Συνέντευξη στην εκπομπή «Πρωινή Ενημέρωση» της ΝΕΤ παραχώρησε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Ακολουθούν αποσπάσματα από τη συζήτηση με τους δημοσιογράφους.
***
-- Είναι μια ευκαιρία να σκεφτούμε αν σε όλη την Ευρώπη υπήρχαν οι αντίστοιχες αντιστάσεις που υπάρχουν στην Ελλάδα, αν στα κράτη - μέλη της ΕΕ υπήρχε ένα ενιαίο μέτωπο των εργαζομένων και δεν είχαμε στη μεγάλη πλειοψηφία των χωρών της Ευρώπης τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να διαπραγματεύονται πόσο θα χάσουν οι εργαζόμενοι, θα ήταν πολύ πιο στριμωγμένη η Κομισιόν.
-- Γιατί δεν υπάρχει; Φοβάται ο κόσμος; Πού το αποδίδετε αυτό, δηλαδή ότι δεν αντιδρά ο κόσμος απέναντι σε αυτό το τσουνάμι;
-- Αυτά που θα πω δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει πολιτική ευθύνη των ίδιων των εργαζομένων. Υπάρχει.
-- Δηλαδή, το μαζί τα φάγαμε, ισχύει;
-- Οχι. Απλώς, ένα από τα όπλα που έχει το καπιταλιστικό σύστημα είναι η ιδεολογική πίεση, η ιδεολογική τρομοκρατία, το αναποδογύρισμα της πραγματικότητας και η ενσωμάτωση και η εξαγορά. Ολα αυτά, λοιπόν, αν τα δει κανείς μαζί με την ηγεσία των συνδικαλιστικών ηγεσιών, πάρτε στην Ελλάδα.
-- Πάντως και το ΠΑΜΕ που πήγε, οι «κοινωνικοί εταίροι» τα βρήκανε.
-- Μα γι' αυτό μιλάω. Κοιτάξτε να δείτε, το ΠΑΜΕ έκανε μια συμβολική κίνηση να συγκεντρώσει την προσοχή των εργαζομένων και μάλιστα αυτή η κίνηση οδήγησε και στην αποκάλυψη ενός εγγράφου, τι κατατίθεται στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων. Δεν είπε κανείς ότι το ΠΑΜΕ από μόνο του θα λύσει όλα τα προβλήματα. Εμείς δε μιλάμε για μια εμπροσθοφυλακή, υπάρχει εμπροσθοφυλακή στην Ελλάδα και πρωτοπορία. Αλλά καμία εμπροσθοφυλακή δε θα λύσει τα ζητήματα, αν δε γίνει εμπροσθοφυλακή ολόκληρος ο λαός. Αλλά σκεφτείτε να μην υπήρχε στην Ελλάδα και αυτή η εμπροσθοφυλακή. Θα ήμασταν όπως είναι στη Μεγάλη Βρετανία...
-- Δε θα έπρεπε να γίνει διάλογος τώρα με τους «κοινωνικούς εταίρους»; Δηλαδή, είστε εναντίον του διαλόγου; Είναι προσχηματικός ο διάλογος;
-- Ο όρος «κοινωνικοί εταίροι» για εμάς δεν υπάρχει. Είμαστε αντίπαλοι. Και βεβαίως όταν γίνεται η διαπραγμάτευση της Συλλογικής Σύμβασης και οι ομοσπονδίες, όπου πλειοψηφούν δυνάμεις που παλεύουν, κάθονται απέναντι από τον εργοδότη. Διεκδικούν όμως. Είναι στο απέναντι χαράκωμα. Δεν κάθονται μαζί να συναποφασίσουν τι θα αφαιρεθεί από τους εργαζόμενους, ως εταίροι. Τα τελευταία χρόνια, η εργοδοσία δεν προσέρχεται καν στις διαπραγματεύσεις των συλλογικών συμβάσεων, διότι δεν την ενδιαφέρει. Πριν από κάποια χρόνια προσερχόταν. Βεβαίως, πάντα η εργοδοσία έχει το πάνω χέρι γιατί έχει πίσω της το κράτος, την κυβέρνηση κ.λπ.
-- Οταν έχουν ποδοπατηθεί οι εργασιακές σχέσεις, γιατί να προσέλθουν στο τραπέζι του διαλόγου; Περνάει η πολιτική τους από άλλη...
-- Ακριβώς. Είναι δυνατόν να κάτσεις στο ίδιο τραπέζι και να συζητάς;
-- Θυμόμαστε γιατί έκατσαν στο τραπέζι; Γιατί είπαμε ότι θα κάνουμε μια ανταλλαγή με τα ομόλογα, θα κουρέψουμε χρέος, άρα για να κουρευτεί το χρέος βρείτε τα και στα μέτρα. Ποια ήταν τα μέτρα; Τα συγκεκριμένα.
-- Υπάρχει διαχωριστική γραμμή; Σας είπα και πάλι, μπορεί και να πας και αντιπροσωπεία στο υπουργείο να συζητήσεις, μπορεί να πας και για την κλαδική σύμβαση, αν ισχύει, που δεν ισχύουν πια, να συζητήσεις με την εργοδοσία. Είναι από ποια θέση και με ποια γραμμή πας. Δε σημαίνει ότι κάθε διαπραγμάτευση απαγορεύεται. Και εμείς πάμε στο κοινοβούλιο, καταθέτουμε προτάσεις. Αλλά ξέρουμε ότι απέναντί μας είναι αντίπαλοι. Εχει διαφορά.
-- Αρα θεωρείτε ότι μερίδιο ευθύνης υπάρχει και στις συνδικαλιστικές ηγεσίες και στους εργαζόμενους.
-- Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν έχουν απλώς μερίδιο ευθύνης. Πρωτοστάτησαν για να περάσει αυτή η σύγχρονη πολιτική, για να πάρουμε την τελευταία 20ετία, από τη συνθήκη του Μάαστριχτ και μετά, όχι ότι πριν ήταν καλύτερα. Εβαλαν πλάτες να περάσει αυτή η πολιτική.
-- Με ποιο αντίτιμο;
-- Εγώ δε θα πάω σε θεωρίες συνωμοσίας, ούτε σε ποινικά αδικήματα. Ιδεολογικά και πολιτικά εκφράζουν τα συμφέροντα ή έχουν την ίδια ιδεολογία και πολιτική με τα κόμματά τους, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αν και εδώ ήταν και άλλες δυνάμεις που ανέχθηκαν την κυρίαρχη πολιτική και στο όνομα του ρεαλισμού έβαλαν πλάτες να γίνει, δυνάμεις του ΣΥΝ και άλλες. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, που βασικά προέρχονται από τους κόλπους των δυο κομμάτων, έδρασαν ως προέκταση των ιδεολογικών και πολιτικών τους απόψεων.
Η προέκταση αυτή δεν αφορά όμως μόνο κόμματα. Από τη στιγμή που η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στηρίζουν τα συμφέροντα της εργοδοσίας, μοιραία και αυτές οι ηγεσίες συμπορεύτηκαν και με την εργοδοσία. Κάποια στιγμή διαπραγματεύονταν γιατί δε θέλουν να χάσουν και την αίγλη τους απέναντι στους εργαζόμενους, τα κόλπα και τα θέατρα τα γνωρίζουμε. Δεν πάω σε άλλα, για προσωπικά οφέλη κ.λπ. Και να σας πω και κάτι; Δε μας ενδιαφέρει. Εμάς μας ενδιαφέρει τι πολιτική έχουν.
-- Δε θα είχε μεγαλύτερο αποτέλεσμα για την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο να έχει γενικότερα η αριστερά ένα ποσοστό 40% στις εκλογές στην Ελλάδα, από το να είναι ένα ΚΚΕ μόνο του; Ο κύριος Καρατζαφέρης φοβήθηκε, λέει θα γίνουμε Κούβα. Και το είπε στους Ευρωπαίους...
-- Ο κύριος Καρατζαφέρης, πέρα από την πολιτική του και ιδεολογική του ένταξη, είναι ο πρόθυμος άνθρωπος να εκτελεί συμβόλαια κατά παραγγελία. Δε στέκομαι στο τι λέει. Εγώ συζητάω με τους ιδεολογικούς και πολιτικούς αντίπαλους, που δεν εκτελούν κατά παραγγελία συμβόλαια.
-- Εννοείτε επειδή στηρίζει την κυβέρνηση του κυρίου Παπαδήμου.
-- Οχι, εννοώ αυτό που εννοώ. Τι θα πει εκτελεστής συμβολαίων; Αυτό το έχουμε καταγγείλει από το 2007. Πέρα από την ιδεολογική και πολιτική ένταξη. Γιατί το τι συμβόλαια θα εκτελέσεις στο καθορίζει και η ιδεολογική και πολιτική ένταξη. Ας αφήσουμε τώρα τον κύριο Καρατζαφέρη.
Είναι ζήτημα πολιτικού συσχετισμού δυνάμεων και στην κοινωνία και στα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος και στο κοινοβούλιο; Βεβαίως. Αλλά αν τα δούμε αθροιστικά, δεν κάνουμε τίποτα. Π.χ. διαβάζουμε τώρα ότι στην Ευρώπη πνέει αριστερός άνεμος γιατί, λέει, ο κύριος Ολάν στη Γαλλία θα έρθει πρώτος. Ε, καλά, τι λέει ο κύριος Ολάν; Η σοσιαλδημοκρατία έχει διαφορετική πολιτική; Επομένως το θέμα είναι σε ποια κατεύθυνση, με ποια προγραμματική εναλλακτική λύση; Με ποια στρατηγική; Και όχι το πρόγραμμα των 100 ημερών.
Επομένως, ανάμεσα σε αυτό που εσείς λέτε «αριστερά», υπάρχουν ριζικές διαφορές. Και να σας πω κάτι; Μια αριστερά που θα κάνει έναν εκλογικό συνδυασμό, «αριστερό» όπως ονομάζεται, γιατί θα την εμπιστευτεί ο λαός να την ψηφίσει; Οταν το ένα κόμμα λέει «α», το άλλο λέει «β», το άλλο λέει «γ». Ενα εκλογικό ποσοστό μέχρι τις εκλογές. Μετά ο καθένας θα πάρει την πραμάτεια του και θα την χρησιμοποιήσει όπως νομίζει.
-- Δεν υπάρχει μια γενικότερη αριστερή ιδεολογία;
-- Οχι. Εμείς μιλάμε για τις θέσεις απέναντι στην ΕΕ, στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.
-- Εσείς είστε μπλοκ στις θέσεις σας. Βλέπουμε κόμματα όπως η ΔΗΜΑΡ που αναπτύσσονται. Δεν παίρνουν από εσάς κόσμο; Αυτό δε σας τρομάζει;
-- Καταρχήν δε νομίζω ότι ισχύει αυτό και κάθε άλλο παρά ισχύει. Εμείς δεν μπορούμε να διαμορφώνουμε την πολιτική μας με βάση τα εκλογικά ποσοστά. Γιατί αν πάμε έτσι, τότε έπρεπε το '81 να πούμε στο λαό να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ, αργότερα να ψηφίσει ΝΔ. Εμείς παίρνουμε σαν γνώμονα τα αντικειμενικά συμφέροντα της εργατικής τάξης, μην πω γενικά του λαού, και ενός μεγάλου μέρους των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου