Συνέντευξη στον «Ριζοσπάστη» του Α' Γραμματέα της ΚΕ του ΚΕΚΡ - ΕΚΚ,
Β. Α. Τιούλκιν
Για τις κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις στη Ρωσία, τις διεργασίες που έχουν προκαλέσει οι μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στην εκλογική νοθεία, τη δράση του ταξικού εργατικού κινήματος και τις θέσεις του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ-ΕΚΚ), μιλάει στον «Ρ» ο Βίκτωρ Τιούλκιν.
«Για την πλειοψηφία των εργαζομένων το σημερινό επίπεδο ευημερίας συχνά βρίσκεται κάτω από το σοβιετικό επίπεδο»
-- Η Ρωσία την περασμένη χρονιά, σε αντίθεση με την Ελλάδα και πολλές άλλες χώρες στον κόσμο, είχε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Μέσα σε 20 χρόνια από τη διάλυση της ΕΣΣΔ έχει έναν από τους μεγαλύτερους αριθμούς δισεκατομμυριούχων στον κόσμο. Τι σημαίνει το παραπάνω γεγονός από τη μια για την εργατική τάξη κι από την άλλη για την αστική τάξη της Ρωσίας;
-- Πρώτα απ' όλα, αυτό επιβεβαιώνει τη δύναμη, που είχε η σοβιετική οικονομία.
20 χρόνια τώρα την καταστρέφουν μεθοδικά με την ιδιωτικοποίηση και την κατάπνιξη των βιομηχανιών υψηλής τεχνολογίας, όμως αυτή οδήγησε τη Ρωσία στη δεύτερη θέση στον κόσμο σε αριθμό δισεκατομμυριούχων.Οσον αφορά τη σχετική οικονομική ευημερία το 2011 (αύξηση του ΑΕΠ κατά 4,2%), ο δείκτης αυτός είναι παραπλανητικός. Το ζήτημα είναι πως η Ρωσία μόλις τώρα ξεπέρασε τους συνολικούς δείκτες του σοβιετικού επιπέδου. Σ' αυτό το γεγονός με περηφάνια πρόσφατα αναφέρθηκε ο Βλαντίμιρ Πούτιν στο προεκλογικό του άρθρο με τον τίτλο «Η Ρωσία συγκεντρώνεται, οι προκλήσεις στις οποίες πρέπει να απαντήσουμε». Σύμφωνα με αυτό, η χώρα, από τη σκοπιά της παραγωγής και της κατανάλωσης, ξεπέρασε το επίπεδο της σοβιετικής ακμής του 1989. Αλλά ακόμα και αν είναι έτσι τα πράγματα, στη σοβιετική περίοδο η κατανομή του κοινωνικού πλούτου, που παραγόταν, γινόταν πάνω - κάτω ομοιόμορφα ανάμεσα σε όλα τα μέλη της κοινωνίας, ενώ σήμερα οξύνθηκε, με τη γέννηση κι ανάπτυξη της αστικής τάξης, η κοινωνική διαστρωμάτωση. Ετσι, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ο δείκτης μεταξύ του 10% των φτωχότερων και του 10% των πλουσιότερων εισοδημάτων εκτιμάται πως βρίσκεται στις 17 φορές. Στην πραγματικότητα, ο δείκτης αυτός είναι υψηλότερος. Επομένως, για την πλειοψηφία των εργαζομένων το σημερινό επίπεδο ευημερίας συχνά βρίσκεται κάτω από το σοβιετικό επίπεδο! Αν μέσα σ' αυτά τα 20 χρόνια αναπτυσσόταν η οικονομία, ακόμα και με αργούς ρυθμούς που υπήρχαν στο τέλος της σοβιετικής περιόδου, σήμερα θα έπρεπε να είχαμε τουλάχιστον διπλασιάσει το μέγεθος του κοινωνικού προϊόντος. Η μοναδική ορατή αλλαγή είναι η μεγαλύτερη ποσότητα ηλεκτρονικού εξοπλισμού, οικιακών συσκευών και αυτοκινήτων, όμως αυτό συμβαίνει εξαιτίας της επιστημονικο - τεχνικής προόδου, που δε στέκεται στην ίδια θέση. Ο Πούτιν με την ομάδα του προσπαθεί να προσεταιριστεί αυτά τα αποτελέσματα και να τα παρουσιάσει ως επιτεύγματά του.
 |
Το 2010 - 2011 έδειξε πως δεν υπάρχει εύκολη έξοδος από την κρίση. Η Ρωσία όλο και περισσότερο εξαρτιέται από την παγκόσμια οικονομία. Το πιο λυπηρό είναι πως η εξαγωγή των πρώτων υλών, πρώτα απ' όλα της ενέργειας, παραμένει η βασική πηγή των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού. Τη λειτουργία της αυτοκρατορίας των πρώτων υλών την εξυπηρετεί ένα χρηματιστικό σύστημα, που συνδέεται με το μέγεθος του συναλλάγματος που εισρέει από τις εξαγωγές πρώτων υλών. Εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια εξακολουθούν να είναι τοποθετημένα, με επιτόκιο 2-3%, σε ομόλογα των ΗΠΑ, ενώ ετησίως δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια διαφεύγουν από τη χώρα. Η ανάπτυξη της εθνικής βιομηχανίας, του συστήματος μεταφορών, των υποδομών, της κοινωνικής σφαίρας εξυπηρετείται στη βάση της αρχής «θα σας δώσουμε ό,τι περισσέψει».
Επομένως, όλη η ευημερία της ρωσικής οικονομίας είναι ασταθής, σε μεγαλύτερο βαθμό δεν είναι αυτοτελής, εξαρτιέται από τη διεθνή κατάσταση. Μπορεί ξαφνικά να καταρρεύσει λόγω της οικονομικής κρίσης στις χώρες - καταναλωτές των πρώτων υλών, επειδή τα συναλλαγματικά αποθέματα δεν φτάνουν για πολύ καιρό. Θα έρθει μια απότομη και παρατεταμένη οικονομική ύφεση, με ορμητική αύξηση της ανεργίας, περικοπές των κοινωνικών παροχών, με την μια ή την άλλη μορφή, καταστροφή των αποταμιεύσεων των εργαζομένων, όπως έγινε το 1992 και το 1998. Να σημειωθεί πως στην ΕΣΣΔ, με τη σχεδιασμένη οικονομία, δεν υπήρχαν κρίσεις!
Και για την αστική και για την εργατική τάξη τα παραπάνω σημαίνουν μόνο ένα πράγμα: πρέπει να προετοιμάζονται. Η αστική τάξη ήδη ξεκίνησε τη μείωση των κοινωνικών προγραμμάτων, τον περιορισμό μισθών και συντάξεων, όπου οι αυξήσεις υστερούν από το επίπεδο του πληθωρισμού, ενώ σε επίσημο πλέον επίπεδο γίνεται λόγος για την ανάγκη να αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, την αύξηση (προς το παρόν για όσους επιθυμούν) της εργασιακής βδομάδας έως 60 ώρες.
Και η εργατική τάξη πρέπει να προετοιμάζεται. Πρώτα απ' όλα πρέπει να δυναμώσει την οργάνωσή της, στην οποία το ΚΕΚΡ τη βοηθάει με κάθε τρόπο.
«Βλέπουμε την αδικία όχι μόνο στη νοθεία του εκλογικού αποτελέσματος, αλλά πρώτα απ' όλα στην οικονομική βάση της κοινωνίας»
-- Πρόσφατα στη Ρωσία, μετά τις εκλογές από τις οποίες είχε αποκλειστεί το ΚΕΚΡ, ξέσπασαν μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις, με το αίτημα των «τίμιων εκλογών». Ποια η θέση του ΚΕΚΡ απέναντι σ' αυτές τις κινητοποιήσεις; Πώς αξιολογείτε την εκτίμηση πως πίσω από αυτές τις κινητοποιήσεις βρίσκονται ξένες δυνάμεις, που επιδιώκουν μια «πορτοκαλί επανάσταση» στη Ρωσία, με στόχο είτε την αποτυχία των σχεδίων συγκρότησης της Ευρασιατικής οικονομικής κοινότητας ή ακόμη και τη διάλυση της Ρωσίας;
-- Είμαστε αλληλέγγυοι με τη δίκαιη διαμαρτυρία και την αγανάκτηση των εργαζομένων για την εκλογική νοθεία. Ομως, σίγουρα γνωρίζουμε, πως η εκλογική απάτη γίνεται πολύ πριν τις εκλογές. Την ημέρα των εκλογών αυτή η απάτη απλώς αποτυπώνεται στο εκλογικό αποτέλεσμα.
Η θέση του ΚΕΚΡ και του «Ενιαίου Μετώπου των εργαζομένων της Ρωσίας» (ΡΟΤ - ΦΡΟΝΤ) διαφέρει από τη θέση των πολιτικών εκπροσώπων που εξυπηρετούν το αστικό σύστημα, επειδή εμείς βλέπουμε την αδικία όχι μόνο στη νοθεία του εκλογικού αποτελέσματος, όχι μόνο στο υπάρχον άδικο πολιτικό σύστημα και στους κανόνες λειτουργίας του, αλλά πρώτα απ' όλα στην οικονομική βάση της κοινωνίας, που γεννά όλη αυτή την αδικία.
Γι' αυτό το λόγο καταλαβαίνουμε πως η τιμιότητα στις εκλογές του δισεκατομμυριούχου Πρόχοροφ και η τιμιότητα των ψηφοφόρων - εργαζόμενων που τους εκμεταλλεύονται στα εργοστάσια που ανήκουν σήμερα στον Πρόχοροφ, είναι διαφορετικές και ακόμα είναι ανταγωνιστικές.
Καταλαβαίνουμε πως ο αγώνας των πολιτικών εκπροσώπων που αγωνίζονται για τα δικαιώματα των συνειδητών εργαζομένων και όλης της εργατικής τάξης για την απελευθέρωση από την εκμετάλλευση της επιχειρηματικής τάξης είναι απόλυτα αναγκαίος και έχει χαρακτήρα πολιτικού αγώνα ενάντια στην τάξη των ιδιοκτητών, τα πολιτικά συμφέροντα των οποίων έτσι είτε αλλιώς εκπροσωπούν οι κύριοι, που αυτοαποκαλούνται δημοκράτες, φιλελεύθεροι, κεντρώοι, εθνικιστές - πατριώτες και με τις άλλες δήθεν μη ταξικές επονομασίες.
Γι' αυτό, η πολιτική μας είναι πολιτική του αγώνα των ίδιων των εργαζομένων για την επίλυση της ριζικής αντίθεσης, που είναι αναπόφευκτη και γεννημένη από τον ίδιο τον τρόπο παραγωγής, δηλαδή της αντίθεσης μεταξύ των ιδιοκτητών και των μισθωτών εργαζομένων, προς το συμφέρον των εργαζομένων.
Θεωρούμε πως ο δρόμος του αγώνα περνά μέσα από την ένωση των συνειδητών και οργανωμένων εργαζομένων με όλους τους τίμιους εργαζόμενους. Είμαστε βέβαιοι πως οποιαδήποτε άλλη ένωση, που δεν υπολογίζει τη δημιουργία του ταξικού πυρήνα του κινήματος και είναι σχεδιασμένη στη βάση άλλων αρχών, δε θα μπορέσει να γίνει δύναμη ικανή να πετύχει αυτό το στόχο.
Καταλαβαίνουμε ότι οι υποσχέσεις των αρχών πως θα εκδημοκρατίσουν τη νομοθεσία περί πολιτικών κομμάτων και τον εκλογικό νόμο, που έγιναν υπό την πίεση της αγανακτισμένης από την εκλογική νοθεία κοινωνίας, είναι μόνο οι νέες μεσοβέζικες υποσχέσεις που δόθηκαν πριν από τις εκλογές, και δεν εξασφαλίζουν ούτε τίμιες προεδρικές εκλογές, που θα γίνουν στις 4 Μάρτη, ούτε τίμιο εκλογικό σύστημα στο μέλλον. Οι υποσχέσεις προπαγανδιστικού χαρακτήρα των υποψήφιων προέδρων στην προεκλογική εκστρατεία τίποτα δε θα δώσουν στους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από την έκβαση της προεκλογικής εκστρατείας.
Γ' αυτό το λόγο συνεχίζουμε τον αγώνα μας όχι μόνο για τίμιες εκλογές, αλλά για τίμια και αξιοπρεπή ζωή.
Στο στρατόπεδο της αστικής τάξης υπάρχουν ουσιαστικές αντιθέσεις οι οποίες στα πρόθυρα πολιτικής κρίσης βαθαίνουν. Είναι φυσικό πως το κύμα της λαϊκής διαμαρτυρίας προσπαθούν να το υποτάξουν οι φιλελεύθεροι - δημοκράτες από την περίοδο του Γιέλτσιν (οι Κασιάνοφ - Νεμτσόφ), οι δεξιοί εθνικιστές και διάφορες μικροαστικές δυνάμεις. Πρέπει να παραδεχτούμε πως τα καταφέρνουν καλά, χάρη στην υποστήριξη των αστικών ΜΜΕ και των σοβαρών οικονομικών πόρων. Μεταξύ αυτών των δυνάμεων, υπάρχουν βέβαια και εκείνοι, που ονειρεύονται μια «πορτοκαλί» επανάσταση, τους οποίους υποστηρίζουν ξένες δυνάμεις, και μάλιστα εκείνοι, που είναι έτοιμοι να διαλύσουν τη Ρωσία. Ομως, εάν δούμε τα πράγματα αντικειμενικά, το μεγαλύτερο όφελος από όλους αυτούς τους «μπαμπούλες» το έχει το ίδιο το καθεστώς, επειδή ο Πούτιν, χρησιμοποιώντας τους, εμφανίζεται στα μάτια της κοινωνίας ως «πατριώτης», ως «σωτήρας της Πατρίδας» κι επιδέξια ανεβάζει τη δημοτικότητά του.
«Το βασικό κέντρο βάρους της δράσης του ΚΕΚΡ είναι η οργάνωση της ταξικής πάλης»
-- Τα τελευταία χρόνια στη Ρωσία αρχίζουν να εμφανίζονται απεργίες, εργατικές κινητοποιήσεις. Ποιες συνδικαλιστικές δυνάμεις οργανώνουν αυτές τις κινητοποιήσεις; Ποια η στάση των επίσημων συνδικάτων; Ποια η συμβολή του ΚΕΚΡ σ' αυτές τις διεργασίες;
-- Σε γενικές γραμμές, τις κινητοποιήσεις αυτές τις οργανώνουν τα ανεξάρτητα εργατικά συνδικάτα. Οπως το συνδικάτο των εργαζομένων στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας, το εργατικό συνδικάτο «Ζασίτα», το συνδικάτο των λιμενεργατών, το συνδικάτο των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας και μια σειρά άλλων. Πρώτον, το ΚΕΚΡ βοηθά με κάθε τρόπο στη δημιουργία αυτών των συνδικάτων. Δεύτερον, προωθεί τη διάδοση της πείρας και βοηθά στην οργάνωση του αγώνα. Τρίτον, μαζί με τους πιο συνειδητούς συνδικαλιστές έχει συγκροτήσει το ταξικό πολιτικό Μέτωπο - ΡΟΤ ΦΡΟΝΤ. Στη δουλειά αυτή χρησιμοποιούμε την εμπειρία των Ελλήνων συντρόφων, τη δράση του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ.
Τα επίσημα συνδικάτα, με ευθύνη της ηγεσίας τους (Μ. Σμάκοφ), εντάχτηκαν στο λεγόμενο «Λαϊκό μέτωπο», που υποστηρίζει την υποψηφιότητα του Πούτιν. Στην οργάνωση των απεργιών δε συμμετέχουν.
-- Ποια καθήκοντα θέτει μπροστά του το επόμενο διάστημα το ΚΕΚΡ, παίρνοντας υπόψη πως δεν έχει το δικαίωμα της συμμετοχής στις προσεχείς προεδρικές εκλογές της Ανοιξης;
-- Η πολιτική κατάσταση στη Ρωσία γίνεται όλο και πιο δυναμική. Η εξουσία εξαναγκάζεται σε λανθασμένα βήματα, δίνει υποσχέσεις για τον εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος και του εκλογικού νόμου. Θα δουλέψουμε για την εντατικοποίηση του αγώνα, θα συνεχίσουμε τη συγκρότηση του ταξικού Μετώπου, ανεξάρτητα από κάθε ενέργεια των αρχών.
Σχετικά με τις προσεχείς εκλογές και τις διάφορες προτάσεις για τη συγκρότηση του κοινού για όλους κινήματος «Για τίμιες εκλογές», εμείς δηλώνουμε πως για τους εργαζόμενούς οι εκλογές στις 4 Μάρτη δε θα είναι τίμιες. Ολες οι εκκλήσεις για την εξασφάλιση τίμιων εκλογών στις 4 Μάρτη, όποιοι και αν είναι οι όροι αυτών των πρωτοβουλιών, στην ουσία είναι συνειδητή ή και ασυνείδητη βοήθεια στις αρχές για την εξασφάλιση της φαινομενικής δημοκρατικότητας αυτών των φανερά μη τίμιων εκλογών.
Παίρνοντας υπόψη την επιθυμία πολλών πολιτών και πολιτικών δυνάμεων, για να πραγματοποιηθούν οι υποσχέσεις των υποψήφιων για το αξίωμα του Προέδρου, εάν εκλεγούν (εκδημοκρατισμός του πολιτικού συστήματος, διάλυση του κοινοβουλίου και νέες εκλογές και άλλα), εμείς προτείνουμε να εκπληρώσουν αυτό που θα μπορούσανε έτσι κι αλλιώς, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των εκλογών. Οπως, π.χ. υποβολή και υποστήριξη των νομοσχεδίων τα οποία να προβλέπουν:
-- Την άρση της απαγόρευσης της απεργίας,
-- Τη διευκόλυνση των διαδικασιών προκήρυξης και πραγματοποίησης απεργιών,
-- Το να επιτραπούν οι πολιτικές απεργίες κι οι απεργίες αλληλεγγύης,
-- Τη διεύρυνση των δικαιωμάτων των συνδικάτων,
-- Τη διευκόλυνση της αναγνώρισης των κομμάτων και της δυνατότητας συμμετοχής των πολιτικών συνασπισμών στις εκλογές και άλλα.
Ξεχωριστά, προτείνουμε να απευθυνθούμε στα κόμματα, που υποστηρίζουν πως εκπροσωπούν τα συμφέροντα των εργαζομένων, στο ΚΚΡΟ και στη «Δίκαιη Ρωσία», στους υποψήφιούς τους Ζιουγκάνοφ και Μιρόνοφ, με την πρόταση να θυσιάσουν εθελοντικά το μισό ποσό της κρατικής χρηματοδότησης, το οποίο λαμβάνουν για τη συμμετοχή στις προφανώς μη τίμιες εκλογές (περίπου 20 εκατομμύρια δολάρια) για την οργάνωση απεργιακού ταμείου των ταξικών συνδικάτων.
Το βασικό κέντρο βάρους της δράσης του ΚΕΚΡ είναι η οργάνωση της ταξικής πάλης των εργαζόμενων, των εργατικών κολεκτίβων, η υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων, οικονομικών και πολιτικών.
Η προοπτική μας είναι ο αγώνας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου