Επανήλθε η Μ. Καραγιώργη με συνέντευξή της στην εφημερίδα «Η Αυγή» (Σάββατο 30 Απρίλη 2011). Δεν μπορούσε, φυσικά, να λείψει η «Αυγή» από θέματα, στα οποία έχει ιδιαίτερη κλίση. Ωστόσο, αν και αυτά τα ονομάζει ιστοριογραφία ή και συμβολή στην ιστοριογραφία, μια λίγο προσεκτική ανάγνωση αρκεί για να καταδειχθούν οι ανακρίβειες και η πολιτική σκοπιμότητα.
Στο χορό κατά του ΚΚΕ μπήκε μαζί με την «Αυγή» και ο Α. Ρήγος (30 Απρίλη 2011), ο οποίος δηλώνει«αμετανόητος αριστερός»! και επιχειρεί με ένα αντιεπιστημονικό άρθρο να κάνει το άσπρο μαύρο. Και γράφει με υποκειμενισμό ότι ο Ν. Ζαχαριάδης «ποτέ δεν του συγχώρεσε (του Καραγιώργη) την ανεξάρτητη κριτική σκέψη...».
Παρόμοια αναφορά έκανε και ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός (εδώ και δεκαετίες ΠΑΣΟΚ), σε μια αντικομμουνιστική, πλην και καταγέλαστη, συζήτηση με κάποιον «ανανεωτικό» συγγραφέα (ΕΤ3, Σάββατο 30 Απρίλη). Για «σκληροπυρηνικό κόμμα» μίλησε ο Βασιλικός, προβάλλοντας στην οθόνη φωτογραφία του Καραγιώργη της εποχής του ΕΑΜ.
Ολοι τους στηρίζουν όσα υποστηρίζει η Μ. Καραγιώργη, η οποία, στη νέα συνέντευξή της στην «Αυγή», ισχυρίζεται για τον Καραγιώργη: «Επλήρωσε γιατί ήταν διαφορετικός από τους άλλους»! Μάλιστα, οι άλλοι ήταν «πυγμαίοι»(!), όπως επικροτεί και ο Α. Ρήγος! Αραγε, θεωρούν πυγμαίο και τον Νίκο Μπελογιάννη; Το λέμε αυτό, γιατί ο Μπελογιάννης ήταν μέλος της πενταμελούς επιτροπής, που επί επτά μήνες ασχολούνταν με ζητήματα του ΚΓΑΝΕ (Αρχηγείο Νότιας Ελλάδας), διοικητής του οποίου ήταν ο Κ. Καραγιώργης και τελικά αυτή η επιτροπή εξέδωσε πόρισμα με επιβαρυντικά στοιχεία για τον Καραγιώργη (διάλυση μονάδων του ΔΣΕ, εκτελέσεις στελεχών, εγκατάλειψη τραυματιών κ.ά.). Ανεξάρτητα από τη συμφωνία ή όχι με το πόρισμα, κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει τα μέλη της επιτροπής ότι ήταν «πυγμαίοι»...
Το ένα παραμύθι διαδέχεται το άλλο... Επιδιώκουν να φέρουν τα ιστορικά γεγονότα στα δικά τους μέτρα. Για παράδειγμα, επειδή οι ίδιοι (δικαίωμά τους) θεωρούν ότι το ΚΚΕ και το ΕΑΜ έπρεπε να πάρουν μέρος στις εκλογές του 1946, προσπαθούν να ισχυροποιήσουν αυτή τη θέση τους με «ενισχύσεις». Αποδίδουν, λοιπόν, στον Καραγιώργη θέσεις που δεν είχε, δηλαδή βάζουν ιστορικά πρόσωπα να λένε εκείνα που οι ίδιοι θέλουν. Αν αυτό δεν είναι παραχάραξη, πώς αλλιώς λέγεται; Το ίδιο επιχειρούν και για άλλα ζητήματα της Ιστορίας του ΚΚΕ, όπως στο ζήτημα της κομματικής αποκατάστασης του Κ. Καραγιώργη. Ενώ το ΚΚΕ τον έχει αποκαταστήσει εδώ και 53 χρόνια, εκείνοι συνεχίζουν να επιτίθενται στο ΚΚΕ για... μη αποκατάσταση του Καραγιώργη!! Και αυτό, παρότι γνωρίζουν ότι το ΚΚΕ προχώρησε τότε στην αποκατάσταση του Καραγιώργη, σε αντίθεση με την άποψη του ΚΚ Ρουμανίας, το οποίο δεν συμφωνούσε με την αποκατάσταση του Κ. Καραγιώργη. Αραγε, η Μ. Καραγιώργη και η ηγεσία του οπορτουνιστικού χώρου ζήτησαν μετά το 1968 εξήγηση από το αδελφό τους ΚΚ Ρουμανίας, για ποιον λόγο αρνήθηκε το 1958 να συναινέσει στην αποκατάσταση του Κ. Καραγιώργη; Η «Αυγή» και οι παραπάνω συγγραφείς ζήτησαν επίσης την ίδια εξήγηση;
Η Μ. Καραγιώργη λέει στη συνέντευξή της στην «Αυγή» ότι ο Καραγιώργης είχε βάλει τίτλο στο «Ριζοσπάστη»«Ολοι στη μάχη για τις εκλογές. Ο λαός μας δίνει την ψήφο του» και ότι τη νύχτα ο Ζαχαριάδης πήγε στο πιεστήριο και άλλαξε τον τίτλο, γεγονός που ο Καραγιώργης πληροφορήθηκε την άλλη μέρα, διαβάζοντας τον «Ριζοσπάστη»!
Πότε έγινε αυτό; Μήπως η Μ. Καραγιώργη επαναλαμβάνει το ίδιο φανταστικό περιστατικό που έγραψε ο Πασαλάρης; `Η πρόκειται για ...το δεύτερο ίδιο «περιστατικό»;
Είναι ακόμα απορίας άξιον και το εξής που ισχυρίζεται για τον Καραγιώργη η Μαρία Καραγιώργη: «Τον εμφύλιο δεν τον ήθελε. Τον φοβούνταν. Δεν το φανταζόταν ότι θα φτάναμε ως εκεί, αλλά όταν πια άρχισαν οι εχθροπραξίες δεν μπορούσε να κάνει τίποτα παρά να συμπαραταχθεί»!
Γιατί δεν μπορούσε; Αν τα πράγματα ήταν όπως τα περιγράφει η Μ. Καραγιώργη, μπορούσε να διατυπώσει την αντίρρησή του, έστω μειοψηφώντας. Ομως δεν έκανε αυτό, ούτε απλώς συμπαρατάχθηκε, αλλά έγραψε στο υπόμνημα προς τον Ζαχαριάδη στις 3 του Ιούνη 1948: «Τα γραφτά σου των τελευταίων μηνών τα βρίσκω πολύ σωστά και θαυμάσια διατυπωμένα στην εισήγηση, όπως τη διάβασα στη μπροσούρα (εννοούσε την εισήγηση του Ζαχαριάδη στη σύσκεψη των καθοδηγητικών στελεχών του ΔΣΕ) με βοηθούν στο να κλείσω αυτόν το λογαριασμό τουλάχιστον εγώ μέσα μου» (Αρχείο ΚΚΕ, Εγγραφο 45446). Ας σημειωθεί εδώ ότι ο ένοπλος αγώνας είχε γενικευτεί στο διάστημα που αναφέρεται με το υπόμνημά του ο Κ. Καραγιώργης.
Ανακριβή είναι και όσα ισχυρίζεται η Μ. Καραγιώργη σχετικά με τις απόψεις που είχε ο Κ. Καραγιώργης για την εσωκομματική δημοκρατία. Ενώ ο Α. Ρήγος αναφέρεται στο «ζοφερό ανώμαλο εσωκομματικό καθεστώς» στο ΚΚΕ. Ωστόσο, μέχρι το 1950 ο Κ. Καραγιώργης είχε τελείως αντίθετη άποψη από εκείνη που του καταμαρτυρούν όλοι οι προηγούμενοι και άλλοι.
Στην 5η Ολομέλεια της ΚΕ (Ιανουάριος 1949) ο Κ. Καραγιώργης είπε αναφερόμενος στον Μάρκο Βαφειάδη: «Αρχίζει το οπορτουνιστικό ευαγγέλιό του με την ψαλμωδία περί εσωκομματικής δημοκρατίας. Είναι όμως πασίγνωστο σε διεθνή κλίμακα ότι, όλοι όσοι παίρνουν τον αντικομματικό κατήφορο αρχίζουν αμέσως να τα βάζουν με την εσωκομματική δημοκρατία. Και ο Τρότσκυ και ο Ζηνόβιεφ και ο Ντοριό και ο Μπεναρόγιας και ο Πουλιόπουλος και ο Ασημίδης και όλοι οι απανταχού της γης συνθηκολόγοι και λιποτάχτες του επαναστατικού κινήματος. Και όμως ο Βαφειάδης πήρε μέρος σε όλα τα κομματικά σώματα. Στην 4η Ολομέλεια ήταν εισηγητής. Ας μίλαγε. Δεν τον έπιασε κανένας από το λαιμό. Οποιος δεν μιλάει και δεν λέει τις γνώμες του στο Κόμμα, αυτός μόνο με τον εαυτό του μπορεί να τα βάζει και όχι με το Κόμμα. Αν δεν μίλησε γιατί φοβόταν για το "μέλλον του", αυτός είναι ένας φιλόδοξος μικροαστός και όχι ένας θαρραλέος επαναστάτης που δεν χάνει ποτέ την βαθύτερη εμπιστοσύνη του στο Κόμμα. (...) Ιησουίτης είσαι Βαφειάδη. Ηξερες να πας στην ΚΕ του Μπολσεβίκικου Κόμματος για να βρωμίσεις τον Ζαχαριάδη και το Κόμμα μας. Αλλά είσαι φριχτά γελασμένος! Είσαι ανίκανος να τραυματίσεις τον Ζαχαριάδη και το Κόμμα μας. Και θα μείνεις καταγέλαστος και πρόστυχος συκοφάντης με όσα κατέβασε το αρρωστημένο κεφάλι σου και η ψυχοπαθής διαστροφή σου» (5η Ολομέλεια της ΚΕ, έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ, Ιούνης 1949, σελ. 155 - 156).
Στην 6η Ολομέλεια της ΚΕ (Οκτώβριος 1949) ο Κ. Καραγιώργης είπε επιπλέον: «Αλλά νομίζω ότι κάναμε και άλλο ένα λάθος. (...) Θα ήταν καλύτερα, αν ο σ. Ζαχαριάδης έμπαινε επικεφαλής του στρατού μας. (...) Ετσι θα αποφεύγαμε την περιπέτεια της απόλυτα αποτυχημένης προσπάθειας για την αρχιστρατηγία του Μάρκου...» (6η Ολομέλεια της ΚΕ, έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ, Απρίλης 1951, σελ. 47).
Ο Α. Ρήγος αναφέρεται στην «αναζήτηση αποδιοπομπαίου τράγου», που δήθεν έψαχνε να βρει ο Ζαχαριάδης, για να δικαιολογήσει την ήττα του ΔΣΕ. Η απροκατάληπτη διερεύνηση αυτής της περιόδου δείχνει ότι στην περιπλοκότητα των τότε εξελίξεων δεν χωράνε τέτοιες αυθαιρεσίες και απλουστεύσεις. Πέρα όμως από αυτό το θέμα, που δεν αποτελεί αντικείμενο του παρόντος άρθρου, είναι χρήσιμο να θυμηθούμε τι έλεγε ο Κ. Καραγιώργης ως στέλεχος του ΚΚΕ και του ΔΣΕ, όταν πια ο αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας είχε τελειώσει. Παίρνοντας το δικό του μερίδιο ευθύνης, παρότι δεν είχε την πρώτη, τόνισε στην 6η Ολομέλεια της ΚΕ (Οκτώβριος 1949): «Είπα στη Συνδιάσκεψη (εννοούσε των Κομματικών Οργανώσεων Γράμμου - Βίτσι που προηγήθηκε της 6ης Ολομέλειας) και θέλω να επαναλάβω και εδώ ότι είναι δυστύχημα που όλοι εμείς που δουλέψαμε στην Νότια Ελλάδα και κατά πρώτο λόγο δεν είδαμε και γενικότερα να οργανώσουμε καλύτερα την κομματική μας δουλειά και να προτείνουμε στο Γ.Α. (Γενικό Αρχηγείο) να τραβήξει απάνω πολύτιμο κόσμο που έτσι τον χάσαμε απ' τις εφεδρείες μας» (6η Ολομέλεια της ΚΕ, έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ, Απρίλης 1951, σελ. 46).
Οι λόγοι που οδήγησαν στην άδικη κατηγορία σε βάρος του Κ. Καραγιώργη δεν μπορεί να εξεταστούν έξω από τις τότε συνθήκες της ταξικής πάλης σε ελληνικό και διεθνές επίπεδο. Πάντως, το ΚΚΕ διερευνά αυτές τις συνθήκες, αντιμετωπίζοντας ως νομοτέλεια την ύπαρξη επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος και όντας το ίδιο περήφανο για τον ηρωικό αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου