Να μη δίνουν λογαριασμό, να τσακίσουν μεροκάματα, συμβάσεις και εργασιακές σχέσεις, να κάνουν τη δουλειά τους με δημόσιο χρήμα, «προτείνουν» οι μεγαλοεπιχειρηματίες
Δεν πρωτοτυπεί, επειδή όσα πρεσβεύει αποτελούν αξιώσεις, κρυφές ή φανερές, των μεγαλοεπιχειρηματιών, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, αλλά και επειδή οι επιπτώσεις του οδηγούν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα σε φτώχεια, εξαθλίωση και εκμετάλλευση όμοια με πολύ παλιότερων εποχών.
Το «εθνικό μετα-μνημόνιο», όπως το χαρακτήρισε ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος, ταυτίζει την «ανάπτυξη» με τα υπερκέρδη συγκεκριμένου τμήματος του μεγάλου κεφαλαίου, θέτοντας ως προϋποθέσεις για την επίτευξή της:
- Την πολύμορφη πριμοδότηση μεγάλων επιχειρήσεων άνω των 250 εργαζομένων.
- Την αύξηση της αποδοτικότητας των ξένων επενδύσεων (κάποιες από τις οποίες δεν είναι καθόλου «ξένες», αφού πρόκειται για εκπατρισμένα κεφάλαια ελληνικών επιχειρήσεων εν αναμονή).
- Την εργασία με χαμηλούς μισθούς και την ακύρωση του θεσμού των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, με την αιτιολογία ότι οδηγούν σε αύξηση του κόστους εργασίας.
- Την κατάργηση των ωραρίων εργασίας και των ειδικοτήτων, με αύξηση της «ευελιξίας».
- Τη δυνατότητα του κεφαλαίου να μετακινεί επαγγελματικά και γεωγραφικά όσο και όποιο εργατικό δυναμικό θέλει, όποτε το θέλει, με αύξηση της «κινητικότητας».
- Τη διοχέτευση στην αγορά εργασίας περισσότερων γυναικών και νέων, με αύξηση της μερικής απασχόλησης σε συνδυασμό με λειψά μεροκάματα και δικαιώματα.
- Το άγριο χτύπημα των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ, με την αιτιολογία ότι είναι χαμηλή η παραγωγικότητά τους και συμβάλλουν στον «κατακερματισμό» της παραγωγικής δραστηριότητας.
- Το ξεκλήρισμα των μικρών και μεσαίων αγροτών, καθώς κρίνονται αντιπαραγωγικές οι μικρές και διάσπαρτες καλλιέργειες.
Τα παραπάνω προκύπτουν αβίαστα από την σύνοψη της μελέτης που παρουσιάστηκε την περασμένη βδομάδα, αφού έλαβε τα εύσημα από κυβέρνηση, ΝΔ και τρόικα. Για την υποστήριξή τους υπάρχουν πολλές αναφορές και στοιχεία για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, τις «αδυναμίες» της, τις «παθογένειές» της, ενώ προτείνονται 100 δράσεις και ειδικότερα μέτρα για τους κλάδους που προκρίνονται ως οι πλέον «αναπτυξιακοί» για την επόμενη δεκαετία. Είναι οι κλάδοι που θα αποφέρουν τα μεγαλύτερα κέρδη στους κεφαλαιοκράτες, ανεξάρτητα εάν η ενίσχυσή τους είναι αυτή που χρειάζεται ο τόπος και ο λαός. Το «καρότο» της υπόθεσης είναι ότι το 2021, θα έχει αυξηθεί κατά 49 δισ. ευρώ η ετήσια Ακαθάριστη Προστιθέμενη Αξία (ΑΕΠ πλην τους φόρους) και θα έχουν δημιουργηθεί 500 χιλ. νέες θέσεις εργασίας το 2021, με αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης κατά 3%, αντί για 1,5% που είναι η πρόβλεψη - στόχος. Πλούτος που θα πάει στις τσέπες του κεφαλαίου χάρη σε νέες, κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας, σε μια «ευέλικτη» αγορά εργασίας με έντονη «κινητικότητα» και με εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και αγρότες να ψάχνουν μεροκάματο.
Οι κλάδοι της υπερκερδοφορίας
Οι βασικοί οικονομικοί κλάδοι που το μεγάλο κεφάλαιο κρίνει ότι θα του αποφέρουν σημαντικά κέρδη τα επόμενα 10 χρόνια είναι 5:
- Τουρισμός.
- Ενέργεια.
- Βιομηχανία - μεταποίηση τροφίμων.
- Αγροτική παραγωγή - γεωργικές καλλιέργειες.
- Λιανικό και χονδρεμπορικό εμπόριο.
Δίπλα σε αυτούς τους βασικούς τομείς προστίθενται και κάποιοι ακόμη που χαρακτηρίζονται ως «αναδυόμενοι αστέρες» από τους συντάκτες της έκθεσης και είναι:
- Παραγωγή γενόσημων φαρμάκων.
- Ιχθυοκαλλιέργειες.
- Ιατρικός τουρισμός.
- Φροντίδα για την τρίτη ηλικία και τους χρόνια ασθενείς.
- Δημιουργία περιφερειακών διαμετακομιστικών κόμβων.
- Διαχείριση αποβλήτων.
Τα «εμπόδια»
Η αποτίμηση των «εμποδίων στην παραγωγικότητα και την ανάπτυξη στην ελληνική οικονομία» θέτει ουσιαστικά τα βασικά σημεία παρέμβασης, αλλά και τον προσανατολισμό που απαιτεί το μεγάλο κεφάλαιο. Η υπερβολική «ρύθμιση» της... αγοράς, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ο μεγάλος αριθμός μικρών επιχειρήσεων, η χρήση γης, η λειτουργία της δικαιοσύνης, είναι μερικά... μόνο, από τα «αγκάθια» για τους κεφαλαιοκράτες. «Αγκάθια», που σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα θα πρέπει να απαλειφθούν, ώστε να διευκολυνθεί ακόμα περισσότερο η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση της παραγωγής, στα χέρια όλο και λιγότερων επιχειρήσεων. Είναι ενδεικτικό ότι μερικά από τα κύρια «εμπόδια» που καταγράφονται είναι:
- Κατακερματισμός και μικρό μέγεθος επιχειρήσεων.
- Υπερβολική ρύθμιση αγορών και επαγγελμάτων.
- Περίπλοκες και περιοριστικές διαδικασίες αδειοδότησης και λειτουργίας.
- Απουσία ολοκληρωμένου και συστηματικού χωροταξικού σχεδιασμού και χρήσεων γης.
- Περίπλοκο και ασταθές φορολογικό πλαίσιο με απουσία κινήτρων για τη δημιουργία κλίμακας.
- Μεγάλος και δαπανηρός δημόσιος τομέας.
- Χαμηλό επίπεδο συμμετοχής νέων και γυναικών στην αγορά εργασίας.
- Μειωμένη ευελιξία (π.χ., μερική απασχόληση) και κινητικότητα εργατικού δυναμικού.
- Δεσμευτικό και μη ευέλικτο πλαίσιο συλλογικών συμβάσεων.
- Απουσία συνεργασίας αγοράς και εκπαίδευσης - ελλιπής στήριξη της καινοτομίας.
- Υπερπληθώρα νόμων (ενίοτε με αντιθέσεις) και ασαφή εφαρμογή τους.
- Αυξημένος όγκος δικαστικών υποθέσεων που οδηγεί σε μεγάλες καθυστερήσεις.
- Πολλές συναλλαγές και δημιουργία πλούτου εκτός επίσημης οικονομίας.
Η αγορά εργασίας
Η μελέτη «αγωνιά» για τους πολλούς νέους και τις γυναίκες που είναι εκτός εργασίας, επειδή δεν την αποζητούν. Εκτιμά λοιπόν, ότι πρέπει να δουλέψουν περισσότεροι Ελληνες με χειρότερους όρους. Αναφέρει: «Η Ελλάδα δεν εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες που της προσφέρει το εργατικό της δυναμικό. Πρόσφατα υπήρξαν ορισμένες σημαντικές προσαρμογές προς την κατεύθυνση των ευρωπαϊκών προτύπων, αλλά οι εργοδότες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν αντικίνητρα στις προσλήψεις, κυρίως λόγω του δύσκαμπτου νομικού πλαισίου, της επίδρασης των συλλογικών συμβάσεων στην αύξηση του κόστους εργασίας και στη συχνά στρεβλή λειτουργία του θεσμού της διαιτησίας. Επιπλέον, οι απόφοιτοι των ελληνικών πανεπιστημίων δεν βρίσκουν εύκολα εργασία, πρόβλημα που οφείλεται και στο μεγάλο χάσμα ανάμεσα στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα και τον επιχειρηματικό κόσμο. Εξαιτίας αυτών των στρεβλώσεων, η Ελλάδα έχει τη χαμηλότερη κινητικότητα στην αγορά εργασίας στην Ευρώπη και τη μεγαλύτερη μέση παραμονή σε μία δουλειά απ' όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ. Η κινητικότητα στην αγορά εργασίας είναι ένας κρίσιμος δείκτης που αντικατοπτρίζει την "υγεία" μιας οικονομίας».
Ετσι, η σταθερότητα σε μια δουλειά αντιμετωπίζεται ως «στρέβλωση», όπως και τα μεροκάματα μέσω συλλογικών συμβάσεων, από τους πλουτοκράτες, που δηλώνουν: «Η χώρα χρειάζεται επίσης μία νέα αντίληψη εργασίας»... «η μερική απασχόληση πρέπει να ενθαρρυνθεί ώστε να διευρυνθεί η βάση απασχόλησης και να γίνει πιο ευέλικτη η εργασία. Η κινητικότητα στην αγορά εργασίας είναι σημάδι υγιούς και ισχυρής οικονομίας που δημιουργεί ευκαιρίες απασχόλησης και δεν πρέπει να αποθαρρύνεται».
Μικρές επιχειρήσεις, φτωχοί αγρότες
Οι επισημάνσεις της μελέτης δείχνουν ξεκάθαρα ότι τα χιλιάδες «λουκέτα» για τις πολύ μικρές επιχειρήσεις δεν είναι μια «φυσική» απόρροια της «κρίσης», αλλά αποτέλεσμα μιας μεθοδευμένης πολιτικής, αφού οι κεφαλαιοκράτες κρίνουν ότι «η ελληνική παραγωγικότητα υπολείπεται της ευρωπαϊκής σε όλους τους τομείς. Ενας από τους λόγους είναι η συγκριτική έλλειψη επιχειρήσεων μεγάλου μεγέθους, οι οποίες μεγιστοποιούν την παραγωγικότητα μέσω οικονομιών κλίμακας και φάσματος». Γι' αυτό και «ο επιχειρηματικός κόσμος πρέπει να επιδιώξει τη δημιουργία μεγαλύτερων μονάδων μέσω εξαγορών και συγχωνεύσεων και την υιοθέτηση πιο αποδοτικών μεθόδων παραγωγής».Οι συντάκτες της μελέτης ισχυρίζονται ότι όχι μόνο δεν έχουν τίποτα με τις πολύ μικρές επιχειρήσεις, αλλά ότι αυτές θα... βοηθηθούν από την επέκταση των μονοπωλίων, πολύ περισσότερο που οι πελάτες- εργαζόμενοι θα εργάζονται με χαμηλά μεροκάματα, ανασφαλείς και χωρίς συμβάσεις. «Ιδανικές» συνθήκες για τον μικρέμπορο της γειτονιάς...
Ανάλογα, στις παρεμβάσεις για την αγροτική παραγωγή, είναι φανερή η κατεύθυνση σε βάρος της ίδιας της ύπαρξης δεκάδων χιλιάδων μικρών αγροτών, καθώς ο στόχος είναι: «Βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μέσω οικονομιών κλίμακας. Αυτό συνεπάγεται τη στροφή προς μεγαλύτερες μονάδες και υψηλότερη παραγωγικότητα μέσω της αναδιανομής της καλλιεργήσιμης γης προς όφελος συγκεκριμένων προϊόντων, τη δυνητική χρήση δημόσιων εκτάσεων για να μεγαλώσει η κλίμακα παραγωγής, την εισαγωγή νέων μεθόδων και κινήτρων για την αύξηση της παραγωγικότητας της γης, και την ίδρυση ενός νέου οργανισμού τυποποίησης και πιστοποίησης για αγροτικά προϊόντα και μεθόδους (περιλαμβανομένης της βιολογικής καλλιέργειας)».
Αντιδραστικές παρεμβάσεις ασυδοσίας του κεφαλαίου
Ολη η «γκάμα» των μνημονίων εμπεριέχεται στο σχέδιο της πλουτοκρατίας. «Φαστ τρακ» αδειοδοτήσεις στον τουρισμό, στην ενέργεια και γενικότερα με πρότυπο τους Ολυμπιακούς Αγώνες, συρρίκνωση του δημόσιου τομέα και αντικατάσταση των αναγκαίων υπηρεσιών από ιδιωτικές εταιρείες, πρόσθετα προνόμια στις επιχειρήσεις, νέα χαράτσια για τους καταναλωτές, ενίσχυση των μονοπωλίων, παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, με ξεχωριστά τμήματα που θα ασχολούνται αποκλειστικά με μεγάλες επενδύσεις, ακόμη και μια ομάδα διαχείρισης υπό τον πρωθυπουργό στην οποία θα συμμετέχουν ιδιώτες!
Η ίδια λογική επικρατεί στις παρεμβάσεις για τους επιμέρους κλάδους. Στον τουρισμό, για παράδειγμα ζητούνται ενισχύσεις για υποδομές, συνεδριακά κέντρα, 35 νέες μαρίνες, ίδρυση νέων ΠΟΤΑ (περιοχές τουριστικής ανάπτυξης) αναθεώρηση του χωροταξικού σχεδιασμού με άρση «υπερβολικών» περιορισμών. Στη μεταποίηση τροφίμων κρίνεται απαραίτητο να δημιουργηθούν 4-5 εταιρείες επεξεργασίας τυριού. Στο λιανεμπόριο αξιώνεται η επέκταση των μεγάλων αλυσίδων και η συγκέντρωση στον κλάδο του χονδρεμπορίου. Στην ενέργεια, ανάμεσα σε πολλά, σημειώνεται η ανάγκη για «εισαγωγή προοδευτικού και παραμετρικού συστήματος τιμολόγησης ώστε να δοθούν κίνητρα για την εξοικονόμηση ενέργειας», που σημαίνει αυξήσεις στους λογαριασμούς με υπέρογκες χρεώσεις.
Στη μελέτη υπάρχει «ενδιαφέρον» ακόμη και για την τρίτη ηλικία, καθώς κρίνει ότι ένα μεγάλο μέρος από τις τεράστιες δαπάνες για την φροντίδα ηλικιωμένων και ατόμων με χρόνιες παθήσεις, πρέπει να περάσει θεσμοθετημένα σε ιδιωτικές εταιρείες, με αδρή επιδότηση. Προτείνεται μάλιστα οι αναγκαίοι πόροι χρηματοδότησης να προέλθουν«από την μειωμένη δαπάνη των ασφαλιστικών ταμείων», η οποία υποτίθεται ότι θα προκύψει από την βελτίωση της υγείας των ασφαλισμένων που θα δεχτούν την... ιδιαίτερη φροντίδα των εταιρειών. Στον τομέα της υγείας, πίσω από τον «ιατρικό τουρισμό» βρίσκεται μια σοβαρή δέσμη αξιώσεων για περισσότερα προνόμια στα ιδιωτικά νοσοκομεία και άρση των σημερινών περιορισμών, όπως για παράδειγμα η απαγόρευση χειρουργικών επεμβάσεων σε νοσοκομεία με λιγότερες από 60 κλίνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου