλιστές, ελέω κυβερνήσεων, ενώ τα Ταμεία δανείζονται με υπέρογκους τόκους για να τα βγάλουν πέρα. Κουβέντα να πληρώσουν κράτος και κεφάλαιο τις απώλειες των ασφαλιστικών ταμείων, αφού είναι υπέρ του καπιταλισμού.
Συγκάλυψη των συνεπειών
Ο κ. καθηγητής προσπαθεί να αποσυνδέσει τις επιπτώσεις που θα υπάρξουν στην καθημερινότητά μας από το ποσοστό του «κουρέματος». Η άποψη είναι λανθασμένη, αφού από το ύψος του «κουρέματος» θα εξαρτηθούν το ύψος των νέων δανείων και οι όροι που θα θέσουν οι πιστωτές, με κάποιο νέο μνημόνιο. Εκτός βέβαια απ' αυτό, παρακάμπτεται ολόκληρη η στρατηγική της ΕΕ για ακόμα μεγαλύτερο πόλεμο σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, για δρομολογημένες πολιτικές που στο όνομα της ανταγωνιστικότητας απαιτούν μικρότερους μισθούς, μικρότερες συντάξεις, εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις από το Δημόσιο, επιμήκυνση του εργάσιμου βίου κ.ο.κ. σε όλες τις χώρες της ΕΕ.
Το «κούρεμα» του κρατικού χρέους είναι πράγματι μια αναπόφευκτη διαδικασία για την έξοδο από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, είναι καταστροφή μέρους του για να αποκατασταθούν νέες ισορροπίες ανάμεσα στις ομάδες του κεφαλαίου. Ανεξάρτητα από τη μορφή που θα πάρει και τα σχετικά ποσοστά, είναι μια πολιτική που επιλέγει η οικονομική ολιγαρχία και το πολιτικό της προσωπικό με αποκλειστικό στόχο τη μεταφορά των βαρών της κρίσης στα λαϊκά στρώματα. Κάθε διαπραγμάτευση των δυνάμεων του κεφαλαίου για το χρόνο και τον τρόπο που θα διευθετηθούν τα ζητήματα αποπληρωμής του κρατικού χρέους, το οποίο γεννήθηκε εξαιτίας της φιλομονοπωλιακής πολιτικής των κυβερνήσεων, είναι διαπραγμάτευση υπέρ του κεφαλαίου και σε βάρος των εργαζομένων.
Μοναδική επίλυση του ζητήματος του κρατικού χρέους προς όφελος του λαού είναι η έξοδος από την ΕΕ και η μονομερής παραγραφή του από μια κυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας, η οποία, στηριγμένη στην κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής, θα εξασφαλίσει τη σχεδιοποιημένη ανάπτυξη της οικονομίας προς όφελος όλων των εργαζομένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου